Ειδήσεις καί σχόλια τής ημέρας. Τά ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τόν συντάκτη τους, χωρίς νά συμπίπτουν κατ' ανάγκη μέ τήν άποψη πού έχει η "Νέα Μύκονος". ................................... επικοινωνία : neamykonos@gmail.com
Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015
Ο σουρρεαλιστής Ανδρέας Εμπειρίκος
02 Σεπ. 2015
tvxs.grΣτις 2 Σεπτεμβρίου του 1901 γεννιέται ο Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής Ανδρέας Εμπειρίκος, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού υπερρεαλισμού, εξέχουσα μορφή της αποκαλούμενης Γενιάς του '30.«Εγώ εξεπαιδεύθην στην καθαρεύουσα. Τα εκφραστικά μου μέσα στη δημοτική ήσαν ακαδημαϊκά, ψεύτικα. Τα 'μαθα. Έγραφα ως δημοτικιστής ώσπου έφθασα στον υπερρεαλισμό. Και έχω ακόμη μερικά κείμενά μου τυπικώς υπερρεαλιστικά. Και σαν νέος που ήμουν και παιδί, δεν ήμουν καν δημοτικιστής, με την έννοια που λέμε σήμερα, ήμουν μαλλιαρός, μαθητής του Ψυχάρη, κάτοχος της γραμματικής του».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την ομιλία του Ανδρέα Εμπειρίκου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, 22 Μαρτίου 1973.
Ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής, γεννήθηκε στη Μπραΐλα της Ρουμανίας στις 2 Σεπτεμβρίου του 1901 και το 1931 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα, πραγματοποιώντας την πρώτη εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα το 1935. Ως λογοτέχνης ανήκει στη Γενιά του '30, ενώ υπήρξε εισηγητής του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, καθώς και ο πρώτος που άσκησε την ψυχανάλυση στον ελληνικό χώρο.
Η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Υψικάμινος» αποτελεί το πρώτο αμιγώς υπερρεαλιστικό κείμενο στην Ελλάδα. Η συλλογή με 63 πεζόμορφα ποιήματα εξαντλήθηκε γρήγορα «όχι από ενδιαφέρον, αλλά διότι εθεωρήθη βιβλίο σκανδαλώδες, γραμμένο από ένα παράφρονα», όπως θυμάται ο ίδιος ο ποιητής.
«Το βιβλίο αυτό [Υψικάμινος] αποτελεί την πρώτη πραγματική εκδήλωση και την πρώτη πράξη του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, αν εξαιρέσω μία διάλεξη που έκαμα περί του κινήματος και των επιδιώξεών του την άνοιξη του ίδιου έτους», αναφέρει στο Αμούρ-Αμούρ (1939).
Η ομιλία στη προαναφερθείσα διάλεξη στη Λέσχη Καλλιτεχνών το 1935, εκδόθηκε σε βιβλίο πέρσι με τον τίτλο «Διάλεξη του 1935 για τον σουρρεαλισμό» και με εισαγωγή-επιμέλεια του Γιώργη Γιατρομανωλάκη («'Αγρα»). Ο Εμπειρίκος μιλάει για το τι καινούργιο θα έφερνε ο υπερρεαλισμός στα τότε ποιητικά δρώμενα:
«Η νέα αυτή ποίηση είναι πια στη διάθεση όποιου επιθυμεί να την γράψη, και όποιου επιθυμεί να την κάμη με όλη την κυριολεξία της λέξεως αυτής, φτάνει ο ποιητής να μην περιφρονήση τα απλούστατα μέσα που του προσφέρει ο Σουρρεαλισμός, φτάνει να μην ντραπή την ενδόμυχή του αλήθεια, φτάνει να μην κωφεύση στην σουρρεαλιστική φωνή που πάντοτε αντηχεί εντός μας, στη φωνή που είπε τόσο σωστά ο Μπρετόν πως εξακολουθεί να ψάλλη και στις παραμονές του θανάτου και απάνου από τις τρικυμίες».
