ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΛΙΤΣΗΣ Η ασκούμενη πολιτική έχει αρχίσει να αποδίδει
και τώρα αρχίζει η ανάκαμψη; Ή, μήπως, η οικονομία αφέθηκε σε ελεύθερη
πτώση επί μια 6ετία, που (αναπόφευκτα...) κάποτε θα φρέναρε, παρά την
ασκούμενη πολιτική; Τώρα, αίφνης, παγώνουν οι επενδύσεις που γίνονταν;
Ή, μήπως, τα τελευταία χρόνια παρατηρούσαμε μια ιστορικά πρωτοφανή
διαδικασία συνεχούς αποεπένδυσης; Αραγε, είχε πυροδοτηθεί μια διαδικασία
μεταρρύθμισης προς το καλύτερο, με πάταξη της διαφθοράς, ανασυγκρότηση
του κρατικού μηχανισμού, αναστήλωση των θεσμών, που κινδυνεύει τώρα να
διακοπεί; Ή, μήπως, η διαφθορά έχει γίνει αποπνικτική, οι θεσμοί
σέρνονται και ο κρατικός μηχανισμός τελεί σε αποδιοργάνωση; Σε λίγες
ημέρες θα γνωρίζουμε αν πάμε σε εκλογές. Αλλοι λένε ότι, αυτήν την ώρα,
θα βλάψουν τη χώρα. Αλλοι ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν
υπάρχει άλλη λύση, όσο νωρίτερα γίνουν, τόσο το καλύτερο. Αυτό που θεωρώ
τελείως παράδοξο είναι, το ενδεχόμενο των εκλογών να τείνει να
εξομοιωθεί με καθεστωτική αλλαγή, να παρουσιάζεται ως μια αδυσώπητη
σύγκρουση του «φωτός» με το «σκότος», ως μια ακραία περίπου επαναστατική
ενέργεια που θα στείλει τη χώρα στον Παράδεισο ή θα τη σύρει στα
Τάρταρα. Σε καμία χώρα του κόσμου, τουλάχιστον σε καμία ευρωπαϊκή, δεν
αναγορεύεται σε αιτία πολέμου να αποφασίσει ο λαός αν εγκρίνει την
τρέχουσα ή αν προκρίνει να δοκιμαστεί μια νέα, διαφορετική διαχείριση,
με άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, με διαφορετικές αξίες και
προτεραιότητες – γιατί, η Πολιτική ποτέ δεν ήταν μόνο η διαχείριση
χρημάτων με τη στενή έννοια... Ο αντίλογος είναι ότι σε καμία χώρα δεν συναρτώνται οι εκλογές με τη
στρατηγική θέση της χώρας στην Ευρωζώνη. Πόσο βάσιμο είναι αυτό; Η
πραγματικότητα είναι ότι ρητά το αρνούνται όλοι οι βασικοί
πρωταγωνιστές. Ολοι συμφωνούν ότι η θέση της χώρας είναι στην Ευρωζώνη
και εθνικό νόμισμά μας είναι το ευρώ. Ολοι συμφωνούν ότι η εποχή των
δημοσιονομικών ελλειμμάτων έληξε, θα έχουμε ισοσκελισμένους
προϋπολογισμούς. Ολοι αρνούνται, ρητά, τις μονομερείς ενέργειες κατά των
δανειστών και δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις
προς αυτούς, διαπραγματευόμενοι ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους. Και
γνωρίζουμε ότι αυτή η ρύθμιση δεν θα είναι αναγκαστικά μονόπρακτο έργο, η
αποπληρωμή του εκτείνεται σε 10ετίες, οι ρυθμίσεις του εύλογα θα
παρακολουθούν πανευρωπαϊκούς συσχετισμούς και αποφάσεις. Αυτό σημαίνει
ότι μπροστά μας έχουμε μια αδιατάρακτη πορεία, χωρίς ρίσκα, κινδύνους ή
ατυχήματα; Οχι, κάθε άλλο. Αλλά όλοι οι κίνδυνοι μεγαλώνουν εφόσον
επικρατεί εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Μείζον θέμα δεν είναι αν θα γίνει μια
εκλογική αναμέτρηση, είναι οι όροι με τους οποίους οδεύουμε σε αυτήν –
είτε γίνει είτε όχι. Είναι οι πολεμικές ιαχές και κατηγορίες που
ανεύθυνα εκτοξεύονται και εξάγονται σε αγορές και άλλες χώρες, απ’ όπου
επανεισάγονται και καλλιεργούν τον πανικό, περιορίζουν τη ρευστότητα
(στο όνομα της προστασίας της...), ακυρώνουν τις αφίξεις τουριστών,
ακριβαίνουν τις εισαγωγές πρώτων υλών, συρρικνώνουν την ήδη αναιμική
παραγωγή και κόβουν θέσεις εργασίας. Αυτή είναι η μεγάλη ανωμαλία - που
σκληρότερα την πληρώνει ο άνεργος. Αυτή πρέπει να θεραπευτεί. Προς τούτο, πιστεύω ότι θα ήταν καλό αν η σημερινή κυβέρνηση
κατέστειλε τον φόβο της και συμφιλιωνόταν με την ιδέα ότι η Ελλάδα θα
συνεχίσει να υπάρχει και με άλλη κυβέρνηση. Αν η αντιπολίτευση
συμφιλιωνόταν με την ιδέα ότι και η νέα διαχείριση της χώρας θα
συνδιαμορφώνεται με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Κι αν, επίσης, κάποια
ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης έκαναν κάτι λιγότερο βλαβερό από το να
τοκίζουν στον πανικό.
