Της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ «Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»
Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται
παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν…
συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα
Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς.
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο
έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης-
μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για
επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της
Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει
κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της
Αλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Εστω και αν η πολιορκία της από τους
Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής
ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που
έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.
«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα,
γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000
κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα
«ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό
μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της
Αλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί
να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες
πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι
προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα.
Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν
ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης
στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής»...