 |
| από τήν "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" |
Τρίτη 26 Μαΐου 2015
Die Welt: «Μονομαχία» Μέρκελ – Σόιμπλε για την Ελλάδα // Επιβεβαίωση τού σχολίου-ανάλυσης τής "Νέας Μυκόνου" από τίς 11/5
«H καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ και ο υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι διχασμένοι: H Mέρκελ θέλει εν ανάγκη ήπια προσέγγιση, ο Σόιμπλε* το Grexit. Αβέβαιο είναι ποιος θα επικρατήσει. Η Μέρκελ έχει περισσότερη την εξουσία, ο Σόϊμπλε έχει έναν ισχυρό σύμμαχο, το ΔΝΤ. Στην καγκελαρία, όμως, το Grexit δεν θεωρείται πραγματική επιλογή. Ο Τσίπρας είναι ένας αξιόπιστος διαπραγματευτικός εταίρος, σύμφωνα με τους παρατηρητές. Και η καγκελαρία τονίζει εδώ και βδομάδες ότι υπάρχει, πάντως, πρόοδος στις διαπραγματεύσεις. Στην καγκελαρία συνεκτιμούν τη στρατηγική σημασία των Ελλήνων. Πρόκειται για μια ισχυρή χώρα της νότιας Ευρώπης», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η γερμανική εφημερίδα σημειώνει ακόμη ότι «θα ήταν αδιανόητο να αφεθεί η χώρα να κυλήσει εκτός Ευρωζώνης θορυβωδώς, να αφεθεί να βυθιστεί σε ταραχές και στο χάος, ίσως ακόμα και να στραφεί προς τη Ρωσία. Και όλα αυτά για μερικά δισεκατομμύρια. Και μάλιστα, τη στιγμή που είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε, επίσης, δισεκατομμύρια στην Ουκρανία για να την προσδέσει στην Ευρώπη».
«Η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Ρωσία παρατηρούν με προσοχή αν θέλουμε και αν είμαστε σε θέση να λύσουμε τα προβλήματά μας. Εν ανάγκη και με πάρα πολλά χρήματα» λένε κυβερνητικοί κύκλοι. «Πραγματική δύναμη δείχνει κανείς αν μπορεί να διαχειριστεί τα του οίκου του. Ήδη το γεγονός της συμμετοχής του ΔΝΤ στη σωτηρία της Ελλάδας δημιούργησε αμφιβολίες επ' αυτού. Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα αποτελούσε ξεκάθαρη ένδειξη γι αυτό».
Σύμφωνα με τη Die Welt και στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών απορρίπτουν κατηγορηματικά το Grexit. «Αλλά ο Σόιμπλε βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Δεν θέλει μεν την έξοδο της Ελλαδας από το ευρώ αλλά και δεν την αποκλείει, διότι η διαπραγματευτική θέση της Ευρώπης θα αποδυναμωνόταν εξαιρετικά αν την απέκλειε», εκτιμά η γερμανική εφημερίδα.
από kathimerini.gr
*Διαβάστε τό σχόλιο-ανάλυση τής "Νέας Μυκόνου", πού γράφτηκε σέ ανύποπτο χρόνο (11/5/2015), γιά τή στάση τού Χέρ Σόϊμπλε : ΕΔΩ
Η ανάρτηση μας μέ τό σχόλιο γιά τή στάση τού Σόϊμπλε στίς 11/5/2015
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
O Σόιμπλε προκαλεί : Αν θέλετε, κάντε δημοψήφισμα!...
Δεν θα υπάρξει καμία απόφαση σήμερα για την Ελλάδα...
Λίγο πριν την έναρξη της κρίσιμης συνεδρίασης στις Βρυξέλλες, ο Σόιμπλε, προσερχόμενος στο Eurogroup, δήλωσε τα εξής: «Αν η Ελλάδα πιστεύει ότι πρέπει να κάνει δημοψήφισμα, τότε να προχωρήσει, ίσως και...
να είναι για καλό».
Και πρόσθεσε, μάλιστα, ότι δεν θα υπάρξει καμία απόφαση σήμερα για την Ελλάδα...
Δεν θα υπάρξει καμία απόφαση σήμερα για την Ελλάδα...
Λίγο πριν την έναρξη της κρίσιμης συνεδρίασης στις Βρυξέλλες, ο Σόιμπλε, προσερχόμενος στο Eurogroup, δήλωσε τα εξής: «Αν η Ελλάδα πιστεύει ότι πρέπει να κάνει δημοψήφισμα, τότε να προχωρήσει, ίσως και...
να είναι για καλό».
Και πρόσθεσε, μάλιστα, ότι δεν θα υπάρξει καμία απόφαση σήμερα για την Ελλάδα...
Ο Βίκτωρ Ουγκώ κατέχει τό ρεκόρ Γκίνες γιά τήν πιό σύντομη αλληλογραφία!
 |
| Ο Βικτόρ Ουγκώ* το 1884 |
Έλαβε από τον εκδότη την ανάλογη απάντηση, ένα τηλεγράφημα με το χαρακτήρα : !
Το γεγονός αυτό έχει καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες ως "η πιο σύντομη αλληλογραφία.
***
Μεταξύ άλλων ο Ουγκώ έχει πεί :
Είστε κοντά στο χωρισμό όταν το τραπέζι είναι εξίσου θλιβερό με το κρεβάτι.
*
Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε, ή, μάλλον : παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε.
Γιά τήν αντιγραφή
Δ.Ν.Α.
*μεγάλη η ομοιότης μέ τόν αγαπητό Μανώλη Ψαρό
Ρεζίλι έγινε γνωστός πολιτικός...
Ρεζίλι έγινε γνωστός πολιτικός που διατηρούσε σχέση με νεαρή και ανερχόμενη τραγουδίστρια, με αποτέλεσμα να το φυσάει και να μην κρυώνει.
Όλα ξεκίνησαν το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, όταν...
ο πολιτικός -που είναι γνωστός για τις ερωτικές του «αταξίες»- είχε ραντεβού με την νεαρή τραγουδίστρια σε διαμέρισμα που διατηρεί κρυφά από τη σύζυγό του στο Κολωνάκι.
Η τραγουδίστρια πήγε πριν από τον πολιτικό στο διαμέρισμα και τον περίμενε να έρθει αλλά τότε της χτύπησε την πόρτα ο διαχειριστής και της ζήτησε τα κοινόχρηστα.
Η τραγουδίστρια του είπε να έρθει αργότερα αλλά αυτός την αναγνώρισε και της ζήτησε αυτόγραφο.
Επειδή η τραγουδίστρια δεν είχε αυτόγραφα μαζί της, ο διαχειριστής την παρακάλεσε να υπογράψει στο δεξι του κωλομέρι.
Την ώρα που η τραγουδίστρια υπέγραφε στον ποπό του διαχειριστή, άνοιξε η πόρτα του διπλανού διαμερίσματος και βγήκε μια κυρία με ένα σκυλάκι, η οποία είδε την σκηνή και έκανε τον σταυρό της.
Τότε εμφανίστηκε και ο γνωστός πολιτικός, ο οποίος οπλοφορούσε, αλλά πες μου κάτι:
Πιστεύεις πως θα έγραφα ποτέ για τις γκομενοδουλειές κάποιου πολιτικού;
Με έχεις για τόσο τελευταίο;
Αλλά έχω δει άπειρα τέτοια κείμενα σε πολλά σάιτ, που δεν λένε απολύτως τίποτα και είναι ολοφάνερο πως είναι φανταστικές ιστορίες με φανταστικά πρόσωπα, με μοναδικό σκοπό να προσελκύσουν αναγνώστες και να βγάλουν χρήματα από τα χάπατα.
Οπότε, είπα να το κάνω μια φορά κι εγώ.
Τέλειο;
pitsirikos
Η φίλη μας η ειρωνεία
Σύμφωνα με τους θεωρητικούς
της ρητορικής επιστήμης, η ειρωνεία αφορά περιθωριακές περιοχές της
ανθρώπινης δραστηριότητας και μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις παρεμβαίνει
στις άλλες ασχολίες του κόσμου και της ζωής. Η αναφορά στη λέξη ειρωνεία
που εδώ γίνεται είναι διαφορετική: λιγότερο ακριβής, πολύ πιο πλατιά. Ο
Χάινε έγραφε στις «Αυτοβιογραφικές σελίδες» (1854) ότι ο μεγαλύτερος
είρων ήταν ο Θεός, «ο μέγας πλάστης του σύμπαντος, ο Αριστοφάνης του
ουρανού…»: και σ’ αυτή την περίπτωση ο ρόλος της ειρωνείας αποκτά μια
κεντρικότητα στη δημιουργία του κόσμου και στη διαχείριση των υποθέσεων.
Βέβαια, είναι χρήσιμο να δώσουμε μια σωστή διάσταση σ’ αυτή τη ρητορική λειτουργία, που μπορεί να χρωματίσει κάθε έκφραση και, ίσως, κάθε συναίσθημα.
Κι εδώ ερχόμαστε στα «πιστεύω» που υπονοεί η συμπεριφορά: η κάθε συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης και της ειρωνικής.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι πρέπει να επιλέγουμε φίλους, κηπουρούς, συζύγους, κομμωτές, υδραυλικούς, συναδέλφους, πολιτικούς, εραστές, ηλεκτρολόγους, ζωγράφους, οδοντογιατρούς, ταβερνιάρηδες, μηχανικούς, συγγραφείς και ποιητές, ακολουθώντας το κριτήριο της ειρωνείας.
Εκεί που μας επιτρέπεται η επιλογή ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, είναι αναγκαίο να εντοπίζουμε εκείνο που είναι ικανό για ειρωνεία και να απορρίπτουμε το άλλο (διακρίνοντας πάντα ανάμεσα στην ειρωνεία και τον σαρκασμό).
Μόνον οι συμβολαιογράφοι και οι εφοριακοί δικαιούνται να μην έχουν την αίσθηση της ειρωνείας.
Το δυστύχημα είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς και τα παιδιά του μ’ αυτό το κριτήριο.
Εξω όμως από το οικογενειακό περιβάλλον, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να οργανώσει τη συλλογική δομή της μικροκοινωνίας του με βάση αυτές τις αρχές. Σκεφτείτε να καταφέρναμε να ζήσουμε σε ένα ιδανικό χωριό, όπου η ειρωνεία θα είναι ανυπόστατο και μη κωδικοποιημένο μέρος του συστήματος επικοινωνίας. Για χάρη του, θα μπορούσαμε να αρνηθούμε την «Πόλη του Θεού», το «Βασίλειο της Δικαιοσύνης», τον «Κήπο της Εδέμ», το «Κολχόζ της Ισότητας», τη «Χώρα της Αφθονίας».
Πέρα από κάθε διάθεση μυθοποίησης, ίσως πρέπει να προσεγγίσουμε την ειρωνεία με ιδιαίτερη προσοχή, με μια κυκλωτική κίνηση, παρά να την αντιμετωπίσουμε κατάφατσα.
Αν την πλησιάσουμε στα ίσια, σε ανοιχτό πόλεμο, θα καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα φάντασμα. Κατά τη γνώμη μου χρειάζονται τρόποι τελείως διαφορετικοί, υπόγειοι, ανέντιμοι, σε μερικές περιπτώσεις λιπόψυχοι, με την ελπίδα να πετύχουμε, κάποτε, ικανοποιητικά αποτελέσματα.
ΥΓ. Αν κανείς σκεφτεί ότι το σημείωμα δεν πρέπει να θεωρηθεί σοβαρό γιατί είναι γραμμένο με ειρωνική διάθεση, το γεγονός αυτό δεν θα είναι η μικρότερη ικανοποίηση για όποιον το γράφει.
*Ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ
Βέβαια, είναι χρήσιμο να δώσουμε μια σωστή διάσταση σ’ αυτή τη ρητορική λειτουργία, που μπορεί να χρωματίσει κάθε έκφραση και, ίσως, κάθε συναίσθημα.
Κι εδώ ερχόμαστε στα «πιστεύω» που υπονοεί η συμπεριφορά: η κάθε συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης και της ειρωνικής.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι πρέπει να επιλέγουμε φίλους, κηπουρούς, συζύγους, κομμωτές, υδραυλικούς, συναδέλφους, πολιτικούς, εραστές, ηλεκτρολόγους, ζωγράφους, οδοντογιατρούς, ταβερνιάρηδες, μηχανικούς, συγγραφείς και ποιητές, ακολουθώντας το κριτήριο της ειρωνείας.
Εκεί που μας επιτρέπεται η επιλογή ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, είναι αναγκαίο να εντοπίζουμε εκείνο που είναι ικανό για ειρωνεία και να απορρίπτουμε το άλλο (διακρίνοντας πάντα ανάμεσα στην ειρωνεία και τον σαρκασμό).
Μόνον οι συμβολαιογράφοι και οι εφοριακοί δικαιούνται να μην έχουν την αίσθηση της ειρωνείας.
Το δυστύχημα είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς και τα παιδιά του μ’ αυτό το κριτήριο.
