Οι παρενέργειες τού ΕΝΦΙΑ

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑ
 Γνώριζα γέροντες δεξιούς, με τον παλιό τρόπο, οι οποίοι όταν κέρδισε τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ, το 1981, παρέλυσαν από τον εξής φόβο: η επερχόμενη σοσιαλιστική εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου θα προχωρούσε σε δήμευση της ακίνητης περιουσίας!

Για δεκαετίες ολόκληρες, οι σκληρά εργαζόμενοι συντηρητικοί πολίτες ζούσαν στην Ελλάδα με το άγχος μιας πιθανής επικράτησης των κομμουνιστών, το πρώτο μέλημα των οποίων θα ήταν η αρπαγή σπιτιών και οικοπέδων. Οι ίδιοι αλλά και τα παιδιά και τα εγγόνια τους μεγάλωσαν με μιαν αρχή: η ιδιοκατοίκηση πιστοποιεί ότι εξέρχεσαι από τον κόσμο της ανέχειας και ότι η μικρή επιπλέον ιδιοκτησία, με τη μικρή πρόσοδο που εισφέρει στα μηνιαία εισοδήματα, είναι μια σοφή και ασφαλής επιλογή για το μέσο νοικοκυριό.

Είμαστε η χώρα πού προίκιζε με σπίτια τα κορίτσια, ακόμη και όταν άρχισαν να παίρνουν πτυχία. Καλώς η κακώς, η γη και η κατοικία, ιδίως για τα μικρομεσαία στρώματα, είναι ιερές. Και έρχεται περίπου δύο αιώνες μετά την ανακήρυξή μας ως ελεύθερου κράτους, κατά τη διάρκεια των οποίων ένα μεγάλο μέρος του πλούτου της χώρας παρήχθη από υπεραξίες ακινήτων, μια δεξιά κυβέρνηση να πρωταγωνιστεί μ’ έναν άδικο και ανόητο φόρο στο «κυνήγι» της ιδιοκτησίας.

Σε συμβολικό επίπεδο με τον ΕΝΦΙΑ, η Νέα Δημοκρατία μοιάζει να αρνείται την ιδεολογική της ταυτότητα, οδηγεί σε διάρρηξη τη σχέση της μ’ ένα μεγάλο τμήμα της εκλογικής της βάσης. Εκτός από τα συμφέροντα, θίγει τα ιερά και τα όσια... Είναι δε ιδιαιτέρως απεχθές ότι σε αυτόν τον νόμο έχουν προσδώσει εκσυγχρονιστικές ιδιότητες και χαρακτηριστικά δικαιοσύνης και μονιμότητας. Αρκετοί θα μπορούσαν να αντέξουν και έναν τέτοιο νόμο αν επιβάλλεται από έκτακτες συνθήκες, κανείς δεν αντέχει να ακούει ότι η φορολόγηση, ήδη φορολογημένης ύλης, είναι δίκαια και επωφελής για την οικονομία.

Η αλήθεια είναι ότι προσφέρει επείγουσες εισπράξεις για τη δημιουργία των πλεονασμάτων, τα οποία είναι θεωρητικώς η προϋπόθεση για τη ρύθμιση της βιωσιμότητας του χρέους, η οποία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη. Ας περιοριζόταν λοιπόν ο φόρος στις υπεραξίες και τα υπόλοιπα ας ονομάζονταν φόρος υπέρ πλεονασμάτων... Ισως οι παρενέργειες να ήταν λιγότερες.
kathimerini.gr

Λίγη ευγένεια, παρακαλώ!

