Είναι η Θέμις τυφλή ή απλώς μύωψ που διακρίνει φιγούρες;

Η μυωπία της Δικαιοσύνης και των ανεξάρτητων αρχών...

Με πρόσφατη απόφασή της η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έκρινε ότι οι δικηγόροι της χώρας εξαιρούνται από την υποχρέωση να διατηρούν συσκευές POS.

Μεγάλος ήταν ο αντίκτυπος και από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να βάλει «φρένο» στον αναδρομικό έλεγχο για τις λίστες με φοροφυγάδες, που είχαν αποφέρει εκατομμύρια ευρώ στα Δημόσια Ταμεία. Πρόσφατα, εξάλλου, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων σε εργαζόμενο δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή.

Με βούλευμα, πριν από μερικές εβδομάδες, απαλλάχθηκε η πρώην Γενική Γραμματέας Εσόδων Α. Σαββαΐδου από τις κακουργηματικές κατηγορίες για το «πάγωμα» προστίμων ύψους 78 και πλέον εκατ. ευρώ ενώ, αντίθετα, η Δικαιοσύνη έχει δείξει υπέρμετρη εμμονή να κλείνει στη φυλακή ανθρώπους όπως η Ηριάννα, χωρίς σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία αλλά με σαφές ιδεολογικό φορτίο. Η αθώωση του Τάσου Θεοφίλου, μετά από 5 χρόνια, ήταν αναμφισβήτητα μια θετική εξελίξη, αλλά δεν ανατρέπει την γενικότερη εικόνα. Θα έλεγε κανείς πως αποτελεί περισσότερο μια θετική έκπληξη.

Γνωστός είναι ο θόρυβος που είχε προκληθεί από την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες και την χαρακτηριστική καθυστέρηση του ΕΣΡ μέχρι να φτάσει στην πρόσφατη απόφασή του καθώς και για αποφάσεις του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την εκπαίδευση και τους συμβασιούχους.

Ανώτατα Δικαστήρια και Ανεξάρτητες Αρχές καλλιεργούν στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι δεν υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον αλλά τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ, συχνά κόντρα στις αποφάσεις των πολιτειακών θεσμών με δημοκρατική νομιμοποίηση. 

Είναι η Θέμις τυφλή ή απλώς μύωψ που διακρίνει φιγούρες; Σε κάθε περίπτωση εδώ και αρκετό καιρό «παραπατάει» επικίνδυνα με αποτέλεσμα να γέρνει υπερβολικά η ζυγαριά…

tvxs.gr

από      nonews-NEWS

«...δεν φρίττεις μόνο για τα χρόνια που έχασε ο άνθρωπος. Αναρωτιέσαι αν υπάρχουν και άλλοι αθώοι πίσω από τα κάγκελα...»

Τι θα πούμε στον Τάσο Θεοφίλου;...

Ο μέσος πολίτης ευλόγως απορεί για ορισμένες από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης

|ΙΝΤΙΜΕΝΕWS

Γνωμες

Ο Θεοφίλου έκατσε στη φυλακή σχεδόν όσο και ο Ακης. Ο Ρουπακιάς, ο άνθρωπος που σκότωσε τον Παύλο Φύσσα, δικάζεται το πρωί και το μεσημέρι πάει σπίτι του. Η δίκη της Χρυσής Αυγής σέρνεται για χρόνια, ενώ όλοι γνωρίζουμε περιπτώσεις εξοντωτικών ποινών σε πρεζόνια...

Κώστας Γιαννακίδης 
Ο Τάσος Θεοφίλου πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή. Πέντε χρόνια. Και μόνο τα καλοκαίρια να μετρήσεις, πάλι πολλά είναι. Είχε καταδικαστεί σε 25ετή κάθειρξη, για τη συμμετοχή του σε ληστεία μετά φόνου στην Πάρο.