Εξω όμως από το οικογενειακό περιβάλλον, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να οργανώσει τη συλλογική δομή της μικροκοινωνίας του με βάση αυτές τις αρχές. Σκεφτείτε να καταφέρναμε να ζήσουμε σε ένα ιδανικό χωριό, όπου η ειρωνεία θα είναι ανυπόστατο και μη κωδικοποιημένο μέρος του συστήματος επικοινωνίας. Για χάρη του, θα μπορούσαμε να αρνηθούμε την «Πόλη του Θεού», το «Βασίλειο της Δικαιοσύνης», τον «Κήπο της Εδέμ», το «Κολχόζ της Ισότητας», τη «Χώρα της Αφθονίας».
Πέρα από κάθε διάθεση μυθοποίησης, ίσως πρέπει να προσεγγίσουμε την ειρωνεία με ιδιαίτερη προσοχή, με μια κυκλωτική κίνηση, παρά να την αντιμετωπίσουμε κατάφατσα.
Αν την πλησιάσουμε στα ίσια, σε ανοιχτό πόλεμο, θα καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα φάντασμα. Κατά τη γνώμη μου χρειάζονται τρόποι τελείως διαφορετικοί, υπόγειοι, ανέντιμοι, σε μερικές περιπτώσεις λιπόψυχοι, με την ελπίδα να πετύχουμε, κάποτε, ικανοποιητικά αποτελέσματα.
ΥΓ. Αν κανείς σκεφτεί ότι το σημείωμα δεν πρέπει να θεωρηθεί σοβαρό γιατί είναι γραμμένο με ειρωνική διάθεση, το γεγονός αυτό δεν θα είναι η μικρότερη ικανοποίηση για όποιον το γράφει.
*Ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ
Πολιτική σπέκουλα με την αγωνία των πολιτών
Σενάρια Κύπρου |
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ//EUROKINISSI
Αν δεν έχουμε συμφωνία μέχρι την Παρασκευή, φοβάμαι ότι το Σαββατοκύριακο, που είναι και τριήμερο, θα υπάρξει έλεγχος κεφαλαίων στις τράπεζες, το λεγόμενο capital control, όπως συνέβη και στην Κύπρο, δήλωσε την Δευτέρα, η Ντόρα Μπακογιάννη.
Πιστεύω όμως, πρόσθεσε, ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα φέρει έως την Παρασκευή μία συμφωνία.
Η πρώην υπουργός κάλεσε τον πρωθυπουργό να φέρει τη συμφωνία στη Βουλή «να την ψηφίσουμε όλοι οι άλλοι» και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές με υπηρεσιακή κυβέρνηση.
«Κακόβουλα σενάρια»
Κληθείς να σχολιάσει σενάρια περί capital control εάν δεν υπάρξει συμφωνία, με αφορμή σχετική δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης τόνισε ότι «τέτοια σενάρια είναι εντελώς ανυπόστατα, είναι σενάρια κακόβουλα και χρησιμοποιούνται με τρόπο καθόλου υπεύθυνο». Σημείωσε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να έχουμε capital control και συμπλήρωσε ότι καλό είναι όποιος κάνει τέτοιου τύπου δηλώσεις να αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Σενάριο Κύπρου βλέπει και ο Λοβέρδος
Στο ίδιο μήκος κύματος με τη συνάδελφό του στη Νέα Δημοκρατία
κινήθηκε και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μίλησε για
σενάριο τύπου Κύπρου με περιορισμούς στις κινήσεις κεφαλαίων αν δεν
επιτευχθεί συμφωνία έως την Παρασκευή.
Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στον «Βήμα FM» την Δευτέρα, ερωτηθείς
αν υπάρχει «σενάριο Κύπρου» αν δεν επιτευχθεί συμφωνία έως την
Παρασκευή, ο πρώην υπουργός απάντησε: «Χίλια τοις εκατό!».efsyn.gr
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Κρούγκμαν: «Κι αν η Ελλάδα πετύχει μετά το Grexit;»
Στο άρθρο του στους New York Times, με τίτλο «Grexit and the morning after» (Το Grexit και η επόμενη ημέρα), ο διακεκριμένος οικονομολόγος αναλύει τι θα μπορούσε να ακολουθήσει ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, ενισχύοντας τα επιχειρήματά του με τον «πολιτικό σεισμό» που προκάλεσαν τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών στην Ισπανία, με την επικράτηση των «Podemos σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη».
