Σκίτσο του Ηλία Μακρή

                                                                                                          ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΡΗΣ  kathimerini.gr

Τα υποπροϊόντα του success story

                                                                                                             ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
«Πώς κυβερνάται ο κόσμος και οδηγείται στον πόλεμο;» αναρωτήθηκε ο μεγάλος Αυστριακός δημοσιογράφος και συγγραφέας Καρλ Κράους. «Οι διπλωμάτες λένε ψέματα στους δημοσιογράφους κι όταν τα διαβάζουν στις εφημερίδες τα πιστεύουν και οι ίδιοι». Κάπως έτσι χρεοκόπησε και η Ελλάδα. Η κυβέρνηση έλεγε ψέματα περί «θωρακισμένης οικονομίας», οι υπουργοί τα πίστεψαν και άρχισαν το πανηγύρι.

Η δημοσιονομική εκτροπή της περιόδου 2007-2009 ήταν βασισμένη στη μισή αλήθεια ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν τοξικά ομόλογα στα χαρτοφυλάκιά τους και στο μεγάλο ψέμα ότι η Ελλάδα δεν απειλείται από την κρίση. Κι έτσι κορυφώθηκε το πάρτι: δόθηκαν 500 εκατ. στους αγρότες· έγιναν αθρόες και παράνομες προσλήψεις στο μετρό (με φαξ από τα υπουργικά γραφεία)· νομοθετήθηκε απόσυρση αυτοκινήτων, ακόμη και κλιματιστικών· φτιάχτηκαν προγράμματα μαϊμού stage στον δημόσιο τομέα· έγιναν φορολογικές ρυθμίσεις υπέρ ομάδων ψηφοφόρων κ.λπ.

Βεβαίως, το φθινόπωρο του 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή έκανε το όργιο παροχών, όταν το έλλειμμα είχε ήδη φτάσει σε διψήφιο ποσοστό. Τώρα, τουλάχιστον, υπάρχει κάποιο έστω ισχνό πλεόνασμα για να μοιραστεί. Υπάρχουν, όμως και δύο πράγματα που πρέπει να προσέξουμε. Το πρώτο είναι ότι το δημοσιονομικό πλεόνασμα, ως προϊόν οριζόντιων περικοπών και φορολόγησης του υπάρχοντος πλούτου δεν είναι διατηρήσιμο. Βιώσιμο θα γίνει μόλις διευρυνθεί η παραγωγική βάση της χώρας. Τώρα, και νέες περικοπές δεν μπορούν να γίνουν και η φοροδοτική ικανότητα των συνήθων υποζυγίων εξαντλείται.

Το δεύτερο και κυριότερο πρόβλημα είναι ότι με όχημα το «success story» ολόκληρο το σύστημα, με πρώτους τους υπουργούς της κυβέρνησης, αναβιώνει τις παλιές πρακτικές της σπατάλης. Η λαμπερή κορυφή του παγόβουνου -η πιο γραφική εκδοχή της σπατάλης- είναι τα αεροπλάνα και μαχητικά ελικόπτερα που υπερίπτανται αυτές τις μέρες στην Αθήνα κάνοντας πρόβες για τις ακριβές παρελάσεις που επανέφερε ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος. Να σημειώσουμε εδώ ότι είναι αστείο το γεγονός ότι οι παρελάσεις από τριακόσιες χιλιάδες που μας κόστιζαν, θα κοστίζουν πάλι τρία εκατ. ευρώ και δεν θα τις δει κανείς! Η προσέγγιση των πολιτών απαγορεύεται, για λόγους ασφαλείας. Είναι πολλά τα σημάδια ότι το σύστημα συνολικά ρέπει στις εποχές του «ας πάει και το παλιάμπελο...». Οι δικαστές δεν προλαβαίνουν να «διορθώνουν» μισθολογικές αδικίες (με πρώτες τις δικές τους) σε όσους φυσικά έχουν μισθό· ουδείς θέτει ως προτεραιότητα τα πραγματικά θύματα της κρίσης που είναι οι άνεργοι. Οι διορισμοί ημετέρων και παλιών πολιτευτών σε θέσεις ευθύνης ξανάρχισαν να γίνονται όπως παλιά· δεν τοποθετούνται με όρους αποτελεσματικότητας, αλλά λόγω προηγούμενης (και πιθανής μελλοντικής) εισφοράς στην ψηφοθηρία των κυβερνώντων κομμάτων. Κυβερνητικοί βουλευτές προσπαθούν να σπάσουν τους ενιαίους δήμους για να εξυπηρετήσουν μικροεκλογικά τους συμφέροντα.

Γενικώς, η φιλολογία περί πρωτογενούς πλεονάσματος ξύπνησε τα αρχέγονα ένστικτα του πολιτικού συστήματος για προεκλογικές παροχές. Αυτές εκ των πραγμάτων είναι φθηνότερες και λιγότερες από παλιά, διότι και τα λεφτά είναι λίγα και υπάρχει το «φρένο της τρόικας». Αλλά η έξις του πολιτικού συστήματος για σπατάλη είναι ορατή. Μοιάζει να έγινε δεύτερη φύση του.

Ο κίνδυνος της χαλάρωσης είναι το πιο επικίνδυνο υποπροϊόν του «success story». Το άλλο υποπροϊόν είναι πολιτικό: Το επιχείρημα της «υπεύθυνης δύναμης» απέναντι στις εξαλλοσύνες του ΣΥΡΙΖΑ εξασθενίζει δραματικά...
kathimerini.gr