03
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
2014
Περάσαμε είκοσι μέρες στο χωριό όλη η οικογένεια φιλοξενούμενοι από την πεθερά μου. Είκοσι μέρες ζάχαρη...
Ξεχάσαμε όλα μας τα προβλήματα, ύπνος χωρίς εφιάλτες, ζωή χωρίς έξοδα.
Αφήσαμε πίσω προβλήματα, ανεργία, απλήρωτους λογαριασμούς και χρέη.
Τη μέρα που επιστρέφαμε όμως, μια κουβέντα μεταξύ των παιδιών, μας προσγείωσε για τα καλά στην πραγματικότητα.
- Εγώ θέλω να περάσω στην Θεσσαλονίκη, έλεγε ο μικρός (13 χρονών), για να ζήσω την εμπειρία να είμαι μόνος μακρυά από το σπίτι.
- Εγώ πάλι, προτιμάω να περάσω στην Αθήνα και να πάω μετά για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, απάντησε ο μεγάλος (15 χρονών), γιατί είναι πιο σημαντική η εμπειρία μια άλλης χώρας.
Δουλειά δεν έχει κανείς μας στην οικογένειά μας. Ζούμε τα 2 τελευταία χρόνια συνεχώς στο κόκκινο. Αναρωτιέμαι πως θα τα καταφέρουμε να πάνε αγγλικά φέτος.
Αλλά πως μπορείς να πεις στα παιδιά να μην κάνουν όνειρα!
Ξεχάσαμε όλα μας τα προβλήματα, ύπνος χωρίς εφιάλτες, ζωή χωρίς έξοδα.
Αφήσαμε πίσω προβλήματα, ανεργία, απλήρωτους λογαριασμούς και χρέη.
Τη μέρα που επιστρέφαμε όμως, μια κουβέντα μεταξύ των παιδιών, μας προσγείωσε για τα καλά στην πραγματικότητα.
- Εγώ θέλω να περάσω στην Θεσσαλονίκη, έλεγε ο μικρός (13 χρονών), για να ζήσω την εμπειρία να είμαι μόνος μακρυά από το σπίτι.
- Εγώ πάλι, προτιμάω να περάσω στην Αθήνα και να πάω μετά για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, απάντησε ο μεγάλος (15 χρονών), γιατί είναι πιο σημαντική η εμπειρία μια άλλης χώρας.
Δουλειά δεν έχει κανείς μας στην οικογένειά μας. Ζούμε τα 2 τελευταία χρόνια συνεχώς στο κόκκινο. Αναρωτιέμαι πως θα τα καταφέρουμε να πάνε αγγλικά φέτος.
Αλλά πως μπορείς να πεις στα παιδιά να μην κάνουν όνειρα!
Mαρίνα , 42 χρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.