Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και το ΝΑΤΟ το 1974

    

Του Νίκου Κιάου

Κι όμως, ο στενός πυρήνας του Μαξίμου, με τους στενούς συμβούλους του πρωθυπουργού και τον ίδιο τον κ. Σαμαρά, εκτός και εντός Ελλάδος, επιμένουν στη θεωρία των άκρων. Και εφ” όσον προχωρεί η δίωξη και η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, συντηρείται κανονικά η στόχευση της Αριστεράς, πρωτίστως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΚΚΕ σε δεύτερο πλάνο, μέσα όμως στο κάδρο.

Ο πρωθυπουργός συσχέτισε αμέσως τη Χρυσή Αυγή με την Αριστερά με την «ακραία αντιπολίτευση», όπως είπε σε δημόσια ομιλία του στις ΗΠΑ πριν από μία εβδομάδα.
 «Από τη μια πλευρά η περίπτωση της Χρυσής Αυγής κι από την άλλη πλευρά μια ακραία αντιπολίτευση, που ζητεί έξοδο από το ευρώ και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, είναι κάτι που θα μπορούσε να καταστεί επιζήμιο για την ελληνική περίπτωση», είπε στο ακροατήριο του διεθνούς φόρουμ.
 Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Σαμαράς μίλησε για κίνδυνο από τα αριστερά στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι θα τον αντιμετωπίσει. Διότι τι νόημα έχει μόνο να τον περιγράφει; Αλλωστε και τη Χρυσή Αυγή την αντιμετωπίζει (δεν είπε βεβαίως ότι αυτό γίνεται τώρα…).
 Οι σύμβουλοί του (Φ. Κρανιδιώτης, Χρ. Λαζαρίδης) και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Μ. Βορίδης απλώς εξειδίκευσαν. Ο τελευταίος είπε ότι οι διατάξεις περί εγκληματικής οργανώσεως δεν αφορούν μόνο τη Χρυσή Αυγή αλλά και όποιον τελεί κακούργημα ή πλημμέλημα υπό τον μανδύα πολιτικής οργάνωσης, κόμματος ή μαφίας, ότι αυτό «ας εκληφθεί ως μήνυμα» κι ότι η κυβέρνηση θα σταθεί αποφασιστικά απέναντι στην πολιτική βία «και της Χ.Α. και της άκρας Αριστεράς».
 Ο κ. Κρανιδιώτης αναφέρθηκε στην καταστολή της ανομίας και της βίας χωρίς διακρίσεις (ενώ κρατά τις «σφαίρες» του για τον αντίπαλο…) και ο κ. Λαζαρίδης, μύωπας για τις Σκουριές, έβγαλε τον ΣΥΡΙΖΑ «εκτός συνταγματικού τόξου». Ειδική αναφορά όμως στο ΚΚΕ είχε κάνει και ο κ. Βορίδης.
 Εάν η επιλογή και η επιμονή στη θεωρία αυτή με τα «μηνύματα» προς την Αριστερά είναι για να κρατηθούν ισορροπίες στον χώρο της Δεξιάς, προσβλέποντας σε ψήφους από τη Χ.Α., είναι κακόγουστο αστείο και επικίνδυνο παιχνίδι.
 Εάν το κάνουν προσβλέποντας να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να ανακόψουν την άνοδό του, που αποτελεί απειλή το ενδεχόμενο να έρθει πρώτος στις εκλογές και να διεκδικήσει την κυβέρνηση είναι όχι απλώς επικίνδυνο παιχνίδι, αλλά εγχείρημα εκτροπής. Η αναφορά του κ. Σαμαρά στις ΗΠΑ προδίδει ή αποκαλύπτει την πρόθεση και ελλοχεύει ακριβώς ο κίνδυνος της εκτροπής.
 Πέρα από το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλά για έξοδο από ευρώ, Ε.Ε., ΝΑΤΟ (το λέει το ΚΚΕ, άλλοι από τον χώρο της Αριστεράς και κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ), το ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού.
 Τον Αύγουστο του 1974, ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής, ο πατριάρχης της παράταξης, ο «εθνάρχης», όπως τον αποκαλούν πολλοί και ορκίζονται στο όνομά του, ο εμπνευστής και καθοδηγητής και του σημερινού πρωθυπουργού, έβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
