Θ. Πάγκαλος: Ο πολιτικός που χτίζει το χειρότερο τέλος του με τα καλύτερα υλικά του
Του Γ. Λακόπουλου
Το έλεγε ο παλιός Καραμανλής: «Στην πολιτική το θέμα δεν είναι πως μπαίνεις, αλλά πώς βγαίνεις». Ίσως το είχε ξεπατικώσει από τον Γερο-Παπανδρέου. Τα συνήθιζαν αυτά και ας μισούσαν ο ένας τον άλλο -πραγματικό μίσος. Εν πάση περιπτώσει το θέμα εν προκειμένω είναι ο Θόδωρος Πάγκαλος: μπήκε με τον καλύτερο τρόπο στην πολιτική και φεύγει με τον χειρότερο.
Ο Πάγκαλος δεν είναι τυχαίος. Από παλιά οικογένεια με πολλές όψεις, όχι πάντα φωτεινές, με ζωή μπον-βιβέρ και αγωνιστή ταυτόχρονα, αριστερός, αλλά και διαπλεκόμενος στη συνέχεια, με δυο γάμους από τη καλή κοινωνία και έναν από τα «αρβανίτικα», με πέντε παιδιά και κάμποσα αξιώματα, αλλά και με φαιά σημεία στο κυβερνητικό βιογραφικό του.
Ευφυής, καλλιεργημένος, ετοιμόλογος, φλεγματικός, έκανε πάντα αυτό που ήθελε, έλεγε πάντα αυτό που ήθελε και ήθελε κυρίως να περνάει καλά. Στο ΠΑΣΟΚ τους έριχνε πολλά κεφάλια σε πολιτικό μπόι και είχε πάρει μέρος στη κούρσα της πρώτης διαδοχής με το δακτυλίδι της υποψηφιότητας για το Δήμο της Αθήνας που του έδωσε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Το στραπατσάρισμα από τον άβγαλτο τότε Δημήτρη Αβραμόπουλο του στοίχισε. Έτσι άρχισε η κατηφόρα που τον έφερε στο χάλι που βρίσκεται σήμερα:
Το έλεγε ο παλιός Καραμανλής: «Στην πολιτική το θέμα δεν είναι πως μπαίνεις, αλλά πώς βγαίνεις». Ίσως το είχε ξεπατικώσει από τον Γερο-Παπανδρέου. Τα συνήθιζαν αυτά και ας μισούσαν ο ένας τον άλλο -πραγματικό μίσος. Εν πάση περιπτώσει το θέμα εν προκειμένω είναι ο Θόδωρος Πάγκαλος: μπήκε με τον καλύτερο τρόπο στην πολιτική και φεύγει με τον χειρότερο.
Ο Πάγκαλος δεν είναι τυχαίος. Από παλιά οικογένεια με πολλές όψεις, όχι πάντα φωτεινές, με ζωή μπον-βιβέρ και αγωνιστή ταυτόχρονα, αριστερός, αλλά και διαπλεκόμενος στη συνέχεια, με δυο γάμους από τη καλή κοινωνία και έναν από τα «αρβανίτικα», με πέντε παιδιά και κάμποσα αξιώματα, αλλά και με φαιά σημεία στο κυβερνητικό βιογραφικό του.
Ευφυής, καλλιεργημένος, ετοιμόλογος, φλεγματικός, έκανε πάντα αυτό που ήθελε, έλεγε πάντα αυτό που ήθελε και ήθελε κυρίως να περνάει καλά. Στο ΠΑΣΟΚ τους έριχνε πολλά κεφάλια σε πολιτικό μπόι και είχε πάρει μέρος στη κούρσα της πρώτης διαδοχής με το δακτυλίδι της υποψηφιότητας για το Δήμο της Αθήνας που του έδωσε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Το στραπατσάρισμα από τον άβγαλτο τότε Δημήτρη Αβραμόπουλο του στοίχισε. Έτσι άρχισε η κατηφόρα που τον έφερε στο χάλι που βρίσκεται σήμερα:
