Πούτιν - Ομπάμα. Συνεδριάζει η G20

ΕΚΤΑΚΤΟ: Στην Αγία Πετρούπολη ο Ομπάμα για τη Σύνοδο των G20 Προσγειώθηκε, λίγο μετά τις 13.00 (ώρα Ελλάδας), στο αεροδρόμιο της Αγίας Πετρούπολης το προεδρικό αεροσκάφος των ΗΠΑ, που μετέφερε τον Μπάρακ Ομπάμα στη Σύνοδο των G20. Όπως αναφέρει η βρετανική Daily Mail οι Ρώσοι άλλαξαν την τελευταία στιγμή τη διάταξη των θέσεων των ηγετών στη Σύνοδο, ώστε να υπάρχει απόσταση μεταξύ Πούτιν και Ομπάμα, κάτι που αντανακλά τη έντονη διάσταση των απόψεών τους για το θέμα της Συρίας.

Οι ευθύνες της δικαστικής εξουσίας

    

Του Γιώργου Ν. Οικονόμου*

Για τη γενικευμένη κρίση και χρεοκοπία αποδίδονται ευθύνες συνήθως στην κυβερνητική, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, ενώ αποσιωπώνται οι μεγάλες ευθύνες της δικαστικής, που αποτελεί τον τρίτο πόλο της θεσμικής κρατικής εξουσίας. Η ελληνική περίπτωση παρακμής θυμίζει εν πολλοίς τη δυσώδη κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Ιταλία στο τέλος της δεκαετίας του ’80, όταν άρχισε με τον εισαγγελέα Ντι Πιέτρο η δικαστική επιχείρηση «Καθαρά χέρια» για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Ομως εν Ελλάδι, ενώ η επιχείρηση αυτή έπρεπε ήδη να είχε αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια ή έστω το 2010, η δικαστική εξουσία αποδείχθηκε ανίκανη και απρόθυμη. Το μέγεθος της δικαστικής και δικαιϊκής παρακμής καθίσταται εμφανέστατο αν ληφθεί υπ’ όψιν πως, όταν άρχισε η κάθαρση στην Ιταλία τον Ιανουάριο 1991, δεν υπήρχε γενικευμένη κατάρρευση όπως σήμερα εν Ελλάδι!

Υπήρξαν καταγγελίες προς τις δικαστικές αρχές για μίζες και λαδώματα κρατικών υπαλλήλων, υπήρξαν έρευνες ξένων πανεπιστημίων που τοποθετούσαν την Ελλάδα στην κορυφή της διαφθοράς στην Ευρώπη, εν τούτοις η δικαστική εξουσία έδειξε ψυχρή και κυνική αδιαφορία που ισοδυναμεί με συγκάλυψη και υπόθαλψη του εγκλήματος. Τα πάντα έμειναν στις καλές προθέσεις και τις πομπώδεις διακηρύξεις των αντιπροσώπων της: ο έλεγχος για τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και την κατασπατάλησή της, για τις προμήθειες στα νοσοκομεία, για τις κακοτεχνίες του εθνικού δικτύου δημόσιων έργων, η έρευνα για τη διαφθορά στους κόλπους της Αστυνομίας, της Εφορίας, της Πολεοδομίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για τα κυκλώματα των καταπατητών δημόσιων εκτάσεων, για τα εθνικά κληροδοτήματα και τη διαχείρισή τους, για τα εξοπλιστικά προγράμματα του υπουργείου Εθνικής Αμύνης.

Ουδέποτε έγινε έρευνα για το κοινό μυστικό, για τη ροή μαύρου χρήματος προς τα κομματικά και υπουργικά γραφεία. Σημειωτέον πως όλα σχεδόν τα μεγάλα σκάνδαλα αποκαλύφθηκαν όχι από την ελληνική δικαστική εξουσία ή άλλη ελεγκτική αρχή, αλλά από αντίστοιχες αρχές στο εξωτερικό είτε τυχαίως. Ουδείς πολιτικός, κρατικός υπάλληλος ή άλλος φοροδιαφεύγων έχει μπει φυλακή, καμία περιουσία δεν δημεύτηκε. Κανένα από τα τεράστια οικονομικοπολιτικά σκάνδαλα δεν πήρε την άγουσα για το δικαστήριο. Κραυγαλέο παράδειγμα, η περίπτωση Τσουκάτου, ο οποίος ομολόγησε ότι έλαβε μίζα ένα εκατομμύριο ευρώ για τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν έγινε τίποτε από τη δικαστική εξουσία. Ούτε ο Τσουκάτος διώχθηκε, ούτε κανείς άλλος από το ΠΑΣΟΚ. Ο Παπαγεωργόπουλος και ο Τσοχατζόπουλος είναι απειροελάχιστο δείγμα της γενικευμένης διαφθοράς και κλεπτοκρατίας.

Βεβαίως, η δικαστική εξουσία περιορίζεται από την υπουργική και βουλευτική ασυλία, που αποτελούν και το άλλοθί της, αλλά η διαφθορά δεν γεννήθηκε αιφνιδίως το 2001 με τον νόμο Βενιζέλου. Σε υποθέσεις που δεν προσέκρουαν στην υπουργική ασυλία δεν έκανε απολύτως τίποτε. Τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην οποία τα σκάνδαλα επιχωριάζουν με πρωταγωνιστές δημάρχους και συμβούλους, οι οποίοι βεβαίως ανήκαν ως επί το πλείστον στα δύο κυβερνητικά κόμματα. Ο Τύπος είχε κατά καιρούς εκτενή ρεπορτάζ για τη διαφθορά στους δήμους. Το «Βήμα», λ.χ., το 1997, με τίτλο «Η Μαφία των δημάρχων… Οι καταγγελίες, τα λεφτά και τα ονόματα», κατήγγελλε τα εξής: «Τα πλοκάμια της διαφθοράς απλώνονται στους δήμους… Αιρετοί άρχοντες βρίσκονται αναμεμειγμένοι σε καταχρήσεις, ‘πουλάνε’ προστασία σε νυχτερινά κέντρα, δίνουν δουλειές στα γνωστά-άγνωστα κυκλώματα εργολάβων, σε έναν χορό εκατοντάδων εκατομμυρίων. Οι καταγγελίες των δημοτών για σκάνδαλα είναι καθημερινές αλλά το κράτος δεν θέλει ή δεν μπορεί να επέμβει…Η ‘μαφία’ των δημάρχων δρα ανεξέλεγκτη».

Η δικαστική εξουσία δεν έκανε απολύτως τίποτε στις καταγγελίες αυτές, καθώς και σε άλλες περιπτώσεις μετέπειτα – ο Εφραίμ λ.χ. και το κύκλωμα τοκογλύφων της Θεσσαλονίκης είναι ελεύθεροι, ενώ ο Κασιδιάρης αθωώθηκε. Εν αγαστή συνεργασία με την πολιτική εξουσία, η δικαστική επέτρεψε την εκκόλαψη και τη συντήρηση της διαφθοράς, της φαυλοκρατίας, της ανομίας και της αδικίας. Είναι λοιπόν συνυπεύθυνη για την πορεία προς τη χρεοκοπία. Αποτελεί συστημικό θεσμό μιας αυταρχικής ολιγαρχικής πολιτείας, που αποσκοπεί στο συμφέρον των ολίγων, των συντεχνιών, των ομάδων συμφερόντων, των ελίτ πάσης φύσεως και στην προστασία τους. Εν Ελλάδι υπάρχει δικαστική εξουσία, αλλά όχι δικαιοσύνη.

Η δικαστική εξουσία νοσεί βαθύτατα, όπως και το υπόλοιπο θεσμικό σύστημα. Χρειάζεται λοιπόν ριζική αλλαγή, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των θεσμικών και συνταγματικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν εκ βάθρων στο ολιγαρχικό σύστημα της κομματοκρατίας – ριζικές αλλαγές, όχι επουσιώδεις ή δευτερεύουσες, που προτείνει η Αριστερά. Το προβληματικό στοιχείο δεν είναι μόνο η εξάρτηση της δικαστικής εξουσίας από την κυβερνητική, αλλά και ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας, ο τρόπος συγκρότησης του δικαστικού σώματος και των δικαστηρίων, η κλειστή συντεχνιακή δομή, η απουσία της διαφάνειας και της συμμετοχής της κοινωνίας. Με άλλα λόγια το ζήτημα είναι πολιτικό με την ουσιαστική σημασία του όρου: αφορά τη συμμετοχή των πολιτών.

……………………………………………………………………………………………………………………………..

* Δρ Φιλοσοφίας

Η γελοιογραφία τού Γιάννη Καλατζή

    (από τήν "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ")

Ψεύτη αποκάλεσε τον Τζον Κέρι ο Βλαντίμιρ Πούτιν...

5.9.13

Δεν μάσησε τα λόγια του ο ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν στην αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ σχετικά με την κατάσταση στη Συρία και αποκάλεσε...
ψεύτη τον αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι.

Μιλώντας στο ρωσικό Συμβούλιο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ο Πούτιν θυμήθηκε ότι είχε δει τον Κέρι σε συζήτηση στο Κογκρέσο να αρνείται ότι η Αλ Κάιντα δρα στη Συρία και γνώριζε, σύμφωνα με τον ρώσο Πρόεδρο τους δεσμούς της Αλ Κάιντα με την ομάδα Τζαμπχάτ Αλ Νούσρα που αποτελεί «κορμό» των αντικαθεστωτικών, που μάχονται τον στρατό του Μπασάρ Αλ Ασαντ.

