Όταν στραβά αρμενίζουμε τότε στραβώνει κι ο γιαλός.
Η παρορμητική, οργισμένη, πολυσέλιδη και διχαστική απάντηση του κ. Δημάρχου στην τοποθέτησή μας
για το αξιοκατάκριτο περιστατικό ξυλοδαρμού του Προέδρου του Δημοτικού
Συμβουλίου κ. Μιλτιάδη Ατζαμόγλου, μας προκαλεί πολλά ερωτηματικά και
τεράστια απογοήτευση.
Μισαλλοδοξία, πολιτικός ρατσισμός, διχαστικός λόγος
Φαίνεται λοιπόν πως εν έτει 2018 ο πολιτικός λόγος των διακρίσεων και της μισαλλοδοξίας κάνει φαντασμαγορική επάνοδο στο νησί.
Είναι εξαιρετικά μεγάλη απογοήτευση, ένας νέος πολιτικός με υπόβαθρο στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ως Ανώτατος Άρχοντας ενός κοσμοπολίτικου και ανοιχτού στη διαφορετικότητα τόπου, να στήνει εμφυλιακού τύπου πολιτικές διακρίσεις και να καταγγέλλει τους πολίτες για τις πεποιθήσεις ή τις κομματικές τους προτιμήσεις.
Να «αδειάζει» ένα ολόκληρο νησί και την ιστορία του από την παράδοση πολιτικής και πολιτισμικής «ανεκτικότητας» που το χαρακτηρίζει, και που διαμόρφωσε στο μακρύ ιστορικό χρόνο, συνθέτοντας μια κοινωνία από ευγενείς και αποσυνάγωγους, πειρατές και λόγιους, εμπόρους, εργαζόμενους, εργάτες, μετανάστες, εξόριστους και τουρίστες.
Είναι πολιτικός ζόφος ως Πολιτική Αρχή της Μυκόνου, ο κύριος Δήμαρχος να προτρέπει την τοπική κοινωνία σε πολιτικές διακρίσεις και να την μπολιάζει με την πολιτική σκέψη που θα ταίριαζε στα μαύρα χρόνια της επταετίας. Και είναι υποκρισία να βγαίνει ταυτόχρονα δημόσια και να ζητά ενότητα!
Μετάθεση ευθυνών, ανυπαρξία αποφασιστικών πολιτικών και δράσεων.
Στην ταμπακιέρα λοιπόν: μια σοβαρή Δημοτική Αρχή θα έπρεπε...
Μισαλλοδοξία, πολιτικός ρατσισμός, διχαστικός λόγος
Φαίνεται λοιπόν πως εν έτει 2018 ο πολιτικός λόγος των διακρίσεων και της μισαλλοδοξίας κάνει φαντασμαγορική επάνοδο στο νησί.
Είναι εξαιρετικά μεγάλη απογοήτευση, ένας νέος πολιτικός με υπόβαθρο στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ως Ανώτατος Άρχοντας ενός κοσμοπολίτικου και ανοιχτού στη διαφορετικότητα τόπου, να στήνει εμφυλιακού τύπου πολιτικές διακρίσεις και να καταγγέλλει τους πολίτες για τις πεποιθήσεις ή τις κομματικές τους προτιμήσεις.
Να «αδειάζει» ένα ολόκληρο νησί και την ιστορία του από την παράδοση πολιτικής και πολιτισμικής «ανεκτικότητας» που το χαρακτηρίζει, και που διαμόρφωσε στο μακρύ ιστορικό χρόνο, συνθέτοντας μια κοινωνία από ευγενείς και αποσυνάγωγους, πειρατές και λόγιους, εμπόρους, εργαζόμενους, εργάτες, μετανάστες, εξόριστους και τουρίστες.
Είναι πολιτικός ζόφος ως Πολιτική Αρχή της Μυκόνου, ο κύριος Δήμαρχος να προτρέπει την τοπική κοινωνία σε πολιτικές διακρίσεις και να την μπολιάζει με την πολιτική σκέψη που θα ταίριαζε στα μαύρα χρόνια της επταετίας. Και είναι υποκρισία να βγαίνει ταυτόχρονα δημόσια και να ζητά ενότητα!
Μετάθεση ευθυνών, ανυπαρξία αποφασιστικών πολιτικών και δράσεων.
Στην ταμπακιέρα λοιπόν: μια σοβαρή Δημοτική Αρχή θα έπρεπε...