 |
| Διαδήλωση έξω από το κτίριο της καγκελαρίας στο Βερολίνο, όπου διεξαγόταν η διάσκεψη για τη Λιβύη, με συνθήματα υπέρ της ειρήνης και κατά της αποστολής δυνάμεων από τον Ερντογάν |
Συμφώνησαν δηλαδή όλοι οι άλλοι που βρίσκονται εκτός Λιβύης, αλλά έχουν συμφέροντα σε αυτή τη χώρα και προσδοκούν να τα ενισχύσουν ο ένας σε βάρος του άλλου και όλοι μαζί σε βάρος του λιβυκού λαού.
Η ζωή θα δείξει στο προσεχές διάστημα αν, πέραν των λόγων, όλοι αυτοί είναι διατεθειμένοι να προβούν και σε πράξεις ουσίας. Πάντως, η ιστορία των πολέμων -ειδικά των εμφυλίων- έχει δείξει ότι εκεί όπου υπάρχει ένα εμπάργκο όπλων στήνεται και μια πολύ επικερδής, οικονομικά και πολιτικά, επιχείρηση παραβίασής του.
Οι χώρες που συμμετείχαν στη διάσκεψη και οι οργανισμοί δεσμεύτηκαν ότι θα σταματήσουν να υποστηρίζουν τη μια ή την άλλη αντιμαχόμενη πλευρά του εμφυλίου. Μένει να το δούμε. Φαίνεται, όμως, πολύ δύσκολο να συμβεί, καθώς αυτού του είδους οι υποστηρίξεις κρύβουν πίσω τους ισχυρά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Παραιτήθηκαν μήπως όλοι όσοι συμφώνησαν από τα συμφέροντα που επενδύουν στη γειτονική χώρα;
Ας είμαστε ρεαλιστές. Η συμφωνία του Βερολίνου απέχει πολύ από μια οριστική συμφωνία ειρήνευσης στη Λιβύη. Κι αυτό, με τον έναν η τον άλλο τρόπο, το παραδέχτηκαν και οι συμμετέχοντες στη διάσκεψη.
Το γεγονός ότι αποφασίστηκε να συνεχιστεί, το επόμενο διάστημα, στη Γενεύη ο διάλογος για το λιβυκό ζήτημα είναι αρκετό για να αντιληφθούμε ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από μια τελική και ουσιαστική λύση του προβλήματος.
Στο πλαίσιο όλων αυτών, το ερώτημα είναι τι θα κάνει η ελληνική κυβέρνηση που με ευθύνη της βρέθηκε εκτός της Διάσκεψης του Βερολίνου. Τις εκτιμήσεις της για τη διάσκεψη θα τις μάθουμε σήμερα, μετά την ολοκλήρωση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. Το μείζον, όμως, είναι μια εθνική στρατηγική για όσα θα επακολουθήσουν. Θα υπάρξει; Ελπίζουμε και αναμένουμε...