 Οχι απλώς απείλησε, τότε, αλλά αποσύρθηκε η Ελλάδα, βγήκε εκτός του στρατιωτικού ΝΑΤΟ. Ποιοι θα τον κατηγορούσαν ως αρχηγό, διεθνώς, της «εγκληματικής οργάνωσης»; Κι αυτή, ποια ήταν; Η τότε κυβέρνηση;
 Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ διακήρυτταν από το 1974 ώς τις εκλογές του 1981 ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο», το ΚΚΕ ήταν εναντίον της ΕΟΚ και υπέρ της εξόδου από το ΝΑΤΟ. Και οι δύο δεν ψήφισαν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
 (Μάλιστα, ο Κων. Καραμανλής, απευθυνόμενος στη Βουλή στον Α. Παπανδρέου, είπε ότι «είστε πιο αριστερά της Αριστεράς» – όχι ότι αυτό έβλαψε το ΠΑΣΟΚ…)
 Ουδείς είχε διανοηθεί τότε ότι οι θέσεις και η καταψήφιση είναι αντικοινοβουλευτικές θέσεις, ανθελληνικές και δεν χαρακτηρίστηκαν «εγκληματικά» τα κόμματα, ενώ ο Γ. Ράλλης το 1981 συνεχάρη τον Α. Παπανδρέου για τη νίκη στις εκλογές και του παρέδωσε αμέσως τη διακυβέρνηση.
 Συνεπίκουρος του Α. Σαμαρά, κεκαλυμμένα, χωρίς όμως να κρύβονται οι προθέσεις του, έρχεται ο αντιπρόεδρός του στην κυβέρνηση Ευάγγ. Βενιζέλος. Οταν, κι αυτός από τις ΗΠΑ, καταλογίζει στον ΣΥΡΙΖΑ «αμηχανία» διότι η Χρυσή Αυγή είναι εναντίον του Μνημονίου και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης εναντίον του Μνημονίου, τι θέλει να πει; Κεκαλυμμένα, βάζει στο ίδιο τσουβάλι Χ.Α. και ΣΥΡΙΖΑ, κατά το γνωστόν «το μπουζούκι είναι όργανο, ο χωροφύλακας είναι όργανο, άρα ο χωροφύλακας είναι μπουζούκι».
 Στις εκλογές του 2012 το «δίλημμα» των κυβερνώντων ήταν «Μνημόνιο ή δραχμή». Τώρα γίνεται «Μνημόνιο ή φασισμός», όπως παρατηρεί ο Ναουσαίος, γνωστός οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας, στην εφημερίδα «Φωνή της Ναούσης».
 Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ εναλλάσσονταν στην εξουσία μετά την πτώση της δικτατορίας. Συνεργάστηκαν μερικές φορές, ολίγον το 1989-1990 με την Αριστερά μαζί, περισσότερο στην κυβέρνηση Παπαδήμου μαζί με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ και πλήρως τώρα.
 Το 2012 καλούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ισότιμο εταίρο στην κυβέρνηση, για να τον εγκλωβίσουν. Τώρα τον αποκαλούν το άλλο άκρο. Πότε ήταν ειλικρινείς;
 Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν εντάσσεται στην εναλλαγή στην εξουσία. Είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση, με εντελώς άλλη πολιτική, με ανατρεπτική πολιτική για την πορεία της χώρας. Η πρώτη αριστερή δύναμη που χτυπάει την πόρτα της διακυβέρνησης της χώρας, η πρώτη περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι, ακριβώς, κίνδυνος για τη Ν.Δ., για το ΠΑΣΟΚ, για το διευθυντικό κέντρο στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
 Τα σενάρια που σχετίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ μαζικές εκδηλώσεις αντίστασης, όπως π.χ. στις Σκουριές, όπως εναντίον της μνημονιακής πολιτικής, θυμίζουν προδικτατορικές διώξεις, όταν «ανακάλυπτε» η Ασφάλεια «κομμουνιστικό δάκτυλο» στις κινητοποιήσεις. Θυμίζουν ακόμα τις διώξεις στη δικτατορία όχι μόνο αριστερών και κομμουνιστών αλλά και κεντρώων, δεξιών, βασιλικών, είτε ευθέως με τον Ν. 509 (ανατροπή πολιτεύματος και συστήματος) είτε κεκαλυμμένα. Είναι η σειρά, ιστορικά.                                                                                                    (Δημοσιεύθηκε στήν "Εφημερίδα τών Συντακτών" τήν Πέμπτη 10/10/΄13 . Η εικόνα προστέθηκε από τή Ν.Μ.)