Απελευθερωμένος μετά τη λήξη της θητείας στο τιμόνι της Κομισιόν, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο μίλησε
στη γερμανική Die Welt, μεταξύ άλλων, για τις «ανέντιμες» και αδιάφορες
ηγεσίες της Ε.Ε. που... μολονότι συναινούσαν στις συνόδους, πίσω στην
πατρίδα τους φρόντιζαν να ρίχνουν το φταίξιμο για όλα στην Άνγκελα Μέρκελ. Το Συμβούλιο Κορυφής έπαιρνε τις τελικές αποφάσεις
που δέσμευαν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και «οι αποφάσεις αυτές ήταν
ομόφωνες», είπε ο Μπαρόζο, «αλλά όλα αυτά τα χρόνια έχω δει κυβερνήσεις
να παριστάνουν πίσω στην πατρίδα τους ότι δεν ήταν εκεί (όταν
λαμβάνονταν οι αποφάσεις)... Δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι κυβερνήσεις
συστηματικά αρνούνταν αποφάσεις που οι ίδιες έπαιρναν. Αυτό είναι
πνευματικώς και πολιτικώς ανέντιμο». Λίγοι από αυτούς που συμμετείχαν στις Συνόδους είχαν γενική εικόνα
και συνολική αντίληψη, υποστηρίζει ο Μπαρόζο και αναφέρθηκε ειδικά στις
«μικρού και μεσαίου μεγέθους χώρες» που έδειχναν να συμμετέχουν στα
Συμβούλια Κορυφής μόνο όταν είχαν «ένα συγκεκριμένο θέμα» που τους
απασχολούσε, ενώ υπήρχαν κι άλλοι «που δεν έδειχναν γνήσιο ενδιαφέρον». Μερικοί από τους κορυφαίους ηγέτες, σύμφωνα με τον Μπαρόζο, «δεν
ένιωθαν αρκετή υπευθυνότητα για την Ευρώπη, δεν ένιωθαν τις αποφάσεις
ότι είναι και δικές τους». Και αυτό ήταν εμφανές όταν η Άνγκελα Μέρκελ
και ο (πρώην πρόεδρος της Γαλλίας) Νικολά Σαρκοζί αποκαλούνταν
από μερικούς ως «Μερκοζί» -είπε στην Welt ο πρώην πρόεδρος της
Κομισιόν- και έδιναν την εντύπωση ότι οι δύο ηγέτες αποφάσιζαν μόνοι
τους και μετά επέβαλαν τις αποφάσεις τους στους άλλους. «Σκεφτείτε τις χώρες που είχαν υπαχθεί σε προγράμματα», είπε. «Όλες
οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα πάντα. Και μετά γυρνούσαν πίσω στην
πατρίδα τους, ειδικά το πρώτο διάστημα [....] και έλεγαν: μας τα επέβαλε
η Μέρκελ. Όποιος παίρνει τις αποφάσεις πρέπει να τις υποστηρίζει.
Το περίεργο είναι ότι αυτή ήταν συχνά και η θέση της Γαλλίας. Η
κυβέρνηση έπαιρνε τις αποφάσεις και μετά τις παρουσίαζε στην πατρίδα σαν
μια ξένη δύναμη να ευθύνεται». Για τον Μπαρόζο οι συνθήκες λένε ότι η οικονομική πολιτική είναι
κοινού ενδιαφέροντος και το τι κάνει η κάθε χώρα είναι μεγάλης σημασίας
για τις υπόλοιπες. Και όχι μόνο η νομισματική πολιτική στην ευρωζώνη, λέει, «αλλά και η γενική οικονομική πολιτική, όπως η απασχόληση, οι συντάξεις, ο χρηματοπιστωτικός τομέας». Απαντώντας στην ερώτηση εάν οι «εσωτερικές δυσκολίες της Ελλάδας
θα αποτελέσουν πάλι πρόβλημα, ο Μπαρόζο ήταν κατηγορηματικός. «Όχι»,
είπε, «δεν θα έχουμε άλλες υπαρξιακές κρίσεις στην ευρωζώνη. Δεν
αποκλείονται κι άλλες αναταράξεις, αλλά δεν θα έχουν τις ίδιες
συστημικές επιπτώσεις όπως πριν». Κι αυτό γιατί το ευρώ πλέον έχει γίνει ένα από τα δύο πιο σημαντικά
νομίσματα παγκοσμίως, η νομισματική ένωση έχει γίνει πιο ανθεκτική, οι
Ευρωπαίοι έχουν δείξει «υπευθυνότητα και αλληλεγγύη», υπάρχει κοινή
τραπεζική επίβλεψη και υπάρχει και ένα ταμείο διάσωσης. Επιπλέον,
κατέληξε, πρώην «προβληματικά "παιδιά", όπως η
Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, έχουν δυναμώσει χάρη στη σημαντική
προσπάθεια και τη θυσία» και έχουν βγει από την κρίση «κι αυτό κάνει
όλη την ευρωζώνη απόλυτα προστατευμένη από την κρίση».
Πρώτα θέλησε να διεκδικήσει το ΠΑΣΟΚ,
μετά υπαναχώρησε υπέρ του Ευάγγελου Βενιζέλου, αργότερα τα ‘σπάσανε’
και έφυγε για να δημιουργήσει άλλο κόμμα, στη συνέχεια χωρίς... να αναστείλει τη λειτουργία του, επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ, και τώρα τον έπιασε ο πόνος για τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο
λόγος για τον Ανδρέα Λοβέρδο, που αίφνης στηρίζει την ιδέα να γίνει
συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ζητώντας ο πρώην πρωθυπουργός να είναι μέσα. «Μιλώ
για τον αρχηγό του 45% του 2009, που δεν θα ήθελα να τον δω να γίνεται ο
ηγέτης του 2%», είπε, κάνοντας λόγο για "ψιθυριστές" που είναι εκτός
Βουλής και θέλουν να μπουν σε αυτήν, για αυτό και "επηρεάζουν" τον πρώην
πρωθυπουργό να μπει μπροστά. Μάλιστα. Δηλαδή, ιδανικό για τον Γιώργο
Παπανδρέου είναι να μείνει σε ένα κόμμα του ...3%-4%, μαζί με όσους
απαξιώνουν τόσο τον ίδιο όσο και το έργο του. Βέβαια, ο Ανδρέας, ως Πατρινός που
είναι, σκέφτεται πονηρά. Σου λέει: αν φτιάξει ο Γιώργος κόμμα το ΠΑΣΟΚ
μπορεί και να μην μπει στη Βουλή. Οπότε πάπαλα η έδρα μου στη Β'
Αθήνας. Ακόμη όμως κι αν μπει, στη Β' Αθήνας το ΠΑΣΟΚ το πολύ να βγάλει
δύο (2) έδρες. Τη μία, με τα σημερινά δεδομένα, την έχει καπαρωμένη η
Φώφη Γεννηματά. Αν στη Β' Αθήνας είναι υποψήφιος και ο Βενιζέλος και
διαλέξει να καταλάβει αυτή την έδρα (και όχι της Α' Θεσσαλονίκης όπου
μπορεί και να μην πάρει το ΠΑΣΟΚ έδρα) πάλι πάπαλα η έδρα για τον
Λοβέρδο. Όμως και να μην είναι ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος για να πάρει την
έδρα θα πρέπει να ξεπεράσει σε ψήφους τον Χρυσοχοΐδη και τον
...γερόλυκο Αποστόλη Κακλαμάνη, ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ψηλά και
τον Πύρρο Δήμα. Άρα για να μπορεί να ελπίζει ο Λοβέρδος σε έδρα θα
πρέπει το ΠΑΣΟΚ να εκλέξει 3-4 βουλευτές. Κι αυτό μπορεί να το καταφέρει
μόνον αν ο Παπανδρέου παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ. Τόσο απλό. Και τόσο
εξηγήσιμος ο πόνος του Ανδρέα για τον Γιώργο. Τις 2 έδρες στη Β' Αθήνας ή
το 2% του ΠΑΣΟΚ φοβάται και όχι το 2% του Γιώργου, που, ειρήσθω εν
παρόδω, ξέρει ότι δεν θα είναι 2%, αλλά πολύ περισσότερο και πάντως
μεγαλύτερο από που θα πάρει το κόμμα του Βαγγέλη...
Aποδοκιμασίες κατά Γιακουμάτου, στην Βαρβάκειο Αγορά (ΒΙΝΤΕΟ)... Πήγε χαλαρός και με όρεξη για
αστειάκια ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Γεράσιμος Γιακουμάτος, στην Βαρβάκειο
Αγορά και δεν γλίτωσε τις... αποδοκιμασίες και τα παράπονα πολιτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένας ηλικιωμένος, ο οποίος, την ώρα που είδε μπροστά του τον υφυπουργό, του είπε: «Γιατρέ πήγαινε κάνε το γιατρό. Για υπουργός θα ξεφτιλιστείς». Δείτε το βίντεο από το STAR:
