Γιά τό επίπεδο τής ελληνικής τηλεόρασης καί τό επίπεδο τής ελληνικής πολιτικής...

Απ' όσο θυμάμαι οι "νταλκαδιάρηδες" δέν πολιτευόντουσαν, μέχρι πρότινος, στήν πατρίδα μας...
(πλήν μιάς κορυφαίας αυθεντικής εξαίρεσης πού τό παράδειγμα της ξεπατικώθηκε, έκτοτε από τόν κάθε πολιτικάντη) 
Όμως τώρα, τελευταία, ανθεί καί βλαστάνει -σέ διάφορα επίπεδα- τό "εμπόριο τού νταλκά" ανάμεσα σέ ορισμένους πονηρούς πολιτευτές, απ' τή μιά...
...πού καμώνονται (...γιά κοίτα...!) τούς "απλούς ανθρώπους τού λαού"...  
...καί σέ αρκετά κορόϊδα ψηφοφόρους, απ' τήν άλλη...  
(κορόϊδα γιατί γουστάρουν νά τούς φουμάρουν στό χοντρό!) 
 ...ψηφοφόρους πού αρέσκονται στά τέτοια καί σέ κάτι άλλα παρεμφερή...*
                                                                    ***

Πατούλης: Ο άνθρωπος που θέλει να γίνει Περιφερειάρχης Αττικής...

"...σε ένα προσωπικό σόου για να μας δείξει πόσο ψηλά πηδάει, πόσο μερακλώνει με τους καημούς της μεταπολεμικής Ελλάδας..."...
Στη Γαλλία, λέει μια παροιμία, όλα τελειώνουν με ένα τραγούδι. Στην Ελλάδα όλα αρχίζουν και τελειώνουν με ένα ζεϊμπέκικο. 
Ενας φροϋδικών καταβολών εθνικός ψυχαναγκασμός επιβάλλει σε όλους να σηκωθούν, να σηκώσουν τα χέρια στο ύψος των ώμων και να αρχίσουν να χορεύουν -ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων- ενώ κάποιες γλάστρες συνήθως χτυπάνε παλαμάκια. Συχνά ιλαρό θέαμα. 
Και ακόμα περισσότερο όταν συμβαίνει κατ΄επανάληψη στο σκηνοθετημένο τηλεοπτικό γλέντι του Σπύρου Παπαδόπουλου. Και ακόμα περισσότερο όταν μερακλης χορευτής είναι ο Γιώργος ο Πατούλης, ο άνθρωπος που θέλει να γίνει Περιφερειάρχης Αττικής.   
Για όσους απορούν πώς σε αυτές τις εκπομπές τύπου «Στην υγειά μας, ρε παιδιά», σοβαροί άνθρωποι -λέμε τώρα- δεν διστάζουν να κάνουν τσαλίμια και άλλα τέτοια σε πανελλήνια μετάδοση, υπάρχει μια εξήγηση: ...