Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

Ενα δάκρυ για τον Αϊλάν


 
Σωκράτης ΤσιχλιάςΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑΣ
 Εάν η Αμερική δεν είχε κάνει τον παράλογο πόλεμο στο Ιράκ, εάν η Ευρώπη δεν είχε βάλει με εγκληματική απερισκεψία το χεράκι της στη Λιβύη και στη Μέση Ανατολή, εάν η Δύση είχε ακούσει τις προειδοποιήσεις των Ρώσων και των Ισραηλινών για την αποσταθεροποίηση που θα έφερνε η Αραβική Ανοιξη στην περιοχή, τότε μάλλον η μοίρα όλων αυτών των δυστυχισμένων μεταναστών και προσφύγων θα ήταν άλλη. Δεν θα περίμεναν το έλεος των πλουσίων χωρών, δεν θα ήλπιζαν σε ηγέτες απορροφημένους από παιχνίδια εξουσίας συμφερόντων και επικοινωνίας. Δεν θα προσέβλεπαν στην αφύπνιση γραφειοκρατικών μηχανισμών. Δεν θα ήταν σήμερα, ταυτοχρόνως, απειλή αλλά και πληγή για τη Δύση.
Αν εμείς, οι πολιτισμένοι και κυρίαρχοι, δεν είχαμε ξεκινήσει αυτόν τον παραλογισμό, δεν ξηλώναμε ισορροπίες δεκαετιών, δεν διαλύαμε δομές και θεσμούς που κρατούσαν σχετικά ελεγχόμενο αυτό το εκρηκτικό συνονθύλευμα φυλών, θρησκειών, τάξεων και εθνών, που, στην ουσία, δεν κατανοούσαμε ούτε κατ’ ελάχιστο, ίσως δεν θα είχε προκληθεί τόσο μίσος, τόση βαρβαρότητα, τόσο αίμα, τόσος πόλεμος, που διώχνουν αυτά τα πλήθη αντρών και γυναικόπαιδων από τις εστίες τους. Ισως να ήταν ακόμη ζωντανός ο μικρούλης Αϊλάν κι ο αδελφός του Γιαλίμπ, που γεννήθηκαν στην κουρδική πόλη Κομπάνι της Βόρειας Συρίας και χάθηκαν πριν από λίγες ημέρες, μαζί με την 27χρονη μητέρα τους Ρεχάν, στη θάλασσα, ανοικτά της Αλικαρνασσού, όταν η βάρκα που τους μετέφερε στην Κω ανετράπη.

Κοιτάζω τη φωτογραφία-ντοκουμέντο, με το άψυχο κορμάκι του Αϊλάν, έτσι όπως το πήρε η θάλασσα και απαλά το εναπόθεσε στην αμμουδιά. Μπρούμυτα, σε συνηθισμένη στάση ύπνου παιδικού... Για αυτήν τη φωτογραφία που έκανε ακόμη και υπουργούς να δακρύσουν δημοσίως ξεκίνησε έντονος διάλογος: πρέπει άραγε τα μέσα ενημέρωσης να δημοσιεύουν μια τέτοια εικόνα; Είναι σωστό να εικονογραφείται η φρίκη; Μήπως απλώς εξυπηρετεί την κανιβαλική περιέργεια των μαζών και μας εξοικειώνει με το αποτρόπαιο;

Η φωτογραφία του νεκρού Αϊλάν είναι ήδη ιστορία. Είναι μια κορυφαία δημοσιογραφική στιγμή. Το δράμα της οικογένειας κατεγράφη στη συλλογική μας συνείδηση. Ισως κάτι αλλάξει..


από τήν Έντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.