Τη μαρτυρία του για τη συγκεκριμένη διάλεξη είχε καταθέσει ο Οδυσσέας Ελύτης στα «Ανοιχτά χαρτιά»: «[...] 'Εγινε η διάλεξη μπροστά σε μερικούς βλοσυρούς αστούς που άκουγαν, φανερά ενοχλημένοι, ότι εκτός από τον Κονδύλη και τον Τσαλδάρη, υπήρχαν και άλλοι ενδιαφέροντες άνθρωποι στον κόσμο, που τους έλεγαν Φρόιντ ή Μπρετόν. 'Ελειπαν οι καλοί αγωγοί της θερμότητας, οι νέοι. Παρ' όλα αυτά ο σπόρος είχε πέσει και σε λίγο, μέσα στη χρυσή σκόνη της άνοιξης που έφτανε, άρχισαν να μετεωρίζονται και να στίλβουν παράξενα ονόματα και όροι πρωτάκουστοι: το υποσυνείδητο, η αυτόματη γραφή, το hasard objectif, η μέθοδος paranoiaque critique, το merveilleux και τα λοιπά».
Ο Ανδρέας Εμπειρίκος πέθανε στην Κηφισιά στις 3 Αυγούστου 1975, σε ηλικία 74 ετών, από καρκίνο του πνεύμονα. Μετά το θάνατό του, εκδόθηκε για πρώτη φορά το οκτάτομο μυθιστόρημα «Ο Μέγας Ανατολικός», που αποτελεί το εκτενέστερο και τολμηρότερο νεοελληνικό κείμενο, και προκάλεσε αντιδράσεις για την ελευθεροστομία και το ερωτικό περιεχόμενό του.
Τα δωρεάν προεκλογικά γεύματα
ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Ο Τζον Κένεθ Γκλαμπρέιθ έλεγε ότι «πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού». Στην Ελλάδα, οδηγηθήκαμε στην καταστροφή διά του ευχάριστου. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλοι έταζαν, χωρίς να προϋπολογίζουν και να δημοσιοποιούν το κόστος των υποσχέσεων. Ισως, γι’ αυτό και οι προεκλογικές περίοδοι είχαν συρρικνωθεί σε σκιαμαχίες επί της τακτικής των κομμάτων και μονομαχίες προσωπικοτήτων. Οταν όλοι τάζουν, ξέροντας πως το κόστος των παροχών θα το πληρώσει –διά των δανεικών– η επόμενη γενιά, τότε δεν υπάρχει μεγάλο πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές δημιουργούνται από το μείγμα φόρων και δαπανών που προτείνουν τα κόμματα: ποιοι και πόσα πληρώνουν, ποιοι και πόσα απολαμβάνουν.
Λεφτά πλέον δεν υπάρχουν, αλλά η πολιτική συνεχίζεται ως έχει, με ταξίματα χωρίς αναφορά του κόστους. Ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης, για παράδειγμα, δήλωσε ότι η Ν.Δ. δεν θα ψηφίσει τα μέτρα φορολόγησης των κατ’ επάγγελμα αγροτών και έχει προτάσεις για ισοδύναμα, τις οποίες θα συζητήσει με τους δανειστές (Mega 1.9.2015). Βεβαίως, καλό είναι να έχει κάποιος προτάσεις, αλλά μήπως πρέπει πρώτα να τις συζητήσει με αυτούς που θα τις πληρώσουν, δηλαδή τους υπόλοιπους φορολογούμενους, και μετά με τους δανειστές; Διότι, αν ο κ. Μεϊμαράκης προτείνει να ανεβεί ο ανώτερος φορολογικός συντελεστής των υπολοίπων στο 80%, για να μην φορολογούνται οι αγρότες, οι δανειστές μπορεί να το δεχθούν. Γι’ αυτούς το αποτέλεσμα των προσθαφαιρέσεων στον λογαριασμό μετράει. Οι υπόλοιποι πολίτες, όμως, πρέπει να το ξέρουν για να λάβουν τα μέτρα τους στην κάλπη, ή έστω να γίνουν αφορολόγητοι αγρότες.
Δυστυχώς, η πολιτική ακολουθεί τον παλιό χαρούμενο ρυθμό. Στο 68σέλιδο «νέο» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλές υποσχέσεις χωρίς αριθμούς και χωρίς αντιδράσεις. Οι γενικολογίες και οι φλου προτάσεις ακούγονται ευχάριστα στ’ αυτιά μας, αλλά δεν εκπαιδεύουν τους πολίτες στο δυσάρεστο σκέλος της οικονομίας, που είναι το κόστος. Δυστυχώς, στη ζωή δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα, ούτε τσάμπα φοροαπαλλαγές. Κάποιοι στο τέλος τα πληρώνουν...
