Η τροπολογία για την τιμολόγηση των φαρμάκων δεν υπηρετεί ένα
σχέδιο ανακούφισης των ασθενών και αναβάθμισης της δημόσιας
ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Υπηρετεί έναν αυθαίρετο μνημονιακό στόχο
(1% του ΑΕΠ) και ένα σχέδιο άλωσης της ελληνικής αγοράς γενοσήμων από
πολυεθνικές
Του Ανδρέα Ξανθού*
Tην
ώρα που φτωχοποιείται η κοινωνία και καταρρέει η δημόσια περίθαλψη και
το κοινωνικό κράτος, ο υπουργός που εξυμνεί τα ιδιωτικά συστήματα υγείας
έχει το θράσος να εμφανίζεται με τη νέα τιμολόγηση φαρμάκων ως υπηρέτης
του λαού και του δημοσίου συμφέροντος.
Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για πολιτική φτηνού φαρμάκου προσιτού σε όλους, αλλά για φτηνό επικοινωνιακό αντιπερισπασμό του κ. Γεωργιάδη που, σε αγαστή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί να αντιμετωπίσει την κοινωνική κατακραυγή για την αυξανόμενη ταλαιπωρία και οικονομική επιβάρυνση των αρρώστων, για τα σχεδιαζόμενα λουκέτα στις υγειονομικές μονάδες του ΕΟΠΥΥ και σε αρκετά νοσοκομεία της επαρχίας, την ιδιωτικοποίηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τη διάλυση της ψυχιατρικής περίθαλψης.
Ο Αδωνις και τα «δεκανίκια» του επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα όμως θέλουν να διαβάλουν κάθε κοινωνική διαμαρτυρία και να καταστείλουν κάθε συλλογική αντίσταση, να τρομοκρατήσουν κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί την αξιοπρέπειά του και την επιβίωση της δημόσιας περίθαλψης.
Ναι, αλλά εμείς μειώνουμε τις τιμές και εσείς αντιδράτε, μας λέει ο κ. υπουργός. Μόνο που δεν είναι καθόλου έτσι γιατί:
1. Ενώ εδώ και 4 χρόνια έχει μειωθεί 52% η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, η ιδιωτική (αυτό δηλαδή που πληρώνει ο πολίτης από την τσέπη του) συνεχίζει να αυξάνεται (είναι περίπου 1 δισ. ετησίως) λόγω της αύξησης του ποσοστού συμμετοχής στην τιμή (από 11,5% πήγε στο 23,5% μεσοσταθμικά), των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων και της αρνητικής λίστας, της διαφοράς από την ασφαλιστική τιμή, της αποφυγής συνταγογράφησης φτηνών φαρμάκων κ.λπ. Αρα δεν προκύπτει ελάφρυνση του ασθενή από τη μείωση της τιμής και η φιλολαϊκή ρητορεία του υπουργού είναι απολύτως υποκριτική. Αλλωστε από 1/1/2014 οι πολίτες θα πληρώνουν επιπλέον «χαράτσι» 1 ευρώ ανά συνταγή.
2. Η μείωση είναι επιλεκτική, αφορά κυρίως τα γενόσημα (20% της αγοράς, εγχωρίως παραγόμενα) και δευτερευόντως τα off patent, ενώ δεν θίγει καθόλου τα πρωτότυπα φάρμακα των πολυεθνικών που είναι και τα ακριβότερα. Είναι ιδιαίτερα «μεροληπτική» αυτή η εκδοχή του δημοσίου συμφέροντος.
3. Ενώ ασκείται αποκλειστικά πολιτική μείωσης τιμών, δεν έχει προχωρήσει η εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων συνταγογράφησης που θα εξασφάλιζε τον έλεγχο της ζήτησης και άρα και της δαπάνης, με επιστημονικά και όχι δημοσιονομικά κριτήρια.
4. Με τη νέα τιμολόγηση θα πέσει ακόμα περισσότερο, κάτω από τα όρια επαρκούς φαρμακευτικής κάλυψης του πληθυσμού, η κατά κεφαλή φαρμακευτική δαπάνη που σήμερα είναι στο 65% του μέσου όρου της Ευρώπης και βρίσκεται σε τριτοκοσμική τροχιά.