«Αυτό ήταν δυσάρεστο και απρόσμενο για μένα» δήλωσε ο Πούτιν.

«Μιλάμε σε αυτούς (τους Αμερικανούς) και θεωρούμε ότι είναι αξιοπρεπείς και φερέγγυοι, όμως αυτός ψεύδεται και ξέρει ότι λέει ψέματα. Αυτό είναι θλιβερό», τόνισε ο ρώσος Πρόεδρος για να επαναλάβει, στη συνέχεια, τη θέση της χώρας του που είναι αντίθετη σε οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ...
tanea.gr

Αναρτήθηκε από nonews-NEWS στις 09:56

Επιφυλάξεις για αλλαγές στις δημοτικές

Επιβεβαίωσε χθες ο κ. Γιάννης Μιχελάκης το ρεπορτάζ της «Κ» ότι πρόθεση της Ν.Δ. είναι να αλλάξει το εκλογικό σύστημα στις δημοτικές εκλογές και να μπορούν οι πολίτες να ψηφίζουν δημοτικούς συμβούλους όλων των παρατάξεων, ανεξαρτήτως αν αυτοί πρόσκεινται στον δήμαρχο της επιλογής τους. Ο υπουργός Εσωτερικών είπε συγκεκριμένα ότι «είναι σκέψεις του πρωθυπουργού τις οποίες επεξεργαζόμαστε, προκειμένου στις αυτοδιοικητικές εκλογές οι πολίτες να μπορούν να επιλέξουν τους δημάρχους και τους δημοτικούς συμβούλους που επιθυμούν, εκτός κομματικών πλαισίων, με απλή αναλογική. Ειδικά για τους δημοτικούς συμβούλους, οι δημότες θα μπορούν να ψηφίσουν υποψηφίους που τους θεωρούν άξιους και ικανούς, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να ψηφίσουν πρόσωπα από μία μόνο παράταξη». Οπως εγράφη και χθες, πρόθεση του Μαξίμου είναι η δυνατότητα εκλογής δημάρχου από την πρώτη Κυριακή -αν συγκεντρώσει το 42%-, ενώ υπογραμμίζεται ότι το εν λόγω σύστημα εφαρμόζεται με επιτυχία σε αρκετές χώρες της Ε.Ε., δεδομένου ότι ενισχύει την αποσύνδεση των δήμων από τα κόμματα. Ωστόσο, χθες προσέκρουσε όχι μόνον στην αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ -κατήγγειλε «εκλογομαγειρέματα» και ζήτησε απλή αναλογική-, αλλά ακόμη και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο διεμήνυσε ότι άνευ της δικής του συναίνεσης δεν θα γίνει καμία αλλαγή. Πέραν, πάντως, της τεχνικής δυσκολίας ότι μια ενιαία λίστα δημοτικών συμβούλων θα έπρεπε να συμπεριλάβει στους μεγάλους δήμους ακόμη και 300 ονόματα, το βασικότερο πρόβλημα του εν λόγω συστήματος, όπως το εξήγησαν στην «Κ» αρκετοί εκλογολόγοι, είναι ότι θα μπορούσε να ευνοήσει τη λεγόμενη «στρατευμένη» ψήφο. Με απλά λόγια, δηλαδή, κόμματα όπως το ΚΚΕ ή η Χ.Α. να μοιράζουν στους ψηφοφόρους τους λίστες με τους υποψηφίους που θα επιθυμούσαν να στηρίξουν την πρώτη Κυριακή, κατορθώνοντας εντέλει να εκλέξουν στα δημοτικά συμβούλια πολλαπλάσιους συμβούλους της πραγματικής τους δύναμης. Ενδεχόμενο όχι απίθανο, αν αναλογιστεί κανείς ότι π.χ. το 2010 στον Δήμο της Αθήνας η παράταξη Καμίνη με 28% εξέλεξε πρώτη δημοτική σύμβουλο την κ. Αννα Φιλίνη με μόλις 3.850 σταυρούς, ενώ ο κ. Μιχαλολιάκος με 5,3% έλαβε 10.222 ψήφους! Σε μια ακραία περίπτωση, δηλαδή, με το νέο σύστημα τα μικρά κόμματα που θα «κατέβαζαν» λίστες θα μπορούσαν να αποσπάσουν ακόμη την πλειοψηφία των δημοτικών συμβουλίων και π.χ οι «γαλάζιοι» εκλεγέντες δήμαρχοι να μειοψηφούν λόγω πολυδιάσπασης των δυνάμεών τους σε επίπεδο δημοτικών συμβούλων. Σχολιάζοντας τα ενδεχόμενα αυτά στελέχη του Μαξίμου διευκρίνισαν ότι θα υπάρξουν προβλέψεις ενίσχυσης των δημοτικών παρατάξεων που θα πλειοψηφίσουν (δηλαδή ότι δεν θα εκλέγονται όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι από την πρώτη Κυριακή), ενώ έναντι των επιφυλάξεων του ΠΑΣΟΚ διαβεβαίωναν ότι το τελικό σχέδιο θα τύχει εξαντλητικού διαλόγου και ότι τίποτα δεν θα γίνει χωρίς την προέγκριση του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου.                                                                                                          Του Κωνσταντινου Ζουλα   (Kαθημερινή    4/9/13)

