Οσοι γνωρίζουν τον πρώην πρόεδρο της
Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελο Μεϊμαράκη δεν είχαν αμφιβολία ότι θα
«κτυπούσε». Το ερώτημα αφορούσε το πότε. Στο εσωτερικό της Ν.Δ.
χρησιμοποιείται μία φράση για τον κ. Μεϊμαράκη και τις πολιτικές
συγκρούσεις στις οποίες πρωταγωνίστησε: «Αν “μαυρίσει” το μάτι του
Βαγγέλη, ουδείς τον συγκρατεί». Αυτό το γνωρίζει καλά και ο ίδιος ο κ.
Κώστας Καραμανλής, καθώς την περίοδο 2004 - 2009 επιχειρούσε να τον
αποτρέψει από το να επικρίνει δημοσίως άλλα κυβερνητικά στελέχη. Συχνά,
χωρίς αποτέλεσμα.
Ωστόσο η πρόσφατη παρέμβαση του κ. Μεϊμαράκη, με έντονη κριτική προς την ηγετική ομάδα του κόμματος, υπερβαίνει την πολιτική του φυσιογνωμία ή την προσωπική χημεία μεταξύ του ιδίου και του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, και αποκαλύπτει τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μία περίοδο που οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν σταθερό και αυξανόμενο προβάδισμα της Ν.Δ., και ο πρόεδρος της Ν.Δ. οικοδομεί εντός και εκτός Ελλάδας προφίλ πρωθυπουργού, οι συζητήσεις των επιτελών του για τα εσωκομματικά όχι μόνον διεξάγονται αλλά προϋπήρχαν της συνέντευξης Μεϊμαράκη. Στον ολιγομελή «πρωινό καφέ» και στις διευρυμένες συσκέψεις της Παρασκευής οι κινήσεις των... αποστασιοποιημένων πλην, όπως λένε, θεσμικών καραμανλικών και οι επιδιώξεις της σαμαρικής πτέρυγας αποτελούν αντικείμενο ανάλυσης.
Αφορμές υπάρχουν, καθώς διαρροές, δημόσιες δηλώσεις, φανερά ή «μυστικά» δείπνα (που τις περισσότερες φορές κάθε άλλο παρά μυστικά παραμένουν) βρίσκονται στη «γαλάζια» ημερήσια διάταξη.
Στρατηγική
Σε επίπεδο στρατηγικής, η πλευρά των «καραμανλικών» εμφανίζεται να μη συμμερίζεται τη γραμμή υπέρ των πρόωρων εκλογών, θεωρώντας την ατελέσφορη. Επίσης απορρίπτει τα σενάρια απορρόφησης από τη Ν.Δ. στελεχών του «σημιτικού» ΠΑΣΟΚ ή και «φιλελεύθερων» που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση της περιόδου 2004-2009. Οι «σαμαρικοί» τάσσονται υπέρ της σκληρής αντιπολίτευσης και της πάση θυσία πτώσης της κυβέρνησης Τσίπρα, ενώ σε πρόσφατη συνέντευξή του ο κ. Αντ. Σαμαράς ονομάτισε συγκεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στις λίστες της Ν.Δ. Περιττό, δε, να ειπωθεί ότι οι πρώτοι θεωρούν ότι, ουσιαστικώς, οι δεύτεροι υποδεικνύουν στον πρόεδρο της Ν.Δ. τη στρατηγική του. Αντίστοιχες διαφοροποιήσεις διατυπώνονται σε επίπεδο πολιτικού λόγου (ενδεικτική η μομφή Μεϊμαράκη για την αναβάθμιση του, αγαπητού στους σαμαρικούς, κ. Αδ. Γεωργιάδη) ή κοινοβουλευτικής πρακτικής.
Οι πολιτικές διαφορές εδράζονται και στις άβολες προσωπικές σχέσεις. Η επισήμανση Μεϊμαράκη περί απουσίας επικοινωνίας αποτελεί μία πραγματικότητα, έστω κι αν είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο ίδιος είχε διάθεση αναχωρητισμού μετά την ήττα στην εσωκομματική κάλπη. Το ίδιο μοιάζει να ισχύει, εν μέρει, και με την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Αν και βρέθηκε και η ίδια στο στόχαστρο της ηγετικής ομάδας, ρόλο αξιόπιστου μεσάζοντα επιχειρεί να διαδραματίσει η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, μιας και διατηρεί διαχρονικές πολιτικές σχέσεις με τον «μητσοτακικό» κ. Ευ. Μεϊμαράκη και ανοικτό δίαυλο με τον κ. Κ. Καραμανλή.