5. Είναι προφανές ότι προωθείται η ολιγοπωλιακή αναδιάρθρωση της αγοράς, η επικράτηση μεγάλων πολυεθνικών γενοσήμων φτηνού κόστους και αμφίβολης ποιότητας που θα οδηγήσουν στην οικονομική καταστροφή την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, η οποία μπορεί να συμβάλει σημαντικά –με έλεγχο και κανόνες από έναν αναβαθμισμένο ρόλο των ΕΟΦ και ΙΦΕΤ– στην επάρκεια ασφαλών φαρμάκων και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
6. Είναι αυτονόητο ότι η «φούσκα» στο φάρμακο καλώς «έσπασε» και το πάρτι στην Υγεία, που είχε γνωστούς πολιτικούς «προστάτες», πρέπει να τελειώσει οριστικά. Αρα δεν μπορεί να είναι κανείς εξ ορισμού αντίθετος στη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης. Αυτό όμως δεν είναι το μείζον ζήτημα σήμερα στον χώρο της Υγείας. Η μεγάλη «μαύρη τρύπα» είναι η «υγειονομική φτώχεια», δηλαδή η απόλυτη αδυναμία εκατοντάδων χιλιάδων, ανασφάλιστων κυρίως, ανθρώπων να έχουν ιατρική και εργαστηριακή παρακολούθηση, φάρμακα και νοσηλευτική φροντίδα την ώρα της ανάγκης.
Με άλλα λόγια, η τροπολογία για την τιμολόγηση των φαρμάκων δεν υπηρετεί ένα σχέδιο ανακούφισης των ασθενών και αναβάθμισης της δημόσιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Υπηρετεί έναν αυθαίρετο μνημονιακό στόχο (1% του ΑΕΠ) και ένα σχέδιο άλωσης της ελληνικής αγοράς γενοσήμων από πολυεθνικές που μπορούν να αντέξουν το συνεχές dumping τιμών.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια δημόσια φαρμακευτική πολιτική στηριγμένη σε έναν «Χάρτη φαρμακευτικών αναγκών» του πληθυσμού και ενταγμένη σε ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης του ΕΣΥ και της ΠΦΥ, με εγγυημένη πρόσβαση όλων των πολιτών –ανεξάρτητα από εργασία, ασφάλιση και εισόδημα– στις δημόσιες δομές υγείας και σε ποιοτικό φάρμακο. Στρατηγικός στόχος μας είναι η ανάπτυξη Εθνικής Φαρμακοβιομηχανίας υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Σήμερα όμως προέχει η δραστική αντιμετώπιση της υγειονομικής και φαρμακευτικής «φτώχειας». Αυτή θα είναι η πολιτική προτεραιότητα για την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Στο πλαίσιο μιας «ανθυγιεινής» πολιτικής η επιλεκτική μείωση τιμών στα φάρμακα είναι κοροϊδία και δημαγωγία. Γι’ αυτό και θα καταψηφίσουμε τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Οι ανοησίες περί εξυπηρέτησης των συμφερόντων της φαρμακοβιομηχανίας προκαλούν θυμηδία και υποδηλώνουν πολιτικό πανικό. *Βουλευτής Ρεθύμνου και υπεύθυνος τομέα Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (δημοσιεύθηκε στήν "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" τή Δευτέρα 25/11/13 )
Του Ανδρέα Ξανθού*
Tην
ώρα που φτωχοποιείται η κοινωνία και καταρρέει η δημόσια περίθαλψη και
το κοινωνικό κράτος, ο υπουργός που εξυμνεί τα ιδιωτικά συστήματα υγείας
έχει το θράσος να εμφανίζεται με τη νέα τιμολόγηση φαρμάκων ως υπηρέτης
του λαού και του δημοσίου συμφέροντος.Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για πολιτική φτηνού φαρμάκου προσιτού σε όλους, αλλά για φτηνό επικοινωνιακό αντιπερισπασμό του κ. Γεωργιάδη που, σε αγαστή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί να αντιμετωπίσει την κοινωνική κατακραυγή για την αυξανόμενη ταλαιπωρία και οικονομική επιβάρυνση των αρρώστων, για τα σχεδιαζόμενα λουκέτα στις υγειονομικές μονάδες του ΕΟΠΥΥ και σε αρκετά νοσοκομεία της επαρχίας, την ιδιωτικοποίηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τη διάλυση της ψυχιατρικής περίθαλψης.
Ο Αδωνις και τα «δεκανίκια» του επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα όμως θέλουν να διαβάλουν κάθε κοινωνική διαμαρτυρία και να καταστείλουν κάθε συλλογική αντίσταση, να τρομοκρατήσουν κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί την αξιοπρέπειά του και την επιβίωση της δημόσιας περίθαλψης.
Ναι, αλλά εμείς μειώνουμε τις τιμές και εσείς αντιδράτε, μας λέει ο κ. υπουργός. Μόνο που δεν είναι καθόλου έτσι γιατί:
1. Ενώ εδώ και 4 χρόνια έχει μειωθεί 52% η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, η ιδιωτική (αυτό δηλαδή που πληρώνει ο πολίτης από την τσέπη του) συνεχίζει να αυξάνεται (είναι περίπου 1 δισ. ετησίως) λόγω της αύξησης του ποσοστού συμμετοχής στην τιμή (από 11,5% πήγε στο 23,5% μεσοσταθμικά), των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων και της αρνητικής λίστας, της διαφοράς από την ασφαλιστική τιμή, της αποφυγής συνταγογράφησης φτηνών φαρμάκων κ.λπ. Αρα δεν προκύπτει ελάφρυνση του ασθενή από τη μείωση της τιμής και η φιλολαϊκή ρητορεία του υπουργού είναι απολύτως υποκριτική. Αλλωστε από 1/1/2014 οι πολίτες θα πληρώνουν επιπλέον «χαράτσι» 1 ευρώ ανά συνταγή.
