ΜΑΡΤΙΑΙ ΕΙΔΟΙ

    Τά μεγαλεία να φοβάσαι, ώ ψυχή. Καί τές φιλοδοξίες σου νά υπερνικήσεις αν δέν μπορείς, μέ δισταγμό καί προφυλάξεις νά τές ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά προβαίνεις, τόσο εξεταστική, προσεκτική νά είσαι. Κι όταν θα φθάσεις στήν ακμή σου, Καίσαρ πιά, έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,τότε κυρίως πρόσεξε σάν βγείς στόν δρόμον έξω, εξουσιαστής περίβλεπτος μέ συνοδεία, άν τύχει καί πλησιάσει από τόν όχλο κανένας Αρτεμίδωρος, πού φέρνει γράμμα, καί λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα, είναι μεγάλα πράγματα πού σ’ενδιαφέρουν», μή λείψεις νά σταθείς. Μή λείψεις ν’αναβάλλεις κάθε ομιλίαν ή δουλειά. Μή λείψεις τούς διαφόρους πού χαιρετούν καί προσκυνούν νά τούς παραμερίσεις(τούς βλέπεις πιό αργά).» Άς περιμένει ακόμη κ’η Σύγκλητος αυτή, κ’ευθύς νά τά γνωρίσεις τά σοβαρά γραφόμενα τού Αρτεμιδώρου.                                                Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ (1863-1933).                                                                                                                         [Ένας μάντης είχε προείπει στόν Ιούλιο Καίσαρα νά φυλάγεται τήν ημέρα τών Μαρτίων Ειδών (15 Μαρτίου). Τήν ημέρα εκείνη, στά 44 π.Χ, ο σοφιστής Αρτεμίδωρος μάταια προσπάθησε νά τόν ειδοποιήσει γιά τη συνωμοσία τού Βρούτου καί τού Κάσσιου.]                                                                                                   

                                                    Η “ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ τής ΚΑΛΠΗΣ”    
                                    ( η “γεμάτη αυταπάρνηση ανιδιοτέλεια” τών "Κάλπηδων")                                     Η παγκόσμια Ιστορία είναι γεμάτη-βρίθει!- από συνωμοσίες, για τήν κατάληψη τής εξουσίας (μέ ό,τι αυτό συνεπάγεται γιά τήν πρόοδο ή τήν οπισθοδρόμηση τού ανθρώπου ως “ζώου κοινωνικού” καί-κατά Αριστοτέλη- “πολιτικού”), σέ τέτοιο βαθμό καί τόσο πλήθος  πού συνάγεται αβίαστα-όσο κι άν ακούγεται υπερφίαλο- τό ασφαλές συμπέρασμα ότι η σημερινή μορφή τού “κόσμου” είναι, κυρίως, τό αποτέλεσμα τών διεργασιών μιάς ατέλειωτης σειράς συνωμοσιών!    Στά ολιγαρχικά, αυταρχικά, απολυταρχικά, φασιστικά καθεστώτα, δικτατορίες κτλ «συνωμοσία καί συνωμότες» είναι τό ίδιο τό καθεστώς καί οι άνθρωποι του αφού συνωμοτώντας (κατά τού λαού), “καταλύουν καί άρχουν” διά τής βίας. Αντίθετα, στίς κοινοβουλευτικές δημοκρατίες ο σπουδαιότερος  στόχος τών “συνωμοτών” καί τών “συνωμοσιών εξουσίας”(πού παίζουν εντός τού συστήματος) είναι   ο “έντεχνος” αποπροσανατολισμός καί η εξαπάτηση τού πολίτη μέ σκοπό τήν υφαρπαγή καί υποκλοπή τής ψήφου του μέ διάφορες επικοινωνιακού τύπου, καί όχι μόνον, μεθόδους. Πρέπει νά τονιστεί ότι ο ενεργός καί σωστά ενημερωμένος πολίτης πολύ δύσκολα παραπλανάται καί ακόμη δυσκολότερα εξαπατάται από όσους ευγενείς ...