«Θα το πω ανοιχτά…»
Μα, κύριε πρωθυπουργέ, θα έλεγε ίσως κάποιος που συνεχίζει
να επιτρέπει στον εαυτό του να σιτίζεται με αυταπάτες, καμιά συγγνώμη
δεν οφείλετε να ζητήσετε για ένα τέτοιο θέμα, και καμιά συγγνώμη δεν θα
σας δοθεί. Διότι αυτό περιμένουμε από σας. Και από κάθε πρωθυπουργό. Να
μιλάτε ανοιχτά. Με ειλικρίνεια. Πάντα. Και για τα πάντα. Να μη μας
κολακεύετε. Να μη μας νανουρίζετε, ξοδεύοντας ύμνους για τη σοφή κρίση
μας, γιατί σας προδίδει το βλέμμα σας, που αποκαλύπτει μια κάποια
ξινίλα. Ντόμπρα πράγματα. Καθαρά.
Είπαμε όμως. Να μιλάτε πάντα
καθαρά. Για τα πάντα και τους πάντες. Οχι εκτάκτως και κατά παραχώρηση.
Συνταγματική υποχρέωσή σας είναι άλλωστε. Α, και προεκλογική δέσμευσή
σας, αλλ’ αυτά δεν μετράνε. Ναι, καλώς τα ψάλατε στο διάγγελμά σας στους
αρνητές της μάσκας, που καταντούν σουρωτήρι την περιβόητη «θωράκισή»
μας. Δεν βρήκατε όμως και δυο λέξεις για τους κατ’ εξοχήν αρνητές, τους
κληρικούς. Αυτοί επηρεάζουν τους πολλούς, όχι η πρώην χρυσαυγίτισσα και
νυν της επιρροής Κασιδιάρη, που οργάνωσε τις προάλλες την αντιμασκική
συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, ούτε οι πονηροβελόπουλοι, που ψαρεύουν σε
όποιο θολό νερό βρουν μπροστά τους. Αυτοί εξισώνουν τη μη χρήση μάσκας
με ηρωική ομολογία πίστεως που εξασφαλίζει τον Παράδεισο, σαν να
βρισκόμαστε στον καιρό του Διοκλητιανού.
Κατανοητό είναι βέβαια, κύριε πρωθυπουργέ, που δεν «τα λέτε ανοιχτά» προς την πλευρά της Δεξιάς του Κυρίου. Δεν σας ανησυχούν μόνο οι ψήφοι, αλλά και το μισό σας υπουργικό συμβούλιο, ευεπίφορο στον θρησκειολαϊκισμό. Και –καθόλου παράδοξο– πρόκειται για κείνο το μισό που αριστεύει και στον εθνολαϊκισμό. Για να μην το ενοχλήσετε λοιπόν, δεν «τα λέτε ανοιχτά» ούτε για τη Βόρεια Μακεδονία (χρειάστηκε η δημόσια ειρωνεία για να κοινοποιήσετε στην επίσημη ιστοσελίδα σας τη συνάντησή σας με τον κ. Ζάεφ) ούτε για τις επαφές με την Τουρκία. Κάποτε επικρίνατε τον κ. Τσίπρα για μυστική διπλωματία. Με το δίκιο σας. Και πάλι με το δίκιο σας, κ. Μητσοτάκη, θα απευθύνατε την ίδια μομφή στον νυν πρωθυπουργό. Πείτε το ανοιχτά.
