Άστραψε και βρόντηξέ το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη: Η κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τους οδηγούς για την ταλαιπωρία στην Ιόνια Οδό.
Κάπως έτσι το είπε. Και δεν έλαβε υπόψιν ότι εκτίθεται χωρίς λόγο,
αποθεώνοντας τις ευκολίες του λαϊκισμού που (υποτίθεται) ότι μάχεται.
Πρώτον, η κατάσταση στον οδικό αυτόν άξονα είναι όπως η μέρα με τη νύχτα. Αρτια κατασκευή, με ελάχιστο τμήμα υπο κατασκευήν. Μιλώ μετά λόγου γνώσεως, περνώντας το Πάσχα στη γενέτειρα. Η μεγάλη καθυστέρηση σε συγκεκριμένο τμήμα (από Μεσολόγγι προς Αντίρριο) οφειλόταν σε τροχαίο, καθώς και στο γεγονός ότι η επιστροφή ήταν μαζική-επομένως, σημαντική η επιβάρυνση της κυκλοφορίας-εν αντιθέσει με την έξοδο προς την επαρχία.
Δεύτερον, τεράστιες καθυστερήσεις παρατηρούνται σε όλους τους ευρωπαϊκούς μεγαλόδρομους, την περίοδο των θερινών διακοπών, το Πάσχα κλπ. Και αν δεν με απατά η μνήμη (δεν έχω πρόχειρο το αρχείο για να το συμβουλευτώ), πρίν από κάποια χρόνια ο Σταύρος Θεοδωράκης, προτού μπεί στην πολιτική, είχε προβεί στην ίδια επισήμανση με αφορμή τα δηκτικά σχόλια για μεγάλες καθυστερήσεις στις τότε απαράδεκτες εθνικές οδούς (δεκαετία του ΄90).
Ο βίος και η πολιτεία της κυβέρνησης προσφέρουν απέραντο πεδίο αυστηρής κριτικής. Προς τι ,επομένως, οι άστοχες επιθέσεις και η εστίαση στα ήσσονα; Μια σοβαρή αντιπολίτευση κεραυνώνει την κυβέρνηση για χίλια δυό, αλλά δεν παραλείπει να επισημαίνει τα θετικά, να τα επιδοκιμάζει και να τα ψηφίζει, χωρίς ανόητα συμπλέγματα ότι θα επικριθεί για σύμπλευση με την κυβέρνηση. Οφείλει, δηλαδή, να συμπεριφέρεται στον αντίποδα της λογικής που είχε προεκλογικώς ο ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και σχεδόν όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα διαχρονικώς.
Και δυό επισημάνσεις για τα μεγάλα οδικά έργα. Πρώτον, η παρούσα κυβέρνηση, αντί να συγκρούεται μικροπολιτικά με την ΝΔ για την πατρότητα των έργων κλπ, όφειλε αφενός να αποδώσει ονομαστικά τα του Καίσαρος και αφετέρου να προβεί σε αναλυτική ενημέρωση για το τι παρέλαβε, τι πέτυχε στην αναδιαπραγμάτευση (αν πέτυχε κάτι), ποιο ήταν το αρχικό χρονοδιάγραμμα περαίωσης των έργων και πόσο επιταχύνθηκε τελικώς η κατασκευή τους. Αυτά να πεί. Και αντιστοίχως, με χαρτιά και ντοκουμέντα, η αντιπολίτευση να πεί τα δικά της. Κι ο κόσμος να κρίνει.
Επισήμανση δεύτερη: Το 2004, η χώρα όχι μόνο δεν είχε, πανεθνικά, άρτιο οδικό δίκτυο, αλλά-άκουσον άκουσον- δεν μερίμνησε να υπάρχουν δρόμοι της προκοπής προς την Ολυμπία και τους Δελφούς! Δηλαδή, προς δύο προορισμούς παγκοσμίως γνωστούς και ιδιαίτερα φωταγωγημένους λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας.
Δεύτερον, τεράστιες καθυστερήσεις παρατηρούνται σε όλους τους ευρωπαϊκούς μεγαλόδρομους, την περίοδο των θερινών διακοπών, το Πάσχα κλπ. Και αν δεν με απατά η μνήμη (δεν έχω πρόχειρο το αρχείο για να το συμβουλευτώ), πρίν από κάποια χρόνια ο Σταύρος Θεοδωράκης, προτού μπεί στην πολιτική, είχε προβεί στην ίδια επισήμανση με αφορμή τα δηκτικά σχόλια για μεγάλες καθυστερήσεις στις τότε απαράδεκτες εθνικές οδούς (δεκαετία του ΄90).
Ο βίος και η πολιτεία της κυβέρνησης προσφέρουν απέραντο πεδίο αυστηρής κριτικής. Προς τι ,επομένως, οι άστοχες επιθέσεις και η εστίαση στα ήσσονα; Μια σοβαρή αντιπολίτευση κεραυνώνει την κυβέρνηση για χίλια δυό, αλλά δεν παραλείπει να επισημαίνει τα θετικά, να τα επιδοκιμάζει και να τα ψηφίζει, χωρίς ανόητα συμπλέγματα ότι θα επικριθεί για σύμπλευση με την κυβέρνηση. Οφείλει, δηλαδή, να συμπεριφέρεται στον αντίποδα της λογικής που είχε προεκλογικώς ο ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και σχεδόν όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα διαχρονικώς.
Και δυό επισημάνσεις για τα μεγάλα οδικά έργα. Πρώτον, η παρούσα κυβέρνηση, αντί να συγκρούεται μικροπολιτικά με την ΝΔ για την πατρότητα των έργων κλπ, όφειλε αφενός να αποδώσει ονομαστικά τα του Καίσαρος και αφετέρου να προβεί σε αναλυτική ενημέρωση για το τι παρέλαβε, τι πέτυχε στην αναδιαπραγμάτευση (αν πέτυχε κάτι), ποιο ήταν το αρχικό χρονοδιάγραμμα περαίωσης των έργων και πόσο επιταχύνθηκε τελικώς η κατασκευή τους. Αυτά να πεί. Και αντιστοίχως, με χαρτιά και ντοκουμέντα, η αντιπολίτευση να πεί τα δικά της. Κι ο κόσμος να κρίνει.
Επισήμανση δεύτερη: Το 2004, η χώρα όχι μόνο δεν είχε, πανεθνικά, άρτιο οδικό δίκτυο, αλλά-άκουσον άκουσον- δεν μερίμνησε να υπάρχουν δρόμοι της προκοπής προς την Ολυμπία και τους Δελφούς! Δηλαδή, προς δύο προορισμούς παγκοσμίως γνωστούς και ιδιαίτερα φωταγωγημένους λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας.