«ευπατρίδες» έχουν θέσει ως σκοπό τής ζωής τους “νά σιτίζονται στο Πρυτανείο”. Παίζει, γι’αυτό τό λόγο, σοβαρότατο ρόλο καί έχει μεγάλη βαρύτητα η σωστή ενημέρωση καί η έγκυρη πληροφόρηση των πολιτών-στήν προσπάθεια τους νά αποφασίζουν μέ καλύτερα κριτήρια- καί είναι, ταυτόχρονα, αναγκαία η ελάχιστη «βασική δημοκρατική υποχρέωση τού συνεχούς ενδιαφέροντος γιά τά κοινά». Ιδωμένες μέ αυτό τό, αρκετά, διαυγές πρίσμα οι τρέχουσες-γενικότερες αλλά καί τοπικές-εξελίξεις είναι εύκολα κατανοήσιμο, στόν καθένα, πόση αξία έχουν καί πόσο κούφια λόγια περιέχουν οι, κάθε τόσο, δηλώσεις, “στημένες” συνεντεύξεις, διαφημιστικά φυλλάδια, προεκλογικές ομιλίες, δελτία τύπου καί λοιπές διαφημιστικές κινήσεις, όλων εκείνων πού ενώ η ετυμηγορία τού εκλογικού σώματος όρισε νά «φυλάγουν Θερμοπύλες», αυτοί ή  oι εκπρόσωποι τους (ανεξάρτητα θέσης στή δημοκρατική οργάνωση τής πολιτείας) είτε παραπληροφορούν είτε διαστρέφουν είτε δέν πληροφορούν, είτε, ακόμη χειρότερα, ψεύδονται συνειδητά όταν απευθύνονται στούς πολίτες καί -συστηματικά- αποποιούνται ή δέν αναλαμβάνουν ή μεταθέτουν ευθύνες γιά νά πετύχουν τόν μεγαλύτερο κατά τό δοκούν-καί επ’ωφελεία τους- πολιτικό αποπροσανατολισμό τής κοινωνίας (καί τών πολιτών γενικότερα) υπονομεύοντας ή καί ακυρώνοντας, πολλές φορές, μέ αυτόν τόν τρόπο,τήν ίδια τήν υφή τού Δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο στοχαστής Στέλιος Ράμφος αναφερόμενος στή μεγάλη ανάγκη νά ξεφύγουμε από τή μιζέρια τών ημερών λέει ότι «...ο μεγαλύτερος εχθρός γιά νά αποκτήσουμε μια νέα αντίληψη είναι η τάση μας νά φορτώνουμε στις πλάτες τρίτων τήν ευθύνη γιά τά δικά μας σφάλματα». Εδώ ανάγεται, επίσης, τό ανίσχυρο άλλοθι τής “ήσυχης συνείδησης» όσων  “δέν μετέχουν” στά κοινά, ως υστερόβουλο καί ιδιοτελές «χαρακτηριστικό-απομεινάρι» μιάς μικροαστικής αντίληψης γιά τόν ρόλο τών πολιτών στήν κοινωνία, πού έχει ρίζες μακρινές στόν αρχαίο “ιδιώτη”.                                                                             Είναι απαραίτητο, λοιπόν, γιά νά έχουμε μία εξήγηση τής «μυστικοπάθειας» πού χαρακτηρίζει  καί  ταλανίζει τό ευρύτερο, καί ιδίως, τό τοπικό πολιτικό σκηνικό νά υπογραμμισθεί : “Η πελώρια πολιτική σημασία τής ελεγχόμενης ροής τών πληροφοριών ως ι δ ι α ί τ ε ρ α  αποτελεσματικού  καί - εν πολλοίς - δόλιου πολιτικού εργαλείου  X Ε Ι Ρ Α Γ Ω Γ Η Σ Η Σ  τής ελεύθερης βούλησης τών πολιτών”, μέ ότι αυτό μπορεί νά σημαίνει γιά τήν ποιότητα τού πολιτεύματος, τής ζωής καί τού περιεχομένου τής, «καθ’έξιν», σκληρά δοκιμαζόμενης Ελληνικής Δημοκρατίας εντός τής οποίας έχουμε τήν εξαιρετική τιμή, καθώς καί τό προνόμιο, νά επιβιώνουμε  “ασθμαίνοντες” αλλ΄ώς εκ θαύματος “αεί πληροφορούμενοι”(...),  «πλήν χωρίς μίσος γιά τούς-δημοσίως- ψευδομένους»...     
