 |
| Ο Χριστός τούΑγίου Ιωάννη τού Σταυρού |
Ο Νταλί φιλοτέχνησε τόν εξαίσιο, αυτό, πίνακα πού βρίσκεται στήν Κelvingrove Art Gallery στή Γλασκώβη τής Σκωτίας, καί τόν ονόμασε : "O Xριστός τού Αγίου Ιωάννη τού Σταυρού". Η τεράστια προοπτική πρός τό άπειρο, πού δίνουν στό έργο οι 45 μοίρες κλίσης, τού εσταυρωμένου δημιουργεί στό θεατή τό μυστηριακό δέος πού νοιώθει ο άνθρωπος, ως ελάχιστο μέγεθος, συγκρίνοντας τόν εαυτό του μέ τή συμπαντική δημιουργία. Τό ίδιο, σέ μέγεθος, δέος -διαφορετικής όμως "υφής" καί ποιότητας- νοιώθουν όταν αναλογίζονται -όσοι αναλογίζονται- τά συντρίμια πού άφησε πίσω του τό λεγόμενο οικονομικό σκάνδαλο καί τή "ζημιά" πού έχει κάνει στό ηθικό τών σκεπτομένων πολιτών -τό υγιέστερο, μέ άλλα λόγια κομμάτι αυτής τής κοινωνίας. Ολοφάνερη απόδειξη είναι η σταδιακή αποφυγή ανάμειξης μέ τά κοινά τών πιό έντιμων καί ικανών παιδιών τού νησιού μέ μοιραία κατάληξη (καί επιβεβαίωση,ταυτόχρονα, τού Πλάτωνα) νά καταντήσουμε νά κυβερνιώμαστε από κατώτερους μας. Τά τοπικά κόμματα καί όσοι "αεροκοπανιστές" (κάτι ελάχιστοι εναπομείναντες καί εναπομείνασες, ως είδος μουσειακό) ασχολούνται ακόμα μ'αυτά, έχουν στό μυαλό τους, αποκλειστικά καί μόνο, τά "κουκιά" -μ'έναν ηλίθιο δικό τους τρόπο τού στύλ "μήν τά ταράζετε γιατί ...βρωμούνε"- καί γι'αυτό δέν βγάζουν ανακοινώσεις ούτε παίρνουν
δημόσια θέση όταν πρόκειται γιά "πρόσωπα καί πράγματα" (όπως γιά τό δημοτικο-οικονομικό σκάνδαλο) ό,τι δηλαδή εμπεριέχει "ρίσκο" καί κατά τήν γκλάβα τους κάνει ..."τζίζ". -Εδώ ρέ, δέ μιλάνε γιά τ'απλά, εσύ θές νά μιλήσουν γιά τά "ζόρικα"; Μού 'πε, φίλος, τίς προάλλες. Κι έχει δίκιο. Γι αυτό κιόλας έχει αραιώσει, σιωπηρά,
οίκαδε η αφρόκρεμα τών πολιτών από τά τοπικά, τέως μεγάλα, κόμματα
ακριβώς γιατί -αυτά τά τελευταία- δέν παίρνουν
ανοιχτά θέση, τώρα πιά,
ποτέ καί γιά τίποτα (ούτε μέ σφαίρες!). Παρά μόνο παραμονές τών εκλογών θά 'ρθούνε, οι μουστερήδες, νά "ζητιανέψουνε" τό σταυρουλάκι γιά τήν αφεντιά τους -στίς δημοτικές- καί γιά τόν
τάκη, τό μάκη, τόν μάντα καί τόν ...Περικλή Αβάντα* στίς βουλευτικές
! Γι αυτό, επίσης, έμειναν αυτοί πού έμειναν νά εκπροσωπούν "τήν έδρα τους καί τήν καθέδρα τους", μαζί μέ τ' "άγια"! -καί ποδοπατημένα-"καταστατικά καί τίς σφραγίδες τους"
(πού διαθέτουν πρός ιδίαν χρήση, κατάχρηση καί απόκρυψη ...βοήθεια τους
). Ενώ συμβαίνουν αυτά μέ τά κόμματα θά περίμενε κανείς -ως φυσιολογική εξέλιξη- νά έχουν συμπληρώσει τό δημιουργημένο -πολιτικό- κενό οι δημοτικές παρατάξεις, ειδικά αυτές τής αντιπολίτευσης γιά προφανείς σκοπούς (καί από ωφελιμιστική σκοπιά νά τό δούμε, είναι θεμιτό). Τίποτα
! Σέ βαθμό πού η συνταύτιση νά δημιουργεί ερωτηματικά σάν τά παρακάτω -πού διατύπωνα γραπτά σέ παρελθούσα ανάρτηση- έχοντας υπ' όψη μου ότι
επειδή "ζορίζουν", δέν θ'απαντηθούν. Αυτό τό τελευταίο δέν σημαίνει, βέβαια, ότι τά ερωτήματα είναι ...ρητορικά. Απλώς, σημαίνει ότι υπάρχουν "λερωμένες φωλιές κουτοπονηριάς" καί καιροσκοπισμού
όσων ενώ "ενέχονται" δέν έχουν τό κουράγιο νά απαντήσουν ή νά αναλάβουν -μέ μιά δημόσια αυτοκριτική- τίς ευθύνες τους, άν τίς αντιλαμβάνονται, ή έστω νά διορθώσουν τά σφάλματα τους κατά τρόπο πασιφανή καί σέ όλους αντιληπτό (τό σφάλειν είναι καί ανθρώπινο καί συγχωρήσιμο όταν αναγνωρίζεται). Στίς 8 Ιουλίου, λοιπόν, είχαν τεθεί τά εξής αναπάντητα στήν ανάρτηση μέ τίτλο "ΜΑΡΤΙΑΙ ΕΙΔΟΙ"
:
. Ποια είναι η στάση τής αντιπολίτευσης,
μετεκλογικά, γιά τό οικονομικό σκάνδαλο
τού Δήμου, πού έχει πολλαπλά τυραννήσει καί ταλαιπωρήσει ολόκληρο τό νησί
τά τελευταία χρόνια ; Γιατί
υπάρχει “αποφυγή” άμεσης ενημέρωσης τών δημοτών κατευθείαν από τίς ίδιες τίς
Δημοτικές παρατάξεις γιά “ουσιωδέστατες” πλευρές τού σκανδάλου ; Γιατί
αποφεύγουν νά δίνουν λόγο καί τακτική αναφορά σ΄αυτούς από τούς οποίους
“αντλούν τή δύναμη τους” δηλαδή τούς ψηφοφόρους ; Έτσι καί τόσο τούς
“τιμούν” καί τούς "υπολογίζουν"; Γιατί αποφεύγουν- γενικά -τίς
δεσμεύσεις; Γιατί ενώ γνωρίζουν δέν θέλουν νά παίρνουν ανοιχτά καί καθαρά θέση ; Υπάρχουν πολλά τέτοια ερωτήματα πού
έχουν αυτονόητες απαντήσεις σχετικές μέ τήν πραγματική –καί όχι μέ τήν εμφανιζόμενη -"ρότα" πρός τή δημαρχική
καρέκλα όσων πολιτεύονται, σκόπιμα, μέ "κρυφή ατζέντα". Αυτά τά ερωτήματα
στηρίζουν τήν ύπαρξη τους στή μεγάλη (ποιοτική μέ αρνητική σημασία) διαφορά πού έχει η στάση τής αντιπολίτευσης στό χρονικό διάστημα πού
προηγήθηκε τών εκλογών καί τής
στάσης πού “κράτησε” μετά τίς εκλογές. Θά μπορούσε, λόγου χάριν, κάποιος νά παρατηρήσει (χωρίς
ιδιαίτερη προσπάθεια) ότι άλλο κομμάτι τής αντιπολίτευσης
έχει πάθει «μερική έκλειψη» καί άλλο
«ολική». Αυτοί οι ίδιοι, όμως,
αύριο θα ζητούν τήν ψήφο μας. Καί όχι μόνον δέν έπαιρναν ή δέν παίρνουν συστηματικά δημόσια καί καθαρά θέση γιά τά «καθέκαστα» καί γιά τά «τεκταινόμενα», μέ τό νά αποφεύγουν νά πούν τά πράγματα μέ τόνομα τους, αποκρύπτοντας έτσι-από
τήν κοινή γνώμη- τήν
πραγματική άποψη τους (ιδού τρανό
παράδειγμα “επίσχεσης καί ελέγχου τής
ροής τών πληροφοριών”) αλλά συμπεριφέρονται (εντός συμβουλίου) σάν νά τά
αγνοούν ενώ σέ ιδιωτικές συζητήσεις τά λένε μέ τό νί καί μέ τό σίγμα. Ταυτόχρονα “νομιμοποιούσαν”, μέ τήν παρουσία τους μέσα στά Δ.Σ., αυτά καί αυτούς
πού απ’ έξω “κατάγγελλαν”. Μέ αυτόν τόν “αντιφατικό”καί ουσιαστικά αριβιστικό- πολιτικά- τρόπο
κατορθώνουν : αφ'ενός η
εκγύμναση τών πολιτών στήν αδράνεια νά γνωρίζει νέες σελίδες “λαμπρής
δόξας” (στήν “ευκλεή” πορεία της πρός
τό ...άγνωστο) καί αφ'ετέρου νά επιτυγχάνεται –πανηγυρικά γιά τή
μικροπολιτική τους- η εφαρμογή τής γνωστής παροιμίας πού θέλει : “καί
τήν πίττα νά είναι γερή καί τό σκύλο χορτάτο”! (τήν προσεχή Παρασκευή 13/9 η συνέχεια καί τό γιατί) Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου '13 Δ.Ν.Α. *Περιώνυμη σπείρα παπατζήδων, πού είχε "μαδήσει" τούς πάντες, στήν προπολεμική Αθήνα