Για την ακρίβεια φορτώθηκε με τον μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη: συγκρότηση και ένταξη τρομοκρατικής οργάνωσης, ανθρωποκτονία από πρόθεση, απόπειρα ανθρωποκτονίας, ληστεία, κατασκευή-προμήθεια-κατοχή εκρηκτικών υλών, διακεκριμένη κατοχή όπλων κ.α. Ο Θεοφίλου, γνωστός στον αντιεξουσιαστικό χώρο,  υποδείχθηκε στις Αρχές με ανώνυμο τηλεφώνημα, ενώ ως βασικό αποδεικτικό στοιχείο παρουσιάστηκε ο εντοπισμός ίχνους DNA σε ένα καπέλο, το οποίο, όμως, δεν επιδείχθηκε στο δικαστήριο. Ο ίδιος έλεγε πως το μόνο πιστόλι που έχει δει από κοντά, είναι εκείνο που του έβαλαν στον κρόταφο.

Ο Τάσος Θεοφίλου αθωώθηκε στο Εφετείο. Ξανακέρδισε την ελευθερία του, αλλά, φυσικά, δεν μπορεί να ξαναπάρει και τα πέντε χρόνια που έχασε πίσω από τα κάγκελα. Βέβαια για αυτό υπάρχει ο δεύτερος βαθμός στην απονομή της Δικαιοσύνης, για να έχουν, ο κατηγορούμενος και η αλήθεια, μία δεύτερη ευκαιρία. Αλλωστε η πλάνη είναι πάντα ένα ισχυρό ενδεχόμενο σε υποθέσεις που δεν αποτελούνται από μετρημένα πράγματα και σαφείς κουβέντες. Όμως μισό λεπτό. Εδώ ο Θεοφίλου θα μπορούσε να ισχυριστεί, καθώς σηκώνεται από το εδώλιο, ότι δεν ήταν θύμα πλάνης, αλλά προκατάληψης.

Προσπαθήστε να θυμηθείτε πως ήταν το κλίμα εκείνη την εποχή...

G20: Το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου...

Οι χώρες-μέλη της ομάδας G20 που συνεδριάζουν στο Αμβούργο κατέληξαν σε συμφωνία για τη διατύπωση του κοινού τελικού ανακοινωθέντος για την λήξη της συνόδου, σύμφωνα με γερμανικές και γαλλικές πηγές.

Τις πληροφορίες για τη συμφωνία επιβεβαίωσε η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ. Παράλληλα, εξέφρασε την ικανοποίησή της, για τη συμφωνία στην G20 αναφορικά με την διατήρηση των ανοιχτών αγορών και την μάχη κατά του εμπορικού προστατευτισμού.

Νωρίτερα, γνωστοποιήθηκε ότι ενώ υπήρξε συμφωνία με τις ΗΠΑ για τα θέματα του εμπορίου, δεν είχε καταστεί δυνατό να υπάρξει κοινή διατύπωση στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του περιβάλλοντος με την Ουάσινγκτον να επιμένει για αναφορά σχετική με τα ορυκτά καύσιμα στο τελικό ανακοινωθέν.

Το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου των χωρών της ομάδας G-20 που πραγματοποιήθηκε στο Αμβούργο επιβεβαιώνει:

Φαντάσματα επί σκηνής…

Γιάννος Παπαντωνίου: Ο ήρωας του «εκσυγχρονισμού» από κάρβουνο- κι όχι από «χρυσάφι»

