Οι αβάσιμοι φόβοι - Και ορισμένα βάσιμα ερωτήματα
του Γιάννη Τριάντη
Εύλογη η ανησυχία, αλλά αβάσιμοι οι φόβοι για περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών
Παγκόσμια η ανησυχία.
Και εύλογη: οι περιορισμοί, οι έλεγχοι και οι απαγορεύσεις συνθέτουν
ένα πακέτο πρόσκαιρων μέτρων ή θα ιδρύσουν δυναστικό καθεστώς που θα
περιορίζει τις δημοκρατικές ελευθερίες;
Ηδη, ο Economist στο τεύχος που κυκλοφορεί, δείχνει στο εξώφυλλο κάποιον που κρατάει με λουράκι τον σκύλο του, αλλά και τον ίδιο τον κρατάει κάποιος πίσω του με λουράκι. Τίτλος, «Όλα υπο έλεγχον». Και υπότιτλος «Μεγάλη διακυβέρνηση, ελευθερία και ιός».
Μείζον θέμα αν το πρόσκαιρο μονιμοποιηθεί, νομιμοποιημένο αυθαιρέτως και προσχηματικά, ή αν επιστρατεύονται μελλοντικώς περιοριστικά μέτρα με το παραμικρό. Όμως, είναι βάσιμοι οι φόβοι αυτοί; Όταν το φρικώδες και αδιανόητο έπληξε την Αμερική (Δίδυμοι Πύργοι), είχαν εκφραστεί οι ίδιοι φόβοι, μετά τις δηλώσεις Μπους. Αλλά το μόνο που συνέβη ήταν-και παραμένει ως μέτρο- ο αυστηρός έλεγχος στα αεροδρόμια της υφηλίου και η ένταση των παρακολουθήσεων(υπόπτων προσώπων και οργανώσεων) για τρομοκρατία. Τίποτε άλλο.
Όχι πως πρωτοτύπησαν οι αφέντες του κόσμου. Από παλιά παρακολουθούνται οι πάντες. Εχθροί, αντίπαλοι, φίλοι, σύμμαχοι. Όλοι. Τώρα, με τα προηγμένα τεχνολογικά μέσα αυξήθηκε ο κύκλος, όπως και η ένταση των παρακολουθήσεων και του ελέγχου.
Σχεδόν τίποτε δεν μένει κρυφό. Ό,τι θέλουν το βρίσκουν και το καταχωρίζουν στα θηριώδη κιτάπια τους οι παντοειδείς εξουσίες. Από τις πολιτικές και σεξουαλικές προτιμήσεις μέχρι τις διατροφικές συνήθειες, τις αναγνωστικές και άλλες. Τις συνήθειες όλων. Κι όχι μόνο σεσημασμένων και υπόπτων.
Ανά πάσα στιγμή ξέρουν που είσαι, ποιές οι παρέες και τα στέκια σου, πόσα ξοδεύεις, πόσα χρωστάς κλπ. Με άλλα λόγια, ιδιωτικότητα δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Τι παραπάνω θα προσθέσει η πιθανή ένταση ελέγχων κατά την «επόμενη μέρα»;
Κάποιοι είδαν στρατό να περιπολεί στο Μιλάνο, στη Νέα Υόρκη, στην Βαυαρία, στην Χουάν και γύρισε το μάτι τους. Ο δε Πάνος Ρήγας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, διαβάζοντας σε κάποια σάιτ ότι υπάρχει πιθανότης να κινητοποιηθεί ο στρατός για το κορωνοϊό, δήλωσε:
«Μην διανοηθούν να βγάλουν στρατό στον δρόμο ως έσχατο μέτρο περιορισμού. Θα μας βρούν απέναντι. Είναι αδιανόητο να δούμε τέτοιες σκηνές σε μια δημοκρατική πολιτεία».
