Το κτήνος μέσα μας

ΚΩΣΤΟΥΛΑ
ΤΩΜΑΔΑΚΗ
Ο σκύλος κουνάει την ουρά του ή η ουρά τον σκύλο;
Ο ήρωας της ιστορίας, πεπεισμένος ότι για όλα τα στραβά και τα ανάποδα «κάποιος φταίει»  τα «χώνει»  σε καθημερινή βάση.
Αιχμηρά σχόλια και βρισιές εκτοξεύονται εναντίον πολιτικών, καλλιτεχνών και κανένας δε γλυτώνει από την κοινωνική κριτική που φτάνει τα όρια του κανιβαλισμού.
Μπορεί να μη συμμερίζεται τη γνώμη του συγγραφέα αλλά δεν μπορείς να τον περνάς γενεές δεκατέσσερις, μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνείς μαζί του, δεν σου αρέσει η φάτσα του.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι να εξελιχθεί η κατάσταση σε κανιβαλισμό.
Ο κανιβαλισμός είναι από τα πιο παλιά και πιο βαθιά ριζωμένα ανθρώπινα ταμπού. Παλαιότερα για να «θάψεις» κάποιον ήταν αρκετό να τηλεφωνήσεις σε δυο-τρεις γνωστούς ή αν ήσουν παρορμητικός να ορμήσεις στο γραφείο του και να του σύρεις τα «εξ αμάξης».
Τι συμβαίνει στην εποχή της κρίσης; Πόσο εύκολα η χαλαρότητα των social media απελευθερώνει το κτήνος μέσα μας;
Η Ελένη είναι 30 χρονών. Έχει τελειώσει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο και δουλεύει ταμίας σε σούπερ μάρκετ. Λατρεύει το διαδίκτυο στο οποίο αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της.
«Άμα είμαι φορτισμένη , όλο και κάποιον θα βρίσω!» Συνήθως χρησιμοποιεί ψευδώνυμο και τα επικριτικά της σχόλια έχουν σχέση με την σημερινή οικονομική κρίση
Στην νέα ψηφιακή πραγματικότητα όλοι μπορούν να έχουν λόγο και άποψη για τα πάντα.  Τι σημασία έχει αν είσαι ο Παπαδάκης, ο καθηγητής αρχαιολογίας κλασικών αρχαιοτήτων ή ο περιπτεράς με το tablet που περνάει την ώρα του σχολιάζοντας …μέσα στην αναδουλειά;
Πώς είπατε; Η δημοκρατία είναι άμεση; Τα τηλε-μιντιακά δικαστήρια ως σύγχρονα σφαγεία, σέρνουν το χορό της καθημερινής ανθρωποφαγίας. Μετά τη δεκαετία του lifestyle, η εποχή του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του.
Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο έχεις ανεβάσει σχόλιο και έχεις κατατροπώσει καθηγητές και τίτλους. Τα έχεις «χώσει» σε πολιτικούς και καλλιτέχνες.
Φαρμάκι, στάζει το σχόλιο αλλά εσένα δεν σε νοιάζει. Άσε, που εσύ, ο κοινός θνητός έχεις περισσότερα like από τα μούτρα του.
Τι κι αν ο Κρόνος αποφασίζει να φάει τα παιδιά του εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την «καρέκλα του».
Στην μιντιακή εποχή μας στήνονται καθημερινά ,τηλεοπτικές και διαδικτυακές αρένες όχι μόνο για πολιτικούς αλλά για μετανάστες, γυναίκες, καλλιτέχνες για οτιδήποτε διαφορετικό προσκρούει στο κοινό μέτρο.
Κάποτε η ανθρωποφαγία ήταν μοναδικό προνόμιο της άρχουσας τάξης. Στο ιστορικό μυθιστόρημα «Σέργιος και Βάκχος» ο Καραγάτσης αφηγείται με χιούμορ την ανθρωποφαγία στην Βυζαντινή Αυλή .
Τι σχέση έχουν οι Βυζαντινές μηχανορραφίες με τον κανιβαλισμό της τηλεοπτικής αρένας; Έλα, ντε;
Μια βιαστική ματιά σου επιβεβαιώνει τον φόβο σου ότι η ανθρωποφαγία είναι ο πιο επικίνδυνος ιός της εποχής μας.
Κανένας τομέας δεν εξαιρείται. Γνωστή στο πανελλήνιο η on line επίθεση σε γνωστή ποιήτρια και σε δημοφιλή τραγουδίστρια για τις απόψεις τους.
«Τα χώνω και ξαλαφρώνω» υποστηρίζει φανατικός οπαδός διαδικτυακής ποδοσφαιρικής ιστοσελίδας.
Τι σημασία έχει αν φταίει ο επιθετικός που έχασε το γκολ, ο προϊστάμενος που σε στραβοκοίταξε, η πεθερά σου που έκαψε το στιφάδο. Όλα μπορούν να σου χαλάσουν τη μέρα. Με ένα κλικ μπορείς να βγάλεις τα άγρια ένστικτα σου και να τα χώσεις στον προπονητή στο αφεντικό σου στον κακό καιρό που σου χαλάει τη διάθεση.
Η «ανθρωποφαγία»  δεν έχει σύνορα . Δεν δέχεται «συγγνώμες» ούτε και λάθη.
Ο ναρκισσισμός, η υποκρισία, η αλαζονεία έχουν αντικαταστήσει την αλληλεγγύη, τον αλτρουισμό, ότι μας χώριζε και ταυτόχρονα μας ένωνε σαν κοινωνία.
«Πουλάει» το μίσος και ο κιτρινισμός;
«Πουλάει», θα σου πουν εμπορικοί διευθυντές και επιχειρηματίες. Θα σου αντιγυρίσουν ότι το «κουτσομπολιό» ήταν για χρόνια ολόκληρο το αλατοπίπερο της ελληνικής κοινωνίας.
Θα το συναντήσεις στο χωριό, στις μικρές κοινωνίες που μισούν το «διαφορετικό»  και κατασπαράσσουν , τον «αδύνατο», τον ανάπηρο , εκείνον που έχει διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.
Ως υποκατάστατα της κοινωνικής ζωής τα social media έχουν υποκαταστήσει την πλατεία και το καφενείο.
Ο κιτρινισμός, ο αφορισμός και η ισοπέδωση είναι στην ημερήσια διάταξη. Την ίδια στιγμή μπορεί να είσαι θύμα και θύτης.
Αθώος και ένοχος. Να καταδικαστείς ή να αθωωθείς. Ο πέλεκυς της μιντιακής δικαιοσύνης πέφτει αμείλικτος. Με την ίδια ευκολία κρίνει συμπεριφορές, αφορίζει ιδέες , στέλνει στο πυρ το εξώτερον ότι το ξεβολεύει. Ταυτόχρονα, σχεδόν, μπορεί να ενσαρκώσεις το ρόλο του δικαστή, ανακριτή ή ειδικού σχολιαστή. Όρεξη να’χεις!
Επικίνδυνο; Αφού ζεις στη μιντιακή εποχή θα πρέπει να ξέρεις και το μέσο. Πράγματι, ο αθώος και ο ένοχος έχουν την ίδια μεταχείριση.
Μια λεπτή κόκκινη γραμμή χωρίζει το ψέμα από την αλήθεια. Το πραγματικό από το φανταστικό. Την πραγματική ζωή από τα social media.
matrix24