Δεν μπορούν να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι...

Είναι πλέον προφανές ότι το μέλλον της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια δεν κρίνεται στις αίθουσες του Χίλτον. Οι...
διπλωματικές επαφές σε Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες κορυφώνονται σε μια προσπάθεια να βρεθεί συμβιβαστική λύση που θα ικανοποιεί όλες τις πλευρές:

1. Τη γερμανική, η οποία θέλει να παραμείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, χωρίς όμως να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για το ελληνικό χρέος, δεδομένου ότι η Γερμανία μπαίνει ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο και η κυβέρνηση της χώρας δεν θέλει να εμφανιστεί ότι κάνει νέες «υποχωρήσεις» υπέρ της Ελλάδας.

2. Την πλευρά του ΔΝΤ, το οποίο θέτει ως όρο τη διευθέτηση του χρέους για να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα. Το Ταμείο επικαλείται το καταστατικό του, το οποίο ορίζει ότι δεν μπορεί να δανείζει χρήματα αν προηγουμένως δεν έχει κριθεί η βιωσιμότητα του χρέους. Από την άλλη, όμως, το ΔΝΤ αμφισβητεί έντονα τη δυνατότητα της Ελλάδας να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους (3,5% πλεόνασμα το 2018), με αποτέλεσμα να ζητάει από την ελληνική πλευρά πρόσθετες «μεταρρυθμίσεις» (ουσιαστικά νέα μέτρα τόσο σε φορολογικό όσο και σε ασφαλιστικό).

3. Την ελληνική πλευρά, η οποία θέλει να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα του Eurogroup του Μαΐου. Δηλαδή να ενεργοποιηθούν εδώ και τώρα τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι τα μέτρα για το χρέος συνδέονται με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και όχι της δεύτερης. Παρ’ όλα αυτά, όλα δείχνουν ότι θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να κλείσει και η δεύτερη αξιολόγηση – τουλάχιστον τα βασικά θέματα – μέσα στα χρονοδιαγράμματα, δηλαδή μέχρι το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου.

Από τα «θέλω» της κάθε πλευράς είναι προφανές ότι αναζητείται συμβιβασμός. Ήδη έχουν γίνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, κάτι που φάνηκε και από τις πρόσφατες δηλώσεις του εκπροσώπου του ΔΝΤ...

  topontiki.gr