Ξάπλας εγκώμιο: "...γέννηση, έρωτας και θάνατος συμβαίνουν, ως επί το πλείστον, στό κρεβάτι..."

 Ξάπλας εγκώμιο:

Περνάμε ξαπλωμένοι το ένα τρίτο της ζωής μας, οι τρεις μεγάλες πράξεις της ζωής, γέννηση, έρωτας και θάνατος συμβαίνουν ως επί το πλείστον ξαπλωμένοι, ό,τι δεν μπορείς να κάνεις στο κρεβάτι, δεν αξίζει να το κάνεις καθόλου!.
Ο βαθύς ύπνος, ο καλύτερος «καθαριστής» του εγκεφάλου, απομακρύνει τα «σκουπίδια» και τις τοξικές πρωτεΐνες που συσσωρεύονται σε αυτόν, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεϊνης β-αμυλοειδούς που συνδέεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας. Στον ύπνο, αναπληρώνονται οι χημικές ενώσεις-μακρομόρια απαραίτητες για τη λειτουργία του εγκεφάλου που εξαντλώνται κατά την διάρκεια της μέρας. Ο ύπνος μεσολαβεί και στην παγίωση της μνήμης. Οι αναμνήσεις δεν εγγράφονται ανεξίτηλα τη στιγμή που βιώνεται ένα γεγονός, συγκρατούνται μόνο κάποια ίχνη τους, για μόνιμη αποθήκευση και μελλοντική ανάσυρση, χρειάζεται η μεσολάβηση του ύπνου...

...Αλλάζουμε μέχρι και 100 φορές θέση μέσα σε μια νύχτα. Εάν για μεγάλο χρονικό διάστημα ασκηθεί πίεση σ' ένα μέρος του σώματος, δυσχεραίνεται η κυκλοφορία του αίματος, η επακόλουθη έλλειψη οξυγόνου γρήγορα προκαλεί μια δυσάρεστη αίσθηση, που μας κάνει να κινηθούμε και να αλλάξουμε θέση.
Δείξε μου πως κοιμάσαι να σου πω ποιος είσαι : ο τύπος «μάνατζερ» κοιμάται ανάσκελα και χρειάζεται πάρα πολύ χώρο για τα χέρια και τα πόδια του μια που έχει συνηθίσει να ηγείται και να δίνει εντολές ; «ο ντροπαλός» θυμίζει έμβρυο μέσα στη μήτρα, ξαπλώνει στο πλάι, με τα πόδια λυγισμένα, σχεδόν κουλουριασμένος, επιφυλακτικός, θέλει χρόνο να ανοιχτεί ; η «στρατιωτική στάση», ανάσκελα με τα χέρια στα πλάγια, ήσυχος και κλειστός χαρακτήρας με αυστηρές αρχές; η στάση «κορμού δέντρου» στο πλάι με τα χέρια παράλληλα στο σώμα, ήρεμος αλλά αφελής και ο «αλεξιπτωτιστής», νευρικός και μυγιάγγιχτος κοιμάται μπρούμυτα σφίγγοντας το μαξιλάρι του (οι σοβαροί επιστήμονες αποφεύγουν τέτοιους συσχετισμούς!).
Ο άνθρωπος χρειάζεται 7-8 ώρες ύπνου, η έλλειψη του ασύμβατη με την ζωή, όποιος δεν μπορεί να κοιμηθεί, απλά πεθαίνει. Από μελέτη 40 οικογενειών σε 8 χώρες, στην νόσο θανατηφόρο οικογενή αυπνία (fatal familial insomnia), μια σπάνια κληρονομική ασθένεια χωρίς θεραπεία, ο θάνατος επήλθε κατά μέσο όρο σε 1.5 χρόνο!
Ιδανική ώρα για ύπνο, ο φυσικός χρόνος που καθορίζεται από τον ήλιο: να κοιμάσαι με τη δύση του ήλιου και να ξυπνάς όταν ανατέλλει.
Σε λαούς της Αφρικής (Μποτσουάνα, Κονγκό κ.α) συνηθίζεται να κοιμούνται πολλοί άνθρωποι μαζί, ο ένας κοντά στον άλλο, μια που πιστεύουν ότι η ψυχή χάνεται όταν κοιμόμαστε μόνοι.
Για τους πιστούς του φενγκ σούι: να αγοράζετε καινούργιο κρεβάτι περίπου κάθε εφτά χρόνια πριν από το ξεκίνημα ενός νέου κύκλου ζωής, τα κρεβάτια απορροφούν περισσότερη ενέργεια από κάθε άλλο έπιπλο. «Μην κοιμηθείτε με τον νέο σας σύντροφο σε κρεβάτι που μοιραζόσασταν σε παλιότερη αποτυχημένη σχέση σας, διότι η νέα σχέση θα είναι καταδικασμένη!».
Φωτο 2. Το πιο διάσημο ντιβάνι, αυτό του Φρόιντ, δεν ήταν ένα οποιοδήποτε έπιπλο. Όταν το 1938, η οικογένεια κατέφυγε στο Λονδίνο για να γλυτώσει από τους Ναζί, το ντιβάνι μεταφέρθηκε μαζί τους και βρίσκεται μέχρι σήμερα στο σπίτι-μουσείο του. Δώρο μιας ασθενους του που θεραπεύτηκε, καλυμμένο με πολύχρωμα Περσικά χαλάκια μετατράπηκε στο χειρουργικό τραπέζι της ψυχής, ο ασθενής, ξαπλωμένος σε κατάσταση ύπνωσης αποκαλύπτει τις πιο μύχιες σκέψεις του. Η οριζόντια θέση διευκολύνει την ενδοσκόπηση, τη στροφή του εσωτερικού μας βλέμματος προς όλες τις γωνίες και τα βάθη, εκεί όπου δύσκολα φτάνει υπό κανονικές συνθήκες. Αρχικά, ο Φρόιντ καθόταν δίπλα στο ντιβάνι για να υπάρχει οπτική επαφή με τον ασθενή. Μετά από μια ερωτική επίθεση που δέχθηκε από μια ασθενή του, αποφάσισε να κάθεται πλέον πίσω από το ντιβάνι ώστε να αποκλείονται τέτοιες καταστάσεις ενώ παράλληλα ο ασθενής δεν ένιωθε τόσο έντονα τον έλεγχο του ψυχαναλυτή πάνω του και μπορούσε πιο εύκολα να βυθιστεί στους ελεύθερους συνειρμούς. Στη τέχνη, οι σουρεαλιστές με επικεφαλής τους Νταλί και Μπουνιουέλ προσέδωσαν αισθητικές και πολιτικές διαστάσεις στον ύπνο και στα όνειρα! 
Φωτό 3. Το φανταχτερό κρεβάτι του Ινδού μαχαραγιά Σαντίκ Μουχάμαντ Καν Αμπασί IV της Μπαχαγουαλπούρ, ζύγιζε πάνω από έναν τόνο (τα 290 κιλά ήταν ασήμι) και σε κάθε γωνία του υπήρχε το άγαλμα μιας γυμνής γυναίκας. Μόλις ο μαχαραγιάς ξάπλωνε στο κρεβάτι άρχιζε η μουσική και μαζί κουνιούνταν και τα χέρια των γυμνών γυναικών κάνοντας αέρα στο κεφάλι του μαχαραγιά και διώχνοντας τις μύγες απ' τα πόδια του (μια φαντασίωση πολλών Ελλήνων έγινε πράξη!).
Φωτο 1. Στις μοντέρνες κοινωνίες μας δεν εκτιμάται η αξία της ξάπλας, σήμερα νιώθεις υπερήφανος όταν φεύγεις τελευταίος από το γραφείο, η ξάπλα θεωρείται έκφραση τεμπελιάς, ένδειξη απάθειας σ' έναν κόσμο που αλλάζει αλματωδώς, ξαπλωμένος δεν μπορείς να συμβαδίσεις με τις εξελίξεις, χαραμίζεις τις δυνάμεις σου, σπαταλάς άσκοπα τον σύντομο χρόνο της ζωής σου, μερικοί έχουν ξεχάσει να κοιμούνται όπως έχουν ξεχάσει και να μαγειρεύουν, τρώγοντας συνέχεια πρόχειρα φαγητά.
Κι όμως, σύμφωνα με τα παραπάνω, η συνειδητή επιλογή της ξάπλας έχει ανεκτίμητη αξία. Ξαπλωμένοι αλλάζει ολόκληρη η πνευματική μας κατάσταση, ξαπλώνεις και το κοντέρ μηδενίζεται, ένα βάρος φεύγει από πάνω μας, όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν προβάλλουν διαφορετικά, τίποτε δεν έχει την ίδια ένταση, σε καμία άλλη θέση δεν κλονίζονται όλες οι βεβαιότητες, οι σκέψεις μας αρχίζουν να πετούν, η φαντασία οργιάζει, ξαπλωμένοι με τον νου διατρέχουμε πολλά χιλιόμετρα. Ο Μαρσέλ Προύστ έγραψε το « Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» στο κρεβάτι του, ξαπλωμένοι έγραφαν οι Μαρκ Τουαίην, Χάινριχ Χάινε και Τρούμαν Καπότε!
Ξαπλώστε όπου βρείτε, σε κρεβάτι, καναπέ, χαλίκια, άμμο, βράχια, γρασίδι, παγκάκια. Και εγώ ξαπλωμένος με θέα την Ακρόπολη (φωτο 1) διαβάζοντας το βιβλίο του Bernd Brunner από όπου και τα αποσπάσματα!
Εάν η ανάρτηση σας βρίσκει ξαπλωμένους, συνεχίστε, με τις ευχές μου!..

Δημήτρης Τριάντος

23 Αυγούστου στις 11:10 π.μ. ·