Συμβολικά, όντως είναι ανατριχιαστικό. Ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που έχει υποφέρει από χούντες και δυνάστες. Όμως αν χρειαστεί να προσφέρει ο στρατός κάποιες υπηρεσίες (π.χ. απολύμανση), σ΄αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, γιατί όχι;
Επιμύθιον: εύλογη η ανησυχία, αλλά αβάσιμοι οι φόβοι για περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών. Ούτε μπορεί ούτε θα το τολμήσει κανείς. Γιατί οι φύλακες αγρυπνούν.
Βάσιμα ερωτήματα
Τα θέτει η αντιπολίτευση-και αναλυτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αφορούν κυβερνητικές επιλογές και χειρισμούς σχετικά με τον κορωνοϊό. Απαντήσεις υπάρχουν, αλλά δεν είναι ικανοποιητικές.
Ένα κείμενο μεστό και ευθύ, που συνοψίζει ερωτήματα και απορίες, έγραψε επ αυτού στο «Πρόταγκον» ο σκιτσογράφος και γιατρός, Ανδρέας Πετρουλάκης. Αφού απονέμει τα εύσημα στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την εγρήγορση και τις επιλογές του, σημειώνει:
«Δεν είναι δυνατόν ας πούμε ο κ. Πέτσας να μη θεωρεί επιβεβλημένο να δώσει πειστικές απαντήσεις γιατί διπλασιάστηκε το κλειστό νοσήλιο των ιδιωτικών ΜΕΘ, τη στιγμή που υποτίθεται ότι λόγω της πρωτοφανούς υγειονομικής και οικονομικής απειλής αυτές επιτάσσονται. Η απάντηση ότι ο διπλασιασμός περιλάμβανε και τις αποζημιώσεις των εργαζομένων προκαλεί τον κοινό νού —δηλαδή μέχρι τότε οι ασθενείς έμπαιναν και έβγαιναν στις μονάδες χωρίς διαμεσολάβηση εργαζομένων;
Δεν είναι ανεκτό να μην υπάρχουν επαρκείς εξηγήσεις γιατί ο μοριακός έλεγχος έχει τέτοιες αποκλίσεις τιμών μεταξύ των ιδιωτικών εργαστηρίων, τη στιγμή που όλες οι αναλύσεις τελικά γίνονται στα τρία εργαστήρια του κράτους- κερδοσκοπούν κάποιοι τούτη την ώρα;
Πώς βρίσκουν αντιδραστήρια οι ιδιώτες και δεν βρίσκουν τα δημόσια νοσοκομεία; Πώς γίνεται μετά τόσες εβδομάδες κρίσης η κυβέρνηση (αλλά και οι ιδιώτες) να μην έχουν μεριμνήσει για μαζική και επαρκή παραγωγή μασκών από βιοτεχνίες που αργούν;
Πόσες ακριβώς προσλήψεις μόνιμου και προσωρινού χαρακτήρα υγειονομικού προσωπικού έχει πραγματοποιήσει το υπουργείο Υγείας πριν κάνει έκκληση για εθελοντές μεταξύ ακόμα και φοιτητών ιατρικής (δηλαδή χωρίς εμπειρία στην αυτοπροστασία) ή συνταξιούχων (δηλαδή κατηγορίας υψηλού κινδύνου); Τι ακριβώς εννοούν τούτη τη στιγμή όταν δίνουν στους γιατρούς επίδομα κατάρτισης; Δεν καταλαβαίνουν ότι οι γιατροί αυτοκαταρτίζονται στην πρώτη γραμμή;
Κι εμείς θα ευγνωμονούμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη αν η χώρα πληρώσει χαμηλό τίμημα στον οικουμενικό αυτό όλεθρο.Και εμείς θα αναγνωρίσουμε ότι πάνω στη μάχη οικοδόμησε στόφα ηγέτη. Ηδη του πιστώνουμε σωτήρια ευθυκρισία και αποφασιστικότητα. Στη Δημοκρατία όμως δεν υπάρχει η έννοια ολοκληρωτικός μητσοτακισμός, υπάρχει δημόσιος διάλογος και ερωτήματα που πρέπει να απαντώνται».
