Τί καλά ανθρωπάκια πού είναι κατά βάθος μερικοί δολοφόνοι...

Μια απλή, μια πολύ απλή ανθρωποκτονία

Όταν ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα μας φτύνει στα μούτρα

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Η Μάγδα Φύσσα δεν πήγε. Η μάνα του Παύλου δεν πήγε χθες στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Δεν άντεχε ν’ ακούσει από τα χείλη του κατηγορούμενου Ρουπακιά, πως δολοφόνησε το γιο της. Τις μαχαιριές. Τον πρόεδρο του..
δικαστηρίου να τον ρωτάει για τις μαχαιριές.
Στην καρδιά του παιδιού της, στην δική της την καρδιά.
Να ρωτάει ο πρόεδρος:

Η γνώση τού "τί συμβαίνει" μέ τό πανεπιστημιακό άσυλο δείχνει τήν "βολική" δημαγωγία γι αυτό τό σπουδαίο ζήτημα...

Περί ασύλου και άλλων δαιμονίων

Γράφει η Ευγενία Τραγάκη*

Έχουν περάσει ακριβώς 160 χρόνια από το διήμερο 10-11 Μαΐου του 1859, το οποίο έμεινε στην ιστορία για τα επεισόδια που σημειώθηκαν ανάμεσα σε φοιτητές και αστυνομία στην Αθήνα της εποχής του Όθωνα, γνωστά και ως «Σκιαδικά». Τα «Σκιαδικά» θεωρούνται η πρώτη δυναμική εκδήλωση του ελληνικού φοιτητικού κινήματος κατά των μεθόδων του καθεστώτος. Στη διάρκεια των επεισοδίων αυτών ο στρατός και η χωροφυλακή εισέβαλαν πυροβολώντας στο Πανεπιστήμιο, όπου είχαν καταφύγει φοιτητές και μαθητές διαμαρτυρόμενοι για την υπερβολική χρήση βίας από την πλευρά των αρχών, διεκδικώντας την αποπομπή του διοικητή της αστυνομίας Δημητριάδη.

Τα «Σκιαδικά» αποτέλεσαν την πρώτη δυναμική αντίδραση κατά του Οθωνικού καθεστώτος, που έμελε να καταρρεύσει τρία χρόνια αργότερα...