Κανένας Μητσοτάκης και κανένας Τσίπρας...
Τι μας διδάσκει ο αποκλεισμός της χώρας μας από την Διάσκεψη του Βερολίνου...
Αν δούμε προσεκτικά τι έχει συμβεί, και αφήσουμε κατά μέρος την παλίρροια της προπαγάνδας και της μικροπολιτικής, θα καταστεί δυνατόν να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα, ικανά να ενισχύσουν την αυτογνωσία μας και να εξοστρακίσουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες(π.χ. περί…απομονωμένης Τουρκίας).
1) Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η Τουρκία επ΄ ουδενί ήθελε την συμμετοχή της Ελλάδος στην Διάσκεψη. Προφανείς οι λόγοι και ευεξήγητη η προθυμία της Μέρκελ να αποδεχθεί τον εκβιασμό τον Ερντογάν: Διάσκεψη χωρίς Ελλάδα είναι εφικτή. Χωρίς Τουρκία, όχι. Διότι, η γείτων πρωταγωνιστεί πολλαχώς στο Λιβυκό. Πρωτοβουλίες με Ρωσία, στρατιωτική εμπλοκή, Σύμφωνο με Σαράζ κ.α.
2) Ο εκβιασμός του Ερντογάν (δεν χρειαζόταν να το πεί η «Μπίλντ» ότι υφίσταται) ουδόλως ενόχλησε την Μέρκελ. Τον εξέλαβε ως αυτονόητη υπόμνηση όταν σχεδίαζε την λίστα των προσκεκλημένων χωρών. Με την Τουρκία γίνονται οι μεγάλες συναλλαγές και τα ποικίλα παιχνίδια, όχι με την Ελλάδα…
Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που η Γερμανία αποκλείει τη χώρα μας. Το έπραξε κυνικά και όταν δεν προσκάλεσε την Ελλάδα στο Berlin Process για τα Δυτικά Βαλκάνια…
3) Η χώρα μας καθυστέρησε να αντιδράσει άμεσα και ηχηρά. Το πράττει τώρα, με αξιοσημείωτες πρωτοβουλίες (επίσκεψη Χαφτάρ στην Αθήνα, απειλές Μητσοτάκη για βέτο κ.α.). Όμως δεν απέφυγε κάποιες άστοχες κινήσεις, όπως ήταν το…αίτημα να μετάσχει στη Διάσκεψη.
Εν πάση περιπτώσει ήταν προαποφασισμένος ο αποκλεισμός της. Και οποιαδήποτε αντίδραση, με στόχο να συμπεριληφθεί στη λίστα των προσκεκλημένων χωρών, θα έπεφτε στο κενό. Κατά κάποιο τρόπο θα ακουστεί η φωνή μας μέσω Χαφτάρ.
Αλλά για την έκβαση της Διάσκεψης-και προπάντων για το θέμα που μας καίει(κατάργηση του Συμφώνου Τουρκίας-Λιβύης)-ας είμαστε επιφυλακτικοί η έστω συγκρατημένα αισιόδοξοι. Ακόμη και στην περίπτωση εκεχειρίας, ειρήνευσης και μελλοντικής συμβίωσης Χαφτάρ-Σαράζ, η κατάργηση του Συμφώνου δεν είναι εύκολη υπόθεση, παρά την δεδηλωμένη πρόθεση του Στρατάρχη να το καταργήσει.
4) Ας είμαστε σοβαροί. Κανένας Μητσοτάκης και κανένας Τσίπρας δεν μπορεί να αλλάξει την ροή των πραγμάτων. Κάποιες επιλογές και κινήσεις, άστοχες ή θετικές, λίγο μετράνε. Αδυνατούν, δηλαδή, να επηρεάσουν την δυναμική, έτσι όπως ορίζεται από συγκριμένα στοιχεία και παραμέτρους( Ισχυρή Τουρκία, την οποία έχουν ανάγκη οι ισχυροί, πόλεμος συμφερόντων κ.α.).
Επ΄ αυτού μια υπόμνηση: Όταν είχε συναντηθεί προεκλογικώς με την Μέρκελ ο Μητσοτάκης, η ΝΔ και φυσικά τα προς αυτήν φίλια ΜΜΕ, πανηγύριζαν γιατί η Γερμανία, η Ευρώπη, οι ΗΠΑ κ.α. θα εύρισκαν στο πρόσωπό του μελλοντικού πρωθυπουργού έναν αξιόπιστο ηγέτη. Με αποτέλεσμα να αναβαθμιστεί το κύρος της χώρας και να υπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά της.
Ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός, αλλά όπως και ο ίδιος διαπιστώνει καλύτερα από κάθε άλλον, άλλοι παράγοντες επενεργούν και διαμορφώνουν ορισμένες καταστάσεις που αφορούν τα συμφέροντα της χώρας μας και τις εξελίξεις σε κρίσιμα πεδία (ελληνοτουρκικά κλπ).
Ας είμαστε, επομένως, φειδωλοί. Απαντες. Και στους επαίνους και στον ψόγο. Προπάντων, ας διδαχτούμε από τα γεγονότα. Ετσι , θα ενισχυθεί η αυτογνωσία και θα τεθούν εκποδών κυρίαρχες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις…
Γιαννης Τριαντης