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι προεκλογικώς η πολιτική αξιοπιστία των προτάσεων μετράται με τις αντιδράσεις που προκαλούν. Αν κάποιοι μένουν ευχαριστημένοι και ουδείς δυσαρεστείται, τότε η πρόταση είναι μικροκομματικό παπατζιλίκι. Αν υπάρχουν αντιδράσεις, σημαίνει ότι υπάρχει πεδίο συζήτησης επί του πραγματικού κι όχι υποσχέσεις ενός «άλλου κόσμου» ένθα απέδρα πάσα λύπη οδύνη και στεναγμός.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, πρότεινε συγκεκριμένα ισοδύναμα στα υπάρχοντα φορολογικά μέτρα. Δήλωσε ότι θα μπορούσε να επιβληθεί «μεγαλύτερη φορολόγηση στα τσιγάρα αντί για αυξήσεις στα φροντιστήρια και να μειωθεί η επιχορήγηση στο Ταμείο Εργαζομένων της ΔΕΗ, που παίρνουν 600 εκατ. τον χρόνο» (ΣΚΑΪ 28.8.2015). Στις προτάσεις αυτές αντέδρασαν και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Καπνοβιομηχανιών Σπύρος Φλέγγας (Καθημερινή 1.9.2015) και ο εκπρόσωπος στο Δ.Σ. των εργαζομένων Παντελής Καραλευθέρης για ...«νεοφιλελεύθερες αποκλίσεις» και... αποσυσπείρωση της Ν.Δ., όπερ σημαίνει ότι οι προτάσεις έχουν ουσία και πρέπει να συζητηθούν. Ολες οι άλλες υποσχέσεις για δωρεάν γεύματα είναι απλώς προεκλογικές απάτες.
'Εντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Ο Τζον Κένεθ Γκλαμπρέιθ έλεγε ότι «πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού». Στην Ελλάδα, οδηγηθήκαμε στην καταστροφή διά του ευχάριστου. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλοι έταζαν, χωρίς να προϋπολογίζουν και να δημοσιοποιούν το κόστος των υποσχέσεων. Ισως, γι’ αυτό και οι προεκλογικές περίοδοι είχαν συρρικνωθεί σε σκιαμαχίες επί της τακτικής των κομμάτων και μονομαχίες προσωπικοτήτων. Οταν όλοι τάζουν, ξέροντας πως το κόστος των παροχών θα το πληρώσει –διά των δανεικών– η επόμενη γενιά, τότε δεν υπάρχει μεγάλο πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές δημιουργούνται από το μείγμα φόρων και δαπανών που προτείνουν τα κόμματα: ποιοι και πόσα πληρώνουν, ποιοι και πόσα απολαμβάνουν.
Λεφτά πλέον δεν υπάρχουν, αλλά η πολιτική συνεχίζεται ως έχει, με ταξίματα χωρίς αναφορά του κόστους. Ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης, για παράδειγμα, δήλωσε ότι η Ν.Δ. δεν θα ψηφίσει τα μέτρα φορολόγησης των κατ’ επάγγελμα αγροτών και έχει προτάσεις για ισοδύναμα, τις οποίες θα συζητήσει με τους δανειστές (Mega 1.9.2015). Βεβαίως, καλό είναι να έχει κάποιος προτάσεις, αλλά μήπως πρέπει πρώτα να τις συζητήσει με αυτούς που θα τις πληρώσουν, δηλαδή τους υπόλοιπους φορολογούμενους, και μετά με τους δανειστές; Διότι, αν ο κ. Μεϊμαράκης προτείνει να ανεβεί ο ανώτερος φορολογικός συντελεστής των υπολοίπων στο 80%, για να μην φορολογούνται οι αγρότες, οι δανειστές μπορεί να το δεχθούν. Γι’ αυτούς το αποτέλεσμα των προσθαφαιρέσεων στον λογαριασμό μετράει. Οι υπόλοιποι πολίτες, όμως, πρέπει να το ξέρουν για να λάβουν τα μέτρα τους στην κάλπη, ή έστω να γίνουν αφορολόγητοι αγρότες.
Δυστυχώς, η πολιτική ακολουθεί τον παλιό χαρούμενο ρυθμό. Στο 68σέλιδο «νέο» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλές υποσχέσεις χωρίς αριθμούς και χωρίς αντιδράσεις. Οι γενικολογίες και οι φλου προτάσεις ακούγονται ευχάριστα στ’ αυτιά μας, αλλά δεν εκπαιδεύουν τους πολίτες στο δυσάρεστο σκέλος της οικονομίας, που είναι το κόστος. Δυστυχώς, στη ζωή δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα, ούτε τσάμπα φοροαπαλλαγές. Κάποιοι στο τέλος τα πληρώνουν...