2. Η μείωση είναι επιλεκτική, αφορά κυρίως τα γενόσημα (20% της αγοράς, εγχωρίως παραγόμενα) και δευτερευόντως τα off patent, ενώ δεν θίγει καθόλου τα πρωτότυπα φάρμακα των πολυεθνικών που είναι και τα ακριβότερα. Είναι ιδιαίτερα «μεροληπτική» αυτή η εκδοχή του δημοσίου συμφέροντος.
3. Ενώ ασκείται αποκλειστικά πολιτική μείωσης τιμών, δεν έχει προχωρήσει η εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων συνταγογράφησης που θα εξασφάλιζε τον έλεγχο της ζήτησης και άρα και της δαπάνης, με επιστημονικά και όχι δημοσιονομικά κριτήρια.
4. Με τη νέα τιμολόγηση θα πέσει ακόμα περισσότερο, κάτω από τα όρια επαρκούς φαρμακευτικής κάλυψης του πληθυσμού, η κατά κεφαλή φαρμακευτική δαπάνη που σήμερα είναι στο 65% του μέσου όρου της Ευρώπης και βρίσκεται σε τριτοκοσμική τροχιά.
5. Είναι προφανές ότι προωθείται η ολιγοπωλιακή αναδιάρθρωση της αγοράς, η επικράτηση μεγάλων πολυεθνικών γενοσήμων φτηνού κόστους και αμφίβολης ποιότητας που θα οδηγήσουν στην οικονομική καταστροφή την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, η οποία μπορεί να συμβάλει σημαντικά –με έλεγχο και κανόνες από έναν αναβαθμισμένο ρόλο των ΕΟΦ και ΙΦΕΤ– στην επάρκεια ασφαλών φαρμάκων και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
6. Είναι αυτονόητο ότι η «φούσκα» στο φάρμακο καλώς «έσπασε» και το πάρτι στην Υγεία, που είχε γνωστούς πολιτικούς «προστάτες», πρέπει να τελειώσει οριστικά. Αρα δεν μπορεί να είναι κανείς εξ ορισμού αντίθετος στη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης. Αυτό όμως δεν είναι το μείζον ζήτημα σήμερα στον χώρο της Υγείας. Η μεγάλη «μαύρη τρύπα» είναι η «υγειονομική φτώχεια», δηλαδή η απόλυτη αδυναμία εκατοντάδων χιλιάδων, ανασφάλιστων κυρίως, ανθρώπων να έχουν ιατρική και εργαστηριακή παρακολούθηση, φάρμακα και νοσηλευτική φροντίδα την ώρα της ανάγκης.
Με άλλα λόγια, η τροπολογία για την τιμολόγηση των φαρμάκων δεν υπηρετεί ένα σχέδιο ανακούφισης των ασθενών και αναβάθμισης της δημόσιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Υπηρετεί έναν αυθαίρετο μνημονιακό στόχο (1% του ΑΕΠ) και ένα σχέδιο άλωσης της ελληνικής αγοράς γενοσήμων από πολυεθνικές που μπορούν να αντέξουν το συνεχές dumping τιμών.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια δημόσια φαρμακευτική πολιτική στηριγμένη σε έναν «Χάρτη φαρμακευτικών αναγκών» του πληθυσμού και ενταγμένη σε ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης του ΕΣΥ και της ΠΦΥ, με εγγυημένη πρόσβαση όλων των πολιτών –ανεξάρτητα από εργασία, ασφάλιση και εισόδημα– στις δημόσιες δομές υγείας και σε ποιοτικό φάρμακο. Στρατηγικός στόχος μας είναι η ανάπτυξη Εθνικής Φαρμακοβιομηχανίας υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Σήμερα όμως προέχει η δραστική αντιμετώπιση της υγειονομικής και φαρμακευτικής «φτώχειας». Αυτή θα είναι η πολιτική προτεραιότητα για την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Στο πλαίσιο μιας «ανθυγιεινής» πολιτικής η επιλεκτική μείωση τιμών στα φάρμακα είναι κοροϊδία και δημαγωγία. Γι’ αυτό και θα καταψηφίσουμε τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Οι ανοησίες περί εξυπηρέτησης των συμφερόντων της φαρμακοβιομηχανίας προκαλούν θυμηδία και υποδηλώνουν πολιτικό πανικό. *Βουλευτής Ρεθύμνου και υπεύθυνος τομέα Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (δημοσιεύθηκε στήν "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" τή Δευτέρα 25/11/13 )