Εμείς, αυτοί και οι βλάκες

Εχω την αίσθηση –και εσείς;– ότι πολλοί κύριοι και κυρίες του δημόσιου βίου, παλαιότερης και νεότερης «κοπής», διαπαραταξιακής προέλευσης, θεωρούν δεδομένη την υπέρτερη ευφυΐα τους έναντι του ακροατηρίου. Μας θεωρούν αμνήμονες, χωρίς κρίση, γνώση και άποψη. Δηλαδή μας θεωρούν βλάκες. Το φαινόμενο είναι μια, παραπλήσια, «θεσμοθετημένη» απόδοση του παραδοσιακού «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;» με αχίλλειο πτέρνα του τη σχετικότητα. Εχετε ακούσει κάποιον που θεωρείτε εσείς βλάκα να αποδέχεται με γενναιότητα τη βλακεία του; Αλλωστε πολλοί από αυτούς που κατατάσσουμε στην εν λόγω κατηγορία θεωρούν εμάς βλάκες. Αντε βγάλε άκρη... Πώς το είχε πει ο Αϊνστάιν; «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο». Το πλέον διασκεδαστικό είναι ότι αυτοί που μας θεωρούν βλάκες, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, θεωρούν βλάκες πολλούς συντρόφους τους. Τα νερά θολώνουν περισσότερο αν αποδεχθούμε ως αληθή την εκτίμηση του Ναπολέοντος Βοναπάρτη: «Στην πολιτική η βλακεία δεν είναι μειονέκτημα». Παράλληλα, η αίσθηση (ή ψευδαίσθηση) πνευματικής επάρκειας που διακατέχει κάποιον συχνά οδηγεί σε αήθεις συμπεριφορές. Σας θυμίζω την απρέπεια του διασκεδαστή και παρηγορητή κάθε πικραμένου Ελληνα, κ. Λάκη Λαζόπουλου, ο οποίος είχε αποκαλέσει «Φόρεστ Γκαμπ» τον εκλεγμένο από τον λαό πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, μάλιστα ευρισκόμενος (ο «νέος Αριστοφάνης») εκτός συνόρων. Και μόνον διαστρέφοντας τη θεολογική χροιά της ευαγγελικής ρήσης «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών» μπορούν κάποιοι να αισθάνονται σιγουριά για το απώτερο μέλλον τους. Αλλωστε, ο τελευταίος πιστός γνωρίζει ότι διαβατήριο για τη μετά θάνατον δικαίωσή του αποτελούν τα αποκτημένα με επί Γης θυσίες πιστοποιητικά ταπεινότητας, φιλαλληλίας κ.λπ. Σίγουρο είναι ότι η ιδιότητα της βλακείας διαχρονικά είναι υπερταξική, υπερεθνική, διαπολιτισμική. Το συνοψίζει ο Ευάγγελος Λεμπέσης στο μνημειώδες έργο του «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω», που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι. «...Ο βλαξ υπουργός, ο αγόμενος και φερόμενος υπό των υπαλλήλων του, και τα μέλη ενός εργατικού σωματείου, τα οποία εκμεταλλεύεται ο πονηρός εργατοκάπηλος, αποτελούν δύο παραδείγματα του γεγονότος ότι η βλακεία δεν έχει ταξικήν την πατρίδα» έγραφε, μεταξύ πολλών άλλων, ο Λεμπέσης εβδομήντα χρόνια πριν. Πόσο κομψά έθεσε το περί βλακείας κεφάλαιο η βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, όταν πέρυσι, «έπεσε» στους υποψηφίους των Πανελλαδικών κείμενο δικό της. «Τι δίνετε εδώ στα παιδιά, τι πράγματα είναι αυτά; Γράφω δύσκολα, δεν θα επέλεγα ποτέ τέτοιο θέμα...». Είναι απίστευτο ότι τα τελευταία τεκτονικά έτη δεν δίδαξαν ακόμα στους -διαπαραταξιακά- κομπορρήμονες το σοφό: «Μεγάλη κουβέντα μη λες». Αυτοί με ποιους συναθροίζονται;   Του Κώστα Λεονταρίδη (Καθημερινή 4/9/13)