30 Μαρτίου 2020
από : newpost.gr
Σημείωση : Ο υπέρτιτλος, βγαλμένος από τό κείμενο, προστέθηκε από τή ‘‘Νέα Μύκονο’’
Ηδη, ο Economist στο τεύχος που κυκλοφορεί, δείχνει στο εξώφυλλο κάποιον που κρατάει με λουράκι τον σκύλο του, αλλά και τον ίδιο τον κρατάει κάποιος πίσω του με λουράκι. Τίτλος, «Όλα υπο έλεγχον». Και υπότιτλος «Μεγάλη διακυβέρνηση, ελευθερία και ιός».
Μείζον θέμα αν το πρόσκαιρο μονιμοποιηθεί, νομιμοποιημένο αυθαιρέτως και προσχηματικά, ή αν επιστρατεύονται μελλοντικώς περιοριστικά μέτρα με το παραμικρό. Όμως, είναι βάσιμοι οι φόβοι αυτοί; Όταν το φρικώδες και αδιανόητο έπληξε την Αμερική (Δίδυμοι Πύργοι), είχαν εκφραστεί οι ίδιοι φόβοι, μετά τις δηλώσεις Μπους. Αλλά το μόνο που συνέβη ήταν-και παραμένει ως μέτρο- ο αυστηρός έλεγχος στα αεροδρόμια της υφηλίου και η ένταση των παρακολουθήσεων(υπόπτων προσώπων και οργανώσεων) για τρομοκρατία. Τίποτε άλλο.
Όχι πως πρωτοτύπησαν οι αφέντες του κόσμου. Από παλιά παρακολουθούνται οι πάντες. Εχθροί, αντίπαλοι, φίλοι, σύμμαχοι. Όλοι. Τώρα, με τα προηγμένα τεχνολογικά μέσα αυξήθηκε ο κύκλος, όπως και η ένταση των παρακολουθήσεων και του ελέγχου.
Σχεδόν τίποτε δεν μένει κρυφό. Ό,τι θέλουν το βρίσκουν και το καταχωρίζουν στα θηριώδη κιτάπια τους οι παντοειδείς εξουσίες. Από τις πολιτικές και σεξουαλικές προτιμήσεις μέχρι τις διατροφικές συνήθειες, τις αναγνωστικές και άλλες. Τις συνήθειες όλων. Κι όχι μόνο σεσημασμένων και υπόπτων.
Ανά πάσα στιγμή ξέρουν που είσαι, ποιές οι παρέες και τα στέκια σου, πόσα ξοδεύεις, πόσα χρωστάς κλπ. Με άλλα λόγια, ιδιωτικότητα δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Τι παραπάνω θα προσθέσει η πιθανή ένταση ελέγχων κατά την «επόμενη μέρα»;
Κάποιοι είδαν στρατό να περιπολεί στο Μιλάνο, στη Νέα Υόρκη, στην Βαυαρία, στην Χουάν και γύρισε το μάτι τους. Ο δε Πάνος Ρήγας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, διαβάζοντας σε κάποια σάιτ ότι υπάρχει πιθανότης να κινητοποιηθεί ο στρατός για το κορωνοϊό, δήλωσε:
«Μην διανοηθούν να βγάλουν στρατό στον δρόμο ως έσχατο μέτρο περιορισμού. Θα μας βρούν απέναντι. Είναι αδιανόητο να δούμε τέτοιες σκηνές σε μια δημοκρατική πολιτεία».
Συμβολικά, όντως είναι ανατριχιαστικό. Ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που έχει υποφέρει από χούντες και δυνάστες. Όμως αν χρειαστεί να προσφέρει ο στρατός κάποιες υπηρεσίες (π.χ. απολύμανση), σ΄αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, γιατί όχι;
Επιμύθιον: εύλογη η ανησυχία, αλλά αβάσιμοι οι φόβοι για περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών. Ούτε μπορεί ούτε θα το τολμήσει κανείς. Γιατί οι φύλακες αγρυπνούν.
Βάσιμα ερωτήματα
Τα θέτει η αντιπολίτευση-και αναλυτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αφορούν κυβερνητικές επιλογές και χειρισμούς σχετικά με τον κορωνοϊό. Απαντήσεις υπάρχουν, αλλά δεν είναι ικανοποιητικές.
Ένα κείμενο μεστό και ευθύ, που συνοψίζει ερωτήματα και απορίες, έγραψε επ αυτού στο «Πρόταγκον» ο σκιτσογράφος και γιατρός, Ανδρέας Πετρουλάκης. Αφού απονέμει τα εύσημα στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την εγρήγορση και τις επιλογές του, σημειώνει:
«Δεν είναι δυνατόν ας πούμε ο κ. Πέτσας να μη θεωρεί επιβεβλημένο να δώσει πειστικές απαντήσεις γιατί διπλασιάστηκε το κλειστό νοσήλιο των ιδιωτικών ΜΕΘ, τη στιγμή που υποτίθεται ότι λόγω της πρωτοφανούς υγειονομικής και οικονομικής απειλής αυτές επιτάσσονται. Η απάντηση ότι ο διπλασιασμός περιλάμβανε και τις αποζημιώσεις των εργαζομένων προκαλεί τον κοινό νού —δηλαδή μέχρι τότε οι ασθενείς έμπαιναν και έβγαιναν στις μονάδες χωρίς διαμεσολάβηση εργαζομένων;
Δεν είναι ανεκτό να μην υπάρχουν επαρκείς εξηγήσεις γιατί ο μοριακός έλεγχος έχει τέτοιες αποκλίσεις τιμών μεταξύ των ιδιωτικών εργαστηρίων, τη στιγμή που όλες οι αναλύσεις τελικά γίνονται στα τρία εργαστήρια του κράτους- κερδοσκοπούν κάποιοι τούτη την ώρα;
Πώς βρίσκουν αντιδραστήρια οι ιδιώτες και δεν βρίσκουν τα δημόσια νοσοκομεία; Πώς γίνεται μετά τόσες εβδομάδες κρίσης η κυβέρνηση (αλλά και οι ιδιώτες) να μην έχουν μεριμνήσει για μαζική και επαρκή παραγωγή μασκών από βιοτεχνίες που αργούν;
Πόσες ακριβώς προσλήψεις μόνιμου και προσωρινού χαρακτήρα υγειονομικού προσωπικού έχει πραγματοποιήσει το υπουργείο Υγείας πριν κάνει έκκληση για εθελοντές μεταξύ ακόμα και φοιτητών ιατρικής (δηλαδή χωρίς εμπειρία στην αυτοπροστασία) ή συνταξιούχων (δηλαδή κατηγορίας υψηλού κινδύνου); Τι ακριβώς εννοούν τούτη τη στιγμή όταν δίνουν στους γιατρούς επίδομα κατάρτισης; Δεν καταλαβαίνουν ότι οι γιατροί αυτοκαταρτίζονται στην πρώτη γραμμή;
Κι εμείς θα ευγνωμονούμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη αν η χώρα πληρώσει χαμηλό τίμημα στον οικουμενικό αυτό όλεθρο.Και εμείς θα αναγνωρίσουμε ότι πάνω στη μάχη οικοδόμησε στόφα ηγέτη. Ηδη του πιστώνουμε σωτήρια ευθυκρισία και αποφασιστικότητα. Στη Δημοκρατία όμως δεν υπάρχει η έννοια ολοκληρωτικός μητσοτακισμός, υπάρχει δημόσιος διάλογος και ερωτήματα που πρέπει να απαντώνται».
30 Μαρτίου 2020
από : newpost.gr
Σημείωση : Ο υπέρτιτλος, βγαλμένος από τό κείμενο, προστέθηκε από τή ‘‘Νέα Μύκονο’’