                                       ............................................................................................

           Σκόπευα νά προσαρμόσω τά παραπάνω στή σημερινή τοπική πραγματικότητα καί νά γράψω, λεπτομερώς, γιά τήν άθλια (από χλιαρή έως ανύπαρκτη) στάση τών περισσότερων κομμάτων (ιδίως τών μεγάλων ή τέως μεγάλων) απέναντι στή ντροπή πού μαστίζει τό Δήμο -καί τόν τόπο- αλλά μέ πρόλαβαν οι εξελίξεις. Γιατί ενώ βρεθήκαμε μπροστά σέ ένα τεράστιο-γιά τά μέτρα τού νησιού- οικονομικό καί πολιτικό σκάνδαλο, από πλευράς τοπικών κομμάτων δέν ακούστηκε κίχ! Τί συμβαίνει ; Βρίσκονται σέ κατάσταση λήθαργου; Φοβούνται τό πολιτικό κόστος καί δέν μιλάνε ; Μετέχουν  καί σιωπούν; Επιδίδονται σέ «θανάσιμους εναγκαλισμούς» μέ “ξοφλημένους” τής κεντρικής πολιτικής σκηνής πού ελέγχουν, ακόμη, τίς θλιβερές τοπικές μαριονέτες ; Αυτές πού  κραδαίνουν τίς “σφραγίδες καί τά καταστατικά”  γιά τή –δήθεν καί πρό πολλού- καταρρακωμένη “τιμή” τής τοπικής κομματικής πρωτοκαθεδρίας ; Περιθωριοποιήθηκαν καί ατρόφησαν όπως κάθε τι πού “περιπίπτει” σέ αχρησία σύμφωνα μέ τή Δαρβινική θεωρία τής εξέλιξης ή οφείλεται η “νεκρική σιγή” τους σέ κάποιο άλλο δυσεξήγητο “βουλιμικό” καί, άρα, περιπλοκότερο -στήν ερμηνεία του μέ πολιτικούς όρους- "αυτοκαταστροφικό  σύνδρομο"; Αλλά αρκετά γιά τά κόμματα...                                                                                                                                                     .    Ποια είναι η στάση τής αντιπολίτευσης, μετεκλογικά, γιά τό οικονομικό σκάνδαλο τού Δήμου, πού έχει πολλαπλά τυραννήσει καί ταλαιπωρήσει ολόκληρο τό νησί τά τελευταία χρόνια ; Γιατί υπάρχει “αποφυγή” άμεσης ενημέρωσης τών δημοτών κατευθείαν από τίς ίδιες τίς Δημοτικές παρατάξεις γιά “ουσιωδέστατες” πλευρές τού σκανδάλου ; Γιατί αποφεύγουν νά δίνουν λόγο καί τακτική αναφορά σ΄αυτούς από τούς οποίους “αντλούν τή δύναμη τους” δηλαδή τούς ψηφοφόρους ; Έτσι καί τόσο τούς “τιμούν” καί τούς "υπολογίζουν"; Γιατί αποφεύγουν- γενικά -τίς δεσμεύσεις; Γιατί ενώ γνωρίζουν δέν θέλουν νά παίρνουν