Του Γ. Λακόπουλου

Ο Γιάννος Παπαντωνίου εκπροσωπεί μια εποχή στην οποία πίσω από τη βιτρίνα του ‘εκσυγχρονισμού‘  οργανώθηκε η μεγαλύτερη λεηλασία δημοσίου χρήματος. Δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσει η Δικαιοσύνη για τα συγκεκριμένα αδικήματα για τα οποία βαρύνεται ο πρώτος τη τάξει  υπουργός του Σημίτη, ομοϊδεάτης του, υποστηρικτής και κάποια περίοδο ορεγόμενος  τη διαδοχή του.
Το τεκμήριο αθωότητας για το συγκεκριμένο κατηγορητήριο προφανώς υφίσταται. Μιλάμε όμως  για  εποχή  από κάρβουνο κι όχι από «χρυσάφι» όπως περιέφεραν οι τελάληδές της. Ο «εκσυγχρονισμός» απέληξε σε οργανωμένη επέλαση στο χρήμα που προορίζονταν για την κοινωνία. Οι πόροι από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα κοινοτικά κονδύλια,  και τις τράπεζες – αλλά και ιδιωτικό χρήμα με τη βίαια αναδιανομή μέσω της «άνοιξης» του Χρηματιστηρίου- κατέληξε σε τσέπες και ένα μέρος του στο  εξωτερικό. Ο Γιάννος Παπαντωνίου είχε επιτελικό ρόλο αυτή την περίοδο στον κυβερνητικό μηχανισμό. Ήταν η άλλη όψη του νομίσματος που είχε από τη μια πλευρά τη μορφή του Κ. Σημίτη.
Αυτή η περίοδος προβλήθηκε  ως η «καλύτερη Ελλάδα». Μπαλαμούτι. Υποκρισία και ψιμυθίωση. Είναι η εποχή  της  διαφθοράς, της σήψης και της διαπλοκής. Οι καταφερτζήδες  ενθυλάκωσαν τα λεφτά που προορίζονταν για υποδομές, κοινωνικές ανάγκες,    υποχρεώσεις του δημοσίου. Έγιναν μεγάλες περιουσίες  και δημιουργήθηκε μια  ευρεία κάστα νεόπλουτων.
Άνθρωποι που δεν θα τους έδινες το χέρι σου, χωρίς σπουδές, χωρίς  προϋποθέσεις  πλούτισαν χωρίς κόπο. «Παίζοντας»  στο χρηματιστήριο,  εξασφαλίζοντας κρατικές προμήθειες- από το κέντρο ως την εσχάτη περιφέρεια-  αρπάζοντας «προγράμμα» από τα κοινοτικά ταμεία,  διασφαλίζοντας δάνεια και  επιδοτήσεις αναπτυξιακών υποτίθεται νόμων.  Ή  απλώς  παίρνοντας μίζες για διαμεσολαβήσεις.
Τα μεσημέρια η Βουλή και τα υπουργικά γραφεία αδειάζαν και η  εντολή «πούλα-πούλα» έγινε κοινό πολιτικό σύνθημα.  Η πολιτική έγινε μπίζνες, συναλλαγή, ευκαιρία για καριέρα,  μάρκετινγκ. Για  ψηφοθηρία, αλλά και για να  δικαιολογηθεί το κατοπινό  «μαζί τα φάγαμε»  οι μισθοί  έγιναν αερόστατα,  οι συντάξεις απονέμονταν με νόμους και αυξάνοντας  με υπουργικές αποφάσεις, τα  «κασέ» των  κατ απονομή κρατικών στελεχών ανέβαιναν.
Ο δημόσιος τομέας συμπαρέσυρε και τον  ιδιωτικό και το πάρτι μεγάλωσε.  Όλοι οι καλοί-ημέτεροι- χωρούσαν. Λεφτά υπήρχαν. Αυτή την  εποχή  ένα μεγάλο μέρος από όσους έμπαιναν στην πολιτική το έκαναν για να βγάλουν λεφτά,  δεδομένου ότι πράγματι υπήρχαν πολιτικοί που έβγαζαν λεφτά.  Για όποιον έβαζε το χέρι στο μέλι η ατιμωρησία ήταν διασφαλισμένη.
«Όταν είπα στο Εκτελεστικό Γραφείο στον Σημίτη ότι υπάρχει διαφθορά , ενοχλήθηκε, -όχι γιατί υπάρχει αλλά γιατί το είπα», εξομολογήθηκε ο Θ. Πάγκαλος.

Η πολιτική, η δημοσιογραφία, η οικονομία, ακόμη και ο  πολιτισμός υποτάχθηκαν στο ιμπέριουμ ενός συστήματος  που  ξεκίνησε με τη διαρχία της συγκυβέρνησης πολιτικών και επιχειρηματιών και απέληξε στην πλήρη επικράτηση των δεύτερων. 

