Τρία μεγάλα μέτωπα έχει μπροστά της η
κυβέρνηση, τα οποία θα πρέπει μέσα στους επόμενους 5 μήνες να τα κλείσει
για να αυξηθούν οι πιθανότητες επίλυσης του θέματος με το ελληνικό
χρέος και να ενταχθεί η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής (QE) χαλάρωσης της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Η κατάθεση του επικαιροποιημένου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, η υλοποίηση των προαπαιτούμενων μέτρων για τη δεύτερη υποδόση των 2,8 δις ευρώ και η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων με αιχμή του δόρατος τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αποτελούν αυτή τη στιγμή τα μεγαλύτερα «αγκάθια» στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς. Στο σημερινό Eurogroup θα γίνει μία παρουσίαση της κατάστασης από την τρόικα προς τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης για την πορεία του προγράμματος, ενώ η κυβέρνηση θέλει να θέσει και το θέμα της χαλάρωσης των δημοσιονομικών στόχων από το 2018 και μετά. Ειδικότερα:
1. Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα: Η Αθήνα θέλει μετά το 2018 ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ να μειωθεί σταδιακά στα επίπεδα του 2% του ΑΕΠ. Την ίδια ώρα η Ευρωζώνη θεωρεί ότι ο στόχος του 3,5% του ΑΕΠ θα πρέπει να παραμείνει σταθερός για μία δεκαετία ακόμα, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) είναι γνωστό ότι υποστηρίζει την άμεση μείωσή του. Το θέμα των στόχων είναι εκείνο που «μπλοκάρει» και την κατάθεση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για την περίοδο 2016 - 2020, καθώς η κυβέρνηση θέλει για τα έτη 2019 και 2020 να ενσωματώσει τους μικρότερους στόχους, αλλά η Ευρωζώνη διαφωνεί. Εκτός από οικονομική σημασία, το ζήτημα έχει και πολιτική σημασία, δεδομένου ότι στο εσωτερικό της χώρας έχει διαμορφωθεί μέτωπο για τη μείωση των στόχων. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε η κυβέρνηση θα βρεθεί εκτεθειμένη σε πολιτικό επίπεδο, αφού θα εμφανιστεί ότι ακολουθεί το δρόμο της λιτότητας που όλοι αποκηρύσσουν.
2. Προαπαιτούμενα μέτρα για τα 2,8 δις ευρώ: Πρόκειται για 15 δράσεις, εκ των οποίων λίγα έχουν γίνει έως τώρα, όπως αναφέρουν στελέχη των δανειστών. Η κυβέρνηση θα πρέπει να τρέξει ώστε τον Σεπτέμβριο το αργότερο να έχουν κλείσει και να μη δημιουργηθούν καθυστερήσεις στην εκταμίευση της δόσης και στην έναρξη του δεύτερου ελέγχου του προγράμματος.
3. Μεταρρυθμίσεις – Εργασιακά: Πρόκειται για το μεγάλο στοίχημα του δεύτερου ελέγχου. Ηδη, τρόικα – και κυρίως ΔΝΤ – και Αθήνα έχουν λάβει θέσεις γύρω από το ζήτημα των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Θέσεις οι οποίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, ενώ το ευρωπαϊκό σκέλος των δανειστών προσπαθεί να τηρήσει εξισορροπητική στάση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, για να κλείσει ο έλεγχος όλοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις του Μνημονίου αναλαμβάνοντας πλήρως την ιδιοκτησία του προγράμματος.
Εφόσον γίνουν όλα αυτά μέχρι το Νοέμβριο τότε θα προχωρήσει και η υπόθεση του ελληνικού χρέους. Όταν αποφασιστούν και τα μέτρα για το χρέος, η ΕΚΤ θα εκπονήσει τη δική της μελέτη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και θα αποφασίσει την ένταξη ή μη της χώρας στο QE.
kathimerini.gr
Η κατάθεση του επικαιροποιημένου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, η υλοποίηση των προαπαιτούμενων μέτρων για τη δεύτερη υποδόση των 2,8 δις ευρώ και η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων με αιχμή του δόρατος τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αποτελούν αυτή τη στιγμή τα μεγαλύτερα «αγκάθια» στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς. Στο σημερινό Eurogroup θα γίνει μία παρουσίαση της κατάστασης από την τρόικα προς τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης για την πορεία του προγράμματος, ενώ η κυβέρνηση θέλει να θέσει και το θέμα της χαλάρωσης των δημοσιονομικών στόχων από το 2018 και μετά. Ειδικότερα:
1. Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα: Η Αθήνα θέλει μετά το 2018 ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ να μειωθεί σταδιακά στα επίπεδα του 2% του ΑΕΠ. Την ίδια ώρα η Ευρωζώνη θεωρεί ότι ο στόχος του 3,5% του ΑΕΠ θα πρέπει να παραμείνει σταθερός για μία δεκαετία ακόμα, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) είναι γνωστό ότι υποστηρίζει την άμεση μείωσή του. Το θέμα των στόχων είναι εκείνο που «μπλοκάρει» και την κατάθεση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για την περίοδο 2016 - 2020, καθώς η κυβέρνηση θέλει για τα έτη 2019 και 2020 να ενσωματώσει τους μικρότερους στόχους, αλλά η Ευρωζώνη διαφωνεί. Εκτός από οικονομική σημασία, το ζήτημα έχει και πολιτική σημασία, δεδομένου ότι στο εσωτερικό της χώρας έχει διαμορφωθεί μέτωπο για τη μείωση των στόχων. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε η κυβέρνηση θα βρεθεί εκτεθειμένη σε πολιτικό επίπεδο, αφού θα εμφανιστεί ότι ακολουθεί το δρόμο της λιτότητας που όλοι αποκηρύσσουν.
2. Προαπαιτούμενα μέτρα για τα 2,8 δις ευρώ: Πρόκειται για 15 δράσεις, εκ των οποίων λίγα έχουν γίνει έως τώρα, όπως αναφέρουν στελέχη των δανειστών. Η κυβέρνηση θα πρέπει να τρέξει ώστε τον Σεπτέμβριο το αργότερο να έχουν κλείσει και να μη δημιουργηθούν καθυστερήσεις στην εκταμίευση της δόσης και στην έναρξη του δεύτερου ελέγχου του προγράμματος.
3. Μεταρρυθμίσεις – Εργασιακά: Πρόκειται για το μεγάλο στοίχημα του δεύτερου ελέγχου. Ηδη, τρόικα – και κυρίως ΔΝΤ – και Αθήνα έχουν λάβει θέσεις γύρω από το ζήτημα των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Θέσεις οι οποίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, ενώ το ευρωπαϊκό σκέλος των δανειστών προσπαθεί να τηρήσει εξισορροπητική στάση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, για να κλείσει ο έλεγχος όλοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις του Μνημονίου αναλαμβάνοντας πλήρως την ιδιοκτησία του προγράμματος.
Εφόσον γίνουν όλα αυτά μέχρι το Νοέμβριο τότε θα προχωρήσει και η υπόθεση του ελληνικού χρέους. Όταν αποφασιστούν και τα μέτρα για το χρέος, η ΕΚΤ θα εκπονήσει τη δική της μελέτη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και θα αποφασίσει την ένταξη ή μη της χώρας στο QE.
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.