 |
Τα παιδιά του Αουσβιτς. Προϊόν πολυετούς έρευνας του συγγραφέα, πολύ δυνατό, αναστατώνει , αλλά αξίζει τον κόπο. Pavlina Dirani Maouni |
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020
Το επίκαιρο βιβλίο "Τα παιδιά του Άουσβιτς"...
Θυμόμαστε γιά νά μήν ξαναπάθουμε...
 |
| Τελευταίος σταθμός : "Auschwitz-Birkenau" |
Αυτός είναι ο λόγος που το Άουσβιτς δεν συγκρίνεται με τίποτα. Δεν έχει σημασία αν ο αριθμός των θυμάτων ήταν μεγαλύτερος ή μικρότερος από την τάδε γενοκτονία ούτε αν ο τελικός αριθμός των θυμάτων είναι υποεκτιμημένος ή υπερεκτιμημένος. Το Άουσβιτς και ο ναζισμός είναι η Αποκτήνωση. Οποιαδήποτε σύγκριση, συμψηφισμός ή αναθεώρηση το αθωώνει. Το Άουσβιτς είναι το Άουσβιτς. Και η ανθρωπότητα δεν πρέπει να το ξεχάσει.
Πάντα να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα έχει πληρώσει βαρύ φόρο στα στρατόπεδα εξόντωσης του ναζισμού. Σαράντα χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι φορτώθηκαν στα τραίνα. Άντρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά, ανάπηροι ήρωες του Ελληνοαλβανικού Πολέμου, σχεδόν η μισή Θεσσαλονίκη. Δίπλα σε αυτούς στέκονται τα χιλιάδες θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στην κατεχόμενη Ελλάδα, οι άμαχοι νεκροί των Καλαβρύτων, του Διστόμου, του Χορτιάτη, του Κομμένου και τόσων άλλων μαρτυρικών τόπων.
Και ακόμα να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα έχει ξεχωριστή θέση στον αγώνα των λαών της Ευρώπης για την ολοκληρωτική συντριβή του ναζισμού. Γιατί τον πολέμησε αδιάλλακτα, μέσα από ένα παλλαϊκό και ηρωικό κίνημα Εθνικής Αντίστασης.
Να θυμόμαστε λοιπόν. Η μνήμη δεν είναι πένθος. Η μνήμη είναι αγώνας και στάση ζωής...
Το Αρχείο της ΕΡΤ τιμά τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος (27 Ιανουαρίου)
Αφιέρωμα του Αρχείου της ΕΡΤ
στη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος
(27 Ιανουαρίου)
Στις 27 Ιανουαρίου του 1945 απελευθερώνεται από τις δυνάμεις των συμμάχων το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Τιμώντας τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, στις 27 Ιανουαρίου, όπως αυτή ορίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 2005, το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει στην ιστοσελίδα http://www.ert.gr/news/arxeio-afierwmata/ το επεισόδιο «In Memoriam» από τη σειρά «Η ΕΡΤ στη Βόρειο Ελλάδα».
Στην εκπομπή παρουσιάζονται οι
συγκλονιστικές μαρτυρίες των μελών της Ελληνοεβραϊκής κοινότητας της
Θεσσαλονίκης που επέζησαν των στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια
του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Μέσα από τις περιγραφές τους παρουσιάζεται η
σταδιακή δημιουργία του γκέτο των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη και
περιγράφονται οι συλλήψεις και οι μεταφορές των μελών της Εβραϊκής
κοινότητας της Θεσσαλονίκης με τρένο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι επιζώντες περιγράφουν τη σκληρότητα
των Ες-Ες, τις απάνθρωπες συνθήκες και τις τραυματικές εμπειρίες που
τους στιγμάτισαν με τρόμο, αγωνία, απελπισία και απόγνωση. Οι μαρτυρίες
των επιζώντων σκιαγραφούν με λεπτομέρειες τις εκτελέσεις, τα
βασανιστήρια, τα κρεματόρια, τα πειράματα και την απόλυτη εξαθλίωση που
υπέστησαν στα χέρια των ναζί.
Η εκπομπή περιλαμβάνει πλούσιο
φωτογραφικό αρχειακό υλικό από τις οικογένειες των θυμάτων, καθώς και
από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας.
Το φιλμ συντηρήθηκε, ψηφιοποιήθηκε και αποκαταστάθηκε στα εργαστήρια του Αρχείου της ΕΡΤ με τον νέο εξοπλισμό και τις υποδομές που πλέον διαθέτει (film scanner, color correction).
Σκηνοθεσία: Κική Δημητρίου ΛαζόγκαΠαραγωγή: 1981
Δείτε το αφιέρωμα στη διεύθυνση: https://www.ert.gr/arxeio-afierwmata/i-ert-sti-voreio-ellada-to-olokaytoma-ton-evraion-tis-thessalonikis/
75 χρόνια από την απελευθέρωση : Δέν ήταν μόνο τό Άουσβιτς...