Αυτή την περίοδο έγινε πανίσχυρο το σύστημα που ο Κώστας Μητσοτάκης είχε ονομάζει «διαπλεκόμενα συμφέροντα»...

Kρατισμός ή ιδιωτικοποιήσεις;

Τι δηλοί ο μύθος;

του

Γιάννη Τριάντη

Είδηση πρώτη: Το αεροδρόμιο του Ηρακλείου συγκαταλέγεται στα δέκα χειρότερα του κόσμου. Στην ίδια μοίρα -και λίστα- τα αεροδρόμια Χανίων, Σαντορίνης και Ρόδου, την διαχείριση των οποίων έχει αναλάβει η… κρατική γερμανική εταιρεία Fraport.
Είδηση δεύτερη: Κρατικοποιείται ο ΟΑΣΘ (Οργανισμός  Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης). Το σχετικό νομοσχέδιο έχει σταλεί στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία το ενέκρινε κατ αρχήν.
Περί κρατισμού και ιδιωτικοποιήσεων ο λόγος, λοιπόν. Με ένα κράτος, το ημέτερο, από τη μια μεριά να έχει εγκαταλείψει στη μοίρα τους τα αεροδρόμια -αυτά τα νευραλγικά στοιχεία της βιομηχανίας του Τουρισμού-  και από την άλλη  να επιδοτεί επί 60 χρόνια μια ιδιωτική, μονοπωλιακή επιχείρηση, τον ΟΑΣΘ, που πνίγεται στα χρέη.
Σκανδαλώδης και εγκληματική συμπεριφορά. Εγκληματική στο θέμα των αεροδρομίων, τα οποία όφειλε να προσέχει ως κόρην οφθαλμού, σκανδαλώδης στην περίπτωση του ΟΑΣΘ. Αναπόφευκτο, επομένως, το ερώτημα: ποιός είναι ο ρόλος του κράτους στο θέμα της δημόσιας περιουσίας και του επιχειρείν;

Τό παραδοσιακό είναι γραφικό. Είναι -πολλές φορές- ΚΑΙ "αθάνατα" ωραίο...

Μιά πολύ ωραία φωτογραφία τραβηγμένη στή Λίνδο τής Ρόδου.
Η ομορφιά τής παράδοσης χωρίς "κίτς" φτιασιδώματα...

Πώς καί σέ ποιούς θά διατεθεί η δόση τών 8,5 δισ. ευρώ...

Ποιοι θα πάρουν από τη δόση των 8,5 δισ. ευρώ...

Σε αναχρηματοδότηση χρέους κατά περίπου 77% και περίπου 23% εξόφληση ιδιωτών, υπό προϋποθέσεις θα διατεθεί η δόση των 8,5 δισ. ευρώ η οποία χθες εγκρίθηκε περίπου τρεις εβδομάδες μετά το Eurogroup της 15ης Ιουνίου

Από τα 7,7 δισ. ευρώ που θα έρθουν στην Τράπεζα της Ελλάδας, την Δευτέρα κιόλας, τα 6,9 δισ.θα διατεθούν ως γνωστό για την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων. Τη μερίδα του λέοντος θα έχει η ΕΚΤ η οποία θα πληρωθεί περίπου 4 δισ. ευρώ στις 20 του μήνα. Πρόκειται για ένα ομόλογο αξίας 2,5 δισ. και ένα δεύτερο 1,45 δισ. τα οποία ως γνωστό δεν συμμετείχαν στο PSI και θα πληρωθούν στο ακέραιο .
Στις 17 Ιουλίου θα πρέπει να πληρωθούν 2,2 δισ. για το τριετές ομόλογο που είχε εκδοθεί τον Απρίλιο του 2014, ενώ μία ημέρα αργότερα θα πρέπει να πληρωθούν περίπου 300 εκατ. ευρώ έναντι των παλαιών δανείων από το ΔΝΤ και έως το τέλος του μήνα θα πρέπει να αποπληρωθούν και τόκοι 800 εκατ. ευρώ μαζί με άλλες ήσσονος σημασίας πληρωμές .
Το καλό είναι ότι τους μήνες από τον Αύγουστο μέχρι και τον Δεκέμβριο οι μέσες μηνιαίες ανάγκες για τοκοχρεολύσια περιορίζονται στα 780 εκατ. Ευρώ.