ανοιχτά καί καθαρά θέση ;                   Υπάρχουν πολλά τέτοια ερωτήματα πού έχουν αυτονόητες απαντήσεις σχετικές μέ τήν πραγματική –καί όχι μέ τήν εμφανιζόμενη -"ρότα" πρός τή δημαρχική καρέκλα όσων πολιτεύονται, σκόπιμα, μέ "κρυφή ατζέντα". Αυτά τά ερωτήματα στηρίζουν τήν ύπαρξη τους στή μεγάλη (ποιοτική μέ αρνητική σημασία) διαφορά πού έχει η στάση τής αντιπολίτευσης στό χρονικό διάστημα πού προηγήθηκε τών εκλογών καί τής στάσης πού “κράτησε” μετά τίς εκλογές. Θά μπορούσε, λόγου χάριν, κάποιος νά παρατηρήσει (χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια) ότι άλλο κομμάτι τής αντιπολίτευσης έχει πάθει «μερική έκλειψη» καί άλλο «ολική». Αυτοί οι ίδιοι, όμως, αύριο θα ζητούν τήν ψήφο μας. Καί όχι μόνον δέν έπαιρναν ή δέν παίρνουν συστηματικά δημόσια καί καθαρά θέση γιά τά «καθέκαστα» καί γιά τά «τεκταινόμενα», αποκρύπτοντας έτσι-από τήν κοινή γνώμη- τήν πραγματική άποψη τους (ιδού τρανό παράδειγμα “επίσχεσης καί ελέγχου τής ροής τών πληροφοριών”) αλλά συμπεριφέρονται (εντός συμβουλίου) σάν νά τά αγνοούν ενώ σέ ιδιωτικές συζητήσεις τά λένε μέ τό νί καί μέ τό σίγμα. Ταυτόχρονα “νομιμοποιούν”, μέ τήν παρουσία τους μέσα στά Δ.Σ., αυτά  καί αυτούς πού απ’ έξω “καταγγέλλουν”.  Μέ αυτόν τόν “αντιφατικό”καί ουσιαστικά αριβιστικό- πολιτικά- τρόπο κατορθώνουν : αφ'ενός  η εκγύμναση τών πολιτών στήν αδράνεια νά γνωρίζει νέες σελίδες “λαμπρής δόξας” (στήν “ευκλεή” πορεία της πρός τό ...άγνωστο) καί αφ'ετέρου  νά  επιτυγχάνεται –πανηγυρικά γιά τή μικροπολιτική τους- η εφαρμογή τής γνωστής παροιμίας πού θέλει : “καί τήν πίττα νά είναι γερή καί τό σκύλο χορτάτο”!                  [Eίναι γνωστό από τήν αρχή –σέ όσους παρακολουθούν προσεκτικά τις δημοτικές εξελίξεις-ότι στό δικαστήριο η μάχη θά δοθεί ανάμεσα στους δύο διατελέσαντες Δημάρχους:Τόν Βερώνη, απ’τή μιά, καί τόν Μέγα μέ τούς αντιδημάρχους του, απ’τήν άλλη].                                                                                                                                              ................................                                  
