Πριν από κάτι χρόνια είχε βγει ο Θόδωρος Πάγκαλος και είχε πει μια απ’ αυτές τις κουβέντες που ο ίδιος και η παρέα του χαρακτήριζαν σοφές, πολύ σοφές. Είχε βγει και είχε χαρακτηρίσει «κύριο τίποτα» τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τον βασικό αντίπαλό του για τον Δήμο Αθηναίων. Και γέλασε βεβαίως και το ευχαριστήθηκε (το ευχαριστήθηκε και η παρέα του!) αλλά τον Δήμο τον έχασε. Πρώτον γιατί ο Αβραμόπουλος δεν ήταν κανένα κορόιδο για να σηκώσει το γάντι και δεύτερον διότι στην πρώτη εκλογική περιφέρεια Αθηνών κουμάντο κάνει το κομοδινί μαλλί. Και ο νοών νοείτω.
Μερικές δεκαετίες αργότερα ένας άλλος «κύριος τίποτα» βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Λόγω ανομίας, λόγω αναταραχών, λόγω ξύλου και συγκρούσεων με την αστυνομία, λόγω θραύσεως υαλοπινάκων σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Όχι εδώ, όχι στα μέρη μας, μιλάμε τώρα για σχεδόν τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ την πλατεία Εξαρχείων...