Η υποβόσκουσα αυτή καχυποψία διανθίζεται και με μία πραγματική ή σεναριακή συζήτηση για τις επιδιώξεις κάθε πλευράς. Ενδεικτικά, η θέση Καραμανλή υπέρ της άμεσης εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας από τους πολίτες σχετίζεται με ενδεχόμενη δική του διάθεση να διεκδικήσει τον θώκο; Κι αν ναι, κάτι που ο ίδιος σε συνομιλητές του αρνείται, πώς αυτό συνδυάζεται με την αντίθεση του καραμανλικού προέδρου Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Ο ρόλος του κ. Αντ. Σαμαρά, που επανειλημμένως έχει δηλώσει ότι παραμένει παρών, εξαντλείται στην αναγνώριση της κυβερνητικής του περιόδου ή άπτεται και φιλοδοξιών για ρόλο ενδεχομένως σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Ο κ. Μητσοτάκης, προφανώς, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ενώ, και υπό μορφή προειδοποίησης, στενοί του συνεργάτες δηλώνουν ότι «δεν υπάρχει άλλη επιλογή, παρά να ακολουθήσουν όλοι τον πρόεδρο του κόμματος». Ωστόσο όλες οι πλευρές μοιάζουν να αναγνωρίζουν τον μεταβατικό χαρακτήρα της περιόδου και να συμφωνούν ότι το πλαίσιο θα ξεκαθαρίσει προσεχώς. Οταν, δηλαδή, θα φανεί εάν η κυβέρνηση του κ. Αλ. Τσίπρα (και κυρίως η ίδια η κοινωνία) θα μπορέσει να αντέξει στη φορολογική καταιγίδα, θα έχει διαμορφωθεί το νέο τοπίο στα ΜΜΕ, ενώ θα έχει αρχίσει να διακρίνεται και ο οδικός χάρτης για την πορεία της Ε.Ε. μετά το Brexit. Χωρίς, βέβαια, να παραγνωρίζεται και η ψήφιση του εκλογικού νόμου που, ακόμη κι αν δεν είναι άμεσης εφαρμογής, μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις.
Ωστόσο η πρόσφατη παρέμβαση του κ. Μεϊμαράκη, με έντονη κριτική προς την ηγετική ομάδα του κόμματος, υπερβαίνει την πολιτική του φυσιογνωμία ή την προσωπική χημεία μεταξύ του ιδίου και του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, και αποκαλύπτει τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μία περίοδο που οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν σταθερό και αυξανόμενο προβάδισμα της Ν.Δ., και ο πρόεδρος της Ν.Δ. οικοδομεί εντός και εκτός Ελλάδας προφίλ πρωθυπουργού, οι συζητήσεις των επιτελών του για τα εσωκομματικά όχι μόνον διεξάγονται αλλά προϋπήρχαν της συνέντευξης Μεϊμαράκη. Στον ολιγομελή «πρωινό καφέ» και στις διευρυμένες συσκέψεις της Παρασκευής οι κινήσεις των... αποστασιοποιημένων πλην, όπως λένε, θεσμικών καραμανλικών και οι επιδιώξεις της σαμαρικής πτέρυγας αποτελούν αντικείμενο ανάλυσης.
Αφορμές υπάρχουν, καθώς διαρροές, δημόσιες δηλώσεις, φανερά ή «μυστικά» δείπνα (που τις περισσότερες φορές κάθε άλλο παρά μυστικά παραμένουν) βρίσκονται στη «γαλάζια» ημερήσια διάταξη.
