Είναι έτσι πού τά λέει ο Κυριάκος γιά τίς θέσεις τού πατέρα του στό Μακεδονικό;

Ο Ανδρέας αποκαλύπτει τον Μητσοτάκη

 

Στη συνέντευξη που έδωσε στη Σία Κοσιώνη την περασμένη βδομάδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να απαντήσει σε όσους τον κατηγορούν ότι λησμονεί τις θέσεις του πατέρα του για την επίλυση του Μακεδονικού. Ο ισχυρισμός του ήταν ότι ο πατέρας του θα έκανε ό,τι και ο ίδιος:
«Προβληματίστηκα πολύ και διάβασα και παλιά κείμενα και ομιλίες του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, σκεφτόμουν τι θα έκανε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τι θα έκανε; Δεν θα ψήφιζε αυτή τη συμφωνία, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα δεχόταν ποτέ μακεδονική εθνότητα και μακεδονική γλώσσα. Γιατί μεγάλη του έννοια δεν ήταν τόσο το όνομα – χωρίς να υποτιμώ τη σημασία του. Ηταν τα εργαλεία του αλυτρωτισμού. Σήμερα, το ότι εκχωρήσαμε στη γειτονική χώρα τη μακεδονική εθνότητα και τη μακεδονική γλώσσα, αποτελεί την τελική επιβεβαίωση μιας πολιτικής αλυτρωτισμού, την οποία καμία προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε συζητήσει» («Σκάι», 25.6.2018).
Κατανοητή και ανθρώπινη η ανάγκη του γιου να επικαλείται τη γνώμη του πατέρα του, όμως τα στοιχεία βοούν προς άλλη κατεύθυνση...

...Ολα τα διαθέσιμα ντοκουμέντα επιβεβαιώνουν ότι ο Κων. Μητσοτάκης ήταν υπέρ της επίλυσης του ζητήματος, αδιαφορώντας για την ονομασία και επιμένοντας μόνο να μην υπάρχει αναφορά σε μειονότητα εντός της Ελλάδας, κάτι που ήδη έχει επιτευχθεί με τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ.
Η άποψη αυτή του Κων. Μητσοτάκη επιβεβαιώνεται και από τις δύο αποκλίνουσες αφηγήσεις για την επίμαχη περίοδο: του Θόδωρου Σκυλακάκη που εξέφραζε τις απόψεις Μητσοτάκη («Στο όνομα της Μακεδονίας», εκδ. Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1995) και του Αλέξανδρου Τάρκα που εξέφραζε τις απόψεις Σαμαρά («Αθήνα Σκόπια. Πίσω από τις κλειστές πόρτες», εκδ. Λαβύρινθος, Αθήνα 1995).
Αυτό που λείπει μέχρι σήμερα είναι το περιεχόμενο των δύο συσκέψεων πολιτικών αρχηγών που συγκλήθηκαν υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις αρχές του 1992 και ήταν αυτές που έδωσαν το δραματικό τέλος στη σύγκρουση Μητσοτάκη-Σαμαρά.
Δυστυχώς τα πρακτικά αυτών των συσκέψεων είναι ακόμα απόρρητα.
Διαθέτουμε όμως ένα δημοσιευμένο ντοκουμέντο που συνοψίζει τις απόψεις που προβλήθηκαν από τους πολιτικούς αρχηγούς.
Πρόκειται για τις ιδιόγραφες σημειώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, τις οποίες έχει δημοσιεύσει στο βιβλίο της η Δήμητρα Παπανδρέου («10 χρόνια και 54 μέρες», εκδ. Λιβάνη, Αθήνα 1997).
Η αξιοπιστία αυτού του ντοκουμέντου δεν αμφισβητείται, εφόσον ο Αν. Παπανδρέου τις κρατούσε για αυστηρά δική του χρήση.
Από την ανάγνωση αυτών των σημειώσεων, τα κύρια σημεία των οποίων παρατίθενται στη συνέχεια, προκύπτει σαφώς ότι ο Κων. Μητσοτάκης ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας, ενώ συμφωνούσε και με τη διπλή!
Κατά συνέπεια δεν έθετε καν το ζήτημα πώς θα ονομάζουν οι ίδιοι οι πολίτες της ΠΓΔΜ τη γλώσσα ή την πολιτογράφησή τους. Μοναδική του έννοια, να μη δημιουργηθεί «μειονοτικό» ζήτημα στην Ελλάδα.
Αφού λοιπόν «προβληματίζεται» ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τις θέσεις του πατέρα του, ευκαιρία είναι να ζητήσει ο ίδιος να δημοσιευτούν τα Πρακτικά των ιστορικών εκείνων συνεδριάσεων.
Εκεί θα φανεί αν έχει δίκιο αυτός ή οι σημειώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.
 (Ολόκληρο τό άρθρο τού Δημήτρη Ψαρρά μαζί μέ τά ντοκουμέντα ΕΔΩ)
05.07.2018

Δημήτρης Ψαρράς

από τήν: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
                     efsyn.gr