Financial Times : Βάλτε τώρα την Ελλάδα στον ενάρετο κύκλο

Οι επανειλημμένες καθυστερήσεις στο θέμα του χρέους δεν κάνουν καλό σε κανέναν. Πρέπει να σπάσει ο γόρδιος δεσμός και η τεχνοκρατική λύση για να γίνει αυτό υπάρχει. Ποιο είναι το «κλειδί» για συμφωνία.

Δημοσιεύθηκε: 13 Ιουνίου 2017

του Martin Sandbu

Είστε δικαιολογημένοι για την παράβλεψη. Οι εξεγέρσεις του εκλογικού σώματος στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γαλλία είναι εξαιρετικά σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης, αλλά η επίλυση της ελληνικής οικονομικής κρίσης έχει και αυτή σημασία.
Και αυτή την εβδομάδα, οι συνομιλίες για το πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας κορυφώνονται.
Υπάρχουν ομοιότητες με τις προηγούμενες συνομιλίες: οι χρονοτριβές έχουν καθυστερήσει την τελευταία εκταμίευση δόσης, με μόλις λίγες εβδομάδες να απομένουν για την αποπληρωμή ενός μεγάλου ομολόγου από την Αθήνα. Ακόμα δεν έχει υπάρξει κάποια απτή υλοποίηση της υπόσχεσης ελάφρυνσης χρέους που παρουσιάζεται δελεαστικά μπροστά στα μάτια των Ελλήνων εδώ και χρόνια.
Αλλά οι αντηχήσεις είναι περισσότερο αχνές, παρά εκκωφαντικές. Όλοι αναμένουν ότι ο νέος γύρος αναχρηματοδότησης θα έρθει άμεσα. Δεν θα υπάρξει μια επανάληψη της αγωνιώδους διαπραγμάτευσης του 2015, που θα μπορούσε εύκολα να είχε ολοκληρωθεί με την Ελλάδα να φεύγει από το ευρώ.
Οι επανειλημμένες καθυστερήσεις ωστόσο και η ριζική αναποφασιστικότητα για το χρέος δεν κάνουν καλό σε κανέναν: ούτε στην ελληνική οικονομία και άρα ούτε στους πιστωτές της Ελλάδας, για τους οποίους η αξία των απαιτήσεών τους βασίζεται στην ικανότητα της Ελλάδας να τις τηρήσει.
Η βασική διαφωνία είναι ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους Ευρωπαίους πιστωτές της Ελλάδας. Περιληπτικά, το ΔΝΤ είναι πιο απαισιόδοξο σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης για τις προοπτικές ανάπτυξης της Ελλάδας και τη δυνατότητά της να διατηρήσει μεγάλα πλεονάσματα. Ως εκ τούτου, ο οργανισμός επιμένει περισσότερο σε μια δέσμευση της Ευρώπης για αναδιάρθρωση χρέους που θα είναι πιο γενναιόδωρη και πιο συγκεκριμένη από ό,τι έχει προσφερθεί μέχρι τώρα.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, έχει επικρίνει δημόσια το ΔΝΤ για...
 συνέχεια
...τη χαμηλή μακροπρόθεσμη εκτίμηση για ανάπτυξη μόλις 1% τον χρόνο τα επόμενα 40 χρόνια. Ακόμα και η ευρωπαϊκή πρόβλεψη για ανάπτυξη 1,25% είναι πολύ χαμηλή, αλλά έχει μεγάλη διαφορά για την απαιτούμενη ελάφρυνση χρέους.

Μια ψύχραιμη ματιά στα δεδομένα αποκαλύπτει πως δεν υπάρχει πολλή λογική στο να γίνει αυτή η διαφωνία ένα τόσο μεγάλο εμπόδιο.
Ο λόγος είναι διπλός: Πρώτον, η δομή του ελληνικού χρέους έχει ήδη επεκταθεί τόσο που το τεράστιο μέγεθός του δεν έχει τόση σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσο η εξυπηρέτησή του επιβαρύνει την ελληνική οικονομία από χρόνο σε χρόνο. Κατά συνέπεια, μπορεί κανείς να μειώσει σημαντικά αυτό το βάρος, χωρίς να διαγράψει την ονομαστική αξία που χρωστάει η Ελλάδα, την πιο κόκκινη από τις κόκκινες γραμμές που έχουν τραβήξει οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης. Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα που εξάγει η πιο περιεκτική ανάλυση του ελληνικού χρέους από οικονομολόγους του Peterson Institute.
Δεύτερον, λόγω της αναδιάρθρωσης που έχει ήδη γίνει, δεν είναι το μέγεθος του χρέους αυτό που κρατάει πίσω την ανάπτυξη. Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί τόσο που υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες επιτάχυνσης μόλις αρθούν τα εμπόδια που την περιορίζουν. Στα εμπόδια αυτά περιλαμβάνεται η διαρκής λιτότητα στον προϋπολογισμό για την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, η αβεβαιότητα για τη βραχυπρόθεσμη εξυπηρέτηση του χρέους και η πιθανότητα μιας νέας κρίσης αναχρηματοδότησης και γενικότερα οι αμφιβολίες που δημιουργούν οι ατελείωτες διαπραγματεύσεις που κάνουν τους ανθρώπους να μην επενδύουν, ενώ υπάρχουν capital controls και ο αποκλεισμός από τις αγορές ομολόγων της κεντρικής τράπεζας. 
 Είναι σχετικά εύκολο να φανταστεί κανείς έναν ενάρετο κύκλο στον οποίο και τα τρία παραπάνω αντιστρέφονται, ο οποίος θα αποδείκνυε ότι είναι λανθασμένη η μακροχρόνια απαισιοδοξία των πιστωτών της Ελλάδας. Σημειώστε πως η Ελλάδα...

Γιά νά διαβάσετε ολόκληρο τό άρθρο τών Financial Times πιέστε : ΕΔΩ