Μειοψηφίες που ξαναγίνονται «θηριώδεις» πλειοψηφίες...
του Γιώργου Κουτελάκη*
Θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει ότι πράγματι με βάση τα ισχύοντα εκλεγμένοι δήμαρχοι στον Β’ γύρο δεν θα διαθέτουν το 60% των εδρών του Δημοτικού Συμβουλίου που ο προηγούμενος νόμος τούς «παραχωρούσε» ανεξαρτήτως ποσοστών τους στον Α’ γύρο.
Με βάση την παραπάνω «οπτική» προσφεύγουν πολλοί στον ισχυρισμό της έλλειψης κυβερνησιμότητας στους δήμους. Αρα κατά τους ισχυρισμούς (των αντίθετων στην απλή αναλογική) θα επέλθει διάλυση των δήμων και επειδή οι δήμοι είναι οι πόλεις, θα επέλθει διάλυση των πόλεων και επειδή οι δήμοι στηρίζουν το κράτος στην άσκηση κοινωνικών πολιτικών του στην κρίση, θα επέλθει διάλυση του κράτους και επειδή αν διαλυθεί το κράτος, θα διαλυθούν οι ζωές μας, άρα η απλή αναλογική «διαλύει τους δήμους, το κράτος και τις ζωές μας», όπως προέβαλε το σλόγκαν της καμπάνιας της ΚΕΔΕ όταν ψηφιζόταν η απλή αναλογική (2018).
Στο σημείο αυτό θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί βάσιμα αν από τη δημοκρατία και την εξ αυτής εκπορευόμενη αρχή της ισοτιμίας της ψήφου είναι ουσιαστικότερη και προτιμητέα η αρχή της κυβερνησιμότητας, για χάρη της οποίας μπορεί να παραβλεφθούν βασικοί κανόνες της αντιπροσωπευτικότητας του όποιου εκλογικού συστήματος. Θα πρέπει λοιπόν να συνεννοηθούμε περί του αν το «κέλυφος» και η «ομπρέλα» για ένα δίκαιο και «βιώσιμο» εκλογικό σύστημα είναι η δημοκρατία και οι κανόνες της ή η κυβερνησιμότητα και οι αρχές της αποτελεσματικότητας...