Διάγγελμα Ομπάμα τήν Τρίτη γιά Συρία

Οι θαλάσσιες δυνάμεις στήν Α.Μεσόγειο

Διάγγελμα προς το αμερικανικό έθνος θ’ απευθύνει την Τρίτη ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, προκειμένου να πείσει τους πολίτες για την αναγκαιότητα της επέμβασης στη Συρία, ενώ αναγνώρισε το δύσκολο έργο να πείσει και τα μέλη του Κογκρέσου.
«Περισσότεροι από 1400 άνθρωποι δέχθηκαν επίθεση με αέρια και εξ αυτών 400 ήταν παιδιά. Δεν είναι κάτι κατασκευασμένο από εμάς. Ούτε κάτι που χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία για στρατιωτική δράση. Εκλέχθηκα για να τελειώσω πολέμους κι όχι για να τους ξεκινάω» επεσήμανε ο Μπαράκ Ομπάμα.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος επιβεβαίωσε ότι στη συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν κυριάρχησε το θέμα της Συρίας διαφωνώντας πλήρως στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης.
Υποστήριξε ότι οι περισσότεροι ηγέτες των G20 θεωρούν τον Μπασάρ Αλ Άσαντ υπεύθυνο για τη χρήση των χημικών όπλων, αλλά παραδέχθηκε ότι υπάρχει διαφωνία για το αν είναι σωστή μία επέμβαση χωρίς ψήφισμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας.                                                                                                                                           Ο Πούτιν επανέλαβε την θέση της Ρωσίας ότι η επίθεση με χημικά στα προάστια της Δαμασκού ήταν προβοκάτσια των αντικαθεστωτικών προκειμένου να ανατρέψουν τον Άσαντ και τόνισε ότι ένας νέος πόλεμος στην Μ. Ανατολή θα έβαζε την παγκόσμια οικονομία σε νέα περιδίνηση.

ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ Το αποβατικό Nikolai Filchenkov στέλνει η Ρωσία προς τη Συρία

Η Ρωσία στέλνει το μεγάλο αποβατικό πλοίο της, το Nikolai Filchenkov, ανοικτά των συριακών ακτών, μετέδωσε σήμερα το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Ιντερφάξ, επικαλούμενο πηγή του πολεμικού ναυτικού.
"Το πλοίο θα αγκυροβολήσει στο Νοβοροσιίσκ όπου θα παραλάβει ειδικό φορτίο και θα κατευθυνθεί στην περιοχή που έχει καθοριστεί στην ανατολική Μεσόγειο", μετέδωσε το Ιντερφάξ επικαλούμενο πηγή του πολεμικού ναυτικού την οποία δεν κατονόμασε.
Το πρακτορείο δεν έδωσε περισσότερες πληροφορίες για το φορτίο.
Η Ρωσία εναλλάσσει τα πολεμικά πλοία της στη Μεσόγειο και υποστηρίζει ότι η παρουσία τους εκεί αποτελεί εγγύηση ασφαλείας.
ΑΠΕ

Η ανάγκη, φιλοτιμία

Tου Παντελη Μπουκαλα
Και με ποια ακριβώς προσδοκία κατεργάζεται η κυβέρνηση νέο σύστημα για τις δημοτικές εκλογές, κάτι σαν το «πλειοψηφικό» που είχε εισαχθεί σε αρκετά σωματεία, υποτίθεται «για να αναδεικνύονται οι καλύτεροι» ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων; Δίκαιο είναι την ευκαιρία της πρώτης απάντησης να τη δώσουμε στον ίδιο τον εισηγητή της καινοτομίας. Αντιγράφω λοιπόν από το ρεπορτάζ του Γιώργου Τερζή στην «Κ» της περασμένης Τρίτης: «Κυβερνητικές πηγές κάνουν λόγο για “αποφασιστικό άλμα προς μια σύγχρονη αυτοδιοίκηση μέσα από την ανάδειξη των καλύτερων από τους πολίτες και όχι των εκλεκτών των κομμάτων”». «Δηλαδή περίπου σαν την ανάδειξη του κ. Μιχελάκη ως υπουργού Εσωτερικών, του κ. Κ. Μητσοτάκη ως υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ.ο.κ.» σπεύδει να πετάξει τη χολή του ο εκ γεννοφασκίων καχύποπτος. Αλλά ας τον φιμώσουμε προς το παρόν.
Αξιοκρατία, λοιπόν. Ιδού, λένε, ο στόχος. Ο απογαλακτισμός από τα κόμματα. Το σπάσιμο της πνιγηρής παραταξιακής αγκαλιάς, που πνίγει τους ικανούς ενόσω προσφέρει θαλπωρή σε μέτριους ή ανάξιους, πλην ημετέρους. Εξαίρετα. Μόνο που... Μόνο που, πρώτον: Σε μια χώρα όπου κληρονομήσαμε από την αρχαιότητα το πάθος για τα κοινά μέχρι του βαθμού της υπερπολιτικοποίησης, που δεν είναι καλά και σώνει σύμπτωμα αρρώστιας, θα πρέπει να στήσουμε μια τεράστια κολυμβήθρα σαν του Σιλωάμ (ίσως εκεί όπου δεν πρόκειται να εγερθεί ποτέ τζαμί), ώστε να βουτάμε μέσα της κομματικά στελέχη, επιρροές, «δικά μας παιδιά» και, ω του θαύματος, να αποκτούμε ακομμάτιστους, ανεξάρτητους, ακηδεμόνευτους, ακαπέλωτους, άμωμους.
Δεύτερον. Αφού η θεάρεστη επιδίωξη του πρωθυπουργού είναι το σπάσιμο των διαχωριστικών γραμμών (ομολογουμένως ο ίδιος τις έσπασε, ή μάλλον τις υπερέβη, με το πηγαινέλα από Ν.Δ. σε ΠΟΛΑΝ και πάλι πίσω), τι εμπόδισε αυτόν και την κυβέρνησή του να τιμήσουν την αξιοκρατία από τώρα και σε όλα τα πεδία; Γιατί δεν έδωσαν το καλό παράδειγμα, λ.χ. στον τομέα των προσλήψεων; Γιατί εκεί έδρασαν με τον δοκιμασμένο παλαιοκομματικό τρόπο, δίνοντας τη δυνατότητα στον κ. Σημίτη να καταγγείλει στη διημερίδα του ΠΑΣΟΚ «τις τερατώδεις ρουσφετολογικές προσλήψεις της Ν.Δ.»; «Τερατώδεις». Ετσι τις χαρακτήρισε ο πρώην πρωθυπουργός. Που δύσκολα θα τον έλεγες Συριζαίο ή έστω φίλο της ΔΗΜΑΡ, στην οποία άλλωστε καταλόγισε «αριστερό κομφορμισμό».
Τρίτον: Πιστεύουν όντως στην κυβέρνηση πως υπάρχουν πολίτες (υποψήφιοι ή ψηφοφόροι) άχροοι, άοσμοι, πολιτικά ουδέτεροι, μεγαλωμένοι σε αποστειρωμένους κοινωνικούς χώρους; Πιστεύουν, λ.χ., ότι όσοι ψήφισαν Καμίνη ή Μπουτάρη ήταν απολίτικοι τύποι που επέλεξαν τους δύο με τεχνοκρατικά κριτήρια (ποια τάχα;), αδιαφορώντας για τις πολιτικές αντιλήψεις και τη στάση τους;
Τέταρτον: Πιστεύουν όντως στην κυβέρνηση ότι τα λεγόμενά τους γίνονται πιστευτά; Οι πρώτοι που τα αμφισβητούν είναι οι ίδιοι οι κομματικοί τους φίλοι. Που γελούν πονηρά.                                                                             (Καθημερινή  6/9/13)

Μέ διάλογο θά λήξει ο εμφύλιος στή Συρία

  τού Μιχάλη Ιγνατίου

Ανεξάρτητα από τον τρόπο αντίδρασης του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα έναντι της επίθεσης με χημικά όπλα στη Συρία, κάποια γεγονότα είναι άκρως ενοχλητικά και απαράδεκτα.

Πριν και πάνω απ' όλα η χημική επίθεση και η ειδεχθής δολοφονία εκατοντάδων αθώων πολιτών είναι καταδικαστέα απ' όπου και αν προέρχεται και η διεθνής κοινότητα πρέπει να σύρει «κόκκινη γραμμή» και να τηρεί τις υποσχέσεις της. Ταυτόχρονα, η πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών είναι εξίσου απαράδεκτη. Πρέπει να τιμωρούνται όλοι οι παραβάτες και μάλιστα παραδειγματικά.
Ο πρόεδρος της Συρίας δεν είναι «άγιος» και πρέπει να πάψουμε να τον κρίνουμε ανάλογα με το «φιλοαμερικανισμό» ή τον «αντιαμερικανισμό» μας. Είναι ένας στυγνός δικτάτορας και αποτελεί το δεύτερο μέρος ενός αδυσώπητου εμφυλίου, που κόστισε τη ζωή σε 100.000 και πλέον πολίτες. Αρα, έχει τις ίδιες -αν όχι περισσότερες- ευθύνες από την αντιπολίτευση, που αλώθηκε από την Αλ Κάιντα του Ζαουάχρι.
Ο πρόεδρος Ομπάμα και η υπερδύναμη χάνουν το όποιο «δίκιο» τους όταν συνεργάζονται με τα στυγνά καθεστώτα του Περσικού Κόλπου εναντίον των εχθρικών τους δικτατόρων. Η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες της περιοχής είναι πιο απολυταρχικές και δικτατορικές ακόμα και από τη Συρία του Ασαντ. Δυστυχώς, μπροστά στα στρατηγικά και οικονομικά κέρδη η Αμερική ξεχνά ότι οι εμίρηδες καταπατούν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Και η τακτική αυτή αναγκάζει πολλούς σε παγκόσμιο επίπεδο να αντιμετωπίζουν τις ΗΠΑ με μίσος.
Η επίθεση στη Συρία δεν δικαιολογείται εάν η Αμερική δεν παρουσιάσει πειστικές αποδείξεις. Ο ισχυρισμός ότι «ο Ασαντ έχει χημικά και οι αντίπαλοί του δεν διαθέτουν», άρα αυτός σκότωσε εκατοντάδες ανθρώπους, δεν πείθει. Οταν ο υπερσυντηρητικός πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής, που κυριαρχείται από πολεμικά αισθήματα, δεν δέχεται τα στοιχεία του Λευκού Οίκου, τότε πώς θα πειστούν η αμερικανική και η διεθνής κοινή γνώμη;
Ο εμφύλιος της Συρίας δεν θα τερματιστεί με τα όπλα, αλλά με ειρηνικό διάλογο. Η Αμερική και το Ισραήλ γνωρίζουν ότι με τον Ασαντ έχουν μια «σιγουριά». Και η αλήθεια είναι ότι τους τρομοκρατεί η ιδέα ότι η χώρα και το χημικό της οπλοστάσιο θα πέσουν στα χέρια της Αλ Κάιντα. Θα είναι η μεγαλύτερη ήττα της Αμερικής.                                                                                    ("ΕΘΝΟΣ" 1/9)

Στή Μύκονο τόν πιάσανε...

ΕΙΧΕ ΑΠΑΧΘΕΙ ΑΠΟ ΟΜΟΕΘΝΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ

Εξιχνιάστηκε μετά από 2,5 χρόνια δολοφονία αλλοδαπού

Εξιχνιάσθηκε η ανθρωποκτονία 27χρονου αλλοδαπού υπηκόου Μπαγκλαντές, το πτώμα του οποίου είχε βρεθεί ακρωτηριασμένο, μέσα σε σακούλα, στις 18 Φεβρουαρίου 2011 στο Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α.) στα Άνω Λιόσια.

Δράστες είναι πέντε αλλοδαποί, υπήκοοι Μπαγκλαντές. Συνελήφθη στη Μύκονο ένας 29χρονος και αναζητούνται οι τέσσερις συνεργοί του. Οι απαγωγείς δολοφόνησαν το θύμα για να αποτρέψουν την καταγγελία, αναγνώριση και σύλληψή τους.
Όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, οι πέντε δράστες στις 11 Φεβρουαρίου 2011, απήγαγαν το θύμα και το μετέφεραν σε διαμέρισμα στην περιοχή της Καλλιθέας με σκοπό να ζητήσουν λύτρα από μέλη της οικογενείας του στο Μπαγκλαντές.
Μετά την κατάθεση του χρηματικού ποσού των 5.000 ευρώ σε τραπεζικό λογαριασμό, οι δράστες δολοφόνησαν τον 27χρονο, ώστε να μην τους καταγγείλει στις Αρχές.
Μετά από έρευνες οι δράστες ταυτοποιήθηκαν και ομάδα αστυνομικών του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής και Προσωπικής Ελευθερίας μετέβη στη Μύκονο και προσήγαγε τον 29χρονο, ο οποίος ομολόγησε την πράξη του και συνελήφθη.
Οι τέσσερις συνεργοί του φέρονται να έχουν διαφύγει στο εξωτερικό. Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.              ("ΕΘΝΟΣ" 6/9/13)

H Γελοιογραφία τού Χαντζόπουλου

                                                                                                                                                                (από "ΤΑ ΝΕΑ" 6/9/13)

Η εκκωφαντική σιωπή του κ. Καραμανλή

Του Νικου Κωνστανταρα

Οσο κατανοητή είναι η οργή του Κώστα Καραμανλή και των «κύκλων» του όποτε κάποιος θίξει θέματα της διακυβέρνησής του, τόσο εξωφρενικό είναι το γεγονός ότι προσπαθούν να επηρεάσουν το μέλλον χωρίς να λένε το παραμικρό για τις ευθύνες τους στο παρελθόν. Ενδεικτική είναι η πίεση που ο πρώην πρωθυπουργός και άλλοι ασκούν στον Αντώνη Σαμαρά να απαντήσει στις επικρίσεις των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, χωρίς να βγαίνει ο ίδιος ο Καραμανλής να υπερασπιστεί το έργο και τα πέντε χρόνια πρωθυπουργίας του.
Ο Κώστας Καραμανλής κυβέρνησε την Ελλάδα από την άνοιξη του 2004, όταν η χώρα βρισκόταν στην τελική ευθεία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έως το φθινόπωρο του 2009, όταν ήταν φανερό ότι η οικονομία της δεν άντεχε τα συσσωρευμένα χρέη. Οσα προβλήματα και αν κληρονόμησε από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη και όλων των προκατόχων του, γεγονός είναι ότι η ονομαστική αξία του χρέους στο τέλος του 2004 ήταν 183 δισ. ευρώ και στο τέλος του 2009 ήταν 300 δισ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτοξεύθηκε από το 98,9% στο 129,7% μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια. Γνωρίζουμε ότι από το 2006 περιλαμβάνονται και δημόσιες επιχειρήσεις στο χρέος, επιβαρύνοντάς το ακόμη περισσότερο, και ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν ευθύνεται για τη γενική εικόνα της οικονομίας όπως αυτή διαμορφώθηκε στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Επειδή, όμως, από το 2007 ήταν φανερό τοις πάσι –εντός Ελλάδος και στις Βρυξέλλες– ότι το χρέος δεν ήταν διαχειρίσιμο, ο κ. Καραμανλής το χρωστάει στους Ελληνες να εξηγήσει γιατί η κυβέρνησή του δεν πήρε τα μέτρα που θα απέτρεπαν το ναυάγιο. Δεν αρκεί το ατελείωτο βουητό των πρώην υπουργών του σε τηλεοπτικές συζητήσεις. Ο άνθρωπος που κρατούσε τα ηνία της χώρας από τις στιγμές της δόξας και έως το τέλος σχεδόν μιλούσε για «θωρακισμένη» οικονομία οφείλει να μας μιλήσει ο ίδιος.
Γνωρίζουμε ότι από το φθινόπωρο του 2008 ο κ. Καραμανλής ήταν ενήμερος για τα προβλήματα και ζητούσε από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, τον Γ. Παπανδρέου, να στηρίξει μέτρα που θα συμμάζευαν κάπως την οικονομία και ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έκανε τίποτα να βοηθήσει. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι υπουργοί συνέχισαν να φορτώνουν βάρη στο κράτος και να αποφεύγουν οτιδήποτε δυσάρεστο. Οσο και αν φωνάζουν κάποιοι ότι η χώρα (συνεπώς και η κυβέρνηση Καραμανλή) έπεσε θύμα διεθνούς πλεκτάνης, όλοι θυμόμαστε ότι ενώ ο κ. Καραμανλής μιλούσε για μέτρα που έπρεπε να ληφθούν, το χρέος συνέχισε να διογκώνεται.
Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά τις εκλογές του 2009, ο κ. Καραμανλής κινείται ακόμη σαν να μην είχε καμία ευθύνη για το τι συνέβη. Οι άνθρωποί του, όμως, κάνουν την παρουσία τους αισθητή όποτε κάποιος (συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα) τους επιρρίψει ευθύνες. Καιρός είναι να καταλάβουν ότι η χώρα και ο λαός βρίσκονται πολύ μακριά από τα χρόνια της εθελοτυφλίας, ότι αν θέλουν να προσφέρουν κάτι επιτέλους, ας βγει ο κ. Καραμανλής να πει ο ίδιος γιατί δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή. Να μας πει ποιοι τον εμπόδισαν και πώς· να τους τιμωρήσουμε. Εως τότε, η σιωπή είναι φυγή για έναν πρώην πρωθυπουργό.                                                                                                                    (Καθημερινή 6/9/13)