Μαρία Πετρίδη 
 Είμαι από τους ανθρώπους που εκτιμούν ιδιαιτέρως την ευγένεια. Απολαμβάνω τις καλημέρες, τα ευχαριστώ, τα παρακαλώ, τα "να ΄σαι καλά, κόρη μου". Χαμογελάω όταν βλέπω τους ανθρώπους να προσφέρουν τη θέση ή τη σειρά τους σε κάποιον άλλο, να ρωτάνε αν μπορούν να ανάψουν τσιγάρο, να βοηθάνε μια μαμά να περάσει το καρότσι με το μωρό ανάμεσα από τα αυτοκίνητα που της φράζουν τον δρόμο, αντί να ξεφυσάνε επειδή τους καθυστερεί. Δυστυχώς όμως όλες αυτές τις μικρές, όμορφες χειρονομίας και κουβέντες δεν τις συναντάω όσο συχνά θα ‘θελα.
Στην Ελλάδα, βλέπετε, την ευγένεια δεν την αγαπάμε. Την υποτιμάμε, την απαξιώνουμε, σχεδόν την απορρίπτουμε συνδέοντάς τη με την υποκρισία, το συμφέρον, τη δουλοπρέπεια. Κι έτσι, για ακόμα μία φορά, το αυτονόητο, μια καλή συμπεριφορά δηλαδή, αντί να είναι ο κανόνας είναι η εξαίρεση.
Δεν θα ισχυριστώ ότι ένας άνθρωπος με καλούς τρόπους είναι και ευγενική ψυχή ούτε όμως θα δεχτώ ότι αυτός που μοστράρει απλόχερα στους γύρω του την κακή του διάθεση είναι «αυθεντικός», όπως λένε κάποιοι προσπαθώντας να με πείσουν ότι η αγένεια είναι ένα κάποιο είδος (σαδιστικής;) ντομπροσύνης τύπου «νιώθω χάλια-φέρομαι στους γύρω μου χάλια».
(Και σε αυτό το σημείο να κάνω την εξής παρατήρηση: έχετε προσέξει με πόση χαρά σε χαιρετάνε οι ηλικιωμένοι σε κάτι ξεχασμένα χωριά στην άκρη της Ελλάδας, άνθρωποι που ζούνε μέσα σε ανείπωτες δυσκολίες. Αλλά δυσκολίες όχι αστεία, κι όμως σε κερνάνε καλημέρες με απίστευτη μεγαλοσύνη).
Ίσως έχω άδικο αλλά δεν θεωρώ αυθεντικότητα το να μιλάς απότομα στους ανθρώπους που εξυπηρετείς επειδή είσαι κακόκεφος και βασανισμένος από τη ζωή. Ούτε νομίζω ότι είναι δικαίωμά σου να μουγκρίζεις στους ανθρώπους που σε εξυπηρετούν ή δουλεύουν για εσένα, επειδή είσαι -ή νομίζεις ότι είσαι- ανώτερος.
Η ευγένεια δεν αφορά απλώς και μόνο τους τυπικούς κανόνες του Savoir Faire, αλλά την ανταλλαγή διάθεσης (ενέργειας, για τους εναλλακτικούς) που ειλικρινά θεωρώ ότι παίζει μεγάλο ρόλο, σχεδόν μαγικό, στην καθημερινότητά μας. Γιατί μη μου πείτε ότι η αγενής συμπεριφορά κάποιου δεν έχει τη δύναμη να σας χαλάσει τη μέρα;
Δεν είναι υποκρισία να σέβεσαι τον άλλον, γνωστό και άγνωστο, και να του φέρεσαι ευγενικά. Δεν είναι υποκρισία να πεις ένα καλησπέρα και να χαμογελάσεις τόσο δα στην ταμία στο σούπερ μάρκετ, να πεις και κάνα ευχαριστώ στον έρμο Πακιστανό που σου καθάρισε το τζάμι, αντί να του πετάξεις ένα κέρμα από το παράθυρο.
Δεν καταπιέζεις τον εαυτό σου με το να είσαι ευγενικός, ενώ δεν έχεις καμία απολύτως όρεξη, απλώς τον κάνεις λίγο στην άκρη για χάρη του άλλου. Ακόμα κι αν αυτός ο άλλος είναι ο κακότροπος και μουτρωμένος τύπος που ξεσπάει πάνω σου με όλη του την αυθεντικότητα… Γιατί αυτή είναι η πεμπτουσία της ευγένειας, η ανιδιοτελής γενναιοδωρία. Και αν δεν μπορούμε να είμαστε γενναιόδωροι με κάτι τόσο απλό κι εύκολο όπως οι τρόποι μας ε, διάολε, δεν έχουμε καμία ελπίδα…

(ένα άρθρο των πρωταγωνιστών)

 

 

