Κομπόστες και πελτέδες

Να το ξεκαθαρίσουμε. Το εξαγωγικό εμπόριο της χώρας προς τη Ρωσία την «έβαψε». Και δεν ξεβάφει ούτε αν ο Τσίπρας γράψει γράμμα στο Μεντβέντεφ , ούτε αν ο Κουτσούμπας κάνει λιτανεία στη Ρωσική μονή του Αγίου Όρους.

ΒΑΣΙΛΗΣ
ΠΗΛΟΣ
  Τα λεφτά των ντόπιων παραγωγών πέταξαν, ακόμα κι αν ο Βενιζέλος καλέσει το Λαβρόφ σε δείπνο και δεν φάει μπουκιά, ή αν ο Σαμαράς κάνει το δεξιό ψάλτη σε λειτουργία του πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλο. Οι δύο τελευταίοι ας το σκέφτονταν καλύτερα όσο καιρό προήδρευαν καμαρωτοί της Ε.Ε. Τώρα είναι αργά
Το ερώτημα, βέβαια, είναι ποιος θα πληρώσει τη νύφη. Οι απερχόμενοι πολιτικοί πυγμαίοι της Κομισιόν, προφανώς δεν θα αναγνωρίσουν τα ολέθρια λάθη τους. Η πεισματικά επιπόλαια Κάθριν Άστον, ο ανόητος γραφειοκράτης Χέρμαν βαν Ρομπάι και η μαριονέτα Ζοσέ Μπαρόζο, που πηγαινοέρχονταν στο Κίεβο για να παίξουν το θέατρο σκιών της Ουάσινγκτον, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου αφήνουν ανοιχτούς λογαριασμούς. Και κυρίως απλήρωτους.
Μέχρι στιγμής είναι άγνωστο αν τα σπασμένα από τα ρωσικά αντίμετρα θα αναπληρωθούν, κατά ένα μέρος, από κοινοτικά χρήματα. Για την ώρα η πιο πιθανή αλλά και ρεαλιστική λύση είναι να αναλάβουν τα βάρη των αποζημιώσεων οι κρατικοί προϋπολογισμοί των κρατών-μελών.
Πράγμα που σημαίνει ότι τη ζημιά, δυστυχώς, θα κληθούν και πάλι να την φορτωθούν οι φορολογούμενοι. Προς όφελος, φυσικά, μεσαζόντων και λαθρεμπόρων που ως συνήθως κάνουν πάρτι σε κάθε εμπάργκο
Για την χειμαζόμενη Ελλάδα ένας λογαριασμός 130 πάνω κάτω εκατομμυρίων ευρώ είναι αναμφίβολα ζόρικος. Και όταν με τις παράπλευρες απώλειες αγγίζουν τα 400 εκ. η λυπητερή εκτός από αστρονομική είναι και δυσβάστακτη. Χειρότερες, όμως, από τις χασούρες στο εξαγωγικό εμπόριο είναι οι συναφείς απώλειες.
Η χώρα πλήττεται πολλαπλώς στον τουρισμό, στην προσέλκυση ρωσικών επενδύσεων, και από το ενδεχόμενο διαταραχής της προμήθειας ρωσικού αέριου και πετρελαίου. Κυρίως , όμως , βγαίνει εξασθενημένη διπλωματικά από τον άτυπο πόλεμο Ε.Ε.-Ρωσίας. Ειδικότερα στα μονίμως ανοιχτά μέτωπα του Σκοπιανού και του Κυπριακού
Σε αυτό το τοπίο των απρόβλεπτων και δυσμενών επιπτώσεων για μια χώρα που δεν έχει την ισχύ να παραγάγει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα σύρεται από τη συγκρουσιακή επιλογή της αμερικανικής αλαζονείας στην Ουκρανία. Αναγκασμένη, όπως και η υπόλοιπη ΕΕ να υποστεί μαζί με το υψηλό οικονομικό κόστος και την απομείωση της όποιας γεωπολιτικής της ζωτικότητας, υπό την αμερικανό- νατοϊκή ομπρέλα.
Από τη άλλη όσο η Ρωσία δεν μετατρέπεται σταδιακά σε εθνικό κράτος με αναπτυγμένους θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών αλλά ρέπει νοσταλγικά προς την αίγλη του τσαρικό-σοβιετικού παρελθόντος της , τα περιθώρια ελιγμών με τους ομόθρησκους στενεύουν ανεπανόρθωτα. Ήδη φρουτοπαραγωγοί από Αργεντινή, Χιλή και Τουρκία στριμώχνονται στις πύλες του Κρεμλίνου.
Σε αυτή την αποπνικτική ατμόσφαιρα μια πιθανή ετεροβαρής διατλαντική συμφωνία κοινού εμπορίου με τους Ρώσους χαρίζει στην Ελλάδα το ρόλο του βατράχου που βυθίζεται στο βάλτο όπου τσακώνονται τα βουβάλια. Και εξαναγκάζει την ημιθανή ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητας να κολυμπήσει αδέξια στην νέο-ψυχροπολεμική σαλάτα ανάμεσα σε κομπόστες και πελτέδες
matrix24