Το Τσερνίκι σκάφος οξύπρυμνο και οξύπλωρο θα μπορούσε να πεί κανείς
ότι είναι συγγενικό με τα περάματα.
Τσερνίκια κατασκευάζονταν κατα το
πρώτο μισό του 20ού αιώνα, στη Λέσβο, στη Σύρο, στη Σάμο, στη Σύμη, στη
Ρόδο, στο Μοσχονήσι, ση Σμύρνη, στη Φω-καία, στη Χίο, στο Πέραμα και στη
Σκόπελο.
Συγκεκριμένα, στη Σύρο και στη Μύκονο τα Τσερνίκια λέγονταν
και «μπελούδες» όπου το όνομα καθόριζε περισσότερο τη ιστιοφορία τους
(σακολέβα), παρά το τύπο της γάστρας.
Το σκάφος αυτό είχε ίσια τα δυο ποδοστάματά του, ενώ το πλωριό
ποδόσταμα ήταν πιο λοξό προς τα εμπρός συγκριτικά με το πέραμα.
Συγκριτικά με το πέραμα δεν υπήρχε ο καθρέπτης στην πλώρη , με
αποτέλεσμα να περιορίζεται το πλάτος του καταστρώματος στο σημείο αυτό.
Τα Τσερνίκια που κατασκευάζονταν δεν ξεπερνούσαν τα 18 μέτρα και είχαν
συνήθως ένα κατάρτι. Αναφέρεται και η κατασκευή δικάταρτων Τσερνικιών
στη Σκόπελο ενώ τα μικρά τσερνίκια (μέχρι 8 μέτρα) χρησιμοποιόντουσαν
συνήθως ως αλιευτικά σκάφη.
Η κατασκευή τσερνικιών σταμάτησε μετά το 2ο
παγκόσμιο πόλεμο.
Πηγές - Σχετική Βιβλιογραφία:
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ - Κώστας Α. Δαμιανίδης
...λοιπόν έχουμε καί λέμε...
...δέν υπήρχε -εκτός από μιά ξέρα- μώλος ούτε γιά νά δένει ...καράβα!..
...τό λοιμοκαθαρτήριο -‘‘τά σπιτάλια’’ πού λέγανε παλιότερα- πού διορθώθηκε σέ προσεχή χρόνο καί λειτούργησε ως κέντρο πού έπαιζε κάποτε κι ο Μάρκος Βαμβακάρης, τό λεγόμενο στή δεκαετία τού '50 καί τπύ '60 : ‘‘Σαλί-Μπαχλί’’...
...η ‘‘κολοκύθα’’ δείχνει απομακρυσμένη αλλά η αλήθεια είναι ότι η στεριά μπαζώθηκε μεταγενέστερα (καί όχι άπαξ αλλά σέ φάσεις) καί πλησίασε τόν εμβληματικό βράχο τού λιμανιού στόν οποίο έμαθαν κολύμπι πολλές γενιές μυκονιατών τής χώρας (όπως έμαθαν καί στή Βίδα καί τήν Αλευκάντρα)...
...ο παραλιακός δρόμος ήταν γιά οχήματα ιπποδυνάμεως τό πολύ ενός ...όνου!
Ο -κυρίως- δρόμος γιά τόν Τούρλο ήταν, όπως φαίνεται -δεξιά- ανηφορικός καί από τά ...μεσόγεια...
...βεβαίως, δέν υπήρχε τό Μουσείο...
Ο Άη-Γιώρης ήτανε γιαπί...
...τό Ρόδο τό Αμάραντο -διαρκής αξία- ίδιο κι απαράλλαχτο από τότε...
...γιά ‘‘Λητώ’’ δέν μιλάμε (έγινε στή δεκαετία τού '50)...
...τό κενό (σάν μικρή πλατεία) στό κάτω καί δεξιά μέρος τής φωτογραφίας σήμερα καλύπτεται...
...καί ερχόμαστε στό ‘‘Καμινάκι’’...
...τό κτήριο τού ‘‘Remezzo’’ στήν αρχική του μορφή χωρίς πέρα βεράντες...
...τό κτήριο από κάτω (χωρίς τό ανώϊ πού είχε αργότερα η κ. Μινιόν) πού στέγαζε ταμπάκικα καί τόν Κωστή Χρυσολωρά...
Στό ίδιο κτηριακό συγκρότημα -τά τελευταία πενήντα χρόνια- στεγάζεται η επιχείρηση πού ξεκίνησε ο Γιακουμής ο Φαμέλης καί επέκτειναν, στίς μέρες μας, τά παιδιά του Νέλλα καί Γιώργος μέ φρέσκα ψάρια καί θαλασσινά...
...στό βάθος κι ένας ‘‘ξεσκούφωτος’’ μύλος...
...σάν νά θέλει νά μάς πεί ότι...
...εάν προσθέσουμε τά σημερινά πού λείπουν από τή φωτογραφία : "Μύλος η υπόθεση"...
...καί πολλά ακόμα πού είναι ‘‘άλλης Κυριακής Ευαγγέλιο’’...
