Η δύσκολη καθημερινότητα του ΕΚΠΑ

5 Ιουλίου 2014 ΑΕΙ Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο καταλήψεις  

του Μάκη Μυλωνά
 Σε λίγες μέρες από σήμερα ολοκληρώνεται μια από τις χειρότερες εκπαιδευτικές χρονιές στην ιστορία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) ενώ ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ).
Η βασική αιτία της φετινής διάλυσης των δυο σημαντικότερων επιστημονικών ιδρυμάτων της χώρας ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να θέσει σε διαθεσιμότητα εκατοντάδες διοικητικούς υπαλλήλους χωρίς απολύτως καμία διαδικασία ουσιαστικής αξιολόγησής τους και χωρίς κανένα συγκεκριμένο σχέδιο για την επόμενη μέρα λειτουργίας των δεκάδων πανεπιστημιακών σχολών.
Στην ερασιτεχνική αδιαλλαξία της κυβέρνησης, οι πρυτανικές αρχές αλλά και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης απάντησαν με εξίσου ανεύθυνο τρόπο, καθώς προτίμησαν να υποστηρίξουν τυφλά όλους τους σημερινούς εργαζομένους των ιδρυμάτων, και όχι επί της αρχής τις θέσεις εργασίας που πρέπει να υπάρχουν σε ένα ίδρυμα για να επιτελεί αποτελεσματικά τους σκοπούς τους.
Δυστυχώς, όποια κι αν είναι η έκβαση της σύγκρουσης για τους διοικητικούς υπαλλήλους, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο θα έχει χάσει και πάλι το κύρος και την αξιοπιστία του καθώς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι πολύ πιο σύνθετα και κανείς δεν μοιάζει πρόθυμος να τα λύσει ενώ ειλικρινά αναρωτιέμαι πόσοι είναι αυτοί που πραγματικά τα γνωρίζουν.
Μιας και τυχαίνει η σχέση μου με το ΕΚΠΑ να παραμένει εδώ και χρόνια αρκετά ενεργή, να μερικά από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει και για τα οποίοι οι «μεταρρυθμίσεις» των μεν και οι «αγώνες» των δε, δεν περιέχουν λύσεις:

συνέχεια

• Στη Νομική Σχολή, οι καθηγητές των περισσότερων μαθημάτων καλύπτουν από την τσέπη τους το κόστος των φωτοτυπιών με τα θέματα των εξετάσεων που διανέμονται σε εκατοντάδες φοιτητές την ώρα της εξέτασης των μαθημάτων, καθώς δεν υπάρχει στη διάθεσή τους κάποιο φωτοτυπικό μηχάνημα που να λειτουργεί. Πρόκειται για την απόλυτη κατάντια, είναι αμφίβολο αν αυτό συνέβαινε ακόμα και 20 χρόνια πριν.
• Εδώ και μερικές εβδομάδες έχει λήξει η σύμβαση των υπαλλήλων της καθαριότητας σε πάρα πολλά κτίρια του Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα η λειτουργία των χώρων να καθίσταται κάτι παραπάνω από προβληματική, αν όχι επιβλαβής για τη δημόσια υγεία.
• Οι διδακτορικοί φοιτητές/ερευνητές των περισσότερων θεωρητικών σχολών του ΕΚΠΑ βιώνουν εδώ και χρόνια την πλήρη αδιαφορία των καθηγητών που επιβλέπουν τις διατριβές τους, οι οποίοι ιεραρχούν ως τελευταία τους υποχρέωση το να τους καθοδηγήσουν και να τους βοηθήσουν με την έρευνα τους.
• Προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές όλων των σχολών του ΕΚΠΑ δεν έχουν συχνά πρόσβαση σε διάφορες διαδικτυακές βάσεις δεδομένων και σε επιστημονικά περιοδικά, καθώς το ίδρυμα δεν διαθέτει τους πόρους για να πληρώσει τη σχετική συνδρομή σε αυτά. Οι περισσότεροι βρίσκουν τη λύση είτε ζητώντας υλικό από φίλους τους που βρίσκονται σε ξένα πανεπιστήμια κι άρα έχουν πρόσβαση σε οργανωμένες βιβλιοθήκες, είτε αναζητώντας πειρατικά αντίτυπα των βιβλίων στο διαδίκτυο.
• Οι περισσότεροι καθηγητές των θεωρητικών σχολών του ΕΚΠΑ αποθαρρύνουν τους φοιτητές που επιθυμούν να συγγράψουν τις εργασίες ή τη διατριβή τους σε ξένη γλώσσα, με επιχειρήματα περί της ελληνικής γλώσσας που συχνά θα ζήλευε και η Χρυσή Αυγή, συμβάλλοντας καθοριστικά στην απομόνωση των ελληνικών ΑΕΙ από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
• Οι φοιτητές Erasmus που έρχονται στη χώρα μας από ξένα πανεπιστήμια κάνουν μάθημα μόνοι τους καθώς συνήθως δεν υπάρχουν μαθήματα που να διδάσκονται στην αγγλική γλώσσα και να είναι προσβάσιμα και στους Έλληνες φοιτητές, κάτι που επίσης συμβάλει στη μη αλληλεπίδραση των Ελλήνων φοιτητών με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Προσωπικά, όταν βρέθηκα με το πρόγραμμα Erasmus στη Γαλλία, παρακολούθησα κανονικά μαθήματα με τους Γάλλους, δεν με αντιμετώπισαν ως εξωτικό φρούτο.

Είναι αμφίβολο αν όλα τα παραπάνω προβλήματα συνθέτουν έστω και το 5% των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά πιθανότατα και κάθε άλλο ελληνικό Πανεπιστήμιο, ενώ την ίδια ώρα παγιώνεται ως όνειρο του μέσου Έλληνα συνεπούς φοιτητή η φυγή στο εξωτερικό.
Λύσεις μπορούν να βρεθούν, αρκεί όμως κανείς να γνωρίζει αληθινά ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα του Δημοσίου Πανεπιστημίου. Πιστέψτε με, είναι πολύ πιο σοβαρά από αυτά που άσχετοι δημοσιογράφοι και εμμονικοί πολιτικοί περιγράφουν.
Γεμίσαμε αγωνιστές και μεταρρυθμιστές και ξεμείναμε από ρεαλιστικές προτάσεις.
ΥΓ.: Κάποιοι θα σπεύσουν να αντιπροτείνουν ως λύση την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Πιστεύω ότι αυτή θα έπρεπε να είναι σήμερα η τελευταία προτεραιότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος σε μια εποχή όπου η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποκτά όλο και περισσότερα ταξικά χαρακτηριστικά λόγω της οικονομικής κρίσης.

* Ο Μάκης Μυλωνάς γεννήθηκε το 1989 στην Πάτρα κι από το 2008 διατηρεί το blog parapolitiki.com

 Protagon.gr