Το άρθρο αναλυτικά:
«Είχαμε άλλο ένα εκλογικό σεισμό στη ζώνη του ευρώ: Οι υποψήφιοι που υποστηρίχτηκαν από το Podemos κέρδισαν τις τοπικές εκλογές στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη. Και ελπίζω ότι οι IFKAT (Institutions Former Known As Troika -Θεσμοί, γνωστοί προηγουμένως ως τρόικα) θα δώσουν προσοχή.
» Η ουσία της ελληνικής κατάστασης είναι ότι οι πραγματικές παράμετροι μίας βραχυχρόνιας συμφωνίας είναι σαφείς και αναπόφευκτες: Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού, γιατί κανείς δεν θα τη δανείζει χρήματα. Και δεν μπορεί να έχει μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, επειδή δεν είναι δυνατό να την ξεζουμίσει κανείς άλλο. Έτσι, θα έλεγε κανείς ότι μια συμφωνία ώστε η Ελλάδα να έχει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα κατά τα επόμενα χρόνια θα είναι εύκολο να επιτευχθεί. Αυτό θα συμβεί, οπότε γιατί να μην το επισημοποιήσουμε;
» Αλλά τώρα το ΔΝΤ παίζει τον κακό μπάτσο, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να απελευθερώσει κεφάλαια μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να πατήσει τις γραμμές του για τις συντάξεις και τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Το τελευταίο είναι αμφίβολο οικονομικά -η ίδια η έρευνα του ΔΝΤ δεν μπορεί να στηρίξει τον ενθουσιασμό για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κυρίως στην αγορά εργασίας. Τα παραπάνω επισημαίνουν πιθανώς ένα πραγματικό πρόβλημα -η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορεί να προσφέρει ό,τι έχει υποσχεθεί στους συνταξιούχους- αλλά αυτό γιατί θα πρέπει να είναι ένα θέμα πέρα και πάνω από το γενικό ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος.
» Θα ήθελα να παροτρύνω όλους να αναρωτηθούν τι θα συμβεί εάν πράγματι η Ελλάδα εξωθηθεί εκτός ευρώ. (Ναι, Grexit -άσχημη λέξη, αλλά τη συνηθίσαμε.)
» Σίγουρα θα ήταν άσχημα στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Αυτή τη στιγμή οι χώρες του πυρήνα του ευρώ πιστεύουν ότι το υπόλοιπο της ευρωζώνης μπορεί να το χειριστεί, το οποίο θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Σημειώστε, ωστόσο, ότι το υποτιθέμενο τείχος προστασίας της ΕΚΤ δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στην πραγματικότητα. Εάν οι αγορές χάσουν την πίστη τους και ο έρθει ο χρόνος για αγορές ισπανικών ή ιταλικών ομολόγων από την ΕΚΤ, αυτό θα γίνει πραγματικότητα;
» Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι τι θα συμβεί ένα ή δύο χρόνια μετά το Grexit, όπου ο πραγματικός κίνδυνος για το ευρώ δεν είναι ότι η Ελλάδα θα αποτύχει, αλλά ότι θα πετύχει. Ας υποθέσουμε ότι μία σημαντικά υποτιμημένη νέα δραχμή φέρει μια πλημμύρα Βρετανών να πίνουν μπύρα στο Ιόνιο Πέλαγος, και η Ελλάδα αρχίσει να ανακάμπτει. Αυτό θα ενθαρρύνει σε μεγάλο βαθμό τους αμφισβητίες της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης αλλού.
» Σκεφτείτε το. Μόλις προχθές οι Πολύ Σοβαροί Ευρωπαίοι χαιρετούσαν την Ισπανία ως μια μεγάλη επιτυχία, μια δικαίωση του όλου προγράμματος. Προφανώς ο ισπανικός λαός δεν συμφωνεί. Κι αν οι δυνάμεις που είναι ενάντια στο κατεστημένο έχουν να δείξουν προς μια Ελλάδα που ανακάμπτει, η απαξίωση του κατεστημένου θα επιταχυνθεί.
»Ένα συμπέρασμα, υποθέτω, είναι ότι η Γερμανία θα πρέπει να προσπαθήσει να σαμποτάρει την Ελλάδα μετά την έξοδο. Ελπίζω όμως αυτό θα θεωρείται απαράδεκτο.
»Έτσι σκεφτείτε το, IFKATs: Είστε πραγματικά βέβαιοι ότι θέλετε να ξεκινήσετε να διαβαίνετε αυτό τον δρόμο;».
από tanea.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)