Η μακάβρια δυσαναλογία που παρατηρείται επί δεκαετίες στο Ισραήλ, δίχως να συγκινεί ιδιαίτερα τη διεθνή κοινότητα, και η οποία επαναλαμβάνεται τώρα, με 200 νεκρούς Παλαιστινίους (58 τα παιδιά ανάμεσά τους) και 12 Ισραηλινούς (δύο τα παιδιά), πιστοποιεί βεβαίως την τεράστια ισραηλινή υπεροπλία, που αντιστρέφει τη βιβλική αφήγηση περί Δαβίδ και Γολιάθ. Ταυτόχρονα όμως υποδεικνύει ότι το Ισραήλ συνεχίζει να απολαύει εξαιρετικής ασυλίας, η οποία εντέλει διέβρωσε ηθικά την ηγεσία του: ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, κάθε Νετανιάχου, που γνωρίζει ότι ο ΟΗΕ παραμένει παγιδευμένος από τον αρνητισμό των ΗΠΑ, νιώθει ότι έχει το ελεύθερο να επενδύει στα όπλα τις ελπίδες επανεκλογής του στην εξουσία ή παραμονής του στον κορυφαίο θώκο, προς αποφυγήν περιπετειών με τη Δικαιοσύνη. Και τίποτε πιο εύκολο για τον αμοραλισμό, όπου γης, από το να φορέσει την αρματωσιά του πατριωτισμού.
Στην εμπόλεμη ειρήνη που επικρατεί στα χώματα της αρχαίας Παλαιστίνης, αρκεί μια σπίθα για να καταμετρηθούν ξανά άμαχοι νεκροί και μωρά τραυματισμένα, που το κλάμα τους όμως απορροφάται από την απόσταση και δεν φτάνει στη Νέα Υόρκη και στον ΟΗΕ. Η τωρινή σπίθα ήταν η απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης να εκδιωχθούν 13 παλαιστινιακές οικογένειες από προάστιο της Ιερουσαλήμ, για να κατασκευαστεί εβραϊκός οικισμός.
Ο έλεγχος χάθηκε αμέσως, ίσως επειδή αυτό ήταν το σκοπούμενο. Ο Νετανιάχου κατηγορεί τη Χαμάς για «προμελετημένο έγκλημα». Η Χαμάς εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να υπερφαλαγγίσει την «ενδοτική» Παλαιστινιακή Αρχή, αλλά βέβαια δεν μπορεί να οργάνωσε αυτή τη βίαιη εκδίωξη Παλαιστινίων από το σπίτι τους. Το επιχείρημα του Νετανιάχου είναι τόσο πειστικό όσο και η διαβεβαίωσή του ότι το κτίριο όπου στεγάζονταν το Ασοσιέιτεντ Πρες και το Αλ Τζαζίρα βομβαρδίστηκε επειδή ήταν άντρο της Χαμάς και όχι για να σωπάσουν οι πομποί ενημέρωσης του διεθνούς κοινού. Μα τόσο κακοί είναι οι δημοσιογράφοι του Ασοσιέιτεντ Πρες ώστε επί χρόνια να μην πάρουν είδηση τι γινόταν μπροστά στα μάτια τους; Ή είναι πιόνια της Χαμάς;
