Τίμησαν τούς Μικρασιάτες πρόσφυγες τού 1922...

O Δήμαρχος Γιώργος Δανιήλ καί οι Οινούσσες τίμησαν τήν μνήμη τών χιλιάδων Μικρασιατών πού ξεριζώθηκαν τό 1922 από τίς πατρογονικές εστίες τής Ιωνίας. Aρκετές οικογένειες Μικρασιατών έφτασαν καί στή Μύκονο καί προόδευσαν στή νέα πατρίδα... 
Εμείς, εδώ, τιμάμαι -αποκλειστικά- τίς : Μoet Chandon, Veuve Clicquot καί Dom Perignon!...
...καί παριστάνουμε άλλοτε μέν τούς "εθνικόφρονες"...
...άλλοτε δέ τίς ..."πατριωτάρες"...!
(κανένα σκόρδο γιά τό μάτι μάς λείπει...)

O George Daniil ευγνώμων.

Χθες στις 12:25 μ.μ.

Τιμήσαμε σήμερα με συγκίνηση και δέος την μνήμη των χιλιάδων Μικρασιατών, που ξεριζώθηκαν το 1922 από τις πατρογονικές εστίες της Ιωνίας. Ας είναι η μνήμη τους αιώνια, να μας καθοδηγεί και να διατηρεί ζωντανή την ιστορική μας συνείδηση και την εθνική μας ομοψυχία.

Η εβδομάδα του Λαυρέντη

της Ελενας Ακρίτα

Την Δευτέρα πέθανε και ακόμα τον πενθούμε. Με έμφαση στο ‘ακόμα’: καλώς ή κακώς, ο ξένος θάνατος είναι σαν το θαύμα που κρατάει τρεις ημέρες. Μόνο οι δικοί μας άνθρωποι θρηνούν και θυμούνται. Οι υπόλοιποι ξεχνούν. Όχι γιατί είναι κακοί. Γιατί είναι ξένοι. Ξένοι με ξένες έννοιες και ξένα βάσανα. Θα γράψουν ένα RIP, θα μασουλήσουν ένα ‘αθάνατος’ και να περάσει ο επόμενος.
Λογικό κι ανθρώπινο. Όλοι μας έτσι είμαστε. Όταν το στρες σού ‘χει ανέβει στο σαγόνι, δεν έχεις χώρο για αλλότριους οδυρμούς. Θυμάμαι πρόπερσι πόσο..
λυπήθηκα όταν πέθανε ένας καλός ηθοποιός, νεότατος και πολλά υποσχόμενος. Αν με ρωτήσεις σήμερα πώς τον έλεγαν αδύνατον να θυμηθώ. Ντρέπομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Ο Λαυρέντης δεν είναι αυτή η περίπτωση. Τον Λαυρέντη θα τον θυμόμαστε. Ως δημιουργός έχει καταγραφεί στο συλλογικό μας ασυνείδητο όσο λίγοι.
Ήταν μια πολύ περίεργη περίπτωση αυτός ο άνθρωπος: ...