«Χουάν, μ’ ακούς; Εδώ Θανάσης»

                                    ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ
 Ο Θανάσης συναθροίζεται στη μεγάλη οικογένεια των ανέργων. Λίγο πάνω από τα πενήντα, πατέρας δύο παιδιών. Η σύζυγός του δασκάλα. Η μεταξύ τους αλληλοεκτίμηση έχει ατονήσει εδώ και καιρό. Τους ενώνουν οι κοινές υποχρεώσεις, η συνήθεια και το σπίτι. Νιώθουν σχεδόν ευτυχείς που δεν είναι στο νοίκι. Τον τελευταίο χρόνο ροκανίζουν την αποζημίωση του απολυμένου Θανάση. Ο ίδιος αποφεύγει να ψάξει συστηματικά για δουλειά. Οι φίλοι του λένε ότι τρέμει μη συνθλιβεί σε κλειστές πόρτες και όλο αναβάλλει.

Ανθρωπος πάντα ενήμερος για τα δρώμενα, έως πρότινος με άποψη για όλα, ο Θανάσης ψήφισε για πρώτη φορά το 1981. Τι άλλο; «Αλλαγή». Ούτε ως έφηβος σκεπτόταν ή δρούσε ριζοσπαστικά, αλλά του είχε καρφωθεί στο μυαλό ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Το 1985, όταν άκουσε τον μεγάλο αρχηγό να λέει ότι «λάβαμε το μήνυμα», εμπιστεύτηκε διαισθητικά τη βελτιωμένη έκδοση της «Αλλαγής». Από τότε έσβηνε τα εκλογικά του ίχνη. Αυτοεντάχθηκε στην καλούμενη «μετακινούμενη μάζα». Κινούμενη άμμο δεν σας θυμίζει ο όρος; Τις τελευταίες ημέρες ο Θανάσης έδειχνε ακόμα πιο προβληματισμένος. Πιστεύοντας ακράδαντα ότι τα πρόσωπα γράφουν και συνθέτουν τις καλές και κακές ιστορίες, αγωνιούσε για τον ανασχηματισμό που προαναγγέλθηκε χειμαρρωδώς ώστε να μην αιφνιδιασθεί ο λαός και χαλάσουν τα μπάνια του. Πάντα είχε ένα σκιώδες χιούμορ ο Θανάσης. Τούτη τη φορά έπεισε τους κολλητούς του...
συνέχεια
...για την ειλικρίνειά του. Δεν αγωνιούσε για την «τύχη» του κ. Γιάννη Στουρνάρα. Αυτό που τον απασχολούσε ήταν αν θα παραμείνει η κ. Φώφη Γεννηματά στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας ή θα μετακινηθεί, και εάν θα συνεχίσει να είναι υφυπουργός Εργασίας ο κ. Βασ. Κεγκέρογλου. Να φοβάστε τις «καραμπόλες», παιδιά, είπε στους φίλους του θυμίζοντάς τους τις μέρες –σαν να ήταν χθες– που έπαιζαν μπιλιάρδο σε ένα υπόγειο στα Πατήσια. Αράδιασε και άλλα ονόματα ο γριφώδης Θανάσης καταλήγοντας: φοβάμαι μήπως είναι υπέρ το δέον ολιγομελές το νέο κυβερνητικό σχήμα.

Ο Χουάν είναι συνομήλικος του Θανάση, γέννημα-θρέμμα Βαρκελώνης. Τους ενώνει η Μεσόγειος. Και ο Χουάν άνεργος, εδώ και χρόνο. Η σύζυγός του εργάζεται σκληρά σε σούπερ μάρκετ. Επιβιώνουν. Ο 20χρονος γιoς τους σπουδάζει και δουλεύει. Φιλότιμο και τυχερό παιδί. Δεν τους επιβαρύνει. Ετσι ο Χουάν, γυμνός από τη μέση και πάνω στον καναπέ, δεν αισθάνεται τύψεις ανοίγοντας το τρίτο μπουκάλι μπύρας, χαζεύοντας τηλεόραση. Με άδειο στομάχι. Ακούει την είδηση και μένει σύξυλος. Ο συνετός Χουάν Κάρλος, ένας κατά γενική ομολογία υποδειγματικός άναξ, παραιτείται παραδίδοντας τον ισπανικό θρόνο στον υιό του Φίλιππο. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Χουάν ανοίγει άλλη μια Estrella (μόνος στο σπίτι) γιορτάζοντας τρόπον τινά το τέλος της ισπανικής μεταπολίτευσης. «Τόπο στα νιάτα» σκέπτεται, και χωρίς να μπορεί να το τιθασεύσει πιάνει τον εαυτό του ύστερα από πολύ καιρό να αισιοδοξεί...

Αναγκαία επισήμανση, γιατί οι λαϊκιστές καραδοκούν: οιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα είναι συμπτωματική.
kathimerini.gr