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι προεκλογικώς η πολιτική αξιοπιστία των προτάσεων μετράται με τις αντιδράσεις που προκαλούν. Αν κάποιοι μένουν ευχαριστημένοι και ουδείς δυσαρεστείται, τότε η πρόταση είναι μικροκομματικό παπατζιλίκι. Αν υπάρχουν αντιδράσεις, σημαίνει ότι υπάρχει πεδίο συζήτησης επί του πραγματικού κι όχι υποσχέσεις ενός «άλλου κόσμου» ένθα απέδρα πάσα λύπη οδύνη και στεναγμός.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, πρότεινε συγκεκριμένα ισοδύναμα στα υπάρχοντα φορολογικά μέτρα. Δήλωσε ότι θα μπορούσε να επιβληθεί «μεγαλύτερη φορολόγηση στα τσιγάρα αντί για αυξήσεις στα φροντιστήρια και να μειωθεί η επιχορήγηση στο Ταμείο Εργαζομένων της ΔΕΗ, που παίρνουν 600 εκατ. τον χρόνο» (ΣΚΑΪ 28.8.2015). Στις προτάσεις αυτές αντέδρασαν και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Καπνοβιομηχανιών Σπύρος Φλέγγας (Καθημερινή 1.9.2015) και ο εκπρόσωπος στο Δ.Σ. των εργαζομένων Παντελής Καραλευθέρης για ...«νεοφιλελεύθερες αποκλίσεις» και... αποσυσπείρωση της Ν.Δ., όπερ σημαίνει ότι οι προτάσεις έχουν ουσία και πρέπει να συζητηθούν. Ολες οι άλλες υποσχέσεις για δωρεάν γεύματα είναι απλώς προεκλογικές απάτες.
'Εντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Κατάσχεση ακατάλληλων για κατανάλωση αχινών στον Πειραιά
Οι ελεγκτές τροφίμων του Τμήματος Κτηνιατρικής Δημόσιας Υγείας της
Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Πειραιά, μετά από
καταγγελία του Ε’ Λιμενικού Τμήματος του Λιμεναρχείου Πειραιά, εντόπισαν
και κατέσχεσαν αχινούς καθαρισμένους σε 16 γυάλινα βαζάκια.
Ειδικότερα, κατά τον διενεργηθέντα υγειονομικό κτηνιατρικό έλεγχο στην περιοχή της Πειραϊκής στον Πειραιά, οι ελεγκτές κτηνίατροι εντόπισαν και κατέσχεσαν από δύο πλανόδιους πωλητές 16 γυάλινα βαζάκια με καθαρισμένους αχινούς συνολικού βάρους οκτώ κιλών χωρίς καμία σήμανση επί της συσκευασίας.
Οι αχινοί αλιεύτηκαν στην περιοχή της Πειραϊκής, η οποία είναι μη κατηγοριοποιημένη ζώνη παραγωγής από άτομα χωρίς την απαιτούμενη επαγγελματική άδεια αλιείας και τα προβλεπόμενα συνοδευτικά έγγραφα.
Τα συγκεκριμένα προϊόντα αποσύρθηκαν άμεσα από την αγορά και καταστράφηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας.
zougla.gr
Στή μνήμη τους...
-Έεεεε, από τή βάρκααα!... Photo : Mykonos Getaway |
Από τούς "εργάτες" τού μεταπολεμικού τουρισμού -καί "Άσοι" στή ναυτοσύνη- έχουνε μείνει, κι οι δυό, αξέχαστοι σέ όσους τούς γνωρίσανε.
Αυτές τίς μέρες είναι τά σαράντα τού Γιώρη...
Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης
ΝΕΟΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ (3/9/15 1:50 πρωϊνή)
Δημοσιεύτηκε στόν "ΝΑΥΤΟΠΟΡΟ" καί μάς τήν έστειλε ο φίλος Μιχάλης Γ. Γρυπάρης. Εδώ ο Θοδωρής, μοναχός του, έχει πέσει σέ "λαδιά" καί κοιτά νά τηνε καβαζάρει μέ τά κουπιά... |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)