     Έτσι, “νομιμοποιώντας” – καί μή καταγγέλλοντας ή χωρίς νά απέχουν-  έχουν πάρει    “ευμενή      θ έ σ η”   εκ τών πραγμάτων –καί εκ τών προτέρων- ΥΠΕΡ  τής μιάς πλευράς καί επομένως “δυσμενή” ΚΑΤΑ τής άλλης. (Γιατί “ευμένεια” είναι όταν- προεκλογικά - έχεις καταγγείλει τή διαφθορά στο εκλογικό σώμα, "νά σιωπάς" μετεκλογικά  στό “πολιτικό πεδίο” καί νά συμπεριφέρεσαι  “σάν νά μή τρέχει τίποτα” κάνοντας ουσιαστικά “γαργάρα” τίς πολιτικές σου απόψεις γιά τό δημοτικό σκάνδαλο αφήνοντας, τήν ίδια στιγμή, «στά κρύα του λουτρού»-χωρίς ενημέρωση- όσους σέ ψήφισαν επειδή σέ πίστεψαν! )  Ειδικά η μείζων αντιπολίτευση-πού μόνο αφέλεια δέν μπορεί νά τής καταλογίσει ο οποιοσδήποτε- τηρεί στάση ανακόλουθη μέ τίς πράξεις της-καί πρέπει νά αναθεωρήσει σύντομα- γιατί ενώ είχε κυκλοφορήσει προεκλογικά ένα πολύ κατατοπιστικό-16σέλιδο-καταγγελτικό “μανιφέστο”, μέ φωτοτυπημένα ντοκουμέντα- αποδεικτικά τού σκανδάλου, μέ τό οποίο “έπεισε” νά τήν ψηφίσουν 1.634  ψηφοφόρους ή32,88%(στόν α/γύρο) καί 2.146 ή 49,14%(στόν β/ γύρο)στή συνέχεια"έκατσε"καί τό γύρισε στό“βουβό”προσβλέποντας, προφανώς, σέ “πολιτικά ανταλλάγματα” πού σέ τέτοιες περιπτώσεις  προσφέρονται “εύκολα” απ’ όσους έχουν “τόν πέλεκυ τών πολυετών καθείρξεων νά επικρέμαται τής κεφαλής των” ή απ’ όσους χάνουν τήν “πολιτική προστασία” χάριν καί εξαιτίας τής οποίας- κυρίως- “λειτουργούσαν” καί “κερδοφορούσαν” !                                                                                                                              .   Αυτές, όμως, οι “ψηφοθηρικές τακτικές”- μέ τόν αμοραλισμό γιά σημαία-μόνο πολιτική αρχών δέν συνιστούν, ούτε θετικό πολιτικό έργο παράγουν, σ’ένα τόπο πού κατεξοχήν ΤΩΡΑ τά έχει ανάγκη. Λειτουργώντας έτσι, “ευκαιριακά” καί "οραματιζόμενη" τέτοιες “εκλεκτικές συγγένειες”, η μείζων αντιπολίτευση, δέν αντιπολιτεύεται  καμία σαθρή πολιτική καί καμία σάπια πρακτική -προοιωνιζόμενη  μάλιστα-“όχι αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης”, όχι αλλαγή νοοτροπίας αλλά ΜΟΝΟΝ αλλαγή προσώπων μέ παράλληλη συντήρηση τού υπάρχοντος “σάπιου καθεστώτος παραγωγής ανομημάτων” (αφού θα είναι δέσμια μέ τις ίδιες ακριβώς "υποχρεώσεις" απέναντι στό "αντεστραμμένο σύστημα αξιών"πού "λάτρεψαν" καί εκπροσωπούσαν οι προηγηθέντες). Η μοναδική  ορατή αλλαγή, τότε, θά είναι τό νέο "προσωπικό ύφος κουλαντρίσματος" (αγγλιστί : "managerial style"!) αυτής τής «ζηλευτής»-καί μηδέποτε καταγγελμένης -“μηχανής” γιά τήν οποία “σκοτώνεται” ακόμη καί τώρα “κόσμος καί κοσμάκης”!  Μήπως θα πρέπει, λοιπόν, νά αναθεωρηθεί ΑΜΕΣΩΣ αυτή η πολιτική από όσους φιλοδοξούν νά ζητήσουν τήν ψήφο μας “γιά νά ξέρουμε πού τό πάνε” καί πού μας πάνε; Μήπως -λέω μήπως-αξίζει μια τέτοια προσπάθεια γιά νά ξανακερδηθεί –έστω καί τήν τελευταία στιγμή- η χαμένη εμπιστοσύνη τών έντιμων πολιτών αλλά καί “η χαμένη τιμή τού αξιώματος”;  Ο οξύνους  Μάνος Χατζιδάκις είχε εκφρασθεί ευφυέστατα  γιά παρεμφερείς καταστάσεις  καί συναλλαγές : “Άμα αρχίσει τό θηρίο νά μή σέ τρομάζει τότε έχεις αρχίσει νά τού μοιάζεις”.  Συνακόλουθα :   "οι πολίτες άμα τρομάξουν μέ σένα, τότε, όπου φύγει-φύγει..."
