Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Αλωση: «Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»

tvxs.gr 15:46 | 02 Ιουν. 2016

Τελευταία ανανέωση 15:46 | 29 Μάιος. 2016

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν… συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Αλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Εστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Αλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».
Ο διχασμός. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ενωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ενωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκους. Ήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ενωσης διακήρυσσαν: “Οταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Οταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”. Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια τελευταία προσπάθεια Ενωσης, αλλά ενώ η διανόηση ήθελε να είναι αναγεννησιακή, η Εκκλησία παρέμενε προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια της η ελληνίδα βυζαντινολόγος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης στα 700 χρόνια ιστορίας του μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου.
Και συνεχίζει:

Suddeutsche Zeitung για ελληνικό χρέος: Ο Σόιμπλε έχασε αλλά τα φόρτωσε στους επόμενους

Στρίβειν…

tvxs.gr 12:51 | 29 Μάιος. 2016

Κατάφερε ο Σόιμπλε να επικρατήσει επί του ΔΝΤ στο θέμα του ελληνικού χρέους; Καθόλου. Αντιθέτως ο υπουργός Οικονομικών συναίνεσε σε μια τολμηρή συμφωνία, σχολιάζει η εφημερίδα του Μονάχου Suddeutsche Zeitung.

Όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα «ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών μετά τις γερμανικές εκλογές του 2017 δεν είναι να το ζηλεύεις διότι θα πρέπει να συζητήσει το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Πρόκειται για τη συμφωνία στην οποία συναίνεσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την οποία κληροδότησε στον διάδοχό του (ίσως ακόμα και στον εαυτό του)».
Ο Σόιμπλε, σημειώνεται στο δημοσίευμα, κατάφερε στις Βρυξέλλες απλά να επικρατήσει μια προσωρινή ηρεμία για το θέμα του ελληνικού χρέους. «Είναι σημαντικό για αυτόν να αποφύγει τις συζητήσεις στη Γερμανία. Προτιμότερο είναι να δώσει πολλά δισ. ευρώ, τα οποία να επαρκέσουν στην Αθήνα μέχρι τις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές το Σεπτέμβριο του 2017. Γι αυτό έκανε τόσο μεγάλες παραχωρήσεις ο Σόϊμπλε, διότι πρέπει να τις εκπληρώσει  η επόμενη κυβέρνηση», γράφει η Suddeutsche Zeitung και συνεχίζει:
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών «παραδέχτηκε για πρώτη φορά πως το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από την Ελλάδα. Η Γερμανία και οι Ευρωπαίοι εταίροι συγκατατέθηκαν να το μειώσουν το 2018. Ο διάδοχός του θα πρέπει να κάνει αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων τη δύσκολη πορεία προς το κοινοβούλιο την οποία απέφυγε τώρα ο Σόιμπλε».
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται και το ζήτημα του ΔΝΤ. «Ακόμα πιο επικίνδυνο είναι να ξεκαθαρίσει αυτή τη συμφωνία κατά τον γερμανικό προεκλογικό αγώνα. Διότι το ΔΝΤ, αντίθετα από το πώς το παρουσιάζει ο Σόιμπλε, συνεχίζει να μην συμμετέχει στο πρόγραμμα βοήθειας. Προτίθεται να αποφασίσει επί τη βάσει των ισχυόντων δεδομένων του χρέους στο τέλος του έτους. Αν πει όχι τότε οι χριστιανοδημοκράτες και οι χριστιανοκοινωνιστές (CDU/ CSU) θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, και μάλιστα επικίνδυνα κοντά στις εκλογές».

Πιττάκιον

Αυταπάτες...

Είμαι σίγουρος πως αν ρωτήσουν τον Τσίπρα πως είναι δυνατόν να έχει τόσες αυταπάτες αυτός θα απαντήσει με...
το: 
Είμαστε αναγκασμένοι να σας εξαπατάμε, για να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη σας...

matrix24.gr

Αν τα πράγματα είχαν γίνει αλλιώς...

Σκίτσο του Κώστα Γεωργιάδη

Τάσος Παππάς

Απορούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης με την απόφαση των βουλευτών της συμπολίτευσης (εξαιρείται η κ. Κατριβάνου) να ψηφίσουν το άθλιο, ανάλγητο και αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο που προβλέπει μέτρα-φωτιά για τα λαϊκά και τα μεσαία στρώματα, υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, καθιστά τον Σόιμπλε κυρίαρχο και εξαφανίζει τα τελευταία υπολείμματα εθνικής αξιοπρέπειας.
Τους εγκαλούν επειδή δεν άκουσαν τη φωνή της συνείδησής τους και τους προειδοποιούν ότι το τέλος τους θα είναι κακό - τους περιμένει το σκαμνί. Πάλι καλά που είναι γενναιόδωροι και δεν τους στέλνουν κατευθείαν στο εκτελεστικό απόσπασμα χωρίς την περιττή πολυτέλεια μιας δίκης.

Τι θα γινόταν λοιπόν αν η κυβέρνηση δεν έφερνε αυτό το νομοσχέδιο; Δεν θα περνούσαμε την αξιολόγηση, δεν θα παίρναμε τη δόση, δεν θα πληρώναμε τις υποχρεώσεις μας στους θεσμούς, η χώρα θα χρεοκοπούσε και με τη βούλα πια και το Grexit θα ήταν το επόμενο στάδιο. Θα ήθελαν κάτι τέτοιο; Πιπέρι στη γλώσσα.
Ας δούμε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση. Να κατέθετε ένα τελείως διαφορετικό πολυνομοσχέδιο χωρίς άμεσους και έμμεσους φόρους, με μειωμένο θεαματικά τον ΕΝΦΙΑ, με παροχές στους χειμαζόμενους πολίτες και βεβαίως με ένα Ταμείο αποκρατικοποιήσεων ξεδοντιασμένο.
Το πώς θα αντιδρούσαν οι θεσμοί το φανταζόμαστε; Θα το επέστρεφαν ως απαράδεκτο και θα απαιτούσαν από την κυβέρνηση να συμμορφωθεί προς τα υποδείξεις τους και να τιμήσει την υπογραφή που έβαλε στη συμφωνία του Αυγούστου του 2015, αλλιώς θα αποχαιρετήσει το ευρώ που ήξερε.
Πώς όμως θα αντιδρούσαν αυτοί που σήμερα είναι πολύ θυμωμένοι; Θα έβγαζαν αφρούς από το στόμα και θα φώναζαν για απαράδεκτες μονομερείς ενέργειες που εκθέτουν τη χώρα και προκαλούν μεγάλη κρίση στις σχέσεις της με τους εταίρους.
Οι πιο φανατικοί του μετώπου τού «ναι» θα έκαναν λόγο για το κρυφό σχέδιο του Τσίπρα που οδηγεί σκοπίμως στη δραχμή. Θα υποστηρίξει κάποιος ότι δεν εξαντλούνται εδώ οι υποθέσεις εργασίας, αφού υπάρχει και η εκδοχή του άλλου μείγματος, όπως διατυμπανίζει ο Κ. Μητσοτάκης. Σωστό. Μήπως όμως να μας την έλεγε για να βγάλουμε και εμείς συμπέρασμα; Το ότι δεν τη λέει μας κάνει καχύποπτους.
Ή δεν έχει άλλο σχέδιο και απλώς πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή πράγματι έχει αλλά κρίνει φρόνιμο να μη μας το δείξει για να μην ξεσηκωθούν και οι πέτρες. Για να μην κοροϊδευόμαστε.
Το άλλο μείγμα (αν το έχουν επεξεργαστεί) είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, σκληρό με το τρέχον πρόγραμμα γιατί ρίχνει το βάρος του στη μείωση των δαπανών, δηλαδή στους μισθούς, τις συντάξεις, τις απολύσεις και στο υποτίθεται σπάταλο κοινωνικό κράτος.
Υφεση θα υπάρξει με το ένα μείγμα, ύφεση και με το άλλο. Αρα ο καβγάς γίνεται για το πάπλωμα, για το ποιος δηλαδή θα διοικεί μια χώρα που είναι σε επιτροπεία. Οπότε, ας αφήσουν κατά μέρος τα...