Χρηματιστήριο Αθηνών : πτώση τού Γ.Δ. σε ποσοστό 2,39%

Kατά ένα πολύ περίεργο τρόπο όποτε υπάρχουν πολιτικές ανακοινώσεις περί τά "Δημοτικά-εκλογικά" τής Μυκόνου -έστω καί μικρής σημασίας- τό Χρηματιστήριο Αθηνών "περιπίπτει εις μελαγχολίαν"!
Ιδού τά σημερινά καζαντίσματα :


Δευτέρα, 28 Απριλίου 2014, 17:47

Ισχυρές πιέσεις δέχθηκαν οι τιμές των μετοχών στην πρώτη συνεδρίαση της εβδομάδας, με την αγορά να υποχωρεί κάτω από τα επίπεδα των 1.200 μονάδων.
O Γενικός Δείκτης Τιμών έκλεισε στις 1.193,95 μονάδες σημειώνοντας πτώση σε ποσοστό 2,39%.
Η αξία των συναλλαγών ανήλθε στα 91,58 εκατ. ευρώ.
Από το σύνολο των μετοχών που τέθηκαν υπό διαπραγμάτευση, 34 κινήθηκαν ανοδικά, 91 πτωτικά και 16 παρέμειναν σταθερές.
Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 28 Απριλίου 2014, 17:50

Κατεργαριές κατεργαραίων

Σε καμία δημοκρατική χώρα δεν αλλάζουν κάθε ώρα οι κανόνες διεξαγωγής των εκλογών

---

  Δευτέρα, Απριλίου 28, 2014 Παραπολιτική

Του Θεόδωρου Λιβάνιου*

Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, οι κανόνες διεξαγωγής μιας εκλογικής αναμέτρησης αλλάζουν κάθε μια ώρα σύμφωνα με τις πιέσεις, επιθυμίες ή συμφέροντα γνωστών λομπιστων.

Kαλώς ή κακώς υπήρχε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο κανόνων διεξαγωγής του εκλογικού αγώνα. Αυτό προέκυψε από νομοθετική διαδικασία στη βουλή και όχι από κάποιο δικτατορικό αναγκαστικό νόμο.

Υπάρχουν 2 νόμοι: Ο Καλλικράτης και ο Νόμος 3870 για τις εκλογικές δαπάνες. Καλοί ή κακοί, κουτσοί ή στραβοί, τέλειοι ή ελλείπεις μπορούσαν να αλλάξουν εγκαίρως. Το δε νόμο 3870 τον είχε υπερψηφίσει και η ΝΔ το καλοκαίρι του 2010.

Αλλά αυτό που συμβαίνει δεν έχει ξαναγίνει σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα και θυμίζει την αλλαγή του εκλογικού νόμου παραμονές των εκλογών του 89.

Από τον Ιανουάριο έχουν αλλάξει:

Η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, οι εκλογικές περιφέρειες σε μεγάλους δήμους, η διάρκεια προεκλογικής περιόδου, ο μέγιστος αριθμός των υποψηφίων, ο κανόνας της ποσόστωσης στα συμβούλια δημοτικών κοινοτήτων, η διάρκεια απαγόρευσης των προεκλογικών εμφανίσεων, η διάρκεια απαγόρευσης υπηρεσιακών μεταβολών και δεν ξέρω πόσα ακόμα δεν μου έρχονται στο μυαλό.

Νεότερο κεφάλαιο στο νέο έπος είναι η σχεδιαζόμενη πλήρης άρση του περιορισμού των τηλεοπτικών εμφανίσεων των υποψηφίων με αστεία επιχειρήματα. Κύριοι, σας αρέσει η διάταξη; Αλλάξτε την 6 μήνες πριν όχι 2 εβδομάδες πριν τις εκλογές. Άσχετα αν συμφωνεί κάποιος ή διαφωνεί με την ουσία της διάταξης αποτελεί κανόνα. Και οι κανόνες δεν αλλάζουν ενώ παίζεται το παιχνίδι. Δεν γίνεται να ξεκινάει ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου και στο 70' να αποφασίζουν να μην έχει οφσάιντ.

Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν μια σωστή διάταξη. Για ένα λόγο. Προσπαθούσε να βάλει τέλος στην διακίνηση μαύρου πολιτικού χρήματος μεταξύ υποψηφίων και καναλιών. Πρόσφατα στη διακομματική επιτροπή που έγινε ενόψει της κατανομής των χώρων προβολής των εκλογών του Μαΐου υποψήφιος ευρωβουλευτής είπε ότι εμφανίζεται σε μόνο σε μικρά κανάλια και μάλιστα έναντι αμοιβής! Επίσης έβαζε τέλος σε εμφανίσεις των αγαπημένων παιδιών των καναλιών είτε αυτοί είναι υποψήφιοι είτε είναι δημοτικοί σύμβουλοι.

Οι εγκύκλιοι των εκλογών βγήκαν μία εβδομάδα πριν την καταληκτική ημερομηνία υποβολής υποψηφιοτήτων.

Ας σοβαρευτούν κάποιοι.

*Ο Θεόδωρος Λιβάνιος είναι γενικός γραμματέας του δήμου της Αθήνας.

Με τον τρόπο της βδέλλας...

Την ώρα που πολλοί μετρούν τις μέρες αντίστροφα για την επομένη των Ευρωεκλογών, ο Ευάγγελος Βενιζέλος κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα σε αυτή τη χώρα: επινοεί τεχνάσματα και...
επιχειρήματα για να κρύψει την συντριπτική ήττα του.

Σε χθεσινή συνέντευξη του στο Έθνος της Κυριακής, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, στην ερώτηση για το ποιος είναι ο πήχης της Ελιάς στις Ευρωεκλογές, απάντησε ότι «η δημοκρατική παράταξη θα έχει εντυπωσιακή παρουσία στους δήμους και τις περιφέρειες και θα υπερβεί κάθε «δημοσκοπική» πρόβλεψη στις ευρωεκλογές».

Αρχικά, είναι αστείο να υποστηρίζει κάποιος ότι ο πήχης για την Ελιά είναι το να πάει καλύτερα από όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ το 2012 κατέλαβε τη 3η θέση με 12-13%, ο πήχης της Ελιάς, που δήθεν συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις, δεν μπορεί παρά να είναι κάτι παραπάνω από εκείνο το αποτέλεσμα.

Είναι όμως φοβερά πιο αστείο να επιχειρεί ένας πολιτικός με μια τρομακτική φθορά όπως αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου να προσαρτηθεί ως βδέλλα και να ρουφήξει το πολιτικό αίμα αυτοδιοικητικών παρατάξεων που ανά τη χώρα θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Άνθρωποι με χρόνια προσφοράς στα κοινά και παρουσίας στο ΠΑΣΟΚ, αναγκάζονται να παριστάνουν τους «ανεξάρτητους», μπας και γλιτώσουν από το στίγμα του Ευάγγελου Βενιζέλου, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην επισκεφθεί την περιφέρεια ή την περιοχή τους κάποιος από το επίσημο ΠΑΣΟΚ.

Τον αγώνα αυτών των ανθρώπων θα προσπαθήσει να καπηλευθεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος για να κρατήσει την καθόλου ζηλευτή καρέκλα του. Ευτυχώς, δεν θα τα καταφέρει...
πηγή:parapolitiki.com

«Δώρα» και «ελπίδες» στο κενό

Γράφει ο Γιάννης Λούλης
www.johnloulis.gr
Το κυβερνητικό σχήμα πληρώνει ακριβά την αδυναμία του μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 να δρομολογήσει ένα συνεπές μεταρρυθμιστικό αφήγημα, που να συνοδεύεται από χειροπιαστές και τολμηρές τομές στο κράτος. Αν και η κοινή γνώμη ζητούσε αλλαγές εκεί που βρισκόταν η εστία της καταστροφής, οι κυβερνήσεις Σαμαρά έσερναν και σέρνουν τα πόδια τους παίζοντας ένα παιχνίδι υπεκφυγών και μετέωρων βημάτων με τους δανειστές μας. Αντιθέτως, στην Κύπρο λ.χ., από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως οι μεταρρυθμίσεις είναι ζωτικές και κακώς δεν έγιναν εκουσίως εδώ και χρόνια.
Αν η δημοσιονομική προσαρμογή αποτελούσε την αναπόφευκτη «άμυνα», οι μεταρρυθμίσεις με στόχο τη συνολική αλλαγή του οικονομικού προτύπου της χώρας, αποτελούσαν την «επίθεση» για το ξεπέρασμα της κρίσης. Ήταν ακριβώς η «επίθεση» αυτή στο πελατειακό φέουδο, που είχαν για δεκαετίες χτίσει παθογενή κόμματα, η οποία θα έδινε όραμα και ελπίδα στην κοινωνία. Ο «δημόσιος τομέας δεν ανασυγκροτήθηκε εκ βάθρων», ομολόγησε πρόσφατα ο διοικητής της ΤτΕ. Στην πραγματικότητα, ο δημόσιος τομέας μπορεί να μείωσε το κόστος του, όμως έμεινε ίδιος και απαράλλαχτος. Η χώρα συνεχίζει να διαθέτει ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state). Ο ισχυρισμός πως η χώρα «βρίσκεται στη διαδικασία δημιουργίας νέου προτύπου» (Στουρνάρας) αποτελεί φαντασίωση.
Βήματα σε επίπεδο δημοσιονομικής προσαρμογής όντως έγιναν. Η οικονομία από το ναδίρ σταθεροποιήθηκε και το Grexit απετράπη. Δεν άνοιξαν όμως νέοι δυναμικοί δρόμοι για την οικονομία. Ειδικά η χαοτική φορολογική πολιτική, πέραν της ισοπέδωσης της μεσαίας τάξης αποτελεί κομβικό αντικίνητρο για επενδύσεις. Σ' αυτό προστίθεται η διαφθορά σε ένα σάπιο εκ θεμελίων κράτος. Έτσι, η οικονομία σέρνεται και θα σέρνεται για χρόνια όσο το κομματικό σύστημα παραμένει παθογενές. Βεβαίως, με αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση είναι αναπόφευκτο να φθείρεται. Και επειδή έρχονται ευρωεκλογές, αναζητούνται σπασμωδικά «δώρα» και κατασκευάζονται αναξιόπιστες «ελπίδες».
Αυτά τα φαινόμενα βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Καταρχήν, το θετικό ισχνό βήμα ενός «τυπικού» πλεονάσματος έχει εμφανιστεί ως συνταρακτικό κατόρθωμα. Η «έξοδος στις αγορές» επισπεύσθηκε με προεκλογικές προσδοκίες και πήρε μυθικές διαστάσεις. Προσφέρθηκαν περιορισμένα «δώρα» σε συγκεκριμένες ομάδες. Όλα έγιναν μήπως και αλλάξει το εκλογικό κλίμα. Όμως, τα όποια «δώρα» και οι όποιες «ελπίδες» προϋποθέτουν την αξιοπιστία μιας οικονομικής πολιτικής. Αυτό πέτυχε, με τη χώρα ένα βήμα πριν από το ευρώ, ο Σημίτης με τις παροχές του Σεπτεμβρίου 1999. Δεν το πέτυχε όμως το 2003, όταν οι παροχές του θεωρήθηκαν κίνηση εκλογικής απελπισίας.
Η ασκούμενη οικονομική πολιτική, όπως επιβεβαιώνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, δεν δημιουργεί καμιά εμπιστοσύνη στην πλειονότητα των πολιτών. Γι' αυτό, μικρά πρόσκαιρα «δώρα» είναι απλώς και μόνο εκείνο που φαίνεται με την πρώτη ματιά και τίποτα πέραν τούτου. Γι' αυτό δεν υπάρχουν επίσης τα θεμέλια για να γίνει πιστευτή μια υποτίθεται νέα ελπιδοφόρα προοπτική. Γι' αυτό, το ισχυρότερο όπλο της ΝΔ είναι πάντα το ανερμάτιστο και αντιφατικό μωσαϊκό του ΣΥΡΙΖΑ, που επίσης δεν δημιουργεί καμιά εμπιστοσύνη. Ενώ το μέλλον μιας χώρας, όταν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα έχουν ως κεντρική δύναμη την αδυναμία του αντιπάλου τους, είναι φανερό πως βρίσκεται σε επισφαλή χέρια.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ.gr

Τό εκκρεμές τής αγωνίας

Ποιός φοβάται τή Virginia Woolf ?

Η προθεσμία γιά τήν κατάθεση συνδυασμών "έκλεισε. Τό ρολόϊ μέ τό φωτεινό εκκρεμές τής αγωνίας τών υποψηφίων άρχισε νά μετράει ανάποδα... 
Γιά νά λέμε καί τού στραβού τό δίκιο,  "αι καρδίαι των" κτυπούν σέ ρυθμούς :
Στό Τσουμποτσάμπο         
χορεύουνε mamboo
...οooλέ!                              "oυδέ ψύλλος εις τόν κόρφον των"!