     Τήν ώρα πού γράφονταν αυτές οι γραμμές έγινε γνωστή η απόφαση τού Συμβουλίου Εφετών Αιγαίου γιά τήν παραπομπή τής υπόθεσης τού οικονομικού σκανδάλου τού Δήμου Μυκόνου στο ακροατήριο τού Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Mιάς ακόμη «ιστορίας» όχι γιά τήν εξουσία αυτή καθεαυτή αλλά γιά τήν εξουσία ως “ξεγλίστρα” πρός τήν “κατ’ουσίαν εξουσία”. Εκείνη πού στήν παντομίμα  εκφράζεται μέ τήν τριβή τού δείκτη καί τού αντίχειρα, δημιουργώντας στούς φτωχούς ανθρώπους ψευδαισθήσεις “ευτυχών οραμάτων” άπιαστου ευδαιμονισμού καί-τώρα τελευταία-στούς ανά τήν χώρα φαυλότροπους περιφρονητές τού δικαίου, δυστυχείς καταλήξεις επονείδιστου εξευτελισμού.                                                                                                                                                                                  Αντί Επιλόγου                                                                                   . Είναι πολλοί οι αιώνες πού έχει απαλλαχτεί ο κόσμος από τούς Καίσαρες ( όχι, όμως, καί από τούς “καισαρισμούς” τών “εξουσιομανών”  καί κάποιων άλλων “εξουσιολάγνων” ) καί μόνο ως ιστορική γνώση έχουν, τώρα πιά, πέραση αυτού τού είδους τά αξιώματα ! Κι αυτό τό γνωστό ποίημα τού Κ.Καβάφη  « ΜΑΡΤΙΑΙ ΕΙΔΟΙ», πού μνημονεύεται στό πρώτο μέρος, δέν υπονοούσε- ούτε αλληγορικά ούτε αλλιώς- κάποιον από τούς κατέχοντες, τά τελευταία χρόνια, οποιοδήποτε από τά υψηλά αξιώματα τού νησιού. Άλλωστε αυτός πού φέρεται ότι έχει όλες τις εξουσίες σήμερα, σάν νά λέμε ο «Καίσαρας» (κι άς μην τό συνειδητοποιεί πάντοτε), εναντίον τού οποίου στρέφονται, νύν καί αιέν, όλες οι «συνωμοσίες εξουσίας», είναι ο ίδιος ο λαός : ο ψηφοφόρος, ο δημότης, ο απλός άνθρωπος, Ο ΠΟΛΙΤΗΣ . Σ’αυτόν είναι αφιερωμένο τό παρόν σημείωμα όπως, ήδη, θα έχουν καταλάβει οι φίλοι...                                                                                                                         Μύκονος   Σάββατο 8 Ιουνίου  2013                                      Δημήτρης Ν.Αγγελετάκης

                                                          

    

pictures at an exhibition

                           μύκονος-γουμενιό 17 ιοuλίου 2012                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             πάρα πολύ αγαπητά πρόσωπα κατά τό 1/3, πολύ αγαπητά πρόσωπα  επίσης κατά τό 1/3, τί επιθυμεί ο μεσιέ ;                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

NAPOLI : "IL PRIMO RUFIANO"

ΠΡΟΣΕΧΩΣ!

               ένα μελλοντικό"διήγημα"γιά τό πρόσφατο παρελθόν