Το
ότι το τσιγάρο κάνει κακό στον οργανισμό είναι γνωστό. Το ότι το πρώτο
όργανο που επηρεάζει είναι οι πνεύμονες είναι πασίγνωστο. Αυτά βέβαια
είναι όλα γνωστά ως μακροπρόθεσμες επιδράσεις. Οταν όμως κάποιος
προσπαθεί να τρέξει, οι αρνητικές επιδράσεις του τσιγάρου είναι άμεσες
και πολλές.
Το πρώτο που συμβαίνει σε έναν δρομέα -
καπνιστή, είτε είναι αρχάριος είτε είναι προχωρημένος, είναι να
μικραίνει τη χωρητικότητα των πνευμόνων του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να
παίρνει μικρές - ρηχές όπως λέμε - αναπνοές με αντίκτυπο να λαμβάνει
λιγότερο οξυγόνο από αυτό που χρειάζεται. Αρα, άμεσα μειώνεται η αντοχή
του. «Δηλαδή θα μπορεί να τρέξει, αλλά και ο χρόνος που θα κάνει δεν θα
είναι ο μέγιστος των δυνατοτήτων του και η απόσταση που θα διανύει θα
είναι μικρότερη από αυτήν που θα έκανε εάν δεν κάπνιζε» εξηγεί ο
Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης, καθηγητής Πνευμονολογίας στην Ιατρική Σχολή
του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Το δεύτερο που συμβαίνει
είναι ότι μειώνεται η λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, με
αποτέλεσμα ο οργανισμός να είναι πιο ευαίσθητος σε λοιμώξεις των
πνευμόνων και του δέρματος. «Το κάπνισμα είναι αποδεδειγμένο ότι επιδρά
αρνητικά στο δέρμα, καθιστώντας το εύθραυστο, ευαίσθητο και τελικά
ευάλωτο» λέει η Κατερίνα Λαμπρινοπούλου, δερματολόγος, αφροδισιολόγος,
διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ετσι, μέσα από το εύθραυστο δέρμα
μπορεί να περάσουν στον οργανισμό βακτήρια. Οσον αφορά τους πνεύμονες,
το κάπνισμα τους καθιστά ευαίσθητους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να
φιλτράρουν σωστά τον αέρα που αναπνέουμε. Γι' αυτό, ειδικότερα για τους
δρομείς που εκτίθενται συχνά σε δυνητικά βλαπτικούς παράγοντες του
εξωτερικού περιβάλλοντος είναι σημαντικό οι πνεύμονές τους να είναι σε
πλήρη «φόρμα»!
Το μόνο θετικό που ισχύει στη σχέση του
τσιγάρου και του τρεξίματος είναι ότι όταν κάποιος αποφασίσει να βγάλει
από τη ζωή του τη συνήθεια του καπνίσματος και να αποκτήσει αμέσως τη
συνήθεια του τρεξίματος θα είναι πολύ ευκολότερο γι' αυτόν να διακόψει
το κάπνισμα.
Αυτό θα συμβεί γιατί κάθε φορά που θα
ανάβει κάποιος τσιγάρο, η νικοτίνη θα μιμείται στον εγκέφαλο τη δράση
της ουσίας που λέγεται ακετυλοχολίνη, η οποία προκαλεί ευχαρίστηση,
ηρεμία, χαλάρωση και καλύτερη συγκέντρωση. Αυτό όμως η νικοτίνη το
καταφέρνει με χημική παρέμβαση στον εγκέφαλο. Με το τρέξιμο εκκρίνονται
στον εγκέφαλο οι ενδορφίνες, οι φυσικές ορμόνες της ευτυχίας - η
διαδικασία γίνεται ως φυσική δράση του νευρικού συστήματος. Αρα για
κάποιον που μόλις έκοψε το τσιγάρο, το τρέξιμο προσφέρει παρόμοια και
καλύτερη επίδραση στον εγκέφαλο από αυτήν που του προσέφερε η ανθυγιεινή
του συνήθεια κάνοντας τη διακοπή ευκολότερη.