Στρατηγική
Σε επίπεδο στρατηγικής, η πλευρά των «καραμανλικών» εμφανίζεται να μη συμμερίζεται τη γραμμή υπέρ των πρόωρων εκλογών, θεωρώντας την ατελέσφορη. Επίσης απορρίπτει τα σενάρια απορρόφησης από τη Ν.Δ. στελεχών του «σημιτικού» ΠΑΣΟΚ ή και «φιλελεύθερων» που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση της περιόδου 2004-2009. Οι «σαμαρικοί» τάσσονται υπέρ της σκληρής αντιπολίτευσης και της πάση θυσία πτώσης της κυβέρνησης Τσίπρα, ενώ σε πρόσφατη συνέντευξή του ο κ. Αντ. Σαμαράς ονομάτισε συγκεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στις λίστες της Ν.Δ. Περιττό, δε, να ειπωθεί ότι οι πρώτοι θεωρούν ότι, ουσιαστικώς, οι δεύτεροι υποδεικνύουν στον πρόεδρο της Ν.Δ. τη στρατηγική του. Αντίστοιχες διαφοροποιήσεις διατυπώνονται σε επίπεδο πολιτικού λόγου (ενδεικτική η μομφή Μεϊμαράκη για την αναβάθμιση του, αγαπητού στους σαμαρικούς, κ. Αδ. Γεωργιάδη) ή κοινοβουλευτικής πρακτικής.
Οι πολιτικές διαφορές εδράζονται και στις άβολες προσωπικές σχέσεις. Η επισήμανση Μεϊμαράκη περί απουσίας επικοινωνίας αποτελεί μία πραγματικότητα, έστω κι αν είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο ίδιος είχε διάθεση αναχωρητισμού μετά την ήττα στην εσωκομματική κάλπη. Το ίδιο μοιάζει να ισχύει, εν μέρει, και με την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Αν και βρέθηκε και η ίδια στο στόχαστρο της ηγετικής ομάδας, ρόλο αξιόπιστου μεσάζοντα επιχειρεί να διαδραματίσει η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, μιας και διατηρεί διαχρονικές πολιτικές σχέσεις με τον «μητσοτακικό» κ. Ευ. Μεϊμαράκη και ανοικτό δίαυλο με τον κ. Κ. Καραμανλή.
Η υποβόσκουσα αυτή καχυποψία διανθίζεται και με μία πραγματική ή σεναριακή συζήτηση για τις επιδιώξεις κάθε πλευράς. Ενδεικτικά, η θέση Καραμανλή υπέρ της άμεσης εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας από τους πολίτες σχετίζεται με ενδεχόμενη δική του διάθεση να διεκδικήσει τον θώκο; Κι αν ναι, κάτι που ο ίδιος σε συνομιλητές του αρνείται, πώς αυτό συνδυάζεται με την αντίθεση του καραμανλικού προέδρου Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Ο ρόλος του κ. Αντ. Σαμαρά, που επανειλημμένως έχει δηλώσει ότι παραμένει παρών, εξαντλείται στην αναγνώριση της κυβερνητικής του περιόδου ή άπτεται και φιλοδοξιών για ρόλο ενδεχομένως σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Ο κ. Μητσοτάκης, προφανώς, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ενώ, και υπό μορφή προειδοποίησης, στενοί του συνεργάτες δηλώνουν ότι «δεν υπάρχει άλλη επιλογή, παρά να ακολουθήσουν όλοι τον πρόεδρο του κόμματος». Ωστόσο όλες οι πλευρές μοιάζουν να αναγνωρίζουν τον μεταβατικό χαρακτήρα της περιόδου και να συμφωνούν ότι το πλαίσιο θα ξεκαθαρίσει προσεχώς. Οταν, δηλαδή, θα φανεί εάν η κυβέρνηση του κ. Αλ. Τσίπρα (και κυρίως η ίδια η κοινωνία) θα μπορέσει να αντέξει στη φορολογική καταιγίδα, θα έχει διαμορφωθεί το νέο τοπίο στα ΜΜΕ, ενώ θα έχει αρχίσει να διακρίνεται και ο οδικός χάρτης για την πορεία της Ε.Ε. μετά το Brexit. Χωρίς, βέβαια, να παραγνωρίζεται και η ψήφιση του εκλογικού νόμου που, ακόμη κι αν δεν είναι άμεσης εφαρμογής, μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις.
από τήν Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
