Οι θεωρίες συνωμοσίας ως ο τελευταίος τρόπος να σώσει κανείς το τομάρι του
Παραπολιτική
Όπως επισημαίνει η δημοσιογράφος Κριστιάνε Σλέτσερ, «η θεωρία συνωμοσίας κρατά μάλιστα όρθιο τον Ερντογάν, παρότι ο ίδιος εξανάγκασε πολλούς υπουργούς σε παραίτηση εξαιτίας των κατηγοριών για δωροδοκία. Τέτοιες αντιφάσεις λίγο ενδιαφέρουν την Άγκυρα. Καθώς το ζητούμενο για τον Ερντογάν είναι να σώσει το τομάρι του».
Δεν ξέρω τι σκεφτήκατε εσείς αλλά νομίζω ότι με μια μικρή αλλαγή των πραγματικών γεγονότων, το σχόλιο της δημοσιογράφου ταιριάζει απόλυτα και στα όσα έχουμε ζήσει από την πρώτη στιγμή που άρχισε να γίνεται αισθητή η οικονομική κρίση στη χώρα μας.
Ξαφνικά, αρχίζαμε να διαβάζουμε ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία λόγω παντελούς ανικανότητας αλλά επειδή Αμερικάνοι πράκτορες τον κυνηγούσαν, τον εκβίαζαν, σχεδίαζαν να τον δολοφονήσουν ή έστω να του απαγάγουν τα παιδιά.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν προσέφυγε στην Ευρώπη για να βρει τα χρήματα που οι αγορές δεν δάνειζαν στη χώρα αλλά γιατί υπήρχε σχέδιο ξεπουλήματος της χώρας, επειδή Εβραίοι και Μασόνοι μας εμπόδισαν να δανειστούμε από Ρώσους και Κινέζους και φυσικά γιατί...οι Αμερικάνοι έριξαν τον Καραμανλή.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται καν να γίνει το οποιοδήποτε σχόλιο περί...αεροψεκασμών, περί Αρτέμη Σώρρα κι άλλων χαριτωμένων πρωταγωνιστών της ελληνικής συνωμοσιολογικής τραγωδίας. Εξάλλου, μέχρι και ο Άκης Τσοχατζόπουλος δήλωνε μέχρι προσφάτως θύμα πλεκτάνης των πρώην συντρόφων του.
Μιας και λοιπόν είναι καμιά φορά ψυχολογικά πιο δύσκολο να κατανοήσει κανείς τα δικά του λάθη, το παράδειγμα Ερντογάν ίσως είναι διδακτικό για το πότε και γιατί εμφανίζονται ξαφνικά στο δημόσιο διάλογο μιας χώρας οι θεωρίες συνωμοσίας. H σωτηρία του...τομαριού είναι πολύ μεγάλο πράγμα...
