Προαναγγέλλει κάθοδο στις εκλογές η "Ενωμένη Μύκονος"

Με μια ανακοίνωσή που φέρει την υπογραφεί της δημοτικής παράταξης «Ενωμένη Μύκονος», ο συνδυασμός του εκλεγμένου δήμαρχου Μυκόνου Αθανασίου Μέγα – Κουσαθανά (έχει τεθεί σε αργία μαζί με τους δύο του αντιδημάρχους), έρχεται να δηλώσει ότι είναι παρών στις πολιτικές εξελίξεις και ουσιαστικά αποτελεί προμήνυμα για επανακάθοδο στις δημοτικές εκλογές. Μπορεί στην ανακοίνωση να μη γίνεται λόγος για τις επερχόμενες εκλογές, ούτε να έχει την υπογραφή κάποιου συγκεκριμένου προσώπου, ωστόσο, τόσο το περιεχόμενό της, όσο και το timing στο οποίο είδε το φως της δημοσιότητας, μαρτυρούν τις προθέσεις τού συνδυασμού να είναι παρών τόσο στα πολιτικά δρώμενα του τόπου, όσο και στις δημοτικές εκλογές του Μαΐου.

Διαβάστε την ανακοίνωση:

"Μυκονιάτισες, Μυκονιάτες,

Ο «εκκωφαντικός θόρυβος της σιωπής» που επιλέξαμε το καλοκαίρι, και παρά τις ανελέητες και άδικες επιθέσεις που ως συνδυασμός δεχθήκαμε, ήταν προσωρινός και συνειδητός. ‘Ήταν μια υπεύθυνη...

"Θά σας περιμένω"

   ΑΝΟΜΒΡΙΑ καί  ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΤΩΜΑΪΝΗ στό ΠΕΔΙΟ τής ΜΑΧΗΣ πρό τών ΠΡΟΣΕΧΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ            

"...Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία..." Μιχάλης Κατσαρός

Συνελήφθη ο επιχειρηματίας Μπάμπης Βωβός

Αθήνα

Συνελήφθη σήμερα Τετάρτη, σύμφωνα με Το Βήμα, ο Μπάμπης Βώβος. Ο γνωστός επιχειρηματίας συνελήφθη για χρέη προς το Δημόσιο ύψους 7.056.521 ευρώ.

Σημείωση Νέας Μυκόνου : Eίναι ο γνωστός κατασκευαστής πού λανσάρισε στήν Αθήνα τά "γυάλινα κτίρια". (Σάν κι αυτό πού γίνεται τελευταία στόν Ορνό χωρίς νά ιδρώνει τό αυτί κανενός. Καί μετά ζητάνε ψήφους γιά νά "σώσουν τουριστικά" τή Μύκονο. Ε,ρέ βρεμένη πού χρειάζεται!..)

Προς απαγόρευση η πλαστική σακούλα

Βερολίνο, Γερμανία

Την κατάργηση ή τουλάχιστον δραστική μείωση χρήσης της πλαστικής σακούλας και άλλων μη ανακυκλώσιμων πλαστικών αποβλήτων μέχρι το 2020 υποστηρίζει με ψήφισμά του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Οι ευρωβουλευτές εκτιμούν ότι η τροποποίηση επί το αυστηρότερο της κοινοτικής νομοθεσίας για τα απόβλητα θα μπορούσε όχι μόνο να εξοικονομήσει περίπου 70 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως αλλά και να δημιουργήσει πανευρωπαϊκά 400.000 νέες θέσεις εργασίας στον κλάδο της διαχείρισης και ανακύκλωσης απορριμάτων.

Την πιο θερμή υποστήριξη στις σχετικές προτάσεις εκφράζουν βέβαια οι Οικολόγοι-Πράσινοι. Ωστόσο δεν επιμένουν στη δραστική, πανευρωπαϊκή απαγόρευση όλων των πλαστικών αποβλήτων, όπως δηλώνει η συμπροεδρεύουσα των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ρεμπέκα Χαρμς. «Αυτό που προτείνει η εισηγήτριά μας είναι να εστιάσουμε κυρίως στις πλαστικές σακούλες μίας χρήσης. Να θέσει η ΕΕ συγκεκριμένο ποσοστιαίο στόχο για τη μείωση των αποβλήτων από τη χρήση της σακούλας. Από και και πέρα, το πώς θα υλοποιηθεί αυτή η μείωση, δηλαδή αν θα γίνει με ρητή απαγόρευση ή με μία οικονομική επιβάρυνση στη χρήση της σακούλας, αυτό εναπόκειται στην απόφαση των εθνικών κυβερνήσεων», τονίζει η γερμανίδα ευρωβουλευτής. 

Οικολογική βόμβα με απρόβλεπτες διαστάσεις

Το ζήτημα είναι πιο σοβαρό από ότι ίσως φαίνεται με την πρώτη ματιά. Σύμφωνα με προβλέψεις της Κομισιόν η συνολική παραγωγή πλαστικών στην Ευρώπη μπορεί να τριπλασιαστεί μέχρι το 2050, αν η κατανάλωση συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό. Τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκαν τεχνικές όπως η πυρόλυση ή τα βιοδιασπώμενα υλικά, που μας βοηθούν να ανακυκλώσουμε. Παρ΄όλα αυτά τα περισσότερα πλαστικά απόβλητα δεν ανακυκλώνονται εύκολα, είτε γιατί περιέχουν πολυμερισμένα υλικά που δεν επιδέχονται ανακύκλωση, είτε γιατί έχουν αναμειχθεί με άλλα υλικά που έχουν διαφορετική χημική συμπεριφορά.

«Ένα μικρό ποσοστό ανακυκλώνεται, δηλαδή γύρω στο 32% για τα πλαστικά συσκευασιών και γύρω στο 23% για το σύνολο των πλαστικών. Από την άλλη, μόνο οι πλαστικές σακούλες που χρησιμοποιούνται ακόμα εδώ (στην Ευρώπη) είναι γύρω στο 95 δισεκατομμύρια κομμάτια. Άρα έχουμε μεγάλες ποσότητες που πετάγονται ή θάβονται ή καίγονται, που σημαίνει σπατάλη πρώτων υλών και ενέργειας», λέει ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων-Πρασίνων.

Ο Γκαρίντσα και τα τρία καλύτερα λεπτά στην ιστορία του ποδοσφαίρου

Λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ του 1958 στην Σουηδία η εθνική ομάδα της Βραζιλίας, ένα τσούρμο προβληματικών ανθρώπων σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, ταξίδεψε στην Ιταλία για να δώσει ένα φιλικό προετοιμασίας. Αντίπαλος της ήταν η Φιορεντίνα, η οποία την εποχή εκείνη πρωταγωνιστούσε στο Ιταλικό πρωτάθλημα, έχοντας στη σύνθεση της και έξι Ιταλούς διεθνείς.

Δεκά πέντε λεπτά πριν τη λήξη του φιλικού, και ενώ το σκορ ήταν ήδη 0-3 για τους φιλοξενούμενους, ένας Βραζιλιάνος με σπονδυλική στήλη σαν σίγμα τελικό πήρε τη μπάλα στη δεξιά πλευρά της επίθεσης, προσπέρασε τρεις αμυντικούς και τον τερματοφύλακα με χαρακτηριστική άνεση, μπροστά στο άδειο τέρμα περίμενε έναν εκ των αμυντικών να επιστρέψει, με μια τέλεια προσποίηση τον εξουδετέρωσε ξανά, στέλνοντας τον να πέσει κάτω για δεύτερη φορά και αφού συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος για να διασκεδάσει κι άλλο, περπάτησε με τη μπάλα μέσα στην εστία, την άφησε να περάσει τη γραμμή για τέταρτη φορά και στη συνέχεια την πήρε στα χέρια και ψύχραιμα έκανε μεταβολή για να πάει να την τοποθετήσει στο κέντρο για τη σέντρα. Ήταν η πρώτη φορά που άνθρωποι εκτός Βραζιλίας γινόταν μάρτυρες του φαινομένου “Γκαρίντσα” σε μια από τις πιο γνωστές και χαρακτηριστικές παραστάσεις του.
Σε πλήρη αντίθεση με τους άναυδους Ιταλούς που δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν οι άνθρωποι της εθνικής Βραζιλίας δεν μπορούσαν να αποδεχθούν μια τέτοια ερασιτεχνική και παιδική συμπεριφορά την οποία κάλλιστα θα μπορούσε να επαναλάβει ο Γκαρίντσα στα παιχνίδια του Μουντιάλ. Κι έτσι ο παίκτης με τα στραβά και ανομοιόμορφα πόδια (το αριστερό του ήταν έξι εκατοστά κοντύτερο) που έπασχε εκ γενετής από πολιομυελίτιδα είδε τα πρώτα δυο ματς της διοργάνωσης από τον πάγκο. Μέχρι που έφτασε η ώρα των Ρώσων.
Σε μια εποχή που ένα μεγάλο μέρος της ενημέρωσης αποτελούταν από φήμες που κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα οι Ρώσοι ήταν φόβητρο για κάθε αντίπαλο. Με τον Λεβ Γιασίν στην εστία και παίκτες οι οποίοι χάρη σε σύγχρονες, για την εποχή, μεθόδους προπόνησης φημολογούνταν πως μπορούσαν να τρέχουν ασταμάτητα για 180 λεπτά, αποτελούσαν ένα μεγαθήριο που πήγε στη Σουηδία με ξεκάθαρο στόχο να κατακτήσει το Κύπελλο, έχοντας κερδίσει ήδη δυο χρόνια πριν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης. Οι αισθητά κατώτεροι σωματικά αλλά και στον τομέα της φυσικής κατάστασης Βραζιλιάνοι πίστευαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή απ” το να προσπαθήσουν να αιφνιδιάσουν τους αντιπάλους. Και για να το πετύχουν αυτό χρειαζόταν και τον Γκαρίντσα.
Το απόγευμα της 15ης Ιουνίου του 1958 η Βραζιλία έκανε σέντρα έχοντας στην ενδεκάδα της για πρώτη φορά τον 25χρονο τότε Γκαρίντσα και τον 18χρονο ανερχόμενο αστέρα Πελέ και η ιστορία του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου αλλά και του ποδοσφαίρου γενικότερα απέκτησε ένα νέο ορόσημο. Τα επόμενα 180 δευτερόλεπτα χαρακτηρίστηκαν από τον ευυπόληπτο Γάλλο δημοσιογράφο Gabriel Honnot ως «τα τρία καλύτερα λεπτά στην ιστορία του ποδοσφαίρου». Στη διάρκεια αυτών οι Βραζιλιάνοι πρόλαβαν και είχαν δυο δοκάρια, ένα με τον Γκαρίντσα κι ένα με τον Πελέ ενώ σκόραραν και μια φορά με τον Βαβά ύστερα από ασίστ του Πελέ. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο ίδιο διάστημα ο Γκαρίντσα προσπέρασε τον προσωπικό του αντίπαλο Κουτνέτζοφ τέσσερις φορές ξεσηκώνοντας τους Σουηδούς στην κερκίδα που δεν ήξεραν αν έπρεπε να αποθεώσουν τον Βραζιλιάνο ή να γελάσουν με τους δύσμοιρους Ρώσους. Ένας από τους μεγαλύτερους Βραζιλιάνους συγγραφείς, ο Νέλσον Ροντρίγκεζ περιέγραψε τις στιγμές εκείνες με προτάσεις που τα λένε όλα:

Πιστέψτε με φίλοι μου: ο αγώνας Βραζιλία-Ρωσία κρίθηκε μετά από μόλις τρία λεπτά. Και σημειώστε ότι η Βραζιλία ήθελε απλά μια ισοπαλία. Αλλά ο Γκαρίντσα δεν πιστεύει στην ισοπαλία. Εκτόξευσε τον εαυτό του στον αντίπαλο σαν σφαίρα που φεύγει από όπλο. Ντρίπλαρε έναν, ντρίπλαρε κι άλλον, ντρίπλαρε ακόμα και το μούσι του Ρασπούτιν.
Φίλοι μου, η αποσύνθεση της Ρωσικής άμυνας ξεκίνησε ακριβώς τη στιγμή που ο Γκαρίντσα ακούμπησε για πρώτη φορά τη μπάλα. Φαντάζομαι την τεράστια έκπληξη των Ρώσων μπροστά σ” αυτό το αγόρι με τα κυκλικά πόδια που πήγε για να ανατρέψει όλες τις αντιλήψεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πως να μαρκάρεις αυτόν που δεν μαρκάρεται; Πως να νιώσεις το ανεπαίσθητο; Σε μια στιγμή αγανάκτησης ο αντίπαλος του κοίταξε τον Γκαρίντσα, τα στραβά πόδια του Γκαρίντσα και κατέληξε: «Δεν υπάρχει». 

Το τέλος του αγώνα βρήκε τους Βραζιλιάνους νικητές μόνο με 2-0, παρ” ότι καταγράφηκαν περισσότερες από 30 φάσεις στην εστία του Γιασίν ο οποίος κατάφερε και κράτησε το σκορ σε λογικά επίπεδα.
Μετά το παιχνίδι ρώτησαν τον Γκαρίντσα κάτι για τον προσωπικό του αντίπαλο. Δεν είχε ιδέα ποιος ήταν, όπως γενικότερα δεν είχε ιδέα για πολλά πράγματα. Ήταν ο μεγαλύτερος ερασιτέχνης που έπαιξε ποτέ επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ήταν αγράμματος, ψυχολογικά ασταθής, άρρωστα μέθυσος όπως ο πατέρας του, δεν μπορούσε να διαβάσει τα συμβόλαια που υπέγραφε, δεν είχε την ικανότητα να διαχειριστεί τα λεφτά που έβγαζε, τις περισσότερες φορές δεν γνώριζε ποια ομάδα αντιμετώπιζε, δεν τον απασχολούσαν καν βασικές λεπτομέρειες του ποδοσφαίρου. Όταν η Βραζιλία νίκησε στον τελικό εκείνης της διοργάνωσης τη Σουηδία, κατακτώντας το πρώτο της τρόπαιο, ο Γκαρίντσα απορούσε προς τι όλος ο χαμός, πιστεύοντας ότι το σύστημα διεξαγωγής ήταν σαν το Βραζιλιάνικο πρωτάθλημα και ότι έπρεπε να αντιμετωπίσουν όλες τις ομάδες και δεύτερη φορά. Παρ” όλα αυτά τα… μικρο-θεματάκια του, όσοι πρόλαβαν να τον θαυμάσουν να παίζει συμφωνούν στο ότι δεν έχει υπάρξει άλλος ποδοσφαιριστής που να προκαλεί τόση ανόθευτη χαρά στους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ομάδας και εθνικότητας.
Από εκείνη τη μέρα του Ιουνίου του 1958 μέχρι το καλοκαίρι του 1966 που αποσύρθηκε από την εθνική έπαιξε 50 παιχνίδια με τη φανέλα της Βραζιλίας στα οποία η Σελεσάο έχασε μόνο μια φορά, από την εθνική Ουγγαρίας στο Μουντιάλ της Αγγλίας, σ” ένα παιχνίδι στο οποίο αγωνίστηκε παρ” ότι ήταν τραυματίας και το οποίο έμελλε να είναι και το τελευταίο του! Όσες φορές συνυπήρξε με τον Πελέ στην ενδεκάδα η Βραζιλία δεν ηττήθηκε ποτέ.
Μια μέρα σαν τη σημερινή, στις 20 Ιανουαρίου του 1983 ο δεύτερος μεγαλύτερος θρύλος που έβγαλε ποτέ η πιο προικισμένη ποδοσφαιρικά χώρα του πλανήτη πέθανε στο Ρίο από κίρρωση του ήπατος, ζώντας τα τελευταία του χρόνια ολομόναχος,  σε μια κατάσταση μόνιμης μέθης, πάμφτωχος και κατεστραμμένος σωματικά και ψυχολογικά. Στην ταφόπλακα του είναι χαραγμένη η επιγραφή «Εδώ αναπαύεται εν ειρήνη αυτός που ήταν η χαρά των ανθρώπων – ο Μανέ Γκαρίντσα». Σ' ένα τοίχο εκεί κοντά κάποιος έχει γράψει με σπρέι «Σ' ευχαριστούμε Γκαρίντσα που έζησες».
sombrero.gr