Στου πολιτικού "Τζουκ Μποξ" το άσμα, πάντα χάσκει κάποιο χάσμα...

Τα "πολιτικά Τζουκ Μποξ" ακμάζουν στις μέρες μας...?

Το Jukebox* (τζουκ μποξ) ήταν ένα μηχάνημα (οι νεότεροι δεν το πρόλαβαν), τοποθετημένο σε κοινούς χώρους διασκέδασης, καφενεία κλπ, στο οποίο διάλεγες ένα μουσικό κομμάτι (κυρίως τραγούδι) της αρεσκείας σου, έριχνες ένα προκαθορισμένο (μικρό) ποσό σε κέρμα (δίφραγκο π.χ.) και το "εργαλείο" έπαιζε τη μουσική που του παράγγειλες. Μόλις τελείωνε το άσμα, το μηχάνημα, σταμάταγε! Και δεν άρχιζε που νά 'χες το Θεό μπάρμπα...
Εάν, όμως, του ξαναέβαζες διφραγκάκι ξανάπιανε δουλειά μέχρι να τελειώση και η νέα επιλογή.
Γινόταν, δηλαδή, αυτό που έλεγε ο Αυλωνίτης σ' ένα έργο:
"Ο πλερώνων και διατάσσων": Πλήρωνες και εκτελούσε την παραγγελία...

Σήμερα, πια, που έχουν εκλείψει αυτές οι "δραχμοβόρες" εφευρέσεις, έχει αναβιώσει το φαινόμενο του "Τζουκ Μποξ" στην πολιτική επικοινωνία. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους και με ακρίβεια: Στην "πολιτική προπαγάνδα". Με πληρώνεις για να σε διαφημίζω. Με πληρώνεις για να δυσφημώ όποιους δεν γουστάρεις...

Βλέπεις λοιπόν διάφορους λαλίστατους επαγγελματίες προπαγανδιστές εκεί που δεν άφηναν να πέσει τίποτα κάτω, ξαφνικά, να "χάνονται" για πολύ (να παίρνουν, κυριολεκτικά, εξαφανιζόλ") και αντιλαμβάνεσαι ότι, αφού είναι υγιείς αλλά εξαφανισμένοι, προφανώς έχει κλείσει η βρύση που τους έριχνε τα δίφραγκα...
...και -παρατηρείς- μετά από καιρό να ματαεμφανίζονται (υπηρετώντας το ίδιο ή άλλο αφεντικό) και ξανααντιλαμβάνεσαι ότι άνοιξε, πάλι, κάποια κάνουλα και ξαναέρευσε το "χρυσίον", ένεκα του οποίου "αναπήδησε, η ψυχάρα τους, εις το καθαρτήριον πυρ"!...

Δεν είναι, όλη αυτή η λειτουργία, ίδια και απαράλλαχτη με τη λειτουργία του Τζουκ Μποξ? Έεε, αμέ!
-Βάζεις δίφραγκο?
-Παίζει!
-Δεν βάζεις?
-Δεν παίζει!

Στα μικρά μέρη, μάλιστα, όπως εδώ...
...όλοι, πάνω-κάτω, ξέρουμε τα υπάρχοντα "πολιτικά Τζουκ Μποξ" και τα υποληπτόμαστε, ακριβώς, όσο τους πρέπει:
Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο.
Είναι μια "δουλειά" κι αυτή...

Δ.Ν.Α.