Απελευθέρωση των ναζιστικών στρατοπέδων
Καθώς τα συμμαχικά στρατεύματα προήλαυναν στην Ευρώπη με αλλεπάλληλες
επιθέσεις κατά της Ναζιστικής Γερμανίας, άρχισαν να συναντούν δεκάδες
χιλιάδες κρατούμενους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπέφεραν από
υποσιτισμό και ασθένειες. Πολλοί από τους κρατούμενους επέζησαν τις
καταναγκαστικές πορείες στο εσωτερικό της Γερμανίας από στρατόπεδα της
κατεχόμενης Πολωνίας. Αυτοί οι κρατούμενοι υπέφεραν από πείνα και
ασθένειες.
Οι Σοβιετικές δυνάμεις ήταν οι πρώτες που προσέγγισαν ένα μεγάλο στρατόπεδο των Ναζί όταν έφτασαν στο Μαϊντάνεκ, κοντά στην Λούμπλιν της Πολωνίας, τον Ιούλιο του 1944. Αιφνιδιασμένοι από την ταχύτατη προέλαση των Σοβιετικών, οι Γερμανοί προσπάθησαν να εξαλείψουν τα ίχνη των μαζικών δολοφονιών που είχαν διαπράξει κατεδαφίζοντας το στρατόπεδο. Το προσωπικό του στρατοπέδου έβαλε φωτιά στο μεγάλο κρεματόριο που χρησιμοποιούνταν για την καύση των πτωμάτων των δολοφονημένων κρατουμένων, αλλά, λόγω της εσπευσμένης εκκένωσης του στρατοπέδου, οι θάλαμοι αερίων παρέμειναν όρθιοι . Το καλοκαίρι του 1944 οι Σοβιετικοί κατέλαβαν επίσης τις περιοχές των στρατοπέδων εξόντωσης Μπέλζεκ, Σόμπιμπορ και Τρεμπλίνκα. Οι Γερμανοί είχαν κατεδαφίσει αυτά τα στρατόπεδα το 1943, αφόσον οι περισσότεροι Εβραίοι της Πολωνίας είχαν ήδη δολοφονηθεί.
Οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν το Άουσβιτς, το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης και στρατόπεδο συγκέντρωσης, τον Ιανουάριο του 1945. Οι Ναζί ανάγκασαν την πλειοψηφία των κρατουμένων του Άουσβιτς να περπατήσουν δυτικά (κάτι που έγινε γνωστό ως «πορείες θανάτου»), έτσι ώστε όταν οι Σοβιετικοί στρατιώτες εισήλθαν στο στρατόπεδο, βρήκαν μόνο μερικές χιλιάδες αποστεωμένους ζωντανούς κρατούμενους. Τα αποδεικτικά στοιχεία των μαζικών δολοφονιών στο Άουσβιτς ήταν άφθονα. Καθώς υποχωρούσαν, οι Γερμανοί είχαν καταστρέψει τις περισσότερες αποθήκες του στρατοπέδου, στις υπόλοιπες όμως οι Σοβιετικοί βρήκαν προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων. Για παράδειγμα, ανακάλυψαν εκατοντάδες χιλιάδες αντρικά κοστούμια, περισσότερα από 800.000 φορέματα και πάνω από 6,5 τόνους ανθρώπινων μαλλιών.
Τους επόμενους μήνες, οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν και άλλα στρατόπεδα στα κράτη της Βαλτικής και την Πολωνία. Λίγο μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, οι Σοβιετικές δυνάμεις απελευθέρωσαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Στούτχοφ, το Σαξενχάουζεν και το Ράβενσμπρουκ.
Οι δυνάμεις των ΗΠΑ απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ κοντά στη Βαϊμάρη της Γερμανίας στις 11 Απριλίου 1945, μόλις λίγες ημέρες μετά την έναρξη των διαδικασιών της εκκένωσής του απὀ τους Ναζί. Την ημέρα της απελευθέρωσης, μία αντιστασιακή οργάνωση κρατουμένων πήρε τον έλεγχο του Μπούχενβαλντ για να αποτρέψει θηριωδίες από τους φρουρούς του στρατοπέδου που υποχωρούσαν. Αμερικανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν περισσότερους από 20.000 κρατουμένους στο Μπούχενβαλτ. Απελευθέρωσαν επίσης τα στρατόπεδα Ντόρα-Μίτελμπαου, Φλόσενμπεργκ, Νταχάου και Μάτχαουζεν.
Βρετανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στη βόρεια Γερμανία, συμπεριλαμβανομένων των Νόιενγκαμε και Μπέργκεν-Μπέλσεν. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν, που βρισκόταν κοντά στην πόλη Celle, μπήκαν στα μέσα Απριλίου 1945. Εκεί βρήκαν ζωντανούς, αλλά σε κρίσιμη κατάσταση λόγω επιδημίας τύφου, περίπου 60.000 κρατουμένους. Περισσότεροι από 10.000 άτομα πέθαναν λόγω του υποσιτισμού ή των ασθενειών, μέσα σε λίγες εβδομάδες από την απελευθέρωση.
Οι απελευθερωτές ήρθαν αντιμέτωποι με τις ανείπωτες συνθήκες που επικρατούσαν στα ναζιστικά στρατόπεδα, όπου τριγύρω κείτονταν σωροί πτωμάτων που δεν είχαν αποτεφρωθεί. Ο κόσμος πληροφορήθηκε όλες τις φρικαλεότητες που είχαν συμβεί στα ναζιστικά στρατόπεδα μόνο μετά την απελευθέρωσή τους. Μετά από χρόνια κακομεταχείρισης και εξαιτίας της καταναγκαστικής εργασίας και της έλλειψης τροφής οι λιγοστοί κρατούμενοι που είχαν επιβιώσει, ήταν αποσκελετωμένοι. Πολλοί ήταν τόσο αδύναμοι που δεν μπορούσαν να κουνηθούν. Οι ασθένειες αποτελούσαν έναν πανταχού παρόντα κίνδυνο, πολλά στρατόπεδα μάλιστα έπρεπε να πυρποληθούν προκειμένου να αποφευχθεί η εξάπλωση επιδημιών. Οι επιζήσαντες των στρατοπέδων είχαν μπροστά τους ένα μακρύ και δύσκολο δρόμο προς την ανάρρωση.
Πηγές :
Abzug, Robert H. GIs Remember: Liberating the Concentration Camps. Washington, DC: National Museum of American Jewish History, 1994.
Abzug, Robert H. Inside the Vicious Heart: Americans and the Liberation of Nazi Concentration Camps. New York: Oxford University Press, 1985.
Bridgman, Jon. End of the Holocaust: The Liberation of the Camps. Portland, OR: Areopagitica Press, 1990.
Chamberlin, Brewster S., and Marcia Feldman, editors. The Liberation of the Nazi Concentration Camps 1945: Eyewitness Accounts of the Liberators. Washington, DC: United States Holocaust Memorial Council, 1987.
Goodell, Stephen, and Kevin Mahoney. 1945: The Year of Liberation. Washington, DC: United States Holocaust Memorial Museum, 1995.
Goodell, Stephen, and Susan D. Bachrach. Liberation 1945. Washington, DC: United States Holocaust Memorial Museum, 1995.
***
από : The Holocaust Encyclopedia
 |
| Σωροί πτωμάτων, λίγο μετά από την απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν. Αυστρία, μετά τις 5 Μαΐου 1945. |
Οι Σοβιετικές δυνάμεις ήταν οι πρώτες που προσέγγισαν ένα μεγάλο στρατόπεδο των Ναζί όταν έφτασαν στο Μαϊντάνεκ, κοντά στην Λούμπλιν της Πολωνίας, τον Ιούλιο του 1944. Αιφνιδιασμένοι από την ταχύτατη προέλαση των Σοβιετικών, οι Γερμανοί προσπάθησαν να εξαλείψουν τα ίχνη των μαζικών δολοφονιών που είχαν διαπράξει κατεδαφίζοντας το στρατόπεδο. Το προσωπικό του στρατοπέδου έβαλε φωτιά στο μεγάλο κρεματόριο που χρησιμοποιούνταν για την καύση των πτωμάτων των δολοφονημένων κρατουμένων, αλλά, λόγω της εσπευσμένης εκκένωσης του στρατοπέδου, οι θάλαμοι αερίων παρέμειναν όρθιοι . Το καλοκαίρι του 1944 οι Σοβιετικοί κατέλαβαν επίσης τις περιοχές των στρατοπέδων εξόντωσης Μπέλζεκ, Σόμπιμπορ και Τρεμπλίνκα. Οι Γερμανοί είχαν κατεδαφίσει αυτά τα στρατόπεδα το 1943, αφόσον οι περισσότεροι Εβραίοι της Πολωνίας είχαν ήδη δολοφονηθεί.
Οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν το Άουσβιτς, το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης και στρατόπεδο συγκέντρωσης, τον Ιανουάριο του 1945. Οι Ναζί ανάγκασαν την πλειοψηφία των κρατουμένων του Άουσβιτς να περπατήσουν δυτικά (κάτι που έγινε γνωστό ως «πορείες θανάτου»), έτσι ώστε όταν οι Σοβιετικοί στρατιώτες εισήλθαν στο στρατόπεδο, βρήκαν μόνο μερικές χιλιάδες αποστεωμένους ζωντανούς κρατούμενους. Τα αποδεικτικά στοιχεία των μαζικών δολοφονιών στο Άουσβιτς ήταν άφθονα. Καθώς υποχωρούσαν, οι Γερμανοί είχαν καταστρέψει τις περισσότερες αποθήκες του στρατοπέδου, στις υπόλοιπες όμως οι Σοβιετικοί βρήκαν προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων. Για παράδειγμα, ανακάλυψαν εκατοντάδες χιλιάδες αντρικά κοστούμια, περισσότερα από 800.000 φορέματα και πάνω από 6,5 τόνους ανθρώπινων μαλλιών.
Τους επόμενους μήνες, οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν και άλλα στρατόπεδα στα κράτη της Βαλτικής και την Πολωνία. Λίγο μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, οι Σοβιετικές δυνάμεις απελευθέρωσαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Στούτχοφ, το Σαξενχάουζεν και το Ράβενσμπρουκ.
Οι δυνάμεις των ΗΠΑ απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ κοντά στη Βαϊμάρη της Γερμανίας στις 11 Απριλίου 1945, μόλις λίγες ημέρες μετά την έναρξη των διαδικασιών της εκκένωσής του απὀ τους Ναζί. Την ημέρα της απελευθέρωσης, μία αντιστασιακή οργάνωση κρατουμένων πήρε τον έλεγχο του Μπούχενβαλντ για να αποτρέψει θηριωδίες από τους φρουρούς του στρατοπέδου που υποχωρούσαν. Αμερικανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν περισσότερους από 20.000 κρατουμένους στο Μπούχενβαλτ. Απελευθέρωσαν επίσης τα στρατόπεδα Ντόρα-Μίτελμπαου, Φλόσενμπεργκ, Νταχάου και Μάτχαουζεν.
Βρετανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στη βόρεια Γερμανία, συμπεριλαμβανομένων των Νόιενγκαμε και Μπέργκεν-Μπέλσεν. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν, που βρισκόταν κοντά στην πόλη Celle, μπήκαν στα μέσα Απριλίου 1945. Εκεί βρήκαν ζωντανούς, αλλά σε κρίσιμη κατάσταση λόγω επιδημίας τύφου, περίπου 60.000 κρατουμένους. Περισσότεροι από 10.000 άτομα πέθαναν λόγω του υποσιτισμού ή των ασθενειών, μέσα σε λίγες εβδομάδες από την απελευθέρωση.
Οι απελευθερωτές ήρθαν αντιμέτωποι με τις ανείπωτες συνθήκες που επικρατούσαν στα ναζιστικά στρατόπεδα, όπου τριγύρω κείτονταν σωροί πτωμάτων που δεν είχαν αποτεφρωθεί. Ο κόσμος πληροφορήθηκε όλες τις φρικαλεότητες που είχαν συμβεί στα ναζιστικά στρατόπεδα μόνο μετά την απελευθέρωσή τους. Μετά από χρόνια κακομεταχείρισης και εξαιτίας της καταναγκαστικής εργασίας και της έλλειψης τροφής οι λιγοστοί κρατούμενοι που είχαν επιβιώσει, ήταν αποσκελετωμένοι. Πολλοί ήταν τόσο αδύναμοι που δεν μπορούσαν να κουνηθούν. Οι ασθένειες αποτελούσαν έναν πανταχού παρόντα κίνδυνο, πολλά στρατόπεδα μάλιστα έπρεπε να πυρποληθούν προκειμένου να αποφευχθεί η εξάπλωση επιδημιών. Οι επιζήσαντες των στρατοπέδων είχαν μπροστά τους ένα μακρύ και δύσκολο δρόμο προς την ανάρρωση.
Πηγές :
Abzug, Robert H. GIs Remember: Liberating the Concentration Camps. Washington, DC: National Museum of American Jewish History, 1994.
Abzug, Robert H. Inside the Vicious Heart: Americans and the Liberation of Nazi Concentration Camps. New York: Oxford University Press, 1985.
Bridgman, Jon. End of the Holocaust: The Liberation of the Camps. Portland, OR: Areopagitica Press, 1990.
Chamberlin, Brewster S., and Marcia Feldman, editors. The Liberation of the Nazi Concentration Camps 1945: Eyewitness Accounts of the Liberators. Washington, DC: United States Holocaust Memorial Council, 1987.
Goodell, Stephen, and Kevin Mahoney. 1945: The Year of Liberation. Washington, DC: United States Holocaust Memorial Museum, 1995.
Goodell, Stephen, and Susan D. Bachrach. Liberation 1945. Washington, DC: United States Holocaust Memorial Museum, 1995.
***
από : The Holocaust Encyclopedia
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)