Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

Τρομοκρατία και ελευθερία

Σωκράτης ΤσιχλιάςΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑΣ
 Διάβαζα, στην πολύ καλή πολιτική βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που κυκλοφόρησε πριν από δύο εβδομάδες με την «Καθημερινή», την άποψή του για τη δικτατορία και το λάθος των Αμερικανών. Κοντολογίς, ο Σερραίος πολιτικός ισχυριζόταν ότι ήταν σφάλμα τους που βοήθησαν αυτούς που στο όνομα του «κομμουνιστικού κινδύνου» στέρησαν από τους Ελληνες την ελευθερία και τη Δημοκρατία. Οι πάμφτωχοι Ελληνες, αν επρόκειτο να αποφασίσουν με κριτήρια οικονομικά, θα είχαν επιλέξει το άλλο στρατόπεδο, σημείωνε ο Καραμανλής, υπογραμμίζοντας έτσι την τεράστια σημασία που είχαν οι δύο αυτές αξίες για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Οι ισλαμιστές τρομοκράτες, με τις δολοφονικές τους επιθέσεις, διασαλεύουν την καθημερινή ζωή, ξεθεμελιώνουν την κανονικότητα μιας κοινωνίας, πλήττουν την οικονομία, εγκαθιστούν τον παραλυτικό φόβο και τη δηλητηριώδη καχυποψία στους πολίτες. Οι επιθέσεις όμως έχουν μια μεγαλύτερη, ανυπολόγιστη συνέπεια: για την πρόληψη και την αντιμετώπιση μελλοντικών χτυπημάτων οδηγούν τις χώρες-στόχους σε μέτρα που περιορίζουν την ελευθερία, υποστέλλουν βασικές αρχές μιας δίκαιης δημοκρατίας. Πρόσφατα, ο πρόεδρος Ομπάμα ζήτησε συγγνώμη για όσα αναγκάστηκαν να κάνουν, στο όνομα της ασφάλειας των πολιτών, οι ΗΠΑ. Για όσα βασικά δικαιώματα κατηγορουμένων ανέστειλαν για μια δεκαετία και πλέον.

Θα μου πείτε υπάρχει άλλος δρόμος να αντιμετωπίσει κανείς αυτό που συχνά ονομάζουν οι διανοούμενοι, πόλεμο πολιτισμών; Ειλικρινά δεν ξέρω, αλλά μήπως και όσα μέτρα παίρνουμε, είναι άραγε αρκετά να αποτρέψουν τα χτυπήματα, τις εκατόμβες των αθώων θυμάτων; Μετά τους δίδυμους πύργους, στις ΗΠΑ έκαναν τα πάντα και όμως τη δολοφονική επίθεση στον μαραθώνιο της Βοστώνης δεν την απέτρεψαν. Τι μέτρα υπάρχουν άραγε για να εισχωρήσει κανείς στο μυαλό ενός ανθρώπου που αντέχει να τυλίξει το κορμάκι ενός δεκάχρονου παιδιού με εκρηκτικά, για να τιναχτεί στον αέρα μαζί με όσους περισσότερους «απίστους» μπορέσει; Πώς να προλάβεις κάποιους που στην επικράτειά τους επανέφεραν τη δουλεία; Υπάρχουν, άραγε, αντίμετρα για την απόλυτη πίστη που αποβλακώνει, για το παρανοϊκό μίσος των φανατικών αυτοχείρων; Οσοι συνέβαλαν στη δημιουργία, παλιότερα της Αλ Κάιντα και τώρα του ISIS ίσως ήρθε η ώρα να μετανιώσουν εμπράκτως...


 από τήν Έντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.