Τα υπόλοιπα 1,6 δισ. της δόσης θα διατεθούν για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, θα εκταμιευτούν σταδιακά και υπό την αίρεση ότι θα τηρούνται οι αυστηροί κανονισμοί που έχουν τεθεί για την εκταμίευσή τους . Τα πρώτα 800 εκατ. ευρώ θα εκταμιευθούν σε δεύτερο ειδικό λογαριασμό προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών υπό την προϋπόθεση ότι το 80% της προηγούμενης δόσης (2,5 δισ.) που είχε δοθεί στην Ελλάδα τον περασμένο Ιούλιο (1,8 δισ. ευρώ) και τον περασμένο Νοέμβριο (1,7 δισ. ευρώ) έχει καταλήξει σε ιδιώτες.Αν τα στοιχεία πληρωμών είναι έτοιμα τότε η Ελλάδα θα εξασφαλίσει σήμερα 7,7 δισ. ευρώ
Ποιοι περιμένουν να πληρωθούν
Το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου φτάνει τα 6,5 δισ. από τα οποία 1,4 δισ. είναι εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδοτήσεις, 850 εκατ. ευρώ είναι μη βεβαιωμένες επιστροφές φόρων που λιμνάζουν στις εφορίες , 1,05 δισ. ευρώ είναι οι βεβαιωμένες εκκρεμείς επιστροφές φόρων και 3,2 δισ. ευρώ είναι οι βεβαιωμένες οφειλές του κράτους προς ιδιώτες προμηθευτές.
Ο στόχος του δανεισμού από τον ESM είναι να αποπληρωθεί το υπόλοιπο των παλιών οφειλών 

από enikonomia.gr 

Σημείωση: Ο υπέρτιτλος προστέθηκε από τή "Ν.Μ."
 

Μετά τό ναυάγιο τών συνομιλιών : "Επείγει Λευκωσία και Αθήνα να καταστρώσουν νέα στρατηγική"...

Τα αυτονόητα του Κυπριακού

INTIME NEWS/ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Από την έντυπη έκδοση τής εφημερίδας "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ"
Του Δ.Η. Χατζηδημητρίου
dhatz@naftemporiki.gr
Πριν αρχίσουν οι «Ιερεμιάδες» να μιλούν για «άλλη μια χαμένη ευκαιρία» στο Κυπριακό, υπό το κράτος των εντυπώσεων του ναυαγίου των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά, να σταθούμε στα αυτονόητα. Καμία λύση στο Κυπριακό δεν μπορεί να εδράζεται στα παράγωγα της τουρκικής εισβολής του 1974, αλλά ούτε και να δικαιώνει το προδοτικό πραξικόπημα της ελλαδικής χούντας.
Σε αυτό οδηγεί τυχόν αποδοχή των τουρκικών αξιώσεων για διατήρηση των συνθηκών εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της σε όλο το νησί επί 15 χρόνια τουλάχιστον. Από την επομένη της εισβολής η Τουρκία δεν έκρυψε ποτέ τις επιδιώξεις της στην Κύπρο, όπως το ίδιο σαφής ήταν η Άγκυρα και από την επαύριο των Συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου.
Για τον «πρωθυπουργό της εισβολής» Μπουλέντ Ετσεβίτ, το Κυπριακό «λύθηκε το 1974», ενώ λίγα χρόνια μετά ο πρωθυπουργός Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, σε συνομιλία του με Έλληνα δημοσιογράφο, έχει δηλώσει κατηγορηματικά ότι η Αθήνα πρέπει να εννοήσει πως η Τουρκία δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο. Μοναδική φορά που η Άγκυρα φάνηκε να μετακινείται από τις πάγιες θέσεις της και να αποδέχεται μια λύση στη βάση ενός...