Τυχαίο; Δεν νομίζω…

ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΔΟΥΡΑΚΗΣ
Δείχνουν τα «δόντια» τους καταπώς φαίνεται οι δανειστές λίγες ημέρες πριν την επιστροφή τους στην Αθήνα για την επόμενη αξιολόγηση: Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αρνείται πως είναι «προγραμματισμένη» κάποια συνάντηση στην Ουάσιγκτον για την ελάφρυνση του χρέους, ενώ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με έκθεσή της «χτυπά» την ελληνική πλευρά εκεί που «πονάει».
Από την μια αναφέρει πως τα «τελευταία στοιχεία υποδεικνύουν ότι ο στόχος του προγράμματος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ είναι εφικτός», από την άλλη όμως προειδοποιεί για «κινδύνους στη βραχυπρόθεσμη δημοσιονομική προοπτική» σημειώνοντας ότι αυτοί προέρχονται:
-Από την αβεβαιότητα που περιβάλει τον αντίκτυπο των εκτεταμένων φορολογικών μεταρρυθμίσεων που τέθηκαν σε ισχύ μέσα στο έτος
-Από τις δυσμενείς δικαστικές αποφάσεις σε προηγούμενες περικοπές μισθών και συντάξεων και
-Από την τεταμένη χρηματοοικονομική κατάσταση στον κλάδο της υγείας.
Με άλλα λόγια οι δανειστές λίγο πριν έρθουν στην Ελλάδα, υπενθυμίζουν στην ελληνική πλευρά ότι ένα θέλει να πάρει για παράδειγμα τις φοροελαφρύνσεις ή την ελάφρυνση του χρέους.. θα πρέπει και να δώσει… Το μόνο βέβαιο είναι ότι η χρονική συγκυρία που γίνονται αυτές οι επισημάνσεις δεν είναι τυχαία και από την άλλη συνεχίζει να αναδεικνύει το που «παίζεται» το παιχνίδι... Εκείνοι το «μαχαίρι», εκείνοι και το «καρπούζι», την ώρα που καμία κουβέντα δεν γίνεται για το πώς μπορεί να ορθοποδήσει η χώρα μέσω της ανάπτυξης.
Προφανώς και δεν μπορούν να δουν το πώς μπορούν να βοηθήσουν την Αθήνα σε αυτό το πεδίο, πέρα από το να «τρέξει» η ίδια, είτε τις αποκρατικοποιήσεις, είτε αξιοποιώντας το κοινοτικό «χρήμα», είτε ρίχνοντας και άλλο μισθούς ή απελευθερώνοντας τις ομαδικές απολύσεις ώστε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.
Γνωστή η συνταγή μόνον που μέχρι σήμερα δεν έχει αποφέρει τα αναμενόμενα.. Και σίγουρα είναι μια συνταγή …που δεν την αντέχει πια ο Έλληνας.
 matrix24

«Μαύρη» επέτειος: Η καταστροφή της Σμύρνης...

 
ΦΩΤΟ...
Ακριβώς 92 χρόνια έχουν περάσει από τον «μαύρο» Σεπτέμβρη του 1922, όταν η Σμύρνη παραδόθηκε ολοσχερώς στις φλόγες και χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να ...
στοιβαχθούν σε βάρκες για να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.

Όλα άρχισαν στα μέσα Αυγούστου του 1922, μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού από το Αφιόν Καραχισάρ. Τότε ξεκίνησε και ο ξεριζωμός του ελληνικού πληθυσμού από τις πόλεις και τα χωριά της Μικράς Ασίας. Οι υπολογισμοί κάνουν λόγο για περίπου 250.000 πρόσφυγες, οι οποίοι ακολούθησαν τον στρατό προς την μικρασιατική ακτή.

Καθημερινά, δεκάδες πρόσφυγες έφταναν με τρένα στην Σμύρνη και στις 7 Σεπτεμβρίου χιλιάδες άνθρωποι είχαν κατακλύσει την προκυμαία της πόλης, ψάχνοντας τρόπο προκειμένου να ταξιδέψουν προς τα ελληνικά νησιά.



Ωστόσο, την επόμενη ημέρα οι ελληνικές αρχές εγκατέλειψαν την περιοχή και στις 9 Σεπτεμβρίου, Τούρκοι στρατιώτες εισέβαλαν στη Σμύρνη. Μαζί τους και ο νέος διοικητής της πόλης Νουρεντίν πασάς, ο οποίος μάλιστα διαβεβαίωσε ότι η ζωή αλλά και η περιουσία των κατοίκων θα τύχαιναν σεβασμού.

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Λεηλασίες καταστημάτων και φόνοι ήταν το σκηνικό στη Σμύρνη εκείνες τις ημέρες, ενώ στις 11 του μήνα θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο από τον τουρκικό όχλο ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. Την ίδια ημέρα εισέβαλε στην Σμύρνη και ο Κεμάλ Ατατούρκ με το επιτελείο του.



Την Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου, ο πληθυσμός στη Σμύρνη είχε πλέον φτάσει τους 700.000. Οι Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά αρχικά στην αρμενική συνοικία. Όταν έπεσε το σκοτάδι η πυρκαγιά είχε εξαπλωθεί μέχρι την προκυμαία της Σμύρνης, η οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτη από πρόσφυγες.



Σχεδόν ολόκληρη η πόλη της Σμύρνης καταστράφηκε ολοσχερώς. Η πυρκαγιά συνεχίστηκε ως τις 17 Σεπτεμβρίου. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπολογίζει τον αριθμό των ομογενών που χάθηκαν σε 25.000, ενώ ο συνολικός αριθμός των θυμάτων από 9 ως 11 Σεπτεμβρίου φτάνει, κατά την ίδια πηγή, τις 50.000.

Η εικόνα της ολοκληρωτικά κατεστραμμένης Σμύρνης έμεινε βαθιά ριζωμένη στους ανθρώπους που - ενώ απομακρύνονταν στοιβαγμένοι μέσα σε βάρκες και καΐκια - έβλεπαν την πόλη να τυλίγεται στις φλόγες, μαζί με τις περιουσίες τους αλλά και τα όνειρά τους.
real.gr

Εμφύλιος Βενιζέλου – Χρυσοχοΐδη…

Επιτέλους κάποιος στο ΠΑΣΟΚ είπε αλήθειες

Μετά από...μήνες αναμονής, φαίνεται ότι επιτέλους κάποιος στο ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να πει κάποιες αλήθειες και μάλιστα απευθυνόμενος προσωπικά στον Ευάγγελο Βενιζέλο ο οποίος δεν βρήκε κάτι σοβαρό να του απαντήσει.

Πρόκειται για...
τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, ο οποίος είπε τα εξής σε σύσκεψη υπό τον Βενιζέλο με τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που μετέχουν στην κυβέρνηση:

-Να επισπευσθεί η προεδρική εκλογή. Αυτό που γίνεται είναι θεσμικό ατόπημα. Δεν πάει καλά η οικονομία. Είμαι περήφανος που είμαι ΠΑΣΟΚ αλλά δεν υπάρχει κόμμα! Δεν βρίσκω κάποιον θεσμικό γραμματέα ή κάποιον από την Κεντρική Επιτροπή να μιλήσω.

-Υπάρχει ένα ζήτημα που ευτελίζει το πολιτικό σύστημα. Το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Στέλνουμε κόσμο στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή. Ακούω ότι ο Σαμαράς έχει 180 κι ο Λοβέρδος 190. Εγώ δεν είμαι σε κανέναν από τους δυο. Όσο υπάρχει πολιτική συναλλαγή, ο κόσμος θα φεύγει από εμάς.

-Εδώ και 3 μήνες δεν έχει έρθει ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα γιατί υπάρχει το ερώτημα της πολιτικής σταθερότητας. Πως θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας Πως θα πορευτεί η χώρα το επόμενο εξάμηνο με αυτή την αβεβαιότητα; Πως θα έρθει ο κόσμος σ' εμάς αν δεν έχουμε δίκαιο κράτος και δεν κάνουμε μια δική μας συνολική πρόταση ως ΠΑΣΟΚ για δίκαιο φορολογικό σύστημα;

-Για να γίνει δημοκρατική παράταξη πρέπει να υπάρξουμε εμείς το ΠΑΣΟΚ να υπάρξουν συντεταγμένα όργανα να υπάρξει διάλογος. Πρέπει να δώσουμε μάχες. Το ΠΑΣΟΚ να γίνει επιθετικό, θαρραλέο, κρυστάλλινο και αποενεχοποιημένο. Έτσι μόνο θα μπούμε στην διαδικασία να συγκροτήσουμε μια ευρύτερη και δημοκρατική παράταξη.

-Όπου πηγαίνει ο Βαγγέλης υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ. Λειτουργούμε ως σύμβουλοι του Προέδρου. Εγώ δεν είμαι κανενός σύμβουλος. Είμαι πολιτικό στέλεχος. Που λαμβάνονται αποφάσεις και σε ποιά όργανα;..

parapolitiki.com