ΘΑ ΨΗΦΙΖΕ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑ ή ΤΣΙΠΡΑ;

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΕΞΙΟΣ ΟΥΤΕ ΨΗΦΙΖΕΙ ΣΥΡΙΖΑ

Φελνίκος
Δεν ξέρω τι μυστικό κρύβει η Αμφίπολη. Δεν ξέρω αν εκεί είναι θαμμένος ο Αλέξανδρος ή ο γιός του, αν είναι ο Νέαρχος ή η αρχαιολογική σκαπάνη θα αποκαλύψει κάποιον ομαδικό τάφο ή ακόμη και νεκροταφείο.
Βλέπω όμως πως ακόμη και σ' αυτό το θέμα επιχειρείται να δοθεί πολιτικό χρώμα. Ακόμη και σ' ένα θέμα που είναι κοινό κτήμα όλων των Ελλήνων και θα έπρεπε να τους ενώνει, ακόμη και σ' αυτό το θέμα σιγά σιγά εμφιλοχωρεί ο διχασμός. Κάποιοι κατηγορούν ήδη την κυβέρνηση ότι, για επικοινωνιακούς λόγους, προσπαθεί, να "φουσκώσει" την ανακάλυψη προκειμένου να υποβαθμιστούν τα ζέοντα προβλήματα της καθημερινότητας.
Όσο απαράδεκτη είναι η πολιτική εκμετάλλευση μιας αρχαιολογικής έρευνας -εφόσον φυσικά κάτι τέτοιο έχουν στο νου τους οι κυβερνώντες- εξίσου απαράδεκτο είναι -αν φυσικά κάτι τέτοιο συνέβαινε από την αντιπολίτευση- κάποιοι να εύχονται, ενδόμυχα, να μην είναι σπουδαίο το ταφικό εύρημα προκειμένου να μην έχει η κυβέρνηση την ευκαιρία να θριαμβολογήσει!
Η αρχαία Ελλάδα δεν ψηφίζει το άλφα ή το βήτα κόμμα της νεότερης Ελλάδας. Ο Αλέξανδρος δεν ήταν δεξιός, ο Πλάτωνας κεντρώος και ο Αριστοτέλης αριστερός. Οι ψηφίδες του πολιτισμού μας δεν έχουν μπλε, πράσινο ή κόκκινο χρώμα. Είναι το DNA της φυλής μας και (μια επιπλέον) απόδειξη των όσων σημαντικών πραγμάτων δημιούργησαν και προσέφεραν, οι μακρινοί πρόγονοί μας, στην ανθρωπότητα.
Αν κάποιοι, ανόητοι, περιμένουν να βυζάξουν ψήφους από την Ολυμπιάδα ή τη Ρωξάννη για να δυναμώσουν εκλογικά, τότε το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι πως αυτοί οι αβδηρίτες της πολιτικής θα πρέπει να ταφούν ζωντανοί και να σκεπαστούν με τα χώματα της ανασκαφής στην Αμφίπολη. Καλύτερη σπονδή και μεγαλύτερη τιμή από τους νεοέλληνες στους αρχαίους προγόνους τους, που είναι θαμμένοι στο λόφο Καστά της Αμφιπόλεως, δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Δεν ξέρω τι θα βρεθεί στην Αμφίπολη, ό,τι πάντως κι αν βρεθεί θα είναι σημαντικό ακόμη κι αν δεν ανταποκρίνεται στις τόσο μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργούνται. Και σίγουρα αυτό που θα βρεθεί θα πρέπει να ενώσει τους νεοέλληνες και να τους κάνει χαρούμενους, κάτι που, στους περίεργους και μελαγχολικούς καιρούς της κρίσης και της απαξίας που ζούμε, το έχουμε ανάγκη. Όλοι.
Μάλιστα, θα προέτρεπα, εάν μου επιτρέπεται, και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Αλέξη Τσίπρα, τώρα που θα επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη, για τη Διεθνή Έκθεση, να περάσει κι από την Αμφίπολη. Όχι σαν πολιτική απάντηση στην επίσκεψη του πρωθυπουργού, αλλά σαν υπόμνηση της καθολικής στήριξης στο έργο των αρχαιολόγων και σαν δηλωτική πράξη της ομόθυμης βούλησης των νεοελλήνων να υπερασπιστούν, να προβάλλουν και να αξιοποιήσουν την περιουσία των προγόνων τους στη γη των αρχαίων Μακεδόνων, ανεξαρτήτως κομματικών ή άλλων διαφορών.
 matrix24

«Κρυμμένη» βία σε κοινή θέα

ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ
 Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες από τη Unicef είναι εξουθενωτικά. Οχι αποκαρδιωτικά· εξουθενωτικά. Η έκθεση «Κρυμμένη σε κοινή θέα» συγκεντρώνει από 190 χώρες δεδομένα που αφορούν τη βία κατά των παιδιών, αποκαλύπτοντας εντυπωσιακή έκταση σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής κακοποίησης. Βία, σε μέρη όπου τα παιδιά θα πρέπει να είναι και να αισθάνονται ασφαλή: στη γειτονιά, στο σχολείο, στο σπίτι τους.

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των 39 χωρών που απαγορεύουν τη σωματική τιμωρία των παιδιών σε κάθε περιβάλλον καθώς και στο σπίτι. Επισημαίνεται όμως, επίσης, ότι η εξάπλωση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού (bullying) παρουσιάζει οξεία άνοδο στη χώρα μας, με το ποσοστό των παιδιών που παραδέχονται ότι άσκησαν εκφοβισμό σε άλλα παιδιά στο σχολείο, τουλάχιστον μία φορά τους προηγούμενους 2 μήνες, να ανέρχεται σε 27% μεταξύ των 11χρονων και να φθάνει στο 51% μεταξύ 15χρονων. Οι αριθμοί είναι ανελέητοι: 120 εκατ. κορίτσια κάτω των 20 ετών σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί εξαναγκαστική σεξουαλική επαφή. Περίπου 17% των παιδιών σε 58 χώρες υπόκειται σε σοβαρές μορφές σωματικής τιμωρίας (χτυπήματα στο κεφάλι, στα αυτιά ή στο πρόσωπο). Και το πιο ανατριχιαστικό: δεν γίνεται πάντα αντιληπτή είτε γιατί τα παιδιά που κακοποιούνται θεωρούν ότι αυτή η συμπεριφορά είναι κανονική είτε γιατί ανάλογα με τα κοινωνικά και πολιτιστικά πρότυπα ορίζεται διαφορετικά η έννοια της «κακοποίησης». Η μοίρα ανακοινώσεων, όπως αυτή της Unicef, είναι κοινή: προκαλούν σχεδόν σοκ, έναν πρώτο, δραματικό ή αυστηρό σχολιασμό και στη συνέχεια ατονούν εν αντιθέσει με το πρόβλημα που περιγράφουν, το οποίο διαρκώς διογκώνεται. Τα μέτρα που λαμβάνονται (για την πρόληψη και τον περιορισμό του φαινομένου), εφόσον λαμβάνονται, είναι βραδυφλεγή και τα αποτελέσματα δεν φαίνονται από τη μία μέρα στην άλλη. Πρόκειται για μία ακόμη ωρολογιακή βόμβα στα σπλάχνα της κοινωνίας, με την εξής ιδιομορφία: δεν θα εκραγεί κάποια στιγμή εκκωφαντικά, εκρήγνυται καθημερινά, ορατά ή υπόκωφα, σκορπώντας θύματα κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Παιδικοί ψυχισμοί που τραυματίζονται κατά κανόνα ανεπανόρθωτα. Το μέλλον αυτών των παιδιών ως ενηλίκων είναι υποθηκευμένο. Και εδώ παρεμβαίνουν τα στοιχεία για να «διαβάσουμε» -δεν χρειάζονται ικανότητες μέντιουμ- τη συνέχεια.

Ο εκτελεστικός διευθυντής της Unicef, Αντονι Λέικ, σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «η βία κατά των παιδιών διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό, υπονομεύοντας τη σταθερότητα και την πρόοδο». Πώς μπορεί να προστατεύσει κανείς τις μικρές ηλικίες από το bullying στον κυβερνοχώρο; Ή να περιορίσει τις ανθρωποκτονίες παιδιών στη Νιγηρία; Ή να πείσει έναν Αφγανό ότι δεν είναι «δικαιολογημένη» η κακοποίηση κυρίως των κοριτσιών;

Η έκθεση εστιάζει και στις συνέπειες του φαινομένου, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, την αναπαραγωγή της βίας από γενιά σε γενιά. Στις σημερινές σύνθετες κοινωνίες, της διαδικτυακής οργάνωσης, της παντοδυναμίας των εικόνων και της απόλυτης σύγχυσης κριτηρίων, δεν υπάρχουν κοινά αποδεκτές λύσεις. Οι ερμηνείες είναι πολυπλόκαμες όπως και η συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων με άλλες καταβολές και πολιτισμικές αναφορές. Οσο στοιχεία, όπως αυτά της Unicef, κοινοποιούνται, δεν υποβαθμίζονται, εκτίθενται σε «κοινή θέα», δεν αποκλείονται από τον δημόσιο διάλογο, γεννιούνται αναχώματα. Δεν αρκούν, αλλά είναι απαραίτητα.

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

                                                                                                   ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ

Ελεύθερος μετά την απολογία του ο Ι. Διώτης

  15:28

 Eλεύθερος, χωρίς την επιβολή περιοριστικών όρων, αφέθηκε μετά την απολογία του στους ανακριτές Διαφθοράς ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ι. Διώτης, που είναι αντιμέτωπος με δύο αδικήματα στην υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ».
Στον κ. Διώτη καταλογίζεται ότι δεν μερίμνησε να αξιοποιηθούν τα στοιχεία του επίμαχου ηλεκτρονικού αρχείου με τα ονόματα καταθετών στην HSBC Ελβετίας.
Σε βάρος του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για απιστία σε βάρος του Δημοσίου (κακούργημα) και για υπεξαγωγή εγγράφου (πλημμέλημα).
kathimerini.gr

Απολογείται σήμερα ο Γ. Διώτης...

Κατηγορείται για απιστία σε βάρος του Δημοσίου για τη λίστα Λαγκάρντ...


Εξηγήσεις ενώπιον των ανακριτών διαφθοράς δίνει σήμερα ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννης Διώτης για την...
υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.

Ο κ. Διώτης είναι κατηγορούμενος για κακουργηματική απιστία σε βάρος του Δημοσίου καθώς και για υπεξαίρεση εγγράφου.

Χθες αφέθηκε ελεύθερος μετά την απολογία του, χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο, ο επίσης κατηγορούμενος στην υπόθεση πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννης Καπελέρης.

Υπενθυμίζεται ότι το σκέλος της υπόθεσης που αφορά τον πρώην υπουργό Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τα συγγενικά του πρόσωπα, τα ονόματα των οποίων, σύμφωνα με την κατηγορία, «αφαιρέθηκαν» από την επίμαχη λίστα, βρίσκεται στον Άρειο Πάγο και αναμένεται η έκδοση βουλεύματος για την παραπομπή του ή όχι στο Ειδικό Δικαστήριο...
πηγή newsbeast.gr

Δέος από την τρισδιάστατη απεικόνιση του τάφου στην Αμφίπολη...

ΦΩΤΟ...
Το γύρο του κόσμου κάνει η πρώτη αξονομετρική σχεδιαστική αναπαράσταση του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης παρουσίαστηκε χθες από τον αρχιτέκτονα Μ. Λεφαντζή, καθώς συνεχίζονται οι εργασίες στον αρχαιολογικό χώρο.

Στο σχεδιάγραμμα απεικονίζονται οι ...
δύο διαφραγματικοί τοίχοι, επί των οποίων φέρονται, στον μεν πρώτο οι Σφίγγες, στο δε δεύτερο οι Καρυάτιδες, ενώ αντιστοιχίζονται τα ευρήματα προς τα σημεία όπου βρέθηκαν, προσφέροντάς μας μία πιο σφαιρική εικόνα για τη μέχρι στιγμής πρόοδο των ερευνών.



Παράλληλα, συνεχίζεται η αφαίρεση των αμμωδών χωμάτων συνεχίζεται σε όλη την έκταση του χώρου, ανάμεσα στο διαφραγματικό τοίχο με τις Καρυάτιδες και τον τρίτο τοίχο, ώστε να επιτυγχάνεται η εξισορρόπηση των πιέσεων και να διασφαλίζεται σταθερά η στατική επάρκεια του μνημείου, σύμφωνα με τις αποφάσεις της διεπιστημονικής τεχνικής ομάδας.

Η αρχαιολογική σκαπάνη βρίσκεται πλέον λίγο πριν τον τρίτο διαφραγματικό τοίχο.

από nonews-NEWS

Που είναι οι διώξεις?

noname-gr.blogspot

Πελώρια ερωτηματικά προκύπτουν από το γεγονός οτι ο εισαγγελέας κ. Μπρης δεν ασκησε Δίωξη κατά των μελών του Δ.Σ. της Τράπεζας της Ελλάδος και βεβαίως κατά του διοικητή της κ. Προβόπουλου.
Και πιο συγκεκριμένα: Γιατί...
ο φάκελος της Proton που ο εισαγγελέας Πεπονης είχε στείλει στη κυρία Χατζάκη επαναδιαβιβάστηκε μόνο στον κ. Μπρη και όχι στον προϊστάμενο της εισαγγελίας κ. Αθανασίου, οπως θα έπρεπε?
Γιατί ξανάκανε προανακριτική εξέταση ο κ. Μπρης, ενώ είχε εντολή από τον εισαγγελέα Πεπόνη (που είχε ήδη κάνει την προανακριτική με τον εισαγγελέα Καλούδη) να προχωρήσει σε διώξεις? Γιατί δεν το εκανε?
Που είναι οι διώξεις?

Αστικά, διόλου αστεία

• 

  photo: Νίκος Δήμου

Νίκος Δήμου 
 «Στην ιστορία η αστική τάξη έπαιξε έναν άκρως επαναστατικό ρόλο. [] Πρώτη αυτή απέδειξε τι μπορεί να επιτύχει η ανθρώπινη δραστηριότητα. [] Η αστική τάξη, με την βελτίωση όλων των παραγωγικών εργαλείων, με την άπειρη διευκόλυνση όλων των επικοινωνιών, έσυρε όλα – ακόμα και τα πιο βάρβαρα – έθνη, στον πολιτισμό».
Μεταφράζω από την πρωτότυπη γερμανική έκδοση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» που έγραψαν το 1848 ο Μαρξ με τον Ένγκελς. Και σε άλλα σημεία και σε άλλα γραπτά, ο Μαρξ εκθειάζει την αστική τάξη – με μία, πολύ σημαντική βέβαια, αντίρρηση: την εκμετάλλευση, που οδηγεί στην άδικη κατανομή του πλούτου και καθιστά αναγκαία την προλεταριακή επανάσταση.
Εμείς στην Ελλάδα αστική τάξη δεν γνωρίσαμε – κι αυτό ίσως είναι το βασικό μας πρόβλημα και η βαθύτερη αιτία της Κρίσης.
Γιατί; Διότι, ο δυτικός πολιτισμός, όπως διαμορφώθηκε, είναι δημιούργημα της τάξης αυτής, που άρχισε να σχηματίζεται στον δέκατο πέμπτο αιώνα, όταν οι χωρικοί κατέβηκαν στις πόλεις, έγιναν αστοί, και ξεκίνησαν να διαχειρίζονται τις τύχες τους. Η τάξη αυτή έφτασε στο απόγειο της δόξας της τον δέκατο ένατο αιώνα.
Εμείς όλα αυτά τα χρόνια από την φεουδαρχία των Βυζαντινών αρχόντων περάσαμε στην φεουδαρχία των πασάδων και των κοτζαμπάσηδων. Ακόμα και τον δέκατο ένατο αιώνα, που ήμασταν ελεύθεροι, η κοινωνική και οικονομική δομή της χώρας παρέμεινε φεουδαρχική. Μόλις τον εικοστό, με πεντακόσια χρόνια καθυστέρηση, είπαμε να αστικοποιηθούμε – αλλά είχαμε πια χάσει το τρένο. Η αστική τάξη είχε εκλείψει και στην Δύση, αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο μόρφωμα: την μεσαία τάξη.
Όμως είχε αφήσει πίσω και τις κατακτήσεις της. Σε αυτήν οφείλεται η Αναγέννηση, η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση, η Γαλλική Επανάσταση, η Βιομηχανική Επανάσταση. Από αυτήν πηγάζουν Διαφωτισμός, επιστήμη και τεχνολογία, κοινοβουλευτική δημοκρατία, χωρισμός των εξουσιών, ανθρώπινα δικαιώματα, κώδικες ηθικής και συμπεριφοράς – όλα  αυτά που ακόμα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε στην χώρα μας. Δεν μεταφυτέψαμε σωστά τις αξίες, δεν τις πιστέψαμε καν – κι έτσι δεν μπορέσαμε να εξελίξουμε τους σωστούς θεσμούς. Δύο αιώνες κράτος και υποφέρει ακόμα από παιδικές ασθένειες.
Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της κρίσης μας: η ανυπαρξία και δυσλειτουργία των θεσμών. Ο φόβος των προνομιούχων ομάδων μπροστά στις ανοιχτές διαδικασίες και την ελευθερία της πρωτοβουλίας, παγώνει τα πάντα.
Ζούμε ακόμα σε μία κοινωνία κλειστή, σαν φεουδαρχική. Οι σημερινοί κοτζαμπάσηδες δεν είναι μόνο οι λίγοι (αλλά πανίσχυροι) πλουτοκράτες μας, αλλά και οι συντεχνίες που θέλουν κλειστές τις πόρτες για να εκμεταλλεύονται ανενόχλητες τα προνόμιά τους και οι μαφίες που εκμεταλλεύονται τη διαφθορά. Τα κεκτημένα συμφέροντα των ολίγων βολεμένων αντιστρατεύονται με μεγάλη επιτυχία το δημόσιο συμφέρον του συνόλου. Και εμποδίζουν κάθε προσπάθεια εξέλιξης, αλλαγής και μεταρρύθμισης.
(Περισσότερα: Νίκος Δήμου: Η Χαμένη Τάξη, 1985, Παναγιώτης Κονδύλης: Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού, 1991, Γιώργος Σιακαντάρης: Οι Μεγάλες Απουσίες, 2011).
protagon