Τσερνίκια κατασκευάζονταν κατα το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, στη Λέσβο, στη Σύρο, στη Σάμο, στη Σύμη, στη Ρόδο, στο Μοσχονήσι, ση Σμύρνη, στη Φω-καία, στη Χίο, στο Πέραμα και στη Σκόπελο.
Συγκεκριμένα, στη Σύρο και στη Μύκονο τα Τσερνίκια λέγονταν και «μπελούδες» όπου το όνομα καθόριζε περισσότερο τη ιστιοφορία τους (σακολέβα), παρά το τύπο της γάστρας.
Το σκάφος αυτό είχε ίσια τα δυο ποδοστάματά του, ενώ το πλωριό ποδόσταμα ήταν πιο λοξό προς τα εμπρός συγκριτικά με το πέραμα.
Συγκριτικά με το πέραμα δεν υπήρχε ο καθρέπτης στην πλώρη , με αποτέλεσμα να περιορίζεται το πλάτος του καταστρώματος στο σημείο αυτό.
Τα Τσερνίκια που κατασκευάζονταν δεν ξεπερνούσαν τα 18 μέτρα και είχαν συνήθως ένα κατάρτι. Αναφέρεται και η κατασκευή δικάταρτων Τσερνικιών στη Σκόπελο ενώ τα μικρά τσερνίκια (μέχρι 8 μέτρα) χρησιμοποιόντουσαν συνήθως ως αλιευτικά σκάφη.
Η κατασκευή τσερνικιών σταμάτησε μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
Πηγές - Σχετική Βιβλιογραφία:
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ - Κώστας Α. Δαμιανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.