Ειδήσεις καί σχόλια τής ημέρας. Τά ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τόν συντάκτη τους, χωρίς νά συμπίπτουν κατ' ανάγκη μέ τήν άποψη πού έχει η "Νέα Μύκονος". ................................... επικοινωνία : neamykonos@gmail.com
Κυριακή 18 Ιουνίου 2017
Ελληνικός Τύπος: Πως να γλύφεις εκεί που έφτυνες. Και το αντίστροφο...
"Όχι συνάδελφοι. Το
αναγνωστικό κοινό δεν ενδιαφέρεται για τη δική σας εικονική
πραγματικότητα. Για αυτό την επόμενη φορά που θα οδηγηθείτε στα πρόθυρα
της χρεοκοπίας, σας παρακαλούμε, μην τσιρίζετε και μην ξεκατινιάζεστε
για την χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας και το σύμπαν που συνωμοτεί
εναντίον σας.
Απλώς κάποιες στιγμές ακόμη και οι τράπεζες που σας πληρώνουν να γράφετε τη γνώμη τους κουράζονται από την ανικανότητά σας".
Απλώς κάποιες στιγμές ακόμη και οι τράπεζες που σας πληρώνουν να γράφετε τη γνώμη τους κουράζονται από την ανικανότητά σας".
***
Στις 2 Απριλίου του 2014 και στις 16
Ιουνίου του 2017 ορισμένες από τις μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες
κλήθηκαν να καλύψουν δυο σχεδόν πανομοιότυπα γεγονότα: Δυο καταστροφικές για
τη χώρα συνεδριάσεις του Eurogroup, όπου αποφασίστηκαν απάνθρωπα μέτρα
λιτότητας, χωρίς προοπτική διαγραφής του παράνομου και απεχθούς χρέους,
με μοναδικό «όφελος» την παροχή μιας δόσης περίπου 8 δις ευρώ, περίπου
το 90% της οποίας επιστρέφει σε ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στο πως είδαν τρεις εφημερίδες το αποτέλεσμα του κάθε eurogroup
Για Τα Νεα, το πρώτο eurogroup ήταν «πανηγυρικό» και σηματοδοτούσε επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη και «επάνοδο στις αγορές» με τις ευλογίες των εταίρων και τη στήριξη των διεθνών επενδυτών. Το editorial είχε τίτλο «Η έξοδος από τα μνημόνια».
Στο δεύτερο eurogroup είχαμε «πολλά ψέμματα για μια δόση», αφού δεν έφερε ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ και συνοδεύεται από «ευχολόγια» για ρύθμιση του χρέους. Η εφημερίδα σημειώνει με λεπτομέρειες που θα κατευθυνθούν τα χρήματα… όχι δηλαδή στην ελληνική οικονομία.
Για την Αυγή το πρώτο eurogroup έφερνε «νέα μέτρα για την ίδια δόση» και έβαζε πάγο στην κυβέρνηση σπάζοντας στα τρία τη δόση και θέτοντας νέα προαπαιτούμενα. Ο Τσίπρας έθετε στην πρώτη σελίδα το ερώτημα «Υποταγή ή αντίσταση;»
Το δεύτερο eurogroup βέβαια αποτελεί την «αρχή του τέλους για το ελληνικό δράμα καθώς Ευρωπαίοι και ΔΝΤ δεσμεύτηκαν (;) για στήριξη της Ελλάδας ενώ η προσπάθεια του Σόιμπλε για προβοκάτσια έπεσε στο κενό.
Για την Καθημερινή το πρώτο eurogroup αποτελούσε αλλαγή σελίδας καθώς έδινε εύσημα στην Αθήνα με έγκριση της δόσης και έξοδο στις αγορές.Ο Αντώνης Σαμαράς προφήτευε τις τωρινές δηλώσεις του Τσίπρα και του Παπά ότι διαψεύστηκαν όσοι ανέμεναν κατάρρευση.
Στο δεύτερο eurogroup η Ελλάδα πήρε πολλές υποσχέσεις που παραπέμπουν το χρέος στο 2018 και δεν οδηγούν σε ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ. Οι ήττες έξω, διαβάζουμε στο editorial παρουσιάζονται ως (sic) νίκες μέσα.
Και ένα γενικότερο σχόλιο για το σύνολο (σχεδόν) του Ελληνικού Τύπου:
Παρακολουθώντας τη συνεχή πτώση κυκλοφορίας των εφημερίδων οι συντάκτες, οι αρχισυντάκτες και οι διευθυντές κατηγορούν το αναγνωστικό κοινό ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για την πραγματικότητα και δεν διαβάζει εφημερίδες όπως παλιά.
Όχι συνάδελφοι. Το αναγνωστικό κοινό δεν ενδιαφέρεται για τη δική σας εικονική πραγματικότητα. Για αυτό την επόμενη φορά που θα οδηγηθείτε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, σας παρακαλούμε, μην τσιρίζετε και μην ξεκατινιάζεστε για την χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας και το σύμπαν που συνωμοτεί εναντίον σας. Απλώς κάποιες στιγμές ακόμη και οι τράπεζες που σας πληρώνουν να γράφετε τη γνώμη τους κουράζονται από την ανικανότητά σας.
Άρης Χατζηστεφάνου
info-war.gr
Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στο πως είδαν τρεις εφημερίδες το αποτέλεσμα του κάθε eurogroup
Για Τα Νεα, το πρώτο eurogroup ήταν «πανηγυρικό» και σηματοδοτούσε επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη και «επάνοδο στις αγορές» με τις ευλογίες των εταίρων και τη στήριξη των διεθνών επενδυτών. Το editorial είχε τίτλο «Η έξοδος από τα μνημόνια».
Στο δεύτερο eurogroup είχαμε «πολλά ψέμματα για μια δόση», αφού δεν έφερε ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ και συνοδεύεται από «ευχολόγια» για ρύθμιση του χρέους. Η εφημερίδα σημειώνει με λεπτομέρειες που θα κατευθυνθούν τα χρήματα… όχι δηλαδή στην ελληνική οικονομία.
Για την Αυγή το πρώτο eurogroup έφερνε «νέα μέτρα για την ίδια δόση» και έβαζε πάγο στην κυβέρνηση σπάζοντας στα τρία τη δόση και θέτοντας νέα προαπαιτούμενα. Ο Τσίπρας έθετε στην πρώτη σελίδα το ερώτημα «Υποταγή ή αντίσταση;»
Το δεύτερο eurogroup βέβαια αποτελεί την «αρχή του τέλους για το ελληνικό δράμα καθώς Ευρωπαίοι και ΔΝΤ δεσμεύτηκαν (;) για στήριξη της Ελλάδας ενώ η προσπάθεια του Σόιμπλε για προβοκάτσια έπεσε στο κενό.
Για την Καθημερινή το πρώτο eurogroup αποτελούσε αλλαγή σελίδας καθώς έδινε εύσημα στην Αθήνα με έγκριση της δόσης και έξοδο στις αγορές.Ο Αντώνης Σαμαράς προφήτευε τις τωρινές δηλώσεις του Τσίπρα και του Παπά ότι διαψεύστηκαν όσοι ανέμεναν κατάρρευση.
Στο δεύτερο eurogroup η Ελλάδα πήρε πολλές υποσχέσεις που παραπέμπουν το χρέος στο 2018 και δεν οδηγούν σε ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ. Οι ήττες έξω, διαβάζουμε στο editorial παρουσιάζονται ως (sic) νίκες μέσα.
Και ένα γενικότερο σχόλιο για το σύνολο (σχεδόν) του Ελληνικού Τύπου:
Παρακολουθώντας τη συνεχή πτώση κυκλοφορίας των εφημερίδων οι συντάκτες, οι αρχισυντάκτες και οι διευθυντές κατηγορούν το αναγνωστικό κοινό ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για την πραγματικότητα και δεν διαβάζει εφημερίδες όπως παλιά.
Όχι συνάδελφοι. Το αναγνωστικό κοινό δεν ενδιαφέρεται για τη δική σας εικονική πραγματικότητα. Για αυτό την επόμενη φορά που θα οδηγηθείτε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, σας παρακαλούμε, μην τσιρίζετε και μην ξεκατινιάζεστε για την χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας και το σύμπαν που συνωμοτεί εναντίον σας. Απλώς κάποιες στιγμές ακόμη και οι τράπεζες που σας πληρώνουν να γράφετε τη γνώμη τους κουράζονται από την ανικανότητά σας.
Άρης Χατζηστεφάνου
info-war.gr
Γιούρογκρουπ: «Κυριάκο χάσαμε»- Ο νικητής τα παίρνει όλα!
Του Γ. Λακόπουλου
Όπως ήταν αναμενόμενο -και είχε επισημάνει το ΑΠ- η κυβέρνηση πήρε στο Λουξεμβούργο από το Γιούρογκρουπ αυτό που μπορούσε να πάρει: λιγότερο από ό,τι προέβαλε ότι διεκδικούσε, αλλά περισσότερο από το τίποτε που προεξοφλούσε στην Αθήνα η αξιωματική αντιπολίτευση.
Ήταν μια κλασσική ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση που έκλεισε με τον συνήθη ευρωπαϊκό τρόπο του συμβιβασμού. Πάντως η κυβέρνηση, παρότι δεν είχε στήριξη στα μετόπισθεν από την αντιπολίτευση και τα ελληνικά ΜΜΕ, διασφάλισε τη συνέχεια, άρα βγαίνει ωφελημένη. Πρωτίστως γιατί βγαίνει ωφελημένη η χώρα.
Η απόφαση πριν από όλα «γράφει καλά» στις αγορές , που είναι και ο στόχος. Είναι βήμα προς την ανάπτυξη, καθώς πέρα από τα 8, 5 δισ. ευρώ, προβλέπει χρηματοδοτικό αναπτυξιακό πακέτο με ευρωπαϊκά κονδύλια για επενδύσεις και ίδρυση Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.
Για το χρέος έγινε ένα ακόμη βήμα με την ρήτρα ανάπτυξης και τον πλαφόν σε σχέση με το ΑΕΠ στην αποπληρωμή του και τη δέσμευση να εξεταστεί τον επόμενο χρόνο η απομείωση του – «αν χρειάζεται» λέει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, «χρειάζεται» λέει η Κριστίν Λαγκάρντ και οι άλλοι- συν την επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους οι Κεντρικές Τράπεζες Ευρωζώνης και απομένει στον Μάριο Ντράγκι να ερμηνεύσει την απόφαση υπέρ της ελληνικής ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση.
Ο Τσίπρας πιστώνεται εξ ολοκλήρου την απόφαση του Γιούρογκρουπ -αφού η ΝΔ βλακωδώς δεν έβαλε πλάτη- και ανανεώνει την καλή σχέση του με τους Ευρωπαίους. Επιπλέον στο εσωτερικό έχει μπόλικο βούτυρο στο ψωμί του στην αναμέτρηση του με τον αντίπαλο του
Κοντολογίς τα πράγματα κινήθηκαν μπροστά. Δεν είναι όλα όσα ήθελε η Ελλάδα, αλλά δεν είναι και λίγα. Είναι ένα μισογεμάτο ποτήρι, το οποίο η ΝΔ προτίμησε να το δει… εντελώς άδειο. Αλλά στο παιχνίδι «μηδενικού κέρδους» που συνεχίζει να παίζει ο Μητσοτάκης χαμένος βγαίνει ο ίδιος. Όλοι αντέδρασαν θετικά-δεν παρακολουθεί τα διεθνή ΜΜΕ;- ακόμη και το ελληνικό Χρηματιστήριο. Ο ίδιος πήρε γραμμή -πάλι- από τον Αδωνι και βγήκε απέναντι.
Όταν άρχισε να συζητείται η δεύτερη αξιολόγηση και το ενδεχόμενο να μπει στο τραπέζι των ελληνοκοινοτικών σχέσεων -των σχέσεων με την Ευρωζώνη ακριβέστερα- το θέμα της του ελληνικού χρέους, με προοπτική τη διευθέτησή του στον κατάλληλο χρόνο, ο πρόεδρος της ΝΔ είχε τρεις επιλογές:
Όπως ήταν αναμενόμενο -και είχε επισημάνει το ΑΠ- η κυβέρνηση πήρε στο Λουξεμβούργο από το Γιούρογκρουπ αυτό που μπορούσε να πάρει: λιγότερο από ό,τι προέβαλε ότι διεκδικούσε, αλλά περισσότερο από το τίποτε που προεξοφλούσε στην Αθήνα η αξιωματική αντιπολίτευση.
Ήταν μια κλασσική ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση που έκλεισε με τον συνήθη ευρωπαϊκό τρόπο του συμβιβασμού. Πάντως η κυβέρνηση, παρότι δεν είχε στήριξη στα μετόπισθεν από την αντιπολίτευση και τα ελληνικά ΜΜΕ, διασφάλισε τη συνέχεια, άρα βγαίνει ωφελημένη. Πρωτίστως γιατί βγαίνει ωφελημένη η χώρα.
Η απόφαση πριν από όλα «γράφει καλά» στις αγορές , που είναι και ο στόχος. Είναι βήμα προς την ανάπτυξη, καθώς πέρα από τα 8, 5 δισ. ευρώ, προβλέπει χρηματοδοτικό αναπτυξιακό πακέτο με ευρωπαϊκά κονδύλια για επενδύσεις και ίδρυση Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.
Για το χρέος έγινε ένα ακόμη βήμα με την ρήτρα ανάπτυξης και τον πλαφόν σε σχέση με το ΑΕΠ στην αποπληρωμή του και τη δέσμευση να εξεταστεί τον επόμενο χρόνο η απομείωση του – «αν χρειάζεται» λέει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, «χρειάζεται» λέει η Κριστίν Λαγκάρντ και οι άλλοι- συν την επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους οι Κεντρικές Τράπεζες Ευρωζώνης και απομένει στον Μάριο Ντράγκι να ερμηνεύσει την απόφαση υπέρ της ελληνικής ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση.
Ο Τσίπρας πιστώνεται εξ ολοκλήρου την απόφαση του Γιούρογκρουπ -αφού η ΝΔ βλακωδώς δεν έβαλε πλάτη- και ανανεώνει την καλή σχέση του με τους Ευρωπαίους. Επιπλέον στο εσωτερικό έχει μπόλικο βούτυρο στο ψωμί του στην αναμέτρηση του με τον αντίπαλο του
Κοντολογίς τα πράγματα κινήθηκαν μπροστά. Δεν είναι όλα όσα ήθελε η Ελλάδα, αλλά δεν είναι και λίγα. Είναι ένα μισογεμάτο ποτήρι, το οποίο η ΝΔ προτίμησε να το δει… εντελώς άδειο. Αλλά στο παιχνίδι «μηδενικού κέρδους» που συνεχίζει να παίζει ο Μητσοτάκης χαμένος βγαίνει ο ίδιος. Όλοι αντέδρασαν θετικά-δεν παρακολουθεί τα διεθνή ΜΜΕ;- ακόμη και το ελληνικό Χρηματιστήριο. Ο ίδιος πήρε γραμμή -πάλι- από τον Αδωνι και βγήκε απέναντι.
Όταν άρχισε να συζητείται η δεύτερη αξιολόγηση και το ενδεχόμενο να μπει στο τραπέζι των ελληνοκοινοτικών σχέσεων -των σχέσεων με την Ευρωζώνη ακριβέστερα- το θέμα της του ελληνικού χρέους, με προοπτική τη διευθέτησή του στον κατάλληλο χρόνο, ο πρόεδρος της ΝΔ